Οι ιαματικές ιδιότητες της σοκολάτας και η ευεργετική επίδρασή της στην καρδιά ήρθαν να ανατρέψουν τα όσα μέχρι στιγμής γνωρίζαμε γι' αυτή την τόσο γλυκιά απόλαυση μικρών και μεγάλων. Ετσι, μετά την είδηση ότι η σοκολάτα βοηθά στην καταπολέμηση της τερηδόνας από Ιάπωνες επιστήμονες, καρδιολόγοι του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας ανακάλυψαν και άλλες ευεργετικές ιδιότητες της σοκολάτας.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τα όσα κατέθεσαν οι γιατροί του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Καρδιολογίας, που διεξάγεται στο Αμστερνταμ, η σοκολάτα, παρά το γεγονός ότι έχει πολλές θερμίδες και υψηλή ποσότητα αντιοξειδωτικών στοιχείων απαραίτητων για τον οργανισμό, έχει τις ίδιες ευεργετικές ιδιότητες για την καρδιά όσο ένα ποτήρι κόκκινο κρασί σε καθημερινή βάση, ή ένα φλιτζάνι τσάι.

Μάλιστα, όπως τόνισαν οι γιατροί, όσοι τρώνε σε καθημερινή βάση μικρές ποσότητες σοκολάτας, κινδυνεύουν λιγότερο να παρουσιάσουν θρόμβωση, σε σχέση με εκείνα τα άτομα που αποφεύγουν να τρώνε συχνά ή καθόλου σοκολάτα λόγω δίαιτας.

Πάντως, απ' ό,τι φαίνεται, οι ευεργετικές ιδιότητες της σοκολάτας ξεπερνούν κατά πολύ τα όσα μέχρι σήμερα γνωρίζαμε, αφού εκτός των άλλων μειώνει το στρες που καθημερινά αισθανόμαστε λόγω του άγχους, ενώ συμβάλλει και στην καλή λειτουργία των αιμοφόρων αγγείων.

Μπίαριτς: Δυο δάχτυλα κονιάκ, ένα δάχτυλο κουραχάο, ένα δάχτυλο χυμό ανανά. Τα ανακατεύουμε και τα σερβίρουμε

Τζιν με πορτοκάλι: 3/4 Τζιν, 1 κύβος ζάχαρη, 1/4 χυμός πορτοκαλιού. Τα ανακατεύουμε και τα γαρνίρουμε με μια φέτα πορτοκάλι.

Αμούρ: Δυο δάχτυλα τσέρι, ένα δάχτυλο βερμούτ. Ανακατεύουμε και σερβίρουμε με μια φέτα λεμονιού.

Κοκτέιλ μαυροδάφνης: Για ένα ποτήρι, δυο δάχτυλα μαυροδάφνη, ένα δάχτυλο βερμούτ, ένα δάχτυλο κονιάκ. Ανακατεύουμε καλά και τα σερβίρουμε σε ένα ποτήρι του κοκτέιλ με παγωμένο νερό και παγάκια και ένα καλαμάκι.

Οι επιστήμονες πάντα πίστευαν ότι με την απαραίτητη υπομονή και εφευρετικότητα, αλλά με τα κατάλληλα όργανα, μπορούν να μετρηθούν όλες ανεξαιρέτως οι ιδιότητες κάθε παρατηρήσιμου φαινομένου, με οποιονδήποτε βαθμό ακρίβειας. Η αρχή αυτή ήταν σχεδόν αξιωματική μάς λέει ο Ισαάκ Ασίμοφ. Και συνεχίζει: το 1927, όμως, ο Χάιζεμπεργκ, μετά από μια προσεκτική διερεύνηση της κβαντομηχανικής, απέδειξε ότι αυτή η αντίληψη είναι εσφαλμένη. Παραδείγματος χάριν, είναι δυνατόν να προσδιοριστεί η ορμή ενός υποατομικού σωματιδίου με οποιοδήποτε βαθμό ακρίβειας, αλλά δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστούν και τα δύο αυτά μεγέθη ταυτόχρονα, με οποιονδήποτε βαθμό ακριβείας. Η απροσδιοριστία της ορμής πολλαπλασιαζόμενη με την απροσδιοριστία της θέσης είναι ίση με με τη σταθερά του Πλανκ. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι το Σύμπαν έχει «κοκκιώδη υφή και, τότε η σταθερά του Πλανκ προσδιορίζει το μέγεθος του κοκκίου. Για αυτές τις διαπιστώσεις ο Χάιζεμπεργκ τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1932».

