Εκαναν μια επιλογή από τα «Πολιτικά Τραγούδια» και την «Καντάτα για τη Μακρόνησο», έως τα «Τροπάρια για φονιάδες», το «Εμπάργκο» και άλλα, θυμίζοντας από σκηνής τα λόγια του ίδιου του Θάνου, ότι «το πολιτικό τραγούδι ξεπερνά το επίπεδο των διαπιστώσεων και της διαμαρτυρίας. Δεν εντοπίζει μόνο τις κοινωνικές αντιθέσεις, αλλά ανιχνεύει τις αιτίες που τις γεννούν και δείχνει τις προοπτικές για τη συντριβή τους».

Ο Ιάσονας Μανούσος, που ερμήνευσε και είχε την επιμέλεια του αφιερώματος, είπε από σκηνής ότι αγάπησε από πολύ μικρή ηλικία τον μέγιστο Θάνο Μικρούτσικο, μετά τον μελέτησε και δεν αντέχει στη σκέψη ότι δεν θα έχει την τιμή να τον γνωρίσει ποτέ. Ενώ έκανε αναφορά και στον στενό συνεργάτη του Θάνου, Θύμιο Παπαδόπουλο, που τους ανακάλυψε και έπαιξε μαζί τους. Φιλική συμμετοχή στην ερμηνεία είχε η Πολυξένη Καράκογλου, ενώ έπαιξαν οι μουσικοί Κ. Αβραμίδης, Μ. Κάκαβα, Ι. Μανούσος, Γ. Ντόκου, Π. Σπανός, Θ. Χατζηαθανασίου, Ελ. Ψαρούλη και στο τέλος όλοι μαζί τραγούδησαν την «Πιο όμορφη θάλασσα».

Και σε μια στιγμή, κοκκίνισε από τα καπνογόνα ο ουρανός και απλώθηκε στη σκηνή ένα πανό της ΚΝΕ που έστειλε το μήνυμα: «Free Palestine»! Με τη μουσική να γίνεται το «χαλί» που υποδέχτηκε το σύνθημα: «Η ιστορία έχει μια σωστή πλευρά με την Παλαιστίνη ως τη λευτεριά»! Για τη Ράφα, για την Παλαιστίνη, «για όλους τους ανθρώπους που ζήσανε τσιμεντωμένη ζωή, γιατί δεν βρέθηκε κανείς να τους στηρίξει. Ας περάσουμε στην πράξη», κάλεσε από σκηνής η Ματούλα Ζαμάνη.

Η αυλαία της πρώτης μέρας έπεσε με ένα μεγάλο παραδοσιακό γλέντι - οδοιπορικό με τραγούδια απ' όλη την Ελλάδα. Με τις πρώτες νότες άρχισαν οι χοροί, με τους κύκλους να σχηματίζονται και όλο να πυκνώνουν, να μεγαλώνουν... Συμμετείχαν οι: Γιαννούλης Μαργώνης (κιθάρα), Σωτήρης Μαργώνης (βιολί), Αντρέας Νιάρχος (κρουστά), Δημήτρης Ρέντας (λαούτο - φωνή), Χρήστος Χάρης (κλαρίνο), Αχιλλέας Χαχάμης (φωνή).

Και αμέσως μετά τη συγκέντρωση, με μια αναφορά στον Δήμο Μούτση, που έφυγε φέτος από τη ζωή, ξεκίνησε το μουσικό αφιέρωμα στο σύγχρονο κοινωνικοπολιτικό τραγούδι.

Η ΚΝΕ βάλθηκε να απαντήσει σε όσους υποστηρίζουν ότι δεν γράφονται πολιτικά τραγούδια σήμερα. Στο μουσικό αφιέρωμα, που επιμελήθηκε ο Θύμιος Παπαδόπουλος, υπήρχε η απάντηση μέσα από τους στίχους των πολλών τραγουδιών που ερμήνευσαν υπέροχα οι Μιρέλα Πάχου, Μιχάλης και Παντελής Καλογεράκης, η Πολυξένη Καράκογλου, ο Σπύρος Γραμμένος, ο Αλέξανδρος Δάικος, ο Δημήτρης Μητσοτάκης και η Βιολέτα Ικαρη. Ενα αφιέρωμα στο πολιτικό τραγούδι που συνεχίζει να γράφεται και να συγκινεί όσο ...κι ένας άνθρωπος «που τον μποδίζουν να βαδίζει, ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε», όπως τραγούδησαν στο τέλος όλοι μαζί!

Στο αφιέρωμα έπαιξαν οι μουσικοί: Δημήτρης Μουτάφης (μπάσο), Γιάννης Κονταράτος (βιολί), Νίκος Χριστόπουλος (τύμπανα), Νίκος Αρβανίτης (ακουστική κιθάρα), Δημήτρης Κοσκινάς (ηλεκτρική κιθάρα), Χρήστος Καλκάνης (πλήκτρα, κλαρινέτο), Θύμιος Παπαδόπουλος (πνευστά).

Πρόκειται για μια παραδοσιακή μπάντα δρόμου με έδρα τη Θεσσαλονίκη, που ενώνει κλαρίνο, τρομπέτα, ακορντεόν και νταούλι σε ένα σύμπλεγμα παραδοσιακής και μοντέρνας βαλκανικής μουσικής.

Αυτό πέτυχαν ο Φίλιππος Φασούλας με το κλαρίνο του, ο Πασχάλης Καρβουνάρης με την τρομπέτα, ο Ηλίας Γυλός με το ακορντεόν, ο Μπίλης Μαλεγκάνος που ήταν στα κρουστά και η Ειρήνη Γκουτζάκη στο τραγούδι.

Το πώς υλοποιούνται οι πολιτικές της ΕΕ και επηρεάζουν όλες τις πλευρές της ζωής του λαού και της νεολαίας παρουσιάζονταν στην έκθεση που κατέληγε με το κάλεσμα: «Στέλνουμε μήνυμα καταδίκης της ΕΕ της αδικίας και της φτώχειας, των πολέμων και της προσφυγιάς! Κάνουμε κριτήριο τη ζωή μας στο σχολείο, στη σχολή, στη δουλειά. Η συμμετοχή και ψήφος μας στο ΚΚΕ μπορεί να εκφράσει την οργή και την αγανάκτηση για όσα ζούμε! Κάθε νεανική ψήφος να γίνει καρφί στο μάτι του συστήματος που γεννά νέα "Τέμπη", που σκορπά πολέμους και προσφυγιά!».

Και η προτροπή στις 9 Ιούνη «κάντε το όπως οι φοιτητές!».

Η Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου βάφτηκε για δύο μέρες στα χρώματα της ζωντάνιας, της ελπίδας, υποδεχόμενη την επιστροφή του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στον χώρο που φιλοξένησε για μία δεκαετία τις κεντρικές του εκδηλώσεις.

