Στην εισοδηματική πολιτική στις πρώην ΔΕΚΟ οφείλεται η δημιουργία των «ελλειμμάτων» τους, τα οποία «καλείται να τα πληρώσει ο Ελληνας φορολογούμενος»! Αυτό ισχυρίστηκε ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης, σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει την τροπολογία που κατέθεσε την περασμένη βδομάδα στη Βουλή, με την οποία επιχειρείται ένα ακόμη πλήγμα σε εργασιακά δικαιώματα και άλλες κατακτήσεις των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ.
Ο κυβερνητικός παράγοντας δεν είπε ούτε λέξη για τον τρόπο διαχείρισης και λειτουργίας των επιχειρήσεων από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού και των εκάστοτε εκλεκτών τους στις διοικήσεις τους. Σα να μας λένε, δηλαδή, ότι και οι μίζες σε μια σειρά από πρώην ΔΕΚΟ (υποθέσεις «Ζήμενς», ΟΣΕ, ΟΤΕ κλπ. κλπ.) είναι άσχετες με τα ελλείμματα, ότι ο φταίχτης είναι, τάχα, οι ...μισθολογικές αυξήσεις.
Αντικειμενικά, όμως, η αλήθεια βρίσκεται αλλού: Στο γεγονός ότι η πρόσδεση των πρώην ΔΕΚΟ στο άρμα των μονοπωλίων είναι η γενεσιουργός αιτία και των μιζών και των ελλειμμάτων και των άλλων επιπτώσεων που επιχειρούν - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο - να φορτώσουν στα λαϊκά στρώματα.
Η τροπολογία που κατέθεσε η κυβέρνηση στη Βουλή ενισχύει παραπέρα τις αρνητικές εξελίξεις. Κάτω από το σαθρό πρόσχημα των «ελλειμμάτων» που παράγει η πολιτική τους ξεχαρβαλώνουν κάθε δικαίωμα για τη νέα βάρδια της εργατικής τάξης, αλλά και για όλους τους εργαζόμενους.
Χρυσή ολυμπιακή κερδοσκοπία
Χρυσές, στην κυριολεξία, αποδεικνύονται οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις, στις οποίες τις παραχώρησε η κυβέρνηση της ΝΔ, βασιζόμενη στους σχεδιασμούς που είχε βρει από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα στη Γενική Συνέλευση της εταιρείας «Παρνασσός», στην οποία παραχωρήθηκε η εκμετάλλευση των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων του Αγίου Κοσμά, τα κέρδη της θα είναι σημαντικά υψηλότερα από τα προβλεπόμενα. Μόνο από τη διαχείριση της μαρίνας, που συμπεριλαμβάνεται στο συγκρότημα, αναμένονται ετήσια έσοδα 12 εκατ. ευρώ, δηλαδή 20% υψηλότερα από τις αρχικές εκτιμήσεις! Φανταστείτε τι έχει να γίνει μόλις λειτουργήσουν και οι υπόλοιπες εγκαταστάσεις μέσα στο συγκεκριμένο χώρο, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και ένα πολυτελές ξενοδοχείο...
Κάπως έτσι οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις - την κατασκευή των οποίων πλήρωσε και εξακολουθεί να πληρώνει πανάκριβα ο ελληνικός λαός - από δημόσια περιουσία, μετατράπηκαν σε εμπόρευμα και «προϊόν» για την κερδοσκοπία των λίγων...
Χτυπούν τη διεθνιστική αλληλεγγύη
Η σύλληψη της Ισπανίδας αγωνίστριας διεθνίστριας, Ρεμέδιος Γκαρσία Αλμπερτ το περασμένο Σάββατο για σχέσεις με το αντάρτικο ένοπλο κίνημα στην Κολομβία, αποτελεί μια ακόμα κλιμάκωση των μέτρων καταστολής και ποινικοποίησης του κινήματος αλληλεγγύης. Εντάσσεται στη γενικότερη προσπάθεια τρομοκράτησης του λαϊκού κινήματος και όποιου σηκώνει κεφάλι στους ιμπεριαλιστές. Ηταν ενέργεια της ισπανικής σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης, σε συνεργασία με την αντιδραστική κολομβιανή κυβέρνηση του γνωστού για τις σχέσεις του με τους παραστρατιωτικούς και τους ναρκέμπορους, στενού συμμάχου του Τζορτζ Μπους, Αλβαρο Ουρίμπε. Η κίνηση αυτή, που ξεκίνησε με σύλληψη, ανάκριση και τελικά απελευθέρωση με περιοριστικούς όρους και καταβολή χρηματικού ποσού, σημαίνει «καμπανάκι» για το νέο «κυνήγι μαγισσών» που ξεκινάει και πάει χέρι - χέρι με το χτύπημα κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων των λαών με την ένταση του αντικομμουνισμού στην Ευρώπη.
