Η Σύνοδος Ευρωπαίων Υπουργών Παιδείας για θέματα Ανώτατης Εκπαίδευσης, που πραγματοποιείται αύριο, Πέμπτη 18, και μεθαύριο, Παρασκευή 19/9, στο Βερολίνο, παρά την προσπάθεια του υπουργείου Παιδείας να περάσει απαρατήρητη στη χώρα μας, βρίσκει απάντηση από τους φοιτητές. Αύριο Πέμπτη 18/9, στη 1 το μεσημέρι στα Προπύλαια, διοργανώνεται η πρώτη φοιτητική κινητοποίηση της τρέχουσας ακαδημαϊκής χρονιάς, ενάντια στους σκοπούς της Συνόδου και στο νομοσχέδιο για την αξιολόγηση.

Απόφαση για συμμετοχή στην κινητοποίηση έχουν πάρει οι σύλλογοι της Νομικής και της Σχολής Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών (ΣΓΤΚΣ) του ΤΕΙ Αθήνας. Επίσης, σχετικό κάλεσμα απευθύνει σε φοιτητές και σπουδαστές η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας, τονίζοντας ότι η Σύνοδος έχει σκοπό «να ελέγξει την πορεία υλοποίησης των αποφάσεων της Μπολόνια και της Πράγας. Δηλαδή, να ελέγξουν οι υπουργοί της ΕΕ πώς προχωρά η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης και υποβάθμισής της». Επίσης, η ΠΚΣ υπογραμμίζει ότι στο παραπάνω πλαίσιο η ελληνική κυβέρνηση παρουσιάζει ένα νομοσχέδιο για την αξιολόγηση, τα Ινστιτούτα Διά Βίου Εκπαίδευσης, το Διεθνές Ελληνικό Πανεπιστήμιο και τα Μεταπτυχιακά, με το οποίο προωθεί την υποβάθμιση των σπουδών, την παραπέρα προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης (είναι το πρώτο νομοσχέδιο μετά το 1993 που μιλά ανοιχτά για δίδακτρα στις σπουδές) και τον πιο στενό έλεγχο των Ιδρυμάτων από τις επιχειρήσεις (μέσω της «αξιολόγησης»).

Εν αναμονή της νέας συνάντησης με τον υφυπουργό Οικονομικών, Ν. Φαρμάκη, βρίσκονται οι πανεπιστημιακοί, που συνεχίζουν την αποχή από τα διδακτικά τους καθήκοντα στα περισσότερα ιδρύματα και σχολές της χώρας, με αιχμή τα μισθολογικά τους αιτήματα. Υπενθυμίζεται ότι ο Ν. Φαρμάκης είχε αρχικά μιλήσει στους πανεπιστημιακούς για αύξηση κατά 7% των ακαθάριστων αποδοχών τους το 2004, πράγμα όμως που φυσικά δεν τους ικανοποίησε, αφού δεν ισοσκελίζει ούτε τις απώλειες του εισοδήματός τους από τον προϋπολογισμό. Ωστόσο, μετά την προχτεσινή σύσκεψη του πρωθυπουργού με τους υπουργούς Παιδείας και Οικονομικών, φάνηκε ότι η κυβέρνηση είναι διατεθειμένη να «δώσει κάτι παραπάνω», όχι όμως και να ικανοποιήσει τα αιτήματα των πανεπιστημιακών.

Χτες εκπρόσωποι των ομοσπονδιών ΟΛΜΕ (καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης) και ΠΟΣΔΕΠ (πανεπιστημιακοί) πραγματοποίησαν κοινή σύσκεψη, με σκοπό το συντονισμό των κινητοποιήσεών τους που θέλουν να πάρουν πανεκπαιδευτικό χαρακτήρα. Προέβαλαν ως αίτημα την αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 5% του ΑΕΠ και την ουσιαστική αύξηση των αποδοχών τους. Κατέληξαν επίσης σε κοινές πρωτοβουλίες (συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κοινό συλλαλητήριο και εκδηλώσεις) το αμέσως επόμενο διάστημα.

Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι γνωστά και καταστρεπτικά. Αποφασιστική μείωση των δημόσιων δαπανών για την ανώτατη εκπαίδευση. Αναζήτηση χρηματοδότησης από τον ιδιωτικό - επιχειρηματικό τομέα. Εκποίηση της περιουσίας των πανεπιστημίων και των επιστημονικών επιτευγμάτων της έρευνας. Ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας και παροχή υπηρεσιών. Δίδακτρα στις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές, κ.ά.

Παράλληλα με τα παραπάνω, προωθούνται αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, που εναρμονίζονται με τις απαιτήσεις των επιχειρήσεων. Αλλάζει η διάρθρωση των σπουδών για να παραχθεί ένα αναλώσιμο εργατικό - επιστημονικό δυναμικό, στο πλαίσιο μιας υποβαθμισμένης κατάρτισης, με στόχο τη συχνή εναλλαγή επαγγελμάτων, ανάλογα με την πίεση της αγοράς εργασίας. Η πρόσβαση στην ολοκληρωμένη γνώση θα είναι προνόμιο μιας μικρής ελίτ που θα διαθέτει, ταυτόχρονα, και την οικονομική δυνατότητα να αντεπεξέλθει στις οικονομικές δαπάνες.

Εκεί, όμως, που τα πράγματα διαφοροποιούνται άρδην είναι η σχέση του πανεπιστημίου με την επιστημονική αλήθεια και τις ίδιες τις επιστήμες. Επιδίωξη, πλέον, του πανεπιστημίου δεν είναι η αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας. Τα συμφέροντα της λεγόμενης ελεύθερης αγοράς δε συμβαδίζουν με την επιστημονική αλήθεια. Αντίθετα, συγκρούονται μ' αυτήν, αλληλοαποκλείονται. Ενα πανεπιστήμιο υποταγμένο στην αγορά σημαίνει ότι υπηρετεί αποκλειστικά το άμεσο κέρδος.

Κατ' επέκταση, διαφοροποιείται και η σχέση του πανεπιστημίου με τα επιστημονικά αντικείμενα. Θα ευνοούνται εκείνα τα επιστημονικά αντικείμενα, που βοηθάνε τις επιχειρήσεις στην αύξηση των κερδών τους, ενώ, προφανώς, θα παραμελούνται ή θα εγκαταλείπονται τα «αντικερδοφόρα». Δηλαδή, εντείνεται το γεγονός ότι η επιστήμη ως παραγωγική δύναμη, δε θα χρησιμοποιείται, για να καλύπτει τις κοινωνικές ανάγκες. Θα χάνει, κατά συνέπεια, όλο και περισσότερο και το κοινωνικό της περιεχόμενο.

Αυτό είναι το λεγόμενο, κατά την αμερικάνικη ορολογία, «market-model university», το εμπορικό πανεπιστήμιο, που θα ασχολείται με τους τομείς που, κατά τη Le Monde, θα «κερδίζουν χρήμα», θα «μελετούν το χρήμα», θα «προσελκύουν χρήμα».

Αυτό το πανεπιστήμιο, ήδη γίνεται φανερό, ότι αποχτάει χαρακτηριστικά διάλυσης και κατάρρευσης, τα οποία η άρχουσα τάξη, μπροστά στην ακόρεστη τάση της για κέρδος και στον αχαλίνωτο ανταγωνισμό, δεν τα βλέπει ή τα παραβλέπει.

* * *

Η έρευνα θα εξυπηρετεί αποκλειστικά τις επιχειρήσεις και το ΔΕΠ θα εξαρτηθεί απ' αυτές, η διδασκαλία δε θα αφορά την επιστημονική αλήθεια, οι αμοιβές και η εργασία θα εξαρτώνται από την αγορά. Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι η κυβέρνηση «σπρώχνει» το ΔΕΠ να συμπληρώσει τους μισθούς του από τα ερευνητικά προγράμματα. Οτι έχει υποβαθμιστεί επικίνδυνα η εκπαιδευτική διαδικασία γενικότερα και η διδασκαλία ιδιαίτερα, με τη φυσική παρουσία του πανεπιστημιακού δασκάλου μέσα στην αίθουσα. Οτι το μισθολόγιο είναι κυρίαρχα άθροισμα επιδομάτων, που δεν υπολογίζονται στη σύνταξη. Οτι το πανεπιστήμιο γεμίζει σιγά - σιγά με επιστήμονες του ΠΔ 407/80, που μοιράζονται μια θέση στα δύο και στα τρία, που δεν πληρώνονται και ζουν σε ένα καθεστώς μερικής απασχόλησης, μερικής αμοιβής, μερικής επιστημονικής ζωής, έντονης αβεβαιότητας και μεγάλων εξαρτήσεων.