Ομολογούμε ότι διαβάζοντας όλα τα παραπάνω είναι απροσδιόριστος και απερίγραπτος ο τρόμος που μας κυριεύει από την αγωνία και τη δύναμη που καταβάλλουμε για να τα κατανοήσουμε. θα προσπαθήσουμε όμως.

Ο Κάβο Μαλιάς χρωστά τ' όνομά του στους Φοίνικες, που εγκαταστάθηκαν στις κοντινές παραλίες, συγκεκριμένα στον κόλπο των Βατίκων κι ασχολήθηκαν με την αλιεία και την επεξεργασία της πορφύρας. Ο Κάβος, γνωστός στους ξένους θαλασσοπόρους παλαιότερα και ως Κάβος του Αγίου Αγγέλου, λόγω της εκκλησιάς των Ταξιαρχών που υπήρχε ανάμεσα σε περίπου πενήντα άλλες εκκλησιές, βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της ηπειρωτικής Ελλάδας και σ' αυτόν τερματίζει ο Πάρνωνας. Μεγάλο σταυροδρόμι των εθνών από την αρχαιότητα, μάλιστα στον Ομηρικό Υμνο προς τον Απόλλωνα τον συναντάμε ως Μάλεια. Λέλεγες, Μινύες, Ιωνες, Αχαιοί, Φοίνικες, Δωριείς, Πέρσες, Αθηναίοι, Μακεδόνες, Ρωμαίοι, βόρειες φυλές, Φράγκοι, Τούρκοι... Υπήρξε, ίσως λόγω των συχνών διελεύσεων ή λόγω σφοδρών θαλασσοταραχών που σχεδόν πάντοτε ξεσπούν γύρω από τον Κάβο, ένας σημαντικός τόπος λατρείας. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι επί του ακρωτηρίου υπήρχαν δυο ιερά, του Ποσειδώνος δυτικά, και του Απόλλωνος ανατολικά. Οπωσδήποτε οι θρύλοι γύρω από τούτα τα μέρη είναι μια ανεξάντλητη πηγή ανάμεσα σε μύθους και ιστορία. Οπως π.χ. γίνεται και με κάποια σπηλιά του Κάβου, την «Κοκαλιάρα», όπως τη λέμε στην περιοχή, γιατί είναι γεμάτη ανθρώπινα (ίσως μακρύτερα του κανονικού) οστά και για την οποία ο Παυσανίας έγραψε:

«Εις τον πλουν δε από τα Βοιάς προς το ακρωτήριο Μαλέας, είναι λιμήν ονομαζόμενος Νύμφαιον και άγαλμα του Ποσειδώνος ορθόν, και πολύ πλησίον της θαλάσσης σπήλαιον και εις αυτό πηγή με γλυκό νερό. Πέριξ δε αυτού κατοικούν άνθρωποι πολλοί». Βέβαια οι παππούδες μας ισχυρίζονταν πως τα οστά στη σπηλιά την Κοκαλιάρα ήταν ανθρώπων που φιλονικούσαν μεταξύ τους για τη στάλα του «αθάνατου νερού» που έσταζε εκεί. Αλλοι μιλούσαν για θύματα των πειρατών (όπως λ.χ. ο Μπαρμπαρόσα) που λημέριαζαν σε απόκρυφο λιμάνι, το καλούμενο «Κλεφταύλακο», άλλοι έχουν να πουν ότι τα οστά αυτά ανήκαν σε Κύκλωπες που κατέφυγαν στα σπήλαια έπειτα από φοβερές - μεταξύ τους - ταραχές. Και, βέβαια, αρκετοί έχουν να διηγηθούν ότι εδώ, στους βράχους του Κάβο Μαλιά κατοικούσαν Κένταυροι και πως ο Κένταυρος Χείρων, κυνηγημένος από τους Λαπίθες, σ' αυτή την περιοχή κατέφυγε όπου και ετελεύτησε. Και άλλοι πολλοί Κένταυροι σ' αυτό το ακρωτήρι τελείωσαν. Αιτία η μήνις του Ηρακλή. Ο Δάφνις, ο Αργείος, ο Ιπποτίων, ο Δούπων... Αλλωστε είναι σε όλους μας γνωστό ότι η αθέατη σπηλιά του, υπήρξε ο ασφαλέστερος κρυψώνας όπλων των κατοίκων της περιοχής για τον ξεσηκωμό του Γένους.