Στην τελική ευθεία προς τις ευρωεκλογές της Κυριακής, στη διαδρομή προς την κορύφωση των εκδηλώσεων του 50ού Φεστιβάλ μέσα από σημεία της Αθήνας που συνδέθηκαν με τις εκδηλώσεις του, με ορμή από τους αγώνες και τις νίκες της νέας γενιάς, το διήμερο αποτέλεσε έναν σημαντικό σταθμό. Η αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη, η απαίτηση καμία εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, τα λόγια «μαζί μάθαμε να παλεύουμε, μαζί ξέρουμε να νικάμε» - αναφορά στη μεγάλη, τρίτη κατά σειρά νίκη της «Πανσπουδαστικής ΚΣ» - ήταν από τα μηνύματα που δέσποζαν στον χώρο, πλάι στο σύνθημα του 50ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», «Γράφουμε Ιστορία, αλλάζουμε τον κόσμο - Το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός!».

Ενα μεγάλο νεανικό κοινό, κυρίως φοιτητές και φοιτήτριες, συναντήθηκαν εκεί, συμμετείχαν στο πολιτικό και πολύμορφο καλλιτεχνικό πρόγραμμα, με νέους αλλά και καταξιωμένους καλλιτέχνες να περνούν από τη σκηνή του.

Στο επίκεντρο βρέθηκε την πρώτη μέρα η μάχη των ευρωεκλογών μέσα από την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση με τη συμμετοχή του Κώστα Παπαδάκη, ευρωβουλευτή του ΚΚΕ και εκ νέου υποψήφιου, της Eva Garcia De Madariaga, Γενικής Γραμματέα του ΚΣ των Κολεκτίβων Νέων Κομμουνιστών - Ισπανία, και του Θανάση Θεοδωρόπουλου, στελέχους της ΚΝΕ και προέδρου του Φοιτητικού Συλλόγου της Σχολής Μηχανικών του ΠαΔΑ.

Οι εκδηλώσεις κορυφώθηκαν το Σάββατο, μέσα σε μαχητικό κλίμα, με την ομιλία του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ και υποψήφιου ευρωβουλευτή του Κόμματος, Θοδωρή Κωτσαντή.

Ο Δ. Κουτσούμπας με τον Θ. Παπαδόπουλο

Ο Δ. Κουτσούμπας συναντήθηκε και συνομίλησε σε θερμό κλίμα με την Eva Garcia De Madariaga, Γενική Γραμματέα του Κεντρικού Συμβουλίου των Κολεκτίβων Νέων Κομμουνιστών - Ισπανία, που συμμετείχε στη συζήτηση της πρώτης μέρας για τις ευρωεκλογές.

Επίσης, είχε θερμή συνομιλία με τον Θύμιο Παπαδόπουλο, την Ματούλα Ζαμάνη και άλλους συντελεστές του καλλιτεχνικού προγράμματος.

με τη Ματούλα Ζαμάνη

με την Eva Garcia De Madariaga, Γενική Γραμματέα του ΚΣ των Κολεκτίβων Νέων Κομμουνιστών - Ισπανία

Και συνέχισε:

«Εδώ κορυφώθηκαν οι εκδηλώσεις του από το 1997 μέχρι και το 2008. Τότε που το Φεστιβάλ μας έριχνε "κόκκινο στη νύχτα" της αντεπανάστασης και της υποχώρησης του διεθνούς επαναστατικού κινήματος, έριχνε "λάδι στη φωτιά" των αγώνων της νεολαίας.

Μιας νεολαίας που ζητάει πιο πολλά απ' όσα έχει ζήσει, πιο πολλά απ' όσα μπορεί να της προσφέρει το σάπιο σύστημα της αδικίας και της εκμετάλλευσης. Μιας νεολαίας που παλεύει να αλλάξει τον κόσμο για να ζήσει όπως της αξίζει, όπως ταιριάζει στην εποχή μας.

Σε αυτόν τον χώρο ανταμώσαμε ξανά μέσα στην πανδημία το 2020, τότε που μείναμε δυνατοί και με ευρηματικότητα κρατήσαμε το Φεστιβάλ ζωντανό, κόντρα στον πιο επικίνδυνο ιό, που είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός!

Φέτος, συμπληρώνοντας 50 χρόνια ζωής, διατηρώντας τη νεανική του ορμή και την επαναστατική του ταυτότητα, ανανεώνοντας τη σχέση του με τις νεότερες γενιές και την πρωτοπόρα καλλιτεχνική δημιουργία, το Φεστιβάλ μας ανοίγει τα πανιά του για να ταξιδέψει σε όλη την Ελλάδα...

Για να δημιουργήσει εικόνες από την αυριανή ευτυχία του κόσμου, μέχρι αυτός ο κόσμος να γίνει πραγματικότητα.

Για να συναντηθεί με χιλιάδες νέους και νέες που ψάχνουν διέξοδο στα αδιέξοδα του συστήματος, δείχνοντάς τους τον δρόμο και τον τρόπο να παλέψουν, να γνωρίσουν την ομορφιά του συλλογικού, οργανωμένου αγώνα μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ.

Γιορτάζουμε τα 50χρονα του Φεστιβάλ συνεχίζοντας να γράφουμε Ιστορία και να αλλάζουμε τον κόσμο, γνωρίζοντας ότι το μέλλον μας είναι ο σοσιαλισμός και όχι η βαρβαρότητα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. (...)

Στις ευρωεκλογές στις 9 Ιούνη ο λαός μας μπορεί να χαμογελάσει!

Με ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό για να δυναμώσει η ελπίδα, που βρίσκεται στον δρόμο του αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής!

Να φάνε ένα γερό χαστούκι η κυβέρνηση, η ΕΕ και το σύστημά τους!

Σε κάθε νέο και νέα, σε όποιον σκέφτεται "αν πάω θα ψηφίσω ΚΚΕ", του λέμε: Ασε το "αν", γιατί από σένα θα κριθεί το αποτέλεσμα! Ρίξτο ΚΚΕ, για να τιμωρήσεις όσους σου κλέβουν τα όνειρα και το μέλλον. Με ψήφο στο ΚΚΕ μπορείς να εκφράσεις αυτά που νιώθεις, ακόμα κι αν δεν συμφωνείς σε όλα μαζί μας. Το σιχτίρισμα δεν αρκεί αν δεν γίνει πολιτική τιμωρία, αν σκορπίσει σε ανέξοδες κατευθύνσεις, στην αποχή.

Και αυτό το μήνυμα μπορεί να ακουστεί πιο δυνατά, το χαστούκι στην κυβέρνηση να πονέσει διπλά, με ψήφο στο ΚΚΕ στις ευρωεκλογές της 9ης Ιούνη!