Η συγκεκριμένη Ισπανίδα αγωνίστρια Ρεμέδιος Γκαρσία ήταν γνωστή για την πολύμορφη και ανοιχτή δράση της στο κίνημα αλληλεγγύης με τους λαούς της Λατινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας. Μαζί με πολλούς άλλους αγωνιστές, και στη χώρα της, στην Ευρώπη και σε όλον τον κόσμο, είχε ταχθεί και συμμετείχε στην προσπάθεια για να επιτευχθεί στην Κολομβία ειρήνη με κοινωνική δικαιοσύνη. Σε αυτό το πλαίσιο βρέθηκε και στη χώρα αυτή, για να εκφράσει τη στήριξή της στον αγωνιζόμενο λαό. Το «έγκλημά» της, που δε συγχωράνε οι ιμπεριαλιστές, ήταν η ανιδιοτελής της προσφορά για να στηριχτεί ο αγώνας του λαϊκού κινήματος στη συγκεκριμένη πολύπαθη λατινοαμερικάνικη χώρα.
Στην περίπτωσή της, ενεργοποιείται ο λεγόμενος «αντιτρομοκρατικός νόμος», και κατηγορείται ότι είναι μέλος ή συνεργάζεται με «ένοπλη συμμορία», όπως χαρακτηρίζονται από τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές οι Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας (FARC - EP), το αντάρτικο κίνημα που αντιπαλεύει την κρατική τρομοκρατία της κολομβιανής αστικής τάξης και των προστατών της Αμερικανών ιμπεριαλιστών για πάνω από 4 δεκαετίες. Η ΕΕ (νεοφιλελεύθερες και σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις) έχει κατατάξει τις FARC στη λεγόμενη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων, όπου συγκαταλέγονται όποιοι δε συμμορφώνονται σήμερα με τη νέα τάξη πραγμάτων. Δηλαδή, οι αρχιτρομοκράτες των λαών, που ματοκύλισαν τη Γιουγκοσλαβία, που ματοκυλούν το Αφγανιστάν και το Ιράκ, που συμβάλλουν στο στραγγαλισμό του παλαιστινιακού λαού, χρίζονται κριτές των πάντων.
Αυτή η απαράδεκτη ενέργεια θέτει στο στόχαστρο όλο το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και το κίνημα αλληλεγγύης στους αγωνιζόμενους λαούς. Στη θέση της Ρεμέδιος, οι ιμπεριαλιστές θέλουν να βάλουν κάθε αγωνιστή και αγωνίστρια που επιμένει διεθνιστικά, που επιμένει ταξικά, που αντιπαλεύει την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Γι' αυτό και ο καλύτερος τρόπος για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στην Ισπανίδα αγωνίστρια, είναι να δυναμώσουμε και στη χώρα μας την αντιιμπεριαλιστική πάλη, στηρίζοντας το δικαίωμα κάθε λαού στην αντίσταση στην ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα.
Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Εργασιακός μεσαίωνας παντού!
