Συχνά, τηλεφωνικά ή και με επιστολές μάς ρωτάνε φίλοι αναγνώστες: Τι ακριβώς είναι η δερματίτις; Και εμείς, σε γενικές γραμμές, με τις γνώσεις που έχουμε, γνώσεις ασφαλώς δεν αρκούν, λέμε όσα γνωρίζουμε:

Η δερματίτις είναι μια φλεγμονή του δέρματος, που είναι δυνατόν να προκληθεί από διάφορα γνωστά και άγνωστα αίτια. Η γενική θεραπεία της είναι θέμα γιατρού, αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε και να μην αφηνόμαστε στις συμβουλές των μη ειδικών. Ομως το μόνο που εμείς θα μπορούσαμε να πούμε από την άποψη της διατροφής και της διαιτητικής, αφού είναι γνωστόν ότι οι περισσότερες παθήσεις του δέρματος προκαλούν καταστροφή των πρωτεϊνών, είναι ότι πρέπει να φροντίσουμε να εφοδιάσουμε τον οργανισμό μας με άφθονες ποσότητες πρωτεΐνης. Γι' αυτό προτείνουμε αυγά, γάλα, γαλακτοκομικά προϊόντα, κρέας, ψάρι σε άφθονες ποσότητες. Και μετά αμέσως στο γιατρό.

Επειτα, λέμε να κάνουμε ένα ρόφημα με μέλι. Θα ανακατέψουμε με δύναμη δυο κούπες γιαούρτι, τέσσερις κούπες νερό, τρία κουταλάκια μέλι. Θα τα αρωματίσουμε με μοσχοκάρυδο και με λίγο πιπέρι.

Ενα ρόφημα με τζίντζερ σας κάνει κέφι; Αν ναι, τότε: Σε ένα γουδί χτυπάμε ενάμισι κουταλάκι ζάχαρη με ένα κουταλάκι τριμμένο τζίντζερ, ένα κουταλάκι χυμό λεμονιού και τρεις κούπες ψιλοκομμένη φρέσκια μέντα. Σουρώνουμε το μείγμα και προσθέτουμε το γιαούρτι. Το βάζουμε στο ψυγείο και το σερβίρουμε στα ποτήρια πολύ παγωμένο. Εις υγείαν.

Η Κάλυμνος, το νησί των σφουγγαράδων, με πρωτεύουσα την Ποθαία ή Πόθια, αριθμεί 17.000 κατοίκους. Το νησί έχει μια μακραίωνη και πλούσια ιστορία, ορατή στο διάβα του επισκέπτη: κάστρα, μοναστήρια, λείψανα αρχαίων ιερών, σπήλαια με ευρήματα προϊστορικής κατοίκησης και λατρείας.

Πρώτοι κάτοικοι του νησιού οι Λέλεγες και οι Πελασγοί, ενώ αργότερα εγκαταστάθηκαν στο νησί Δωριείς από την Πελοπόννησο. Στα Προϊστορικά Χρόνια το νησί ήταν χωρισμένο σε 7 δήμους, ενώ αργότερα στην αρχαϊκή εποχή (7ος αι. π.χ.) εντάχθηκε στη δωρική εξάπολη. Ο Πτολεμαίος απελευθερώνει το νησί από τους Πέρσες το 333 π.χ., ενώ από το 309 ως το 262 υπαγόταν στην Κω, για να γνωρίσει μεγάλη ανάπτυξη, γεγονός που αποδεικνύεται από την κοπή ασημένιων νομισμάτων.

Το 144 π.χ. υποτάχθηκε στου Ρωμαίους, ενώ κατά τη βυζαντινή περίοδο το νησί το καταλαμβάνουν οι Ιππότες του Αγ. Ιωάννη, γνωρίζοντας μεγάλες καταστροφές, αβάσταχτη φορολογία, συνεχείς πειρατικές επιδρομές, που συνεχίστηκαν και στη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Το γεγονός αυτό ανάγκασε τους Καλύμνιους να εξοπλιστούν, για να αντιμετωπίσουν τις επιδρομές. Το νησί, όμως, απελευθερώθηκε από τον τουρκικό ζυγό μόλις το 1912. Σκληρά ήταν και τα χρόνια της ιταλικής κατοχής για το νησί. Η Κάλυμνος ενσωματώθηκε με την Ελλάδα το 1948. Στη διάρκεια των χρόνων, οι κάτοικοι του νησιού συνδέθηκαν στενά με τη θάλασσα, ενώ η ενασχόληση των Καλύμνιων με τη σπογγαλιεία συνέβαλε στην ανάπτυξη του τόπου.