Γιατί αυτό που απέδειξαν και οι φοιτητές είναι ότι υπάρχει αντίπαλο δέος στην εγκληματική πολιτική! (...)

Το βλέπουμε εκεί που οι φοιτητές των αμερικανικών πανεπιστημίων φωνάζουν "Λευτεριά στην Παλαιστίνη", για να πάψει κάθε συνεργασία των ιδρυμάτων τους με το δολοφονικό Ισραήλ, αψηφώντας την άγρια καταστολή και το κυνήγι μαγισσών του "δημοκρατικού" Μπάιντεν!

Εκεί που νέοι στρατευμένοι, μόνιμοι αξιωματικοί, ένας ολόκληρος λαός δηλώνει εκκωφαντικά την εναντίωσή του στη συμμετοχή της Ελλάδας σε δύο πολέμους, στη στήριξη στο κράτος - δολοφόνο Ισραήλ. (...)

Πρόσφατα οι ΗΠΑ και χώρες της ΕΕ ενέκριναν τη χρήση ΝΑΤΟικών όπλων σε ρωσικό έδαφος από την Ουκρανία, κλιμακώνοντας κατακόρυφα την ιμπεριαλιστική σύγκρουση, με κίνδυνο γενικού ολοκαυτώματος!

Η Αλεξανδρούπολη, όλα τα λιμάνια και οι βάσεις της χώρας βρίσκονται στην υπηρεσία των ΑμερικανοΝΑΤΟικών, η φρεγάτα "Υδρα" βρίσκεται στο "στόμα του λύκου", στην Ερυθρά Θάλασσα, για να στηρίζει το Ισραήλ και να προασπίζεται τα συμφέροντα των εφοπλιστών, με κόστος μισό εκατομμύριο ευρώ τη μέρα.

Μόνο η ενίσχυση του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές μπορεί να εκφράσει την αντίθεση του λαού στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στην ελληνική εμπλοκή! (...)

Είναι πλέον φανερό ότι πίσω από κάθε έγκλημα, πίσω από κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα, βρίσκεται μια απόφαση της ΕΕ που την έχουν συνδιαμορφώσει και ψηφίσει όλα τα κόμματα του συστήματος.

Το 90% των νόμων που ψηφίζονται στο ελληνικό κοινοβούλιο είναι Κατευθύνσεις και Οδηγίες της ΕΕ.

Στην Ευρωβουλή το ΠΑΣΟΚ ταυτίζεται με τη ΝΔ στο 93% των ψηφοφοριών, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά στο 75%, ο Βελόπουλος στο 55%!

Δηλαδή, ψηφίζεις ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ - Νέα Αριστερά - Ελληνική Λύση και σου βγαίνει από 55% έως 93% Μητσοτάκης! Για τέτοια ταύτιση μιλάμε! (...)

Ομως τα παραμύθια που πουλούσαν χρεοκόπησαν. Τα πραγματικό, αποκρουστικό της πρόσωπο έχει αποκαλυφθεί.

Η ΕΕ των λεφτόδεντρων υπάρχει μόνο για το κεφάλαιο, που απολαμβάνει δισεκατομμύρια σε επιδοτήσεις, έργα και χρηματοδοτήσεις, βγαλμένα από τις τσέπες των ευρωπαϊκών λαών, που πληρώνουν το 95% των φόρων. Τα μαζεύουν από όλους εμάς και τα δίνουν στους λίγους και ισχυρούς! Οπως τα 700 δισ. του Ταμείου Ανάκαμψης, που το 86% των χρημάτων πάνε στο 0,01% των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων. Για τον λαό μένουν οι φόροι για να πιάνονται τα πλεονάσματα, τα χρέη και τα δάνεια, τα μνημόνια και τα 600 αντιλαϊκά προαπαιτούμενα του Ταμείου Ανάκαμψης.

Η ΕΕ του Erasmus, όπου ταξιδεύουμε και εργαζόμαστε ελεύθερα, μόνο με την ταυτότητά μας, ήταν το τυράκι στη φάκα για να συμβιβαστούμε με την πολιτική που μας στερεί το δικαίωμα να ζήσουμε και να εργαστούμε αξιοπρεπώς στη χώρα μας, που μας εξωθεί να αναζητούμε δουλειά από χώρα σε χώρα, να γινόμαστε φτηνό και αναλώσιμο δυναμικό για το κεφάλαιο.

Οσο για την ελευθερία, αυτή σταματά μπροστά σε νέα τείχη που υψώθηκαν για τους ξεριζωμένους. Σε νέα οικονομικά τείχη που υψώθηκαν για να αποκλείεται η πλειοψηφία του λαού από την πρόσβαση στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στις διακοπές, στις σπουδές, στην περίθαλψη. Πλέον, πέρα από την ταυτότητα, χρειάζεσαι και γεμάτο πορτοφόλι για να σπουδάσεις ή να γιατρευτείς.

Γιατί τελικά η ΕΕ δεν ήταν ποτέ μια Ενωση των ευρωπαϊκών λαών, με σκοπό την κοινή τους ευημερία. Ηταν μια Ενωση των λόμπι, των μονοπωλίων, μια φυλακή των λαών! (...)

Οσοι νέοι "δεν ασχολούνται με την πολιτική", ας σκεφτούν πως η βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ, ασχολείται μαζί τους και τους μαυρίζει τη ζωή. Η αλήθεια είναι ότι κάθε νέο τον απασχολεί ότι η μόρφωση γίνεται ακόμα πιο ακριβό εμπόρευμα. Τον απασχολεί ότι δουλεύει με όρους γαλέρας. Τον εξοργίζουν οι εικόνες με τα δολοφονημένα παιδιά της Παλαιστίνης. Τον συγκλόνισε το έγκλημα στα Τέμπη.

Αυτή η οργή μπορεί να γίνει επικίνδυνη για το σύστημα μόνο αν συναντηθεί με το ΚΚΕ, σήμερα στην κάλπη και αύριο στη συλλογική διεκδίκηση.

Γιατί η αποχή δεν έχει φωνή να φωνάξει για την ασφάλεια στα τρένα!

Δεν έχει χέρια να ξελασπώσει τα σπίτια από τις πλημμύρες!

Δεν έχει τη δύναμη να σταματήσει τα ΝΑΤΟικά τρένα, να σταθεί ενάντια στα πολεμικά σχέδια!

Δεν θα φράξει τον δρόμο στους φασίστες!

Δεν θα βρεθεί στα μπλόκα των αγροτών, στις κινητοποιήσεις των μαθητών και των φοιτητών!

Αντίθετα, σε όλα αυτά θα είναι οι κομμουνιστές!

Γι' αυτό χτυπάμε το σύστημα εκεί που πονά».