Παπαγεωργίου Βασίλης
Το διαίρει και βασίλευε εφαρμόζει για πολλοστή φορά η κυβέρνηση, προκειμένου να περάσει την αντεργατική τροπολογία για τις πρώην ΔΕΚΟ. «Δεν είναι κοινωνικά δίκαιο να υπάρχουν εργαζόμενοι δύο ταχυτήτων. Δε γίνεται να έχουν διαφορετικά δικαιώματα οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα από τους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ», «ξεσπάει» ο Γ. Αλογοσκούφης (στο χτεσινό «Ελεύθερο Τύπο») κοπτόμενος για τα δικαιώματα των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Το ερώτημα, όμως, είναι ποια δικαιώματα έχουν εναπομείνει στους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα; Σχεδόν τίποτα! Οι συλλογικές συμβάσεις δεν εφαρμόζονται, η ανασφάλιστη και απλήρωτη εργασία βασιλεύει, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα είναι σχεδόν ανύπαρκτα, η τρομοκρατία του εργοδότη σκιάζει τα πάντα... Με άλλα λόγια, ο υπουργός και η κυβέρνηση χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, επειδή θέλουν να τσεκουρώσουν και να εξομοιώσουν προς τα κάτω τα εναπομείναντα δικαιώματα των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ και να επιβάλουν παντού τον εργασιακό μεσαίωνα. Ηδη με το νόμο του 2005 έχουν καταργήσει τη «μονιμότητα» και έχουν επιβάλει τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις στους νεοεισερχόμενους και τώρα με την αντεργατική τροπολογία έρχονται να δώσουν τη χαριστική βολή. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να τους το επιτρέψουν.
«Τρύπιες» φιλεργατικές μάσκες
Θα μπορούσε να ήταν καλοκαιρινό ανέκδοτο αν δεν το έλεγε με κάθε σοβαρότητα χτες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ: «Το ΠΑΣΟΚ πρέσβευε, πρεσβεύει και πάντα θα αγωνίζεται για τα εργασιακά δικαιώματα όλων των εργαζομένων, είτε δουλεύουν στο δημόσιο τομέα, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα ή στον ιδιωτικό τομέα, γιατί τα δικαιώματα αυτά είναι κοινωνικές κατακτήσεις»... Προφανώς η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πιστεύει ότι ο ελληνικός λαός καταναλώνει λωτούς και έχει ξεχάσει ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ είχαν πρωταγωνιστήσει στο σφαγιασμό των εργασιακών δικαιωμάτων και πως η κυβέρνηση της ΝΔ απλά συνεχίζει το έργο τους. Προφανώς η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πιστεύει ότι οι εργαζόμενοι έχουν ξεχάσει τους «πράσινους» αντεργατικούς και αντιασφαλιστικούς νόμους, την επίθεση και την κατασυκοφάντηση στο λαϊκό κίνημα, κοκ. Ας μην βαυκαλίζονται. Οι φιλεργατικές μάσκες που πασχίζουν να δημιουργήσουν δεν μπορούν να κρύψουν το αποκρουστικό πρόσωπο της αντιλαϊκής πολιτικής που υποστηρίζουν.
ΝεοδημοκρατικοΠΑΣΟΚικό δίκιο...
Παπαγεωργίου Βασίλης
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ το πόσους ...πολέμιους έχει αυτή η τροπολογία του Αλογοσκούφη για τις ΔΕΚΟ. Αν δεν τους ξέραμε θα είχαμε εντυπωσιαστεί...
Λάβρο το ΠΑΣΟΚ, μιλάει για υπονόμευση του εργατικού δικαίου και άλλα τέτοια βαρύγδουπα. Εντυπωσιάζεται που η κυβέρνηση φέρνει περισσότερους συμβασιούχους.
Λες κι όταν κυβερνούσαν αυτοί δεν υπήρχε ούτε για δείγμα συμβασιούχος στις ΔΕΚΟ. Λες και οι εργολάβοι δεν αλώνιζαν με νοικιασμένους εργαζόμενους και ανύπαρκτα μέτρα ασφάλειας.
Οσο για τα περί... εργατικού δικαίου, να υποθέσουμε ότι δεν τα γνώριζε η ΠΑΣΚΕ στον ΟΤΕ όταν υπέγραφε τη συμφωνία για μειωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα στους νεοεισερχόμενους στον Οργανισμό;
Εχουμε βέβαια και το βουλευτή της ΝΔ, τον Γιάννη Μανώλη. Ο οποίος τα κατάφερε - για μια ακόμη φορά - να κάνει αισθητή την παρουσία του στα Μέσα Ενημέρωσης και αισθητή την... απουσία του από την οποιαδήποτε πολιτική πράξη.
Δε ζήτησε λέει την αντικατάστασή του από το δεύτερο θερινό τμήμα της Βουλής, αλλά δεν πρόκειται να αντιδράσει κιόλας. Εν ολίγοις... μασημένα λόγια.