Αφού τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια, πήραμε τον παραλιακό δρόμο, που είναι συγκεντρωμένα όλα τα μαγαζιά. Τα σφουγγάρια, είναι αυτά που μας τραβούν την προσοχή. Κατεργασμένα με το χρυσοκίτρινο χρώμα, ή ακατέργαστα στο φυσικό τους καφέ χρώμα, σε όλα τα μεγέθη, για το μπάνιο σας, αλλά και με διάφορα σχήματα όπως τα έπλασε η φύση για διακοσμητική χρήση. Ο μαγαζάτορας, που είναι συγχρόνως και σφουγγαράς, μας είπε, ότι το σφουγγάρι αν το βρέξεις και το αφήσεις στο σαλόνι ας πούμε, απορροφά τις μυρωδιές του τσιγάρου. Αγοράστε ανεπιφύλακτα, είναι γνήσια, προτιμήστε τα ακατέργαστα. Είναι τα καλύτερα. Τα κοχύλια, που εκτείθενται στους πάγκους, τα περισσότερα είναι από το βυθό της Καλύμνου και των γύρω νησιών.

Μη θέλοντας να ξεκολλήσουμε από τα πανέμορφα κοχύλια και τα χιλιάδες είδη των σφουγγαριών που είδαμε, κατευθυνόμαστε προς το Μουσείο των Σφουγγαράδων που βρίσκεται στην παραλία, πίσω από την Εκκλησία του Σωτήρα. Εκεί εκτείθενται οι στολές και τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι παλιοί δύτες, για να βγάλουν στην επιφάνεια τα σφουγγάρια, η μηχανή που ήταν πάνω στο καΐκι και προμήθευε το δύτη με αέρα, βαρίδια, αξίνες, δίχτυα και φυσικά χιλιάδες σφουγγάρια, σε διάφορα μεγέθη και σχέδια, που είναι αδύνατο να σας τα περιγράψω. Στο Μουσείο θα δείτε ακόμα αμφορείς, κοχύλια, κομμάτια από παλιά ναυάγια, κ.ά.

Αξίζει, επίσης, να επισκεφτείτε το Λαογραφικό Μουσείο, τα Κάστρο της Χρυσοχεριάς, φρούριο που το έχτισαν οι Ιππότες της Ρόδου πάνω στα αρχαία και βυζαντινά ερείπια, το σπήλαιο στον Κεφαλά, τις θαλάσσιες σπηλιές.

Στα Βλυχάδια, που σίγουρα θα πάτε για μπάνιο, μην ξεχάσετε να επισκεφτείτε το Μουσείο με τα κοχύλια. Είναι σκέτη μαγεία.

Ο δρόμος ανατολικά από το λιμάνι στο Βαθύ, με τον καταπράσινο κάμπο του και το σπήλαιο στο Δασκαλειό, στην είσοδο του όρμου. Λίγο πριν το Βαθύ σε ένα μικρότερο όρμο, υπάρχει κάτι μοναδικό στο νησί. Οι Καλύμνιοι, χτυπημένοι οι περισσότεροι από τη "νόσο" των δυτών, φρόντισαν να διαφυλάξουν αυτό το πολύτιμο για τον τόπο αγαθό: το σφουγγάρι. Ετσι δημιούργησαν καλλιέργειες σφουγγαριών για την προστασία και τη συνέχιση της παράδοσης της σπογγαλιείας.

Πώς γίνεται η καλλιέργεια; Παίρνουν το σφουγγάρι, που αλιεύουν τα καΐκια, το κόβουν σε μικρά κομμάτια, τα οποία στη συνέχεια δένουν σε σχοινί, το βυθίζουν στη θάλασσα και το αφήνουν να αναπτυχθεί, στο φυσικό του περιβάλλον. Για να γίνουμε ακόμα πιο κατανοητή, κάτι σαν τις μυδοκαλλιέργειες, που κρέμονται από πασσάλους μέσα στη θάλασσα. Αξίζει βέβαια να σημειώσουμε, ότι δε γίνεται καμία απολύτως παρέμβαση, με χημικά ή οτιδήποτε όσον αφορά τη διαδικασία αυτή, μέχρι δηλαδή το σφουγγάρι να πάρει το κανονικό του μέγεθος.