Η πολιτική που φέρνει το ΔΕΠ σ' αυτή τη θέση, μέσα σ' ένα υποταγμένο πανεπιστήμιο, είναι μία, ενιαία και αδιαίρετη. Είναι αδύνατο και μεγάλο λάθος να αποσπάσει κανείς την κατάσταση που διαμορφώνεται για το ΔΕΠ από τη γενικότερη πολιτική που αφορά το πανεπιστήμιο.

* * *

Ο εγκλωβισμός, στην πράξη, μόνο στα μισθολογικά αιτήματα δεν εξασφαλίζει πολιτική πίεση πάνω στην κυβέρνηση, πολύ περισσότερο δεν της προκαλεί πολιτικό κόστος. Ούτε η υιοθέτηση μεθόδων προεκλογικής πίεσης μπορεί να εξασφαλίσει την ικανοποίηση των μισθολογικών αιτημάτων του ΔΕΠ, γιατί παρακάμπτει το πραγματικό και αξεπέραστο γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν αποσπάται από την πολιτική της, αντίθετα την υλοποιεί.

Οι αγώνες του ΔΕΠ για το δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου πρέπει να αναπτυχθούν. Περί αυτού δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ούτε αντίρρηση. Είναι ο μόνος δρόμος για να αντιμετωπιστεί η κυβερνητική πολιτική.

Οι αγώνες αυτοί, όμως, δε θα είναι ένα μονόπρακτο έργο. Ενα προεκλογικό γιουρούσι που θα κατατείνει στο «όσα προλάβουμε να πάρουμε». Αυτού του είδους τις τακτικές η κυβέρνηση είναι εύκολο να τις αντιμετωπίσει και να τις ξεπεράσει.

Οι αγώνες του ΔΕΠ πρέπει να συντείνουν να δημιουργήσουν τις συνθήκες αντιμετώπισης της κυβερνητικής πολιτικής στο σύνολό της για τα πανεπιστήμια. Γι' αυτό πρέπει να στηρίζονται σε ένα αντίστοιχο διευρυμένο αγωνιστικό - διεκδικητικό πλαίσιο, να συσπειρώνουν και να ενώνουν κατ' αρχήν το ίδιο το ΔΕΠ, να εξασφαλίζουν την ενιαία δράση των φυσικών συμμάχων του, που είναι οι φοιτητές και οι εργαζόμενοι στα πανεπιστήμια, να εξασφαλίσει την ενεργητική συμπαράταξη των εργαζομένων γενικότερα, του ελληνικού λαού, που αποδεδειγμένα έχει υψηλή ευαισθησία για τα ζητήματα της Παιδείας, των αγωνιστικών συνδικάτων.

Στην κατεύθυνση αυτή καθοριστικός είναι ο ρόλος των μορφών πάλης, που θα εναλλάσσονται, θα εδραιώνουν την κοινή δράση και την ενότητα, θα οξύνονται και θα διασφαλίζουν την αντοχή και το αγωνιστικό και διεκδικητικό φρόνημα του πανεπιστημιακού κινήματος στο σύνολό του.

Eurokinissi

Η χτεσινή 24ωρη προειδοποιητική απεργία των συμβασιούχων στο ΑΠΘ που εργάζονται με το καθεστώς της εργολαβίας, πραγματοποιήθηκε ύστερα από απόφαση της γενικής τους συνέλευσης την περασμένη Παρασκευή. Κεντρικό αίτημα είναι η αποκατάσταση άμεσης εργασιακής σχέσης με το ΑΠΘ όλων των συμβασιούχων και η κατάργηση των εργολαβιών, με το καθεστώς των οποίων οι εργολάβοι απομυζούν κάθε χρόνο εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές από τον κρατικό κορβανά. Παρά τις αυξημένες ανάγκες του Πανεπιστημίου, η κυβέρνηση επιμένει να εμπαίζει τους εργαζόμενους και να τους διατηρεί σε καθεστώς ομηρίας από τους εργολάβους, οι οποίοι με μισθούς πείνας και άγρια εργασιακή εκμετάλλευση έχουν μετατρέψει τους 500 εργαζόμενους σε σύγχρονους δούλους, με την ανοχή και της Πρυτανείας.