ΠΑΝΤΩΣ ΚΙ Ο ΑΛΟΓΟΣΚΟΥΦΗΣ βρήκε εξαιρετικό επιχείρημα για να δικαιολογήσει την τροπολογία του μέσα στο κατακαλόκαιρο.
Την έφερε λέει για να... προστατεύσει τον Ελληνα φορολογούμενο και για χάρη του «δημόσιου κοινωνικού και οικονομικού συμφέροντος».
Πώς γίνεται κάθε φορά που μια κατηγορία εργαζομένων χάνει μέρος των δικαιωμάτων της να υπηρετείται θαυμάσια το «δημόσιο συμφέρον» και κάθε φορά που μια κατηγορία που απαιτεί να υπονομεύεται, μόνο ο παραλογισμός τους μπορεί να το εξηγήσει.
Προφανώς τίποτε δεν έχουν να περιμένουν από όλους αυτούς οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ. Ούτε και από τις προσφυγές στα ευρωπαϊκά δικαστήρια που προτάσσει η ΓΣΕΕ.
Παπαγεωργίου Βασίλης
Μόνο στους αγώνες μπορούν - όπως πάντα - να βασιστούν.
Το μήνυμα ελήφθη...
Αστραψε και βρόντηξε προχτές ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας (ΣΒΒΕ) Γιώργος Μυλωνάς. Από το βήμα της ετήσιας γενικής συνέλευσης του ΣΒΒΕ - τις εργασίες της οποίας παρακολούθησε για λογαριασμό της κυβέρνησης ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης - ο κύριος Μυλωνάς αξίωσε από την κυβέρνηση να προχωρήσει με μεγαλύτερη τόλμη και αποφασιστικότητα στην εξυγίανση του κρατικού τομέα, με νέα μέτρα στον τομέα της οικονομίας, της εκπαίδευσης κλπ.
Στα πλαίσια αυτά, ο κ. Μυλωνάς κάλεσε την κυβέρνηση να «μην αφήνει κακόβουλες μειοψηφίες να συντρίβουν τη δημιουργικότητα της κοινωνίας μας», δηλαδή το συνδικαλιστικό κίνημα, αυτό λένε «κακόβουλες μειοψηφίες» οι καπιταλιστές, και φυσικά να «δώσει αισιοδοξία στις επιχειρήσεις, λύνοντας κάθε μέρα, οριστικά, και κάποιο από τα αμέτρητα πρακτικά προβλήματά τους». Και ξέρετε ποια είναι τα προβλήματα των βιομηχάνων. Πώς θα στύβουν τους εργάτες που έχουν στη δούλεψή τους έως το θάνατο.
Το μήνυμα ήταν σαφές. Αξιοποιώντας τις σε όφελος του κεφαλαίου πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, την κάλεσε να προχωρήσει σε μέτρα που θα είναι προς όφελος της δραστηριότητας των επιχειρήσεων. Δηλαδή ακόμη πιο αντεργατικά!
Στο «διά ταύτα» ο Γ. Αλογοσκούφης - που είθισται να απορρίπτει την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων των εργαζομένων με το επιχείρημα «δεν αντέχει η οικονομία» - υπογράμμισε με νόημα από το βήμα της συνέλευσης του ΣΒΒΕ πως «κεντρικός άξονας της πολιτικής είναι η στήριξη της επιχειρηματικότητας». Με απλά λόγια είπε πως «το μήνυμα ελήφθη»...
Είναι συνυπεύθυνοι
Σαρώνει ό,τι έχει απομείνει από τα δικαιώματα των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ η τροπολογία που προωθεί, εν μέσω θέρους, προς ψήφιση η κυβέρνηση. Καταργεί συλλογικές συμβάσεις και δικαιώματα και βάζει πιο βαθιά στον εργασιακό μεσαίωνα τους εργαζόμενους στις πρώην κρατικές επιχειρήσεις και οργανισμούς. Για τους εργαζόμενους είναι μονόδρομος η ενίσχυση της πάλης για ματαίωση αυτής της εξέλιξης.