Αξίζει, επίσης, να δείτε και τις πίσω παραλίες του νησιού, Πάνορμο, Καμάρι, Μυρτιές, Μασούρι. Από εκεί, μπορείτε να πάρετε το καΐκι και να περάσετε απέναντι στο νησάκι Τέλενδο. Η διαδρομή είναι ευχάριστη και ξεκούραστη, μέσα από καταπράσινες δεντροστοιχίες. Επίσης στο Εμπορείο, μπορείτε να επισκεφτείτε τις θαλάσσιες σπηλιές, να κολυμπήσετε στην παραλία του χωριού, αλλά και στον κόλπο του Αργινώντα. Η Κάλυμνος διαθέτει πολλούς μικρούς όρμους για κολύμπι, αν έχετε σκάφος ακόμα καλύτερα, ενώ ο βυθός στο νησί προσφέρεται για καταδύσεις. Καλά να περάσετε..

Είχαμε αναφερθεί στη «Δαντέλα της Χίου» σε προηγούμενο τεύχος. Ομως, ο θαυμασμός μας καθώς ξεφυλλίζουμε το λεύκωμα αντί να μειώνεται και να ξεθυμαίνει όλο και μεγαλώνει. Για το σύγχρονο νοικοκυριό, για ράφια ποτηριών εντελώς εξαιρετικά και διαφορετικά από τα τρομακτικά πλαστικά, παίρνουμε μια υπέροχη ιδέα με τη σφραγίδα της Χιώτικης Παράδοσης. Η συλλογή καθώς και τα κεντήματα ανήκουν στην οικογένεια Γιάννη και Μαρίας Χωρέμη και κανείς, μα κανείς δε μας εμποδίζει να μετατρέψουμε και τα δικά μας ράφια «κάπως έτσι». Δε λέμε ακριβώς έτσι. Το επιθυμητό δεν είναι πάντα εφικτό. Θα κάνουμε μια προσπάθεια όμως.

Για γρήγορες λύσεις

Είμαστε βιαστικοί, αλλά και νηστικοί... Κάτι πρέπει να βάλουμε στο στομάχι μας, αλλά όχι ό,τι να 'ναι. Θα κάνουμε λοιπόν ένα σάντουιτς με γαλοπούλα καπνιστή, νεροκάρδαμο σε αραβική πίτα.

1/4 της κούπας στραγγισμένο γιαούρτι, δυο κουταλιές της σούπας πικάντικη μουστάρδα, δυο αραβικές πίτες, 240 γραμμ. γαλοπούλα καπνιστή, κομμένη σε λεπτές φέτες, δυο ντομάτες κομμένες σε 4 φέτες η καθεμιά, μια κούπα νεροκάρδαμο, πλυμένο και καλά καθαρισμένο και 70 γραμμάρια χοντροτριμμένη γραβιέρα. Κόβουμε τις πίτες στη μέση για να έχουμε τέσσερα κομμάτια. Ανακατεύουμε το γιαούρτι με τη μουστάρδα και με το μείγμα αυτό αλείφουμε τη μέσα μεριά του κάθε κομματιού, αφού τα έχουμε ανοίξει έτσι ώστε να έχουν «τσέπη». Θα χωρίσουμε τα άλλα υλικά στα τέσσερα και θα βάλουμε τη γαλοπούλα, το νεροκάρδαμο και τις ντομάτες σε φέτες σε κάθε πίτα και θα τα πασπαλίσουμε με το τυρί. Καλή μας όρεξη.

Και έτσι είναι στην πραγματικότητα, διότι αν σκεφτούμε τη μυθολογία ή το φανταστικό ρεαλισμό του Γκόγκολ, τον υπερρεαλισμό του Μπουλγκάγκοφ ή το μαγικό ρεαλισμό του Μάρκες και των άλλων Λατινοαμερικανών συγγραφέων, ακόμα ακόμα και την επιστημονική φαντασία, παρ' όλες τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ τους, κάπου μοιάζουν. Στο ότι γίνονται πειστικά γιατί πείθουν τον αναγνώστη πως πρέπει να τα πιστέψει.

Κρατάμε, λοιπόν στα χέρια μας, τρία κομψά βιβλία της «Σύγχρονης Εποχής» του Τσίνγιζ Αϊτμάτοφ:«Μια μέρα και ένας αιώνας», « Το Ικρίωμα» και το «Μάτι της καμήλας». Τα κρατάμε και λαχταράμε να αρχίσουμε την ανάγνωση. Κάντε και εσείς το ίδιο και δε θα το μετανιώσετε.....

Για τα παράθυρα και τα μπαλκόνια υπάρχουν και άλλα αξιόλογα φυτά για το άνθος τους που καλλιεργούνται κυρίως σε παράθυρα και μπαλκόνια αλλά και σε εσωτερικούς χώρους, όπως οι αζαλέες, οι μπιγκόνιες, τα κυκλάμινα, οι ορτανσίες.