Στον αγώνα των συμβασιούχων συμπαρίστανται, με ανακοίνωση του σωματείου τους και οι μόνιμοι διοικητικοί υπάλληλοι του Πανεπιστημίου. Μετά τη χτεσινή απεργία, οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι πραγματοποιούν το πρωί της Πέμπτης νέα γενική συνέλευση, στην οποία αναμένεται να αποφασιστεί η πορεία των κινητοποιήσεών τους.

Την ερχόμενη βδομάδα αναμένεται να ξεκινήσουν τα μαθήματα για τους μαθητές του 3ου Γυμνασίου Χαλανδρίου. Μαθητές και γονείς περιμένουν τώρα την υλοποίηση των δεσμεύσεων που έλαβαν χτες κατά τη συνάντησή τους με τον υφυπουργό Παιδείας, Ν. Γκεσούλη, στην οποία συμμετείχαν ο νομάρχης και ο περιφερειακός διευθυντής Εκπαίδευσης.

Μετά από τις κινητοποιήσεις τους, τελικά κατά τη συνάντηση οι γονείς εισέπραξαν τη δέσμευση ότι το σχολείο δε θα διχοτομηθεί, όπως προέβλεπε η αρχική απόφαση που έστελνε δύο τμήματα στο 11ο Δημοτικό, αλλά θα παραμείνει ενιαία στο χώρο του 8ου Λυκείου, όπου ο ΟΣΚ αναλαμβάνει να τοποθετήσει προκατασκευασμένες αίθουσες. Οι γονείς, που ζητούν να δοθεί οριστική λύση στο πρόβλημα της συστέγασης το οποίο ταλαιπωρεί τα δύο σχολεία εδώ και πέντε χρόνια, ζητούν την ανέγερση νέου σχολείου, που το υπουργείο υποσχέθηκε σε ένα χρόνο να έχει κατασκευαστεί στο πρώην κτήμα Ζερβού στο Χαλάνδρι.

Η περίπτωση του 3ου Γυμνασίου έρχεται ως απάντηση στα μεγάλα λόγια, αναδεικνύοντας το πρόβλημα της σχολικής στέγης αλλά και τις ευθύνες του υπουργείου, που, όπως επισημαίνουν και οι γονείς, έπρεπε να φροντίσει για την επίλυση του προβλήματος πριν ξεκινήσει η σχολική χρονιά.

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στο υπουργείο Παιδείας διοργανώνει σήμερα στις 11 το πρωί ο Σύλλογος Εργαζομένων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ) ζητώντας την επίλυση θεσμικών αιτημάτων. Οπως καταγγέλλει ο ΣΕΦΚ, οι καθηγητές των φροντιστηρίων μέσης εκπαίδευσης, που υπολογίζονται σε 10.000 στην Αττική, στερούνται στοιχειωδών εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και έρχονται αντιμέτωποι με την εργασιακή ανασφάλεια και την εργοδοτική αυθαιρεσία.

Ο ΣΕΦΚ ζητά ανάμεσα σε άλλα διαμόρφωση θεσμικού πλαισίου για τη λειτουργία των φροντιστηρίων καθώς, όπως επισημαίνει, «οι εργασιακές σχέσεις στο χώρο των φροντιστηρίων οικοδομήθηκαν πάνω στην απουσία ρυθμίσεων υπέρ των εργαζομένων», αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη.

Την εκτίμηση ότι «με τη σταθερή εξέλιξη του προγράμματος της σχολικής στέγης το φαινόμενο της διπλοβάρδιας θα εκλείψει οριστικά» εξέφρασε χτες ο υπουργός Παιδείας σε συνέντευξη Τύπου, όπου από κοινού με τη διοίκηση του ΟΣΚ παρουσιάστηκε η εξέλιξη του προγράμματος για τη σχολική στέγη στην Αττική, ένα πρόβλημα που παραμένει έντονο σε 12 από τους 122 δήμους.

