Πάντα υπάρχουν και εξαιρέσεις... «Η εαρινή σύναξη των αγροφυλάκων» είναι μια απ' αυτές

Για να απαντήσουμε στα προαναφερόμενα ερωτήματα, πρέπει να βασιστούμε σε κάποια δεδομένα. Ο κινηματογράφος αποτελεί έκφραση της κοινωνίας. Ο ελληνικός κινηματογράφος εκφράζει πλευρές της ελληνικής πραγματικότητας. Τα τελευταία χρόνια, συνήθως εκφράζει σιχαμένες πλευρές της ελληνικής πραγματικότητας.

Γιατί πώς αλλιώς μπορούν να χαρακτηριστούν πλευρές, που αναπαρίστανται και αφορούν αποκλειστικά, τα σεξουαλικά απωθημένα, τη στέρηση μιας μερίδας μεσηλίκων; Τα σχέδια αρπαχτής - συνήθως της ίδιας - μερίδας μεσηλίκων; Τις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων, με μόνο γνώμονα τις σεξουαλικές τους επαφές; Την ακόρεστη δίψα για δόξα, ταγών των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης; `Η και τις κρυφές ερωτικές επιθυμίες ορισμένων στελεχών της πολιτικής ζωής, που σε τελική ανάλυση δεν αφορούν κανέναν τρίτο.

Οι πολλές ελληνικές ταινίες, που πραγματεύονται τέτοιες υποθέσεις, δε συνιστούν άνθηση του ελληνικού κινηματογράφου. Ούτε τα εισιτήρια, που κόβουν.

Δεν είναι τυχαίο ότι σε πολλές από αυτές τις ταινίες, συμπαραγωγοί, δηλαδή συγχρηματοδότες είναι τηλεοπτικοί σταθμοί. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί ελέγχονται από μεγαλοεπιχειρηματίες, που ανάμεσα στα πολλά που ελέγχουν, βρίσκουμε συχνά - πυκνά και μια εταιρία διανομής κινηματογραφικών ταινιών.

Αρα, με δούρειο ίππο το σταθμό, χρηματοδοτούν μια ταινία. Τη διαφημίζουν μέσα από το ντόρο που κάνει ο σταθμός γύρω από την ταινία (βλέπε τις αμερικανόπνευστες εκπομπές «πώως γυρίστηκε», την παρουσίαση των πρωταγωνιστών στα δελτία ειδήσεων και τα λεγόμενα τοκ - σόους, κλπ). Ανάλογη προβολή επιφυλάσσεται και από τις εφημερίδες ή τα περιοδικά, που επίσης ελέγχουν οι μεγαλοκαρχαρίες. Μετά τη διοχετεύουν στην αγορά με την εταιρία διανομής και τέλος βγάζουν τα λεφτά τους. Από τηλεθεατές - με το δικό τους, πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης - που πείθονται πως είναι καλή ταινία, αν έτσι νομίζετε...

Ισως δε θα χρειαζόταν να αναφέρουμε - συνοπτικά - τον κύκλο παραγωγής μιας τέτοιας ταινίας. Ισως, να μπορούμε απλά να πούμε ότι όταν μπαίνει η τηλεοπτική αισθητική στον κινηματογράφο, το επίπεδο χάνει. Γιατί το αισθητικό τους επίπεδο - πέρα από κάποια μοντέρνα σκηνοθετικά κόλπα - είναι τέτοιο. Τηλεοπτικό.

Μικροί και σύντομοι διάλογοι, γεμάτοι τσιτάτα. Πιπεράτα σχόλια και βωμολοχίες, που ενθουσιάζουν μυαλά πεντάχρονων αγοριών τα οποία ξεκαρδίζονται στην πρώτη τους βρομοκουβέντα. Γρήγορα πλάνα για να μην «κουράζουν» τον τηλεοπτικό θεατή. Πλάνα που μένουν στατικά και μακρά, μόνο όταν εστιάζουν σε ένα γυμνό στήθος, ένα γυμνό μπούτι, κάτι γυμνό γενικώς.

Κάποιος μπορεί να θεωρεί ότι βλέποντας μια τέτοια ταινία γέλασε, και πέρασε καλά, και δε χρειάζεται να πολυσκοτίζει το κεφάλι του. Ναι, αλλά αυτό δεν κάνει την ταινία καλή. Και ένα αισχρό ανέκδοτο βγάζει γέλιο. Αυτό δε σημαίνει ότι μπορείς να το πεις άνετα και έξω από το στρατώνα.