Κλείνοντας την ομιλία του ο Θ. Κωτσαντής κάλεσε τους νέους να ανανεώσουν το ραντεβού τους:

«Στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα, την Τετάρτη 5 Ιούνη στις 8 το βράδυ!

Στις επόμενες φεστιβαλικές εκδηλώσεις εδώ στην Αττική, στις 28 του Ιούνη στο Περιστέρι και στις 29 του Ιούνη στο Αιγάλεω.

Στην 33η Αντιιμπεριαλιστική Κατασκήνωση της ΚΝΕ, στις 4, 5, 6 και 7 Ιούλη στο Ποσείδι Χαλκιδικής.

Πάμε λοιπόν! Με ΚΚΕ πολύ πιο δυνατό, και εκεί που παίρνονται οι αντιλαϊκές αποφάσεις και εκεί που ανατρέπονται, στον δρόμο του αγώνα! Βαδίζουμε μαζί με τα εκατομμύρια των Γάλλων απεργών στην "Πόλη του Φωτός", με τους χιλιάδες φοιτητές των Ηνωμένων Πολιτειών και τα εκατομμύρια σε όλη τη Γη που η καρδιά τους χτυπά στην Παλαιστίνη, με τους αγρότες στην πύλη του Βρανδεμβούργου, με τους εργάτες της "Amazon", με τους λαούς όλου του κόσμου που αγωνίζονται για το δίκιο!

Αύριο θα είμαστε πολύ περισσότεροι, γιατί είναι ανάγκη των καιρών και των λαών η ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης. Οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη!

Με δυνατό ΚΚΕ στέλνουμε μήνυμα ελπίδας και αγώνα στους λαούς όλης της Ευρώπης!».

Ποια είναι λοιπόν η «ευρωπαϊκή κανονικότητα» για τα πανεπιστήμια και πόσο συγκλίνουν ή αποκλίνουν τα πανεπιστήμιά μας από αυτήν;

Καταρχάς, η στρατηγική της ΕΕ για τα πανεπιστήμια και την Ερευνα είναι άμεσα συνυφασμένη με τη Στρατηγική της Λισαβόνας (2000) για μετάβαση σε «οικονομίες της γνώσης». Δηλαδή, την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων της ΕΕ έναντι αυτών σε ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία κ.α., μέσα από την επένδυση σε υψηλής ειδίκευσης εργατικό δυναμικό και την τεχνολογική καινοτομία. Με χαμηλό κόστος και υψηλή προστιθέμενη αξία.

Ο στόχος της μετάβασης αυτής, ωστόσο, προϋποθέτει γενναία χρηματοδότηση, όπως παραδέχονται τα επιτελεία της ΕΕ. Οχι όμως (μόνο) από δημόσιους πόρους αλλά και από επενδυτές, χορηγούς, και φυσικά - τα συνήθη υποζύγια - τα λαϊκά νοικοκυριά. Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι στην τελευταία έκθεση της ΕΘΑΑΕ (Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης), που δόθηκε στη δημοσιότητα λίγο πριν από το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ως «θεμελιώδης αξία» της ΕΕ αναφέρεται ο «επαναπροσδιορισμός της ευθύνης του κράτους για την Ανώτατη Εκπαίδευση». Δηλαδή, η υποχώρηση από την ευθύνη για κρατική χρηματοδότηση και άνοιγμα της αγοράς με ταυτόχρονο περιορισμό του ρόλου του κράτους στη διαμόρφωση κι εφαρμογή πολιτικών. Ο,τι δηλαδή γίνεται δεκαετίες τώρα με την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας στα πανεπιστήμια και θεσμικά ολοκληρώθηκε με τους τελευταίους νόμους της ΝΔ (Κεραμέως και Πιερρακάκη).

Eurokinissi

Η διαδικασία της Μπολόνια (1999) σχεδιάστηκε με οδηγό τις τέσσερις ελευθερίες του Μάαστριχτ για να διευκολυνθεί η διασυνοριακή (μεγάλη) επιχειρηματικότητα: Δηλαδή, να μπορούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι να βρίσκουν εύκολα εργαζόμενους σε όποια ή από όποια χώρα συμφέρει περισσότερο.

Παρά τις επιμέρους διαφορές, σε κάθε χώρα μειώθηκε σταδιακά η κρατική χρηματοδότηση - και με διαφορετικό αφήγημα - ώστε τα πανεπιστήμια να ριχτούν στο κυνήγι χρηματοδότησης από ιδιωτικούς φορείς: Δίδακτρα, εκμετάλλευση υλικής και άυλης περιουσίας, χορηγίες, επενδυτές κ.λπ.

Για παράδειγμα, σε όλες τις χώρες της ΕΕ (και τις περισσότερες του ΟΟΣΑ) διαπιστώνεται αύξηση της ιδιωτικής δαπάνης για πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Στη χώρα μας, η αύξηση ήταν από τις πιο θεαματικές. Το 1999, η ιδιωτική δαπάνη για υπηρεσίες πανεπιστημιακής εκπαίδευσης ήταν η χαμηλότερη στην ΕΕ: Μόλις 0,3% της δαπάνης για εκπαιδευτικές υπηρεσίες κάθε επιπέδου! Το 2019 (στοιχεία ΟΟΣΑ), 20 χρόνια μετά, είχε ανέλθει στο 13,3%, λίγο πίσω από τη Γερμανία (15,5%). Την ίδια στιγμή, η κρατική χρηματοδότηση για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στην Ελλάδα από περίπου 1% του ΑΕΠ το 1999 υποχώρησε στο 0,7% το 2019 και παρακάτω τα τελευταία χρόνια.

Για να αντιληφθούμε όμως το μέγεθος της υποχρηματοδότησης, πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι οι φοιτητικοί πληθυσμοί και τα προγράμματα σπουδών αυξήθηκαν δραματικά το ίδιο διάστημα.

Οι ανάγκες της «οικονομίας της γνώσης» αλλά και οι επιστημονικές και τεχνολογικές (Ε&Τ) εξελίξεις επέβαλαν το άνοιγμα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης σε όλο και περισσότερους απόφοιτους Λυκείου. Είναι χαρακτηριστικό ότι στόχος της ΕΕ για το 2030 είναι ο υπερδιπλασιασμός (>45%) των πτυχιούχων σε σχέση με το 1999 (~20%) στις ηλικίες 25 - 34 έτη.

Επιπλέον, δημιουργήθηκαν πολλά νέα προγράμματα σπουδών 1ου κύκλου, ενώ η εισαγωγή του 2ου κύκλου σπουδών οδήγησε επίσης σε πληθώρα προγραμμάτων μεταπτυχιακών.