Μέσα σε κλίμα ευφορίας και χωρίς να λείπουν οι αναφορές στο πόσο συνέβαλε η μετατροπή του ΟΣΚ σε ΑΕ στην αποδοτικότητα του Οργανισμού, ανακοινώθηκε ότι σήμερα λειτουργεί σε διπλή βάρδια το 9,6% του συνόλου των σχολείων της Αττικής (10,7% του μαθητικού δυναμικού) ενώ το 2000 λειτουργούσε σε διπλή βάρδια το 22,6% των δημοτικών και το 29,2% των γυμνασίων και λυκείων. Εκτιμάται ότι το ποσοστό της διπλοβάρδιας θα μειωθεί στο 7,2% του μαθητικού δυναμικού όταν παραδοθούν από τον ΟΣΚ τα έργα που βρίσκονται σε εξέλιξη. Αναφέρθηκαν δε ιδιαίτερα στην ανάγκη συνεργασίας με την Τοπική Αυτοδιοίκηση για χαρακτηρισμό οικοπέδων.

Παράλληλα, χτες παρουσιάστηκε και το προσχέδιο του πρώτου σχολικού κτιρίου που θα κατασκευαστεί με βάση την πρόταση του ΟΣΚ για το «Ανοιχτό Σχολείο», και αποτελεί εφαρμογή της νέας λογικής που υπαγορεύει τη συνύπαρξη σχολείων και επιχειρηματικών δραστηριοτήτων. Το πρώτο τέτοιο σχολείο θα είναι το 6ο και 7ο ΤΕΕ Αθήνας στις οδούς Ξενίας και Εβρου και οι εργασίες για την ανέγερσή του θα γίνουν στις αρχές του 2004.

Παρά την προσπάθεια τόσο της διοίκησης του ΟΣΚ όσο και του υπουργού Παιδείας να εμφανίσουν την κατασκευή υπόγειου χώρου στάθμευσης ως προϊόν κοινωνικής απαίτησης, η απόφαση αυτή ήδη βρίσκει αντίθετη την Ομοσπονδία Γονέων Αθήνας, το Διοικητικό Συμβούλιο της οποίας «εκφράζει την ομόφωνη κατηγορηματική αντίθεσή του καθώς επίσης και την πρόθεσή του να εμποδίσει την προώθηση αυτών των σχεδίων». «Μένουμε άφωνοι με τη σκέψη και μόνο αυτής της σύλληψης», δηλώνει το ΔΣ σε ανακοίνωση σχετικά με τον παραπάνω σχεδιασμό και επισημαίνει ότι «όσα μέτρα κι αν παρθούν δεν μπορεί να εξασφαλιστεί η ασφαλής πρόσβαση και αποχώρηση των μαθητών από και προς το σχολείο, και η ύπαρξη "αποθήκης" καυσίμων κάτω από το σχολείο θα αποτελεί μόνιμο κίνδυνο. Η λειτουργία δε καταστημάτων στο σχολικό κτίριο δεν προσήκει στην εκπαιδευτική δραστηριότητα και επιβαρύνει τη στάθμευση στο γύρω χώρο».

Σε άλλο σημείο αναφέρει ότι «με τη μετατροπή του ΟΣΚ σε Ανώνυμη Εταιρία στα νέα σχολικά κτίρια η ΑΕ κρατεί την κυριότητα και σκοπεύει να αναπτύξει επιχειρηματικές λειτουργίες, γεγονός που θα οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, ασύμβατες με τη λειτουργία του σχολείου και επικίνδυνες γι' αυτή».

Την υπόθεση του αγώνα πρέπει να πάρουν στα χέρια τους οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί(φωτό από κινητοποίηση)

Χτες, μετά από σειρά συνεδριάσεων, η πλειοψηφία στο ΔΣ της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας αποφάσισε κήρυξη απεργίας τη Δευτέρα 6 Οκτώβρη. Εκφράστηκε η δυσαρέσκεια στις χτεσινές κυβερνητικές εξαγγελίες για αυξήσεις από 120 ευρώ για τον πρωτοδιόριστο έως 167 ευρώ στις καταληκτικές αποδοχές. Στη λογική του εμπαιγμού κινήθηκε χτες και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που δήλωσε ότι «η κυβέρνηση εξαντλεί τα περιθώριά της, ικανοποιεί τα αιτήματα που είχαν τεθεί και αποτελεί αναγνώριση του έργου που επιτελούν οι εκπαιδευτικοί».