Η πλειοψηφία των ελληνικών ταινιών των τελευταίων χρόνων, θα το πούμε απερίφραστα, καλό θα ήταν να μην έχει γυριστεί. Για την υγεία του ελληνικού κινηματογράφου.

Φυσικά, υπάρχουν και εξαιρετικές ταινίες που δεν έχουν καμιά σχέση με τη χυδαιότητα και την παρακμή, ταινίες που πραγματικά ανεβάζουν το επίπεδο της ελληνικής 7ης Τέχνης και δίνουν χαρά, αλλά και ελπίδες, σε εμάς που αγαπούμε τον καλό ελληνικό κινηματογράφο.

Θ. Μπ.

Ας κάνουμε ένα κοκτέιλ που θα μας αναστατώσει, που θα νομίζουμε ότι μέσα γίνεται σεισμός, που λέει ο λόγος φυσικά. Αλλωστε το όνομά του είναι σεισμός.

Σεισμός: 3/5 Ουίσκι Αμερικάνικο, 1/5 τζιν, 1/5 περνό, χτυπάμε τα ποτά κατευθείαν στο σέικερ και οι δονήσεις αρχίζουν.

Πέμπτη λεωφόρος: 1/3 Κρεμ κακάο, 1/3 Απρικοτ Μπράντι, 1/3 Ανθόγαλο. Με τη σειρά τα ρίχνουμε στο ποτήρι, το δικιμάζουμε και έχουμε την αίσθηση ότι με μιας έχουμε μεταφερθεί στην 5η Λεωφόρο του Μανχάταν. Εις υγείαν

Οι ιώσεις είναι το χαρακτηριστικό της εποχής μας και οι αυξομειώσεις στα επίπεδα της θερμοκρασίας των τελευταίων μηνών δε βοηθούν ιδιαίτερα στην αποφυγή τους. Οι κλειστοί χώροι που δεν αερίζονται καλά και τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι, θα λέγαμε, τα καλύτερα εκκολαπτήρια για την επώαση των ιώσεων.

Οι ιώσεις έχουν πολλές παραλλαγές, ενώ χρόνο με το χρόνο μεταβάλλονται και εμφανίζουν νέα συμπτώματα. Οι κλιματολογικές αλλαγές, η μόλυνση του περιβάλλοντος, η κακή διατροφή, σε συνδυασμό με την εξασθένηση της άμυνας του οργανισμού, η οποία διαφέρει από άτομο σε άτομο, είναι μερικοί από τους παράγοντες που συμβάλλουν στη μετεξέλιξη των ιώσεων.

Ετσι, πολλοί από μας έχουν πυρετό μυϊκού πόνου, άλλοι έχουν μόνο βήχα και καθόλου καταρροή, ενώ κάποιοι άλλοι τα συνδυάζουν όλα μαζί.

Η καλύτερη άμυνα στους ιούς και τις διάφορες ιώσεις είναι η καλή διατροφή, η λήψη πολλών υγρών και η κατανάλωση λαχανικών και φρούτων, ενώ τις μέρες που είμαστε άρρωστοι καλό είναι να αποφεύγουμε τον καφέ, το αλκοόλ, τα ζωικά λίπη και το κόκκινο κρέας.

Προτιμήστε καλύτερα να πίνετε πολύ νερό, φρέσκους χυμούς φρούτων, να πίνετε χαμομήλι με μέλι που είναι χαλαρωτικό και μειώνει την καταρροή, ή αν προτιμάτε φασκόμηλο, να τρώτε πολλές σούπες λαχανικών, στις περιπτώσεις αυτές συνιστάται και η κοτόσουπα, βάλτε στη διατροφή σας τα όσπρια και το σκόρδο και να τρώτε 3 φρούτα τουλάχιστον τη μέρα (πορτοκάλια, ακτινίδια, γκρέιπφρουτ, σαγκουίνια κ.ά.).

Καλό είναι να μην καταφεύγετε αμέσως στην αντιβίωση, αν δεν το κρίνει απαραίτητο ο γιατρός σας. Είναι προτιμότερο να καταπολεμήσετε τις ιώσεις με τα διατροφικά όπλα που σας υποδείξαμε, να κάνετε ζεστά μπάνια, που επίσης ανακουφίζουν, μειώνουν τον πυρετό και αποσυμφορίζουν από την καταρροή.

