Δέκα μέρες πέρασαν από τη μέρα που μας άφησε ο Φλεβάρης. Μόνο δέκα μέρες και το τοπίο σιγά σιγά αλλάζει. Αλλαξε κιόλας. Η σελήνη γερασμένη περιμένει, να, το τέλος της, αλλά και την αναγέννησή της, την ερχόμενη Πέμπτη. Ο ήλιος θα δύσει στις 6.26 και τίποτε, μα τίποτε δε θυμίζει τα μικρά, σκοτεινά, θλιβερά απογεύματα του Νοέμβρη. Σήμερα είναι της Απόκρεω, κάπου θα πάμε. Μα και σπίτι να μείνουμε, κάτι θα κάνουμε, ένα κοκτέιλ ίσως;

Τερφ: 1/2 Τζιν, 1/4 Βερμού, 1/4 Περνό, τρεις σταγόνες Μπίτερ Ορεντζ και μερικές σταγόνες αγκοστούρας. Χτυπάμε τα υλικά στο σέικερ, σερβίρουμε σε ανάλογα ποτήρια, γαρνίρουμε με μια ελιά.

Τούτι φρούτι: 1/2 Κονιάκ, 1/2 Κιρς, μια κουταλιά της σούπας Καμπάρι. Τα χτυπάμε στο σέικερ, τα σερβίρουμε και τα γαρνίρουμε με φρούτα εποχής ψιλοκομμένα φυσικά.

Χωρίς σύνορα:: 1/5 κονιάκ, μια κουταλιά της σούπας Σαρτρέζ πράσινη και ανακατεύουμε μέσα στο ποτήρι. Προσθέτουμε σαμπάνια η λευκό αφρώδες κρασί. Και εις υγείαν!

Στον προσεγμένα καλογραμμένο και, σχεδόν, λυρικό, θα λέγαμε, πρόλογό του ο Ηρακλής Ανδύρας γράφει:

«Ευχή από καρδιάς ή προσήκουσα διαταγή; Της ταπεινής νοσταλγίας περήφανο μήνυμα ή μια προσπάθεια ακόμη να συγχωρεθούν ανομολόγητες παραλείψεις; Αν όλα μαζί κι άλλα πολλά, τι το καλύτερο. Και σοφότερο. "Ενθυμού...", πάντως. Ει δυνατόν, τα πάντα: Για πάντα... Και όσο σκληρή σαν τηνιακός γρανίτης φαντάζει η εντολή - πρόσκληση, ποιος μπορεί να κοντραριστεί με την εντολέα όταν αυτή Μνήμη καλείται και εγγονή ζείδωρης Πείρας είναι. Μεγάλη της των Ανθρώπων Σχολής. Διότι περί αυτού πρόκειται».

Ενθυμού, λοιπόν για όσους επιλήσμονες δεν είναι. Γιατί θυμάμαι πως μια φορά έθεσα στον εαυτό μου την εξής ερώτηση: «Πόσο έζησες;». Και εκείνος, αδίστακτος και αυθόρμητος μου ψιθύρισε: «Τόσο όσο θυμάσαι».

Στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο: «Αρρώστιες και γιατροί σε αρχαία ελληνικά επιγράμματα» (εκδόσεις Βήτα) ο Γεράσιμος Ρηγάτος συγκεντρώνει 225 επιγράμματα που έχουν ως θέμα τους τις θεραπείες. Αλλα αναφέρονται σε γιατρούς (θεούς και θνητούς) τους οποίους εγκωμιάζουν ή σατιρίζουν ή κατακρίνουν. Παραθέτουμε μερικά δείγματα: «Γιατί πονάς τους πόνους της γέννας; Γιατί κάνεις παιδιά; Μακάρι να μη γεννά αυτή που μέλλει να δει το θάνατο του παιδιού της. Γιατί τάφο στο παλικάρι της τον Βιάνορα κατασκεύασε η μητέρα, ενώ έπρεπε ν' αξιωθεί η μητέρα να έχει τάφο από το παιδί της».

«Αμφιβάλλοντας για τις δεξιοτεχνίες των θνητών και στο θεό έχοντας όλες μου τις ελπίδες, αφού άφησα την Αθήνα με τα όμορφα παλικάρια, έγινα καλά, ερχόμενος, Ασκληπιέ, στο άλσος σου μέσα σε τρεις μήνες, ενώ είχα στο κεφάλι μου πληγή επί ένα χρόνο».