Στην κατεύθυνση αυτή, όμως, είναι αναγκαίο να εξαχθούν σοβαρά πολιτικά συμπεράσματα για τις ευθύνες και το ρόλο των συμβιβασμένων πλειοψηφιών της ΓΣΕΕ και των ανά ΔΕΚΟ συνδικάτων, όσο και να φαίνονται τώρα λάβρες κατά της κυβερνητικής τροπολογίας για το, ουσιαστικά, υπαρκτό εργασιακό καθεστώς που πάει να νομιμοποιηθεί και με τη βούλα του κράτους, γιατί ήδη υπάρχουν διαφόρων μορφών ελαστικές σχέσεις σ' αυτούς τους χώρους. Το ερώτημα είναι αμείλικτο: Εμπνέουν την παραμικρή εμπιστοσύνη οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες για να μπουν μπροστά και να οργανώσουν τους αγώνες των εργαζομένων για να ανατρέψουν την αντεργατική επίθεση; Σε καμία περίπτωση. Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Και το πρόβλημα δεν είναι, βέβαια, ότι τα συνδικαλιστικά στελέχη βρίσκονται σε άδεια, όπως προσπάθησε να δικαιολογηθεί με αστείο τρόπο ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ σε ραδιοφωνική συνέντευξή του. Το κυρίαρχο ζήτημα είναι ότι οι συνδικαλιστικές παρατάξεις της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της ΑΠ (ΣΥΝ) έχουν εδώ και χρόνια συναινέσει στην ιδιωτικοποίηση των πρώην ΔΕΚΟ, εξαντλώντας τις αντιρρήσεις τους στο ποσοστό της ιδιωτικοποίησης. Εχουν αποδεχτεί τη λογική της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας στη λειτουργία των πρώην κρατικών επιχειρήσεων, γεγονός που οδηγεί νομοτελειακά στην κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων, στην εξομοίωση των μισθών προς τα κάτω, στην καθιέρωση ευέλικτων εργασιακών σχέσεων, μερικής και ανασφάλιστης εργασίας, κ.ο.κ. Εβαλαν πλάτη με την υπογραφή της επαίσχυντης συμφωνίας στον ΟΤΕ, η οποία τώρα γενικεύεται.
Εχουν τεράστιες ευθύνες. Στην πραγματικότητα είναι συνυπεύθυνες οι συγκεκριμένες συνδικαλιστικές παρατάξεις, γιατί με τη στάση τους έβαλαν πλάτη για την αντεργατική τροπολογία που επιχειρεί να περάσει η κυβέρνηση. Η τελευταία γνωρίζει πολύ καλά ότι οι αντιδράσεις των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, όπως η παράσταση διαμαρτυρίας που έγινε χτες στο υπουργείο Οικονομίας, δεν μπορούν να σταθούν εμπόδιο στα αντεργατικά σχέδιά της και είναι ντουφεκιές στον αέρα περισσότερο για το θεαθήναι. Επίσης, είναι ευνόητο ότι η κυβέρνηση δε δίνει την παραμικρή σημασία στις απειλές της ΓΣΕΕ περί προσφυγής στα ελληνικά και ευρωπαϊκά δικαστήρια, ακριβώς γιατί η ίδια πολιτική εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες της ΕΕ και βέβαια «νομιμοποιείται» από τα υπερεθνικά όργανα και τα δικαστήρια...
Η γραμμή συμβιβασμού και συναίνεσης στην κυρίαρχη πολιτική, που ακολουθούν εδώ και πολλά χρόνια οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, τις καθιστά ανυπόληπτες στα μάτια και στη συνείδηση των εργαζομένων. Η καλύτερη επιλογή, λοιπόν, που θα μπορούσαν να προσφέρουν οι εργαζόμενοι στον αγώνα τους είναι η μαζική εγκατάλειψη των συγκεκριμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών και η συστράτευση με το ΠΑΜΕ. Μόνο έτσι, μόνο δηλαδή με τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης στο κίνημα και στο πολιτικό επίπεδο, μπορούν να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για να ανοίξει ο δρόμος που υπηρετεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Μόνο στο πλαίσιο μιας λαϊκής οικονομίας και εξουσίας οι πρώην ΔΕΚΟ, ως κοινωνική ιδιοκτησία, μπορούν να λειτουργήσουν προς όφελος του λαού και όχι των μονοπωλιακών ομίλων.