Στη χώρα μας, για παράδειγμα, ενώ το ακαδημαϊκό έτος 2002 - 2003 ο αριθμός των σχολών ανερχόταν σε 55, δέκα χρόνια μετά είχε φθάσει στις 99! Ο αριθμός των τμημάτων από 239 το ακαδημαϊκό έτος 2002 - 2003 ανήλθε στα 268 το 2010 - 2011, και παρέμεινε σε αυτά τα επίπεδα μέχρι και το ακαδημαϊκό έτος 2012 - 2013 (ΙΟΒΕ, 2017). Αντίστοιχα, το 2000, στα ΤΕΙ υπήρχαν 50 σχολές και περί τα 200 Τμήματα. Σήμερα, μετά από το σχέδιο «Αθηνά» και τις καταργήσεις / πανεπιστημιοποιήσεις των νόμων Γαβρόγλου, λειτουργούν συνολικά 416 πανεπιστημιακά τμήματα.

Επίσης, το 1999 ήταν εγγεγραμμένοι 169.000 προπτυχιακοί φοιτητές στα ΑΕΙ και 80.000 στα ΤΕΙ. Σήμερα ο αριθμός αυτός έχει υπερδιπλασιαστεί. Οι μεταπτυχιακοί φοιτητές από 1.000 - 2.000 το 1999, σήμερα έχουν ξεπεράσει τους 10.000 (ΕΘΑΑΕ, 2022).

Οπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η αύξηση του φοιτητικού πληθυσμού και η πληθώρα των νέων προγραμμάτων σπουδών αύξησαν δραματικά τη χρήση των υφιστάμενων υποδομών αλλά και τις ανάγκες σε νέες υποδομές, φοιτητική μέριμνα και προσωπικό. Μάλιστα, η αυξημένη ζήτηση για προσωπικό αξιοποιήθηκε μεταξύ άλλων και για την εγκαθίδρυση των «ευέλικτων» σχέσεων εργασίας, με συμβασιούχους διδάσκοντες δίπλα στους μόνιμους. Ετσι, σήμερα οι μόνιμες θέσεις ΔΕΠ είναι πρακτικά αμετάβλητες σε σχέση με το 1999 (~10.000), με τις υπόλοιπες κατηγορίες διδασκόντων να είναι περίπου 7.000. Σημειώνουμε ωστόσο ότι το 2009 - 2010, το σύνολο των διδασκόντων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ άγγιζε τους 25.000, με λιγότερους από τους μισούς να είναι μόνιμα μέλη ΔΕΠ και ΕΠ (ΚΕΠΥ, 2023). Μάλιστα, η περίφημη αναλογία φοιτητών ανά διδάσκοντα το 1999 ήταν 13:1 στα ΑΕΙ (όσο ο σημερινός μέσος όρος στην ΕΕ) και 10:1 στα ΤΕΙ, ενώ σήμερα είναι 47:1!

Ενώ λοιπόν οι ανάγκες μέσα σε μια 20ετία πολλαπλασιάστηκαν, η κρατική χρηματοδότηση καθώς και η στελέχωση παρέμεναν καθηλωμένες σε επίπεδα χαμηλά, πίσω ακόμα κι από τις ανάγκες του 1999. Ετσι φθάσαμε σήμερα η κρατική επιχορήγηση να μη φθάνει να καλύψει ούτε τα λειτουργικά έξοδα, οι (ανεπαρκείς) εστίες να είναι σε μαύρο χάλι, οι (ανεπαρκείς) αίθουσες να πλημμυρίζουν κ.λπ.

Αυτά όσον αφορά τις εκπαιδευτικές και φοιτητικές ανάγκες.

Οι αλλεπάλληλες «μεταρρυθμίσεις» αφορούσαν όμως και το ερευνητικό έργο. Η χρηματοδότησή του από ταμεία της ΕΕ (κυρίως) αποτέλεσε ένα βασικό όχημα για τη σταδιακή υπαγωγή ερευνητικού δυναμικού και υποδομών στον έλεγχο των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων της ΕΕ που έθεταν τους στόχους και τις προτεραιότητες των διαφόρων χρηματοδοτικών εργαλείων, όπως τα διάφορα πλαίσια στήριξης (Framework programmes) και τα Horizon, μέσω των οποίων περνούσε (πολύ) χρήμα μέσα από τα πανεπιστήμια όλης της ΕΕ. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι οι προϋπολογισμοί τους αυξάνονται δραματικά μετά το 2006: Από 17,5 δισ. ευρώ για το FP6 (2002 - 2006) σε πάνω από 50 δισ. για το FP7 (2007 - 2013) και πάνω από 80 δισ. για το Horizon (2014 - 2020). Αυτή η «αλλαγή παραδείγματος» στο ερευνητικό έργο των πανεπιστημίων αποτυπώνεται ανάγλυφα στους μεγάλους προϋπολογισμούς των ΕΛΚΕ (έως και 10πλάσιοι των τακτικών Π/Υ) καθώς και στα διαθέσιμά τους, μεγάλο μέρος των οποίων δεσμεύτηκαν για το διαβόητο PSI («κούρεμα») το 2012.

Μιλάμε πλέον για επιλεκτική χρηματοδότηση των πανεπιστημίων με κριτήρια ιδιωτικής οικονομίας. Αλλά και άμεση εμπλοκή των πανεπιστημίων σε επιχειρηματικές κινήσεις και επενδύσεις: Κέντρα καινοτομίας, startup, spinoff κ.λπ. Ομως, το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο απαιτεί και αντίστοιχο μοντέλο διοίκησης, όπως τα Συμβούλια Διοίκησης του νόμου Κεραμέως (2022) ή τα Συμβούλια Ιδρύματος του νόμου Διαμαντοπούλου (2011). Ανάλογες αλλαγές έχουν, με διαφοροποιήσεις, προωθηθεί σε όλη την ΕΕ, κι οδηγούν στη διοικητική και οικονομική «αυτονομία» του πανεπιστημίου.

Πρόσφατα, στη συζήτηση του ν/σ για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, ο υπουργός Παιδείας διαφήμιζε το 1 δισ. που θα εισρεύσει στα πανεπιστήμια μέσω ΤΑΑ και άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων. Πού θα πάνε αυτά τα χρήματα; Περί τα 400 εκατ. θα βρουν τον δρόμο τους προς μεγάλες επιχειρήσεις, μέσα από δράσεις όπως «βιομηχανικά διδακτορικά», «συμπράξεις ερευνητικής αριστείας» κ.ά., για την εκμετάλλευση των νέων ερευνητών, των υποδομών και του παραγόμενου ερευνητικού έργου τους. Ενώ τα υπόλοιπα 600 εκατ. θα δοθούν σε κατασκευαστικούς ομίλους για εστίες μέσω ΣΔΙΤ που θα έχουν ενοίκιο. Οι οποίες δεν θα καλύψουν ανάγκες των φοιτητών μας αλλά τις ανάγκες της μετατροπής της χώρας μας σε «περιφερειακό πόλο εκπαίδευσης», δηλαδή εκπαιδευτικού τουρισμού. Ναι, είναι πολλά τα λεφτά! Αλλά ούτε ένα ευρώ δεν είναι επιλέξιμο για τις εκπαιδευτικές ανάγκες των δωρεάν προγραμμάτων σπουδών.