Για να το απολαύσετε, δεν έχετε παρά να βρέξετε με λίγο νερό ένα ή δύο παξιμάδια κριθαρένια, που θα βρείτε σε κάποιο μαγαζί που έχει κρητικά προϊόντα. Από πάνω, ρίξτε 2 ή 3 κουταλιές της σούπας λάδι, αλάτι, λίγο ξίδι και ρίγανη. Στη συνέχεια ψιλοκόβετε σε κύβους 1 ή 2 ντομάτες φρέσκιες ή σε πιο χοντρά κομμάτια αν προτιμάτε, γαρνίρετε με ελιές και αν θέλετε το συνοδεύετε με ένα κομμάτι φέτα, ανθότυρο ή ξινομυζήθρα.

Ο ντάκος αποτελεί ένα πλούσιο και ισορροπημένο γεύμα, αφού περιέχει πολλές φυτικές ίνες, λόγω του κριθαριού που περιέχει, δημητριακά που συμβάλουν στην καλή λειτουργία του εντέρου. Επίσης, περιέχει πολλά ιχνοστοιχεία και βιταμίνες, πρωτεΐνες από τα ζωικά λίπη όπως η φέτα, βότανα (ρίγανη) που τονώνουν τον οργανισμό, ενώ το πιο σημαντικό από όλα είναι, ότι έχει σαν βάση του το ελαιόλαδο, που είναι γνωστό για τις ευεργετικές του ιδιότητες, για την καρδιά, και ιδιαίτερα την πρόληψη καρδιαγγειακών παθήσεων και του καρκίνου του εντέρου.

Η Φλωρεντία είναι η Πόλη της Κεντρικής Ιταλίας και πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας στην περιοχή της Τοσκάνης και θεωρείται ως ένα από από τα σπουδαιότερα οικονομικά και πολιτιστικά κέντρα της χώρας. Είναι χτισμένη πλάι στον ποταμό Αρνο, στο κέντρο μιας κοιλάδας που περιβάλλεται από όρη. Είναι με λίγα λόγια ένα «ιταλικό όνειρο», που συνδυάζει το νερό, την πεδιάδα και το όρος... Ιδρύθηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ. από τους Ρωμαίους στη θέση που βρισκόταν ο ετρουσκικός οικισμός. Κτισμένη πάνω στη συμβολή εμπορικών οδών, από τον 11ο αιώνα μετατράπηκε σε ένα σπουδαίο τραπεζικό, εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο. Κατά τα μέσα του 13ου αιώνα οι ποπολάροι επικράτησαν επί της Φεουδαρχικής αριστοκρατίας και το 1293 στη Φλωρεντία ψηφίστηκε το πρώτο αντιφεουδαρχικό σύνταγμα της Ευρώπης, που στέρησε τους φεουδάρχες από τα πολιτικά τους δικαιώματα, ενώ 1295 άρχιζε να κόβει το χρυσό φλορίνι, που μετατράπηκε σύντομα σε πανευρωπαϊκό συνάλλαγμα. Κατά τον 14ο αιώνα για πρώτη φορά στον κόσμο εμφανίστηκε η καπιταλιστική σχέση στα Υφαντήρια Λάνα και Σέτα (Μαλλί και Μετάξι). Και φυσικά, ήταν εκεί, στη Φλωρεντία, που σημειώθηκε στην Ιστορία της απεργίας, η πρώτη κινητοποίηση και η πρώτη απεργία υπό την καθοδήγηση του Τσούτο Μπραντίνι.. Και το 1378 έγινε η εξέγερση των «τσόμπι» οι οποίοι σχημάτισαν δική τους κυβέρνηση. Δυστυχώς η καταστολή των λαϊκών κινημάτων οδήγησε στην εγκαθίδρυση της ολιγαρχικής διοίκησης της οικογενείας Αλμπίτσι (1382- 1434) και από το 1434 στη σενορία ( τυραννία) της οικογένειας των Μεδίκων. Ομως, η Φλωρεντία υπήρξε και το φυτώριο της Ιταλικής Αναγέννησης, της οποίας οι μεγαλύτερες μορφές ήταν ο Δάντης ο Πετράρχης, ο Βοκάκιος, ο Ντονατέλο, ο Λεονάρντο ντ Βίντσι, ο Μιχαήλ Αγγελος, ο Μακιαβέλι και άλλοι.

Τώρα που δε λέμε να ξεκολλήσουμε τα μάτια μας από αυτό το εξαίσιο θέαμα, τώρα που η νοσταλγία φούντωσε και η επιθυμία να ξαναβρεθούμε στην πόλη των θαυμάτων μεγάλωσε, τώρα, αυτή τη στιγμή ανανεώνουμε την υπόσχεση μας. Ναι, οπωσδήποτε θα ξαναπάμε με την πρώτη ευκαιρία. Αριβεντέρτσι, εις το επανιδείν ευχόμαστε.

Τ.Δ.