Κάνει «το μαύρο άσπρο»
Παπαγεωργίου Βασίλης
Στις δοκιμασμένες μεθόδους τού κάνω το «μαύρο άσπρο» καταφεύγει ο Γ. Αλογοσκούφης, επιδιώκοντας, ανεπιτυχώς, να εξωραΐσει τη βαρβαρότητα της πολιτικής που εφαρμόζει. Δε δίστασε, λοιπόν, να ισχυριστεί ότι η τροπολογία για τις ΔΕΚΟ «κάθε άλλο παρά καταργεί τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Αντίθετα! Αποκαθιστά την ισορροπία στις συλλογικές διαπραγματεύσεις...»(!). Τερατώδες ψέμα και βάναυσος βιασμός της πραγματικότητας. Η τροπολογία που καταργεί ό,τι έχει απομείνει από τα εργασιακά δικαιώματα στις πρώην ΔΕΚΟ, αφού ορίζει ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση θα καθορίζει μονομερώς τις αυξήσεις, ανεξάρτητα ποια μπορεί να είναι η συμφωνία κατά τις συλλογικές συμβάσεις, ενώ απαγορεύει πραξικοπηματικά την προσφυγή στη διαιτησία... Είναι τέτοια η επίθεση που γίνεται στα δικαιώματα των εργαζομένων, ώστε ακόμα και κυβερνητικοί συνδικαλιστές αναγκάστηκαν να αντιδράσουν, έστω «εντός πλαισίων»... Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ψέμα του Γ. Αλογοσκούφη είναι μελετημένο, καθώς επιδιώκει να σπείρει την αμφιβολία και να δημιουργήσει σύγχυση σε ένα τμήμα των λαϊκών μαζών, αξιοποιώντας και τις τεχνητές αντιθέσεις μεταξύ εργαζομένων του δημόσιου και αυτών του ιδιωτικού τομέα. Για να πέσει στο κενό η κυβερνητική προπαγάνδα και να αποσυρθεί η αντεργατική τροπολογία απαιτούνται πιο αποφασιστικοί ταξικοί αγώνες.
Χώρα οδικής αν-ασφάλειας
Κάθε χρόνο και ...χειρότερα θυμίζουν τα πράγματα στη χώρα μας και όσον αφορά στα τροχαία δυστυχήματα. Αυτό επιβεβαιώνεται τουλάχιστον από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία του αρχηγείου της ΕΛ.ΑΣ., που αφορούν στα τροχαία που σημειώθηκαν σε όλη τη χώρα τους πρώτους έξι μήνες του 2008.
Τους πρώτους έξι μήνες του έτους, λοιπόν, άφησαν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο 665 άνθρωποι και 863 τραυματίστηκαν σοβαρά, σε 617 θανατηφόρα και 708 σοβαρά τροχαία, ενώ 7.757 τραυματίστηκαν ελαφρά σε 5.679 τροχαία. Οπως μαρτυρούν οι αριθμοί, συγκριτικά με τους πρώτους έξι μήνες του 2007, παρουσιάζεται αύξηση 2,7% στα θανατηφόρα και 5,5% στα σοβαρά τροχαία και μείωση (-2,6%) στα ελαφρά. Αύξηση της τάξης του 0,6% υπάρχει στους νεκρούς και 4% στους βαριά τραυματίες.
Πιο θανατηφόρο οδικό τμήμα αναδεικνύεται και πάλι η Εθνική οδός Αθηνών - Πατρών με 35 νεκρούς, 8 βαριά και 20 ελαφρά τραυματίες.
Η χώρα, λοιπόν, παίρνει και πάλι το πρωτάθλημα της Οδικής Αν-ασφάλειας, παρά τις θριαμβικές δηλώσεις των κυβερνώντων (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) της τελευταίας οχταετίας, παρά τα περιβόητα προγράμματα «Καθ' Οδόν», που θα λιγόστευαν τα τροχαία. Και - προ πάντων - τον πακτωλό χρημάτων που υποχρεώθηκε και υποχρεώνεται να καταβάλλει ο ελληνικός λαός (είτε με τα πανάκριβα χαράτσια των διοδίων, είτε μέσω του κρατικού προϋπολογισμού) για την κατασκευή του εθνικού οδικού δικτύου που τελειωμό δεν έχει...
Feeds