Ετσι σύμφωνα με τη χτεσινή απόφαση, η ΔΟΕ πάει με πρόταση προς τους διδασκαλικούς συλλόγους της χώρας για επαναλαμβανόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις, με πρώτο βήμα 48ωρη στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Οκτώβρη. Υπενθυμίζεται ότι με πρόταση για 48ωρη απεργία στις 6 και 7 Οκτώβρη απευθύνεται στις ΕΛΜΕ και το ΔΣ της ΟΛΜΕ. Κυρίαρχο ανάμεσα στα αιτήματα της κινητοποίησης της ΔΟΕ παραμένει το οικονομικό και ειδικά η καταβολή του επιδόματος των 176 ευρώ, καθώς το διεκδικητικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν οι παρατάξεις της πλειοψηφίας, εν ονόματι της ιδιαιτερότητας του κλάδου, αφήνει στο απυρόβλητο την κυβερνητική πολιτική, χωρίς να γίνεται λόγος για λιτότητα, για σύνδεση μισθού παραγωγικότητας, την ακριβοπληρωμένη αμάθεια, τις ανατροπές εργασιακών σχέσεων κλπ.

Με διεκδικητικό πλαίσιο που προβάλλει τα σύγχρονα αιτήματα, ο εκπρόσωπος της ΕΣΑΚ ΔΕΕ στο ΔΣ της ΔΟΕ πρότεινε χτες δύο απεργιακά βήματα για τις 7 και 8 και 22 και 23 Οκτώβρη, με συγκεντρώσεις την πρώτη μέρα και γενικές συνελεύσεις τη δεύτερη για την οργάνωση του αγώνα. Ολομέλεια προέδρων πρότεινε για τις 25 Οκτώβρη.

Η ΕΣΑΚ ΔΕΕ καλεί τους εκπαιδευτικούς να πάρουν μαζικά μέρος στις γενικές συνελεύσεις των συλλόγων, να προχωρήσουν στη συγκρότηση επιτροπών αγώνα για την καλύτερη και αποτελεσματικότερη οργάνωσή του και με τη συμμετοχή τους στην απεργιακή κινητοποίηση να προβάλουν τα ουσιαστικά σταθερά αιτήματα των σύγχρονων αναγκών, δίνοντας ταξικό προσανατολισμό στον αγώνα.

Ιδιαίτερα σήμερα που βρίσκεται σε εξέλιξη σειρά αντιεκπαιδευτικών μέτρων, η προώθηση της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας και κατηγοριοποίησης των σχολείων, η αξιολόγηση και η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών, ενώ άλυτα παραμένουν και λειτουργικά προβλήματα των σχολείων, είναι απαραίτητο οι εκπαιδευτικοί να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Το ΚΚΕ έχει επανειλημμένα διατυπώσει την αντίληψή του ότι απαιτείται διεύρυνση του διεκδικητικού πλαισίου, συμμαχία των εκπαιδευτικών με τους φυσικούς συμμάχους τους, τα λαϊκά στρώματα, ώστε να δυναμώσει το μέτωπο ρήξης με τη σημερινή αντιλαϊκή πολιτική. Σήμερα δεν αρκεί μόνο η προβολή των δίκαιων οικονομικών αιτημάτων, αλλά παρέμβαση και πάλη για συνολική αναδιαμόρφωση της Παιδείας, για να ικανοποιεί τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και όχι τις ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου.

Οι αγώνες των εκπαιδευτικών, για να είναι αποτελεσματικοί, θα πρέπει να αποκτήσουν ευρύτερα ερείσματα στο λαό και σύνδεση με το γενικότερο εργατικό κίνημα, μέσα από την προβολή και ανάδειξη των σοβαρών και μακροπρόθεσμα τραγικών συνεπειών της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης για το μορφωτικό επίπεδο και το μέλλον της νεολαίας. Με το στενό διεκδικητικό πλαίσιο των ηγεσιών των ομοσπονδιών και με προσανατολισμό που δε συγκρούεται με την αιτία των σημερινών προβλημάτων, την αντιλαϊκή πολιτική, δεν μπορεί να υπάρξουν για τους εκπαιδευτικούς και τα λαϊκά στρώματα ριζικές αλλαγές και ουσιαστική βελτίωση στην κατάσταση στην Παιδεία.