Συμπερασματικά, τα πανεπιστήμιά μας λειτουργούν και αναπτύσσονται με κριτήριο την προσέλκυση φοιτητών, εργαζομένων και χρηματοδότησης, αντιμετωπίζουν τους φοιτητές σαν πελάτες και ανάλογα με το πόσα πληρώνουν δίνεται προτεραιότητα στις ανάγκες τους. Το δε ερευνητικό έργο αναπτύσσεται ή μαραζώνει ανάλογα με τις προτεραιότητες των επιχειρήσεων που το ιδιοποιούνται κι όχι με κριτήριο τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και τις εξελίξεις της επιστήμης. Κι όλα αυτά σε ανταγωνισμό με άλλα πανεπιστήμια της χώρας, της ΕΕ ή άλλων χωρών.

Οι παραπάνω διαπιστώσεις συμφωνούν με τα συμπεράσματα ερευνητών που μελετούν την εκπαιδευτική πολιτική της ΕΕ. Εντοπίζουν αύξηση του κόστους σπουδών, εισαγωγή διδάκτρων, αύξηση φοιτητικών δανείων και αλλαγές στην οργάνωση και τη διοίκηση που εντείνουν τον αυταρχισμό και την καταστολή.

Αυτή είναι η «ευρωπαϊκή κανονικότητα» στα πανεπιστήμια της ΕΕ.

Αρα, το ερώτημα που καλούμαστε να απαντήσουμε, ενόψει και των ευρωεκλογών, δεν είναι ποιο κόμμα μάς φέρνει πιο κοντά στην «ευρωπαϊκή κανονικότητα».

Αλλά αν η «ευρωπαϊκή κανονικότητα» είναι το μέλλον που αξίζει στους λαούς της ΕΕ, και στον δικό μας.

Για παράδειγμα, η επίθεση στα πανεπιστήμια και στην Ερευνα στη χώρα μας δεν είναι ούτε καινοτομία των «αρίστων» ούτε ιδεοληψία της «κυβέρνησης Μητσοτάκη». Η ΝΔ δεν κυβερνάει με το 41% αλλά μαζί με τη συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση των ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ. Είναι στήριγμα στην κυβερνητική πολιτική η κριτική ότι αποκλίνει από τις «ευρωπαϊκές πρακτικές» και την «κανονικότητα». Ουσιαστικά ζητούν να τρέξει πιο γρήγορα, να πάρει ακόμα πιο αντιδραστικά μέτρα. Γιατί αντιδραστική είναι η κατεύθυνση που αναπτύσσει η ίδια η ΕΕ.

Το διαχρονικό έγκλημα στα πανεπιστήμια πρέπει να πιστωθεί σε όλα τα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα. Γιατί όλα ψήφισαν νόμους - αντιδραστικές τομές: Οπως ν. Πιερρακάκη (2024), ν. Κεραμέως (2022 & 2021), ν. Γαβρόγλου (2017 & 2018) και φυσικά ν. Διαμαντοπούλου (2011), που μάλιστα στηρίχθηκε από ευρύτατη πλειοψηφία: ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑ.Ο.Σ. και «Δημοκρατική Συμμαχία». Ολοι ψηφίστηκαν για να φορέσουν τα πανεπιστήμιά μας τον ασφυκτικό κορσέ του ΕΧΑΕ και τώρα του Ευρωπαϊκού Χώρου Εκπαίδευσης.

Μόνο το ΚΚΕ έχει διαφωνήσει από την αρχή και προειδοποιήσει για τις ολέθριες συνέπειες της στρατηγικής της ΕΕ και στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Γιατί δεν παραμυθιάστηκε ποτέ ότι μια ένωση τραπεζιτών, βιομηχάνων και μεγαλοεπενδυτών μπορεί να λειτουργήσει με γνώμονα το συμφέρον των λαών.

Η ξεκάθαρη ταξική ματιά του, του επέτρεψε να πρωτοστατήσει και να σηκώσει στους ώμους του μικρούς και μεγάλους αγώνες που απέσπασαν κατακτήσεις και καθυστέρησαν εξελίξεις, δίνοντας χρόνο και χώρο να αναπτυχθούν και να σπουδάσουν γενιές φοιτητών που πρωτοστατούν σε σχολές και χώρους δουλειάς.

Κράτησε το κίνημα ζωντανό σε πολύ δύσκολες συνθήκες.

Η στάση του ΚΚΕ, από μόνη της αλλά και σε αντιδιαστολή με τη στάση των υπόλοιπων κομμάτων, απέναντι στην πολιτική της ΕΕ στην Ανώτατη Εκπαίδευση, πρέπει να αποτελέσει κριτήριο ψήφου στις ευρωεκλογές.

Καταψηφίζουμε τα κόμματα του ευρωμονόδρομου!

Δίνουμε δύναμη στη δύναμή μας και σηκώνουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε το ΚΚΕ!

Η πρακτική των πανεπιστημίων να ξεσπιτώνουν τους οικότροφους τους καλοκαιρινούς μήνες ήταν μέχρι σήμερα γνωστή, με τους Φοιτητικούς Συλλόγους να την αντιπαλεύουν, πετυχαίνοντας πολλές φορές την παραμονή των εργαζόμενων φοιτητών και άλλων που έχουν ανάγκη. Ωστόσο, αυτή η πρακτική μέχρι τώρα αφορούσε την αξιοποίηση των δωματίων - από την πλευρά των πανεπιστημίων - για φοιτητές και ερευνητές που έρχονταν από άλλα ιδρύματα για συγκεκριμένα προγράμματα, για επιστημονικά συνέδρια κ.λπ.

Τώρα το Πανεπιστήμιο Αιγαίου προχωρά παραπέρα και διαφημίζει τη διάθεση των δωματίων των εστιών του ως τουριστικών καταλυμάτων για οποιονδήποτε φοιτητή, πανεπιστημιακό κ.ά. θέλει απλά να κάνει τις διακοπές του!