«Χειρουργώντας τον, έσφαξε τον Ακαστορίδη ο Αγέλαος. Γιατί, λέει, αν ζούσε τον έμελλε να κουτσαίνει ο δύστυχος». Ο συγγραφέας εκτός από τη μετάφραση, παραθέτει το πρωτότυπο κείμενο και σχόλια γλωσσικού, φιλολογικού και ιατρικού χαρακτήρα. Σημειώνουμε ότι πρόκειται για ένα σημαντικό βιβλίο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως έργο ζωής, αν ο Γεράσιμος Ρηγάτος ήταν λιγότερο παραγωγικός, αλλά ποιοτικός συγγραφέας.

Στην Ερέτρια λοιπόν. θα πάμε από Ωρωπό και θα πάρουμε το φέρι μποτ. Ετσι κάνουμε πάντα. Αντί να οδηγούμε μέχρι τη Χαλκίδα και από τη Χαλκίδα να πηγαίνουμε Ερέτρια, θα κάνουμε μονάχα σαράντα τέσσερα χιλιόμετρα στην Εθνική και άλλα δεκαπέντε περίπου μέχρι τον Ωρωπό. Θα μπούμε στο φέρι, και θα ανεβούμε πάνω στο κατάστρωμα να μας χτυπήσει λίγος φρέσκος, θαλασσινός αέρας. Τι θα κάνουμε εκεί, πολλά και διάφορα και καθόλου αδιάφορα, όπως πολλοί νομίζουν. Εχουμε να επισκεφτούμε το τμήμα του ανατολικού τείχους της Ακρόπολης της αρχαίας Ερέτριας, τα ερείπια του αρχαίου θεάτρου, τους ναούς του Διονύσου και της Δήμητρας, καθώς και το ιερό γυναικείας θεότητας, στη νότια πλευρά της Ακρόπολης. Το αρχαιολογικό Μουσείο που περιλαμβάνει ευρήματα από τις ανασκαφές στο Λευκαντί - γλυπτά (4ου αιώνα πΧ) επιτύμβιες επιγραφές, κεραμικά. Το σπίτι, το πανέμορφο σπίτι του Κανάρη, που βρίσκεται στο λιμάνι κάποτε το βλέπαμε αρκετά λεπτά πριν δέσει το πλοίο. Απλό, αρχοντικό, σπάνιο. Τώρα όμως δυστυχώς, το υπέροχο αυτό σπίτι με την τόση ιστορία, αλλά και καλαισθησία, κρύβεται από τα κακόγουστα νέα κτίσματα που γειτονεύουν μαζί του.

Μετά θα κάνουμε τη βόλτα μας στην παραλία, θα φτάσουμε μέχρι το νησί των ονείρων και το ύψωμα όπου βρίσκεται η ακρόπολη με ερείπια τειχών και πύργων. Πεινάσαμε. Θα διαλέξουμε ένα από τα πολλά εστιατόρια, που βρέχονται σχεδόν από το κύμα, και θα απολαύσουμε το μεσημέρι μας. Χωρίς να απομακρυνθούμε, χωρίς να κουραστούμε καταφέραμε να περάσουμε μια όμορφη Κυριακή.

Να ένα φαγητό, απλό σχεδόν, στο οποίο ποτέ δεν αντισταθήκαμε. Μα, για κάποιο ακατανόητο λόγο, το αποζητάμε έξω και σχεδόν ποτέ δεν αποφασίζουμε να το ετοιμάσουμε μόνοι μας. Ισως γιατί μας φαίνεται περίπλοκο, ενώ δεν είναι. Τι χρειαζόμαστε; 200 γραμμάρια αλεύρι, δυο αυγά χτυπημένα, όπως στην ομελέτα, τέσσερα σνίτσελ μοσχαρίσια, φέτες λεμόνι, αλάτι, μαΐντανό για διακόσμηση και λάδι για το τηγάνισμα.

Χτυπάμε καλά το σνίτσελ να μαλακώσει, βάζουμε το λάδι στη φωτιά και το αφήνουμε να ζεσταθεί καλά. Επειτα παίρνουμε το σνίτσελ, το αλευρώνουμε, το βουτάμε μέσα στα αυγά και, τέλος, τα πανάρουμε με γαλέτα. Τα τηγανίζουμε μέχρι να γίνουν χρυσαφιά. Τα σερβίρουμε σε πιάτα με φέτες λεμόνι και τα πασπαλίζουμε με μαϊντανό. Τα συνοδεύουμε με πουρέ πατάτα.