Οι επιστήμονες πάντα πίστευαν ότι με την απαραίτητη υπομονή και εφευρετικότητα, αλλά με τα κατάλληλα όργανα, μπορούν να μετρηθούν όλες ανεξαιρέτως οι ιδιότητες κάθε παρατηρήσιμου φαινομένου, με οποιονδήποτε βαθμό ακρίβειας. Η αρχή αυτή ήταν σχεδόν αξιωματική μάς λέει ο Ισαάκ Ασίμοφ. Και συνεχίζει: το 1927, όμως, ο Χάιζεμπεργκ, μετά από μια προσεκτική διερεύνηση της κβαντομηχανικής, απέδειξε ότι αυτή η αντίληψη είναι εσφαλμένη. Παραδείγματος χάριν, είναι δυνατόν να προσδιοριστεί η ορμή ενός υποατομικού σωματιδίου με οποιοδήποτε βαθμό ακρίβειας, αλλά δεν είναι δυνατόν να προσδιοριστούν και τα δύο αυτά μεγέθη ταυτόχρονα, με οποιονδήποτε βαθμό ακριβείας. Η απροσδιοριστία της ορμής πολλαπλασιαζόμενη με την απροσδιοριστία της θέσης είναι ίση με με τη σταθερά του Πλανκ. Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι το Σύμπαν έχει «κοκκιώδη υφή και, τότε η σταθερά του Πλανκ προσδιορίζει το μέγεθος του κοκκίου. Για αυτές τις διαπιστώσεις ο Χάιζεμπεργκ τιμήθηκε με το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1932».

Ομολογούμε ότι διαβάζοντας όλα τα παραπάνω είναι απροσδιόριστος και απερίγραπτος ο τρόμος που μας κυριεύει από την αγωνία και τη δύναμη που καταβάλλουμε για να τα κατανοήσουμε. θα προσπαθήσουμε όμως.