Συγκεκριμένα, η εταιρεία αξιοποίησης και διαχείρισης της περιουσίας του Πανεπιστημίου ανακοίνωσε καμπάνια με τίτλο «"Ανοίγουμε" τις πόρτες μας το καλοκαίρι» και έφτιαξε ειδική πλατφόρμα, με την οποία μπορεί κάποιος να κλείσει δωμάτιο στις εστίες της Λέσβου, της Χίου και της Σάμου για συγκεκριμένες μέρες μέσα στο διάστημα 1/7 - 25/8, με αντίτιμο 22 ευρώ το μονόκλινο δωμάτιο και 27 ευρώ αν προστεθεί και ένα ράντζο και γίνει δίκλινο! Στην πλατφόρμα μάλιστα διαφημίζονται και οι «παροχές» των δωματίων (δωρεάν WiFi, ψυγειάκι σε κάθε δωμάτιο, διάθεση ιματισμού, καθημερινή καθαριότητα κ.λπ.), όπως ακριβώς κάνουν τα ξενοδοχεία και τα καταλύματα βραχυχρόνιας μίσθωσης! Ακολούθως διαφημίζονται οι τουριστικές ατραξιόν των νησιών και οι παραλίες τους...

Με αφορμή τα παραπάνω, η ΕΓ του ΜΑΣ σημειώνει στην ανακοίνωσή της: «Αυτό εννοούν η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα κόμματα που πίνουν νερό στην πολιτική της ΕΕ, όταν μιλάνε για "αυτόνομα" πανεπιστήμια.

Αναζήτηση εσόδων με κάθε τρόπο. Με επιβολή διδάκτρων, κόψιμο δωρεάν παροχών, φοιτητικής μέριμνας και κάθε είδους επιχειρηματική δράση. Και εδώ οι διοικήσεις σε ρόλο μάνατζερ δίνουν ρεσιτάλ φαντασίας. Τα πανεπιστήμια πουλάνε από λάδι μέχρι ...μπλουζάκια με το λογότυπό τους... Τώρα και τουριστικά καταλύματα!

Η κίνηση αυτή είναι προκλητική, αφού:

- Ερχεται λίγες μέρες μετά την απόφαση για την επιβολή χαρατσιού 100 ευρώ στους εστιακούς, για την κάλυψη τυχόν "ζημιών" στα δωμάτιά τους!

- Πρόκειται για το ίδιο Πανεπιστήμιο που πετάει εκτός του σπιτιού τους (δηλαδή των εστιών) εκατοντάδες φοιτητές, ζητώντας τους μάλιστα και χρήματα για να φυλάξουν τα πράγματά τους!

- Το χρονικό διάστημα που μπορεί κάποιος να κάνει κράτηση είναι από 1 Ιουλίου έως και 25 Αυγούστου, δηλαδή την περίοδο λίγο πριν την εξεταστική του Σεπτέμβρη, που οι φοιτητές θα έπρεπε να επιστρέφουν και να προετοιμαστούν για να δώσουν εξετάσεις».

Αντιδρώντας στην εμπορευματοποίηση των φοιτητικών εστιών, το ΜΑΣ καλεί να δυναμώσει η διεκδίκηση για δωρεάν, αναβαθμισμένες φοιτητικές εστίες και απαιτεί:

• «Να παρθεί πίσω η προκλητική τουριστική καμπάνια με τα δωμάτια των εστιακών φοιτητών του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
• Να μην εφαρμοστεί το απαράδεκτο χαράτσι των 100 ευρώ που σχεδιάζεται.
• Κανένας εστιακός φοιτητής να μην πεταχτεί από το δωμάτιό του το καλοκαίρι. Το δικαίωμα στη δωρεάν στέγαση αφορά όλη την περίοδο του χρόνου που οι φοιτητές διατηρούν την ιδιότητά τους, προετοιμάζονται για τις εξετάσεις τους, ενώ κάποιοι εργάζονται στα νησιά για να τα βγάλουν πέρα.
• Να επισκευαστούν τα δωμάτια που έχουν σοβαρά προβλήματα και δεν εμφανίζονται στην ...καμπάνια του Πανεπιστημίου.
• Να εξασφαλιστεί άμεσα η παροχή περισσότερων δωρεάν εστιών και δωματίων για τους πρωτοετείς που θα ξεκινήσουν τις σπουδές τους στα νησιά του Αιγαίου και οι τιμές ενοικίων, η συνολική κατάσταση με την ακρίβεια είναι απαγορευτική για τις οικογένειές τους».

Η Αφροδίτη Κτενά, βουλευτής του ΚΚΕ, και η Ευτυχία Χατζηδάκη, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ, συναντήθηκαν τη Δευτέρα με αντιπροσωπεία των αποφοίτων του Τμήματος Μηχανικών Ενεργειακής Τεχνολογίας του πρώην ΤΕΙ Αθήνας.

Στη συνάντηση συζητήθηκε η μεγάλη εκκρεμότητα σχετικά με το χρονίζον ζήτημα των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων του συγκεκριμένου τμήματος, το οποίο λειτούργησε από το 2001 έως το 2018, εδώ και τόσα χρόνια δεν έχουν κατοχυρωθεί ακόμα επαγγελματικά.

Οι εκπρόσωποι των αποφοίτων ανέδειξαν τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν, ακόμα και τον παραλογισμό κάποιοι φορείς του Δημοσίου να τους αναγνωρίζουν και άλλοι όχι! Για παράδειγμα, ενώ προκηρύσσονται θέσεις μέσω ΑΣΕΠ που τους περιλαμβάνουν, στις προϋποθέσεις για τη συμμετοχή τους είναι η προσκόμιση βεβαίωσης από άλλο φορέα του Δημοσίου, η οποία, λόγω της μη επαγγελματικής αναγνώρισης του τίτλου σπουδών τους, δεν μπορεί να τους δοθεί.

Από τη μεριά τους, οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ ανέδειξαν ότι πίσω από τον κατακερματισμό της διαδικασίας επαγγελματικής και ακαδημαϊκής αναγνώρισης, αλλά και τα διάφορα πειράματα στον ακαδημαϊκό χάρτη της χώρας, των οποίων η κατάσταση στο συγκεκριμένο τμήμα αποτελεί εμβληματικό παράδειγμα, βρίσκεται η διαχρονική πολιτική όλων των κυβερνήσεων στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Εκπορεύονται από την κοινή στρατηγική της ΕΕ για την Ανώτατη Εκπαίδευση, που αποσυνδέει το πτυχίο από το επάγγελμα και μετατρέπει σε προσόντα τα δικαιώματα που θα έπρεπε αυτόματα να κατοχυρώνονται στο πτυχίο.

Επανέλαβαν τη στήριξη του ΚΚΕ στα δίκαια αιτήματά τους, τονίζοντας ότι οι σπουδές πανεπιστημιακού επιπέδου είναι επαγγελματικές σπουδές και γι' αυτό είναι αυτονόητη η απαίτηση με την ολοκλήρωση των σπουδών να αποκτάται το δικαίωμα εργασίας στο ανάλογο με τις σπουδές αντικείμενο, με σύγχρονα εργασιακά δικαιώματα.