Στον Κάβο Μαλιά, λόγω του δυσπρόσιτου χαρακτήρα του και της δυσπρόβλητης ομορφιάς του, αναζητούσαν ορισμένοι αναχωρητές την ψυχή, τη γαλήνη και το θεό τους. Ανάμεσά τους και ο όσιος Θωμάς ο εν Μαλεώ, ξακουστός θεραπευτής, για τον οποίο λένε ότι προσευχήθηκε και ξεπήδησε γάργαρη πηγή από τα κατάξερα βράχια. Εδώ βρίσκονται αλλά και χάνονται τα ίχνη του περίφημου Ερημίτη, φιγούρα γνωστή και αγαπητή στους ξένους ταξιδευτές, μάλιστα, ο Γάλλος συνταγματάρχης Σεν Βενσάν, γυρνώντας στην πατρίδα του, Ιούνη του 1829, δημοσίευσε: «Μου εφάνη σαν ζωγραφιά του Βαν Ντάικ. Πλημμυρισμένος από φως και πίσω του σύννεφα σκοτεινά. Ντυμένος στα κουρέλια και στο φως της ανατολής. Τον έβλεπα με τη διόπτρα να κοιτά τον ήλιο και να τον χαιρετά...».

Αλλά στην ευρύτερη περιοχή του Κάβου και στα πενήντα, περίπου, μοναστήρια, τα περισσότερα κατεστραμμένα από τους πειρατές, τις πυρκαγιές, τις θεομηνίες, τις επιθέσεις της θάλασσας, υπάρχουν ακόμα εκθαμβωτικής ομορφιάς εικόνες, σπουδαία ζωγραφικά σύνολα, όπως οι αγιογραφίες στο εσωτερικό του ναού του Αγίου Γεωργίου του εν Μαλεώ (13ος, 14ος), στην Αγία Ειρήνη την Καβομαλούσα, στον Αγιο Γιώργη της Βαβόλας, κ.α. Και ξωκλήσια μικρά και ταπεινά, σκαρφαλωμένα σε απότομες πλαγιές, μοιάζουν να ετοιμάζονται για ταξίδια χωρίς τέλος, γιατί η αιωνιότητα που εδώ μιλά τη σιωπηλή αλλά ευκρινή φωνή της, δεν έχει αρχή και τέλος, όπως και τα έργα των ανθρώπων.

Χειμώνας έρχεται, χαλιά θα στρώσουμε, τραπέζι θα στολίσουμε. Μια ακόμα ματιά ρίχνουμε στο «Δαντέλες της Χίου» και αναρωτιόμαστε αν είμαστε ικανές να προσπαθήσουμε... Δεν αποτελειώνουμε τη φράση, βουνό μας φαίνεται. Ισως όμως, μεταξύ μας, και να υπάρχουν μερικές γενναίες και υπομoνετικές γυναίκες που θα το τολμήσουν... Εμείς περιοριζόμαστε στο «φάτε μάτια ψάρια κτλ.»...

Αυγά γεμιστά με μαγιονέζα

Υλικά: 8 βρασμένα αυγά σφικτά. ένα φλιτζάνι του τσαγιού γαρίδες βρασμένες και ψιλοκομμένες ή αστακός βρασμένος και φυσικά ψιλοκομμένος. Ενα φλιτζάνι του τσαγιού μαγιονέζα, 1/2 κουταλάκι μουστάρδα σκόνη, 2-3 αγγουράκια τουρσί, λίγη κάππαρη, μαϊντανός, αλάτι, πιπέρι.

Καθαρίζετε με προσοχή τα αυγά και τα κόβετε στη μέση κατά μήκος. Αφαιρείτε τους κρόκους και τους δουλεύετε σε ένα μπολ με ένα πιρούνι μέχρι να λιώσουν. Προσθέστε αλάτι, πιπέρι, μουστάρδα και μισή μαγιονέζα και τα ανακατεύετε καλά. Ρίχνετε και τις γαρίδες και δουλεύετε το μείγμα να ανακατευτεί καλά. Επειτα ρίχνετε τις γαρίδες και πάλι ανακατεύετε. Με ένα κουταλάκι γεμίζετε με προσοχή τα αυγά και τα σκεπάζετε με λίγη μαγιονέζα. Γαρνίρετε με μια ολόκληρη γαρίδα και δυο στρογγυλά φετάκια αγγουράκι τουρσί και το τοποθετείτε σε πιατέλα επάνω σε στενόμακρο φετάκια ψωμιού, που τα έχετε αλείψει με βούτυρο.