Δεσμεύτηκαν ότι θα αναλάβουν πρωτοβουλίες για την ανάδειξη του σοβαρού αυτού προβλήματος και μέσα στη Βουλή, ώστε να ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματά τους.

«Συνεχίζουμε τον αγώνα όλοι οι εκπαιδευτικοί! Συσπειρωμένοι στα σωματεία μας ακυρώνουμε στην πράξη την "αξιολόγηση"!» είναι το κάλεσμα που απευθύνει η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» μετά τη νέα εγκύκλιο του γενικού γραμματέα του υπουργείου Παιδείας, που στρέφεται κατά του αγώνα των εκπαιδευτικών για να μην περάσει η αντιεκπαιδευτική αξιολόγηση.

Ειδικότερα, στην εγκύκλιο με ημερομηνία 3 Ιούνη η οποία αφορά τις στάσεις εργασίας που προκήρυξαν οι εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, ουσιαστικά το υπουργείο «δεν έχει κανένα νομιμοποιητικό έρεισμα».

«Ο γενικός γραμματέας του ΥΠΑΙΘΑ ξεπέρασε κάθε όριο τρομοκρατίας και εκβιασμού, κάνοντας λόγο, με σημερινή του εγκύκλιο, για παράνομες στάσεις εργασίας της ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ για την ατομική αξιολόγηση. Ο στόχος ξεκάθαρος: Να σύρει εκβιαστικά τους εκπαιδευτικούς στην αντιδραστική αξιολόγηση», σχολιάζει η ΑΣΕ.

«Οι στάσεις εργασίας που έχουν προκηρύξει ΔΟΕ, ΟΛΜΕ και ΠΟΣΕΕΠΕΑ στο πλαίσιο του αγώνα ενάντια στην υλοποίηση της ατομικής αξιολόγησης, όπως προβλέπεται από τον ν. 4823/21, είναι νόμιμες και συνεχίζουν να ισχύουν», αναφέρει το ΔΣ της ΔΟΕ σε σχετική ανακοίνωσή του.

Αντιπροσωπεία του ΚΚΕ αποτελούμενη από τους βουλευτές Γιάννη Δελή και Αφροδίτη Κτενά, καθώς και από την Ευτυχία Χατζηδάκη, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ, συμμετείχε σε τηλεδιάσκεψη με αντιπροσωπεία του ΔΣ της Ενωσης Τεχνολόγων Εκπαιδευτικών (ΕΤΕ) αποτελούμενη από τον πρόεδρο Νικόλαο Βασαγιώργη, τον αντιπρόεδρο Γεώργιο Μουστάκα, τον γενικό γραμματέα Ιωάννη Φελέκη και τον υπεύθυνο Επιστημονικών Θεμάτων Σωτήριο Θεοδωρόπουλο.

Θέμα της συνάντησης ήταν οι πρόσφατες εξελίξεις σχετικά με την ένταξη της Ανώτατης Σχολής Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης (ΑΣΠΑΙΤΕ) στο ΕΚΠΑ. Το σχέδιο που έχει δημοσιευτεί είναι η μετατροπή της Σχολής σε «Τμήμα Εκπαιδευτικών Μηχανικών», με 4 εισαγωγικές κατευθύνσεις, ενταγμένο στη Σχολή Επιστημών της Αγωγής του ΕΚΠΑ.

Οι εκπρόσωποι του ΔΣ της ΕΤΕ παρουσίασαν την πρότασή τους για το μέλλον της ΑΣΠΑΙΤΕ, η οποία πρόταση έχει δημοσιευτεί προ τριετίας και εδράζεται στις ανάγκες στελέχωσης της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης στην χώρα μας. Εξέφρασαν τους προβληματισμούς και την αγωνία τους σε σχέση με το σχέδιο που προκρίνεται σήμερα, καθώς το ίδρυμα της ΑΣΠΑΙΤΕ, που σήμερα προσφέρει προγράμματα σπουδών 4 Τμημάτων και πενταετείς σπουδές, πρόκειται να ενταχθεί στο ΕΚΠΑ ως ένα Τμήμα με τετραετές πρόγραμμα σπουδών και όχι ως διακριτή Σχολή. Εξέφρασαν, ακόμα, την αγωνία τους για το ότι αυτή η πρόταση σηματοδοτεί αρνητικές εξελίξεις και για την επαγγελματική προοπτική των αποφοίτων, ενώ αναφέρθηκαν επικριτικά και στο γεγονός ότι από τα σχέδια που έχουν δημοσιευτεί απουσιάζουν οι μεταβατικές διατάξεις για όσους φοιτούν σήμερα αλλά και για τους αποφοίτους. Μετέφεραν τέλος τα εργασιακά προβλήματα που ήδη αντιμετωπίζουν οι απόφοιτοι των εν λόγω Τμημάτων, και την εκτίμηση ότι με το συγκεκριμένο σχέδιο αυτά θα πολλαπλασιαστούν.

Οι βουλευτές του ΚΚΕ, από τη μεριά τους, επεσήμαναν ότι είναι αυτονόητη η ένταξη της ΑΣΠΑΙΤΕ στον πανεπιστημιακό τομέα, την οποία το ΚΚΕ επανειλημμένα έχει απαιτήσει με παρεμβάσεις του, και μέσα στη Βουλή, για να αποτελέσει απάντηση στα τεράστια προβλήματα και εμπόδια που συναντάνε σήμερα στις σπουδές και στο μέλλον τους οι φοιτητές και οι φοιτήτριες. Προϋπόθεση είναι να συνοδευτεί με μέτρα πραγματικής αναβάθμισης των προγραμμάτων σπουδών και των υποδομών, εξασφάλισης πλήρους στελέχωσης κ.λπ., αλλά και να διασφαλιστεί η πλήρης επαγγελματική κατοχύρωση των πτυχίων. Ανέδειξαν τις ευθύνες της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, για την προώθηση της αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση αλλά και για το συγκεκριμένο θέμα, που «σέρνεται» επί σειρά ετών και σήμερα προκρίνεται ένα σχέδιο σε βάρος των σπουδών και της επαγγελματικής προοπτικής των σπουδαστών και των αποφοίτων. Υπενθύμισαν δε ότι το «τοπίο» στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση θα συνεχίζει να αλλάζει ραγδαία, και λόγω της εισόδου των ιδιωτικών πανεπιστημίων στην αγορά.

Κλείνοντας, επανέλαβαν τη στήριξη του ΚΚΕ στα δίκαια αιτήματα των τεχνολόγων εκπαιδευτικών και δεσμεύτηκαν ότι θα αναλάβουν εκ νέου πρωτοβουλίες ανάδειξης του θέματος, ώστε αυτά να ικανοποιηθούν.