Τους πήρε ο πόνος, άραγε, για την ενότητα και την πορεία του ΚΚΕ; Οχι, βέβαια. Απλώς, τούς δόθηκε η ευκαιρία, να κάνουν μια ακόμη επίθεση, αναμασώντας όσα και σε άλλες, ανάλογες περιπτώσεις έχουν πει. Οσο καιρό ο Μ. Κωστόπουλος πορευόταν στη βάση των αρχών του ΚΚΕ και υπερασπιζόταν τις συλλογικές αποφάσεις του Κόμματος και την πολιτική του - ανεξάρτητα της όποιας προσωπικής γνώμης είχε γι' αυτή - ήταν ένας ακόμη «δογματικός και αγκιστρωμένος στο αραχνιασμένο παρελθόν κομμουνιστής». Τώρα, έχει την... τύχη, να γίνεται πρωτοσέλιδο και να τον υπερασπίζονται οι πάντες, από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο μέχρι τον Γρ. Φαράκο.

Αναμενόμενη, βέβαια, η εξέλιξη, της οποίας η βαθύτερη σημασία - δυστυχώς, για όσους εμπλέκονται σ' αυτή - είναι μία και μοναδική: Αναδείχνει την πάντα ζωντανή και μεγάλη αξία των αρχών και αξιών του Κόμματος, την ανάγκη υπεράσπισης και εφαρμογής τους, απ' όλους όσοι πραγματικά πονούν το ΚΚΕ, το κομμουνιστικό και το αριστερό κίνημα στη χώρα μας.

Γρηγοριάδης Κώστας

Είναι, όμως, αλήθεια όλ' αυτά; Πράγματι, οι άνεργοι στη Μεγάλη Βρετανία ανέρχονται μόνο στο 3%, όπως ισχυρίζονται τα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης; Οχι, βέβαια. Αλλωστε, η ίδια κυβέρνηση και οι αρμόδιες υπηρεσίες της δίνουν πολύ μεγαλύτερα νούμερα και ποσοστά, για όσους ζουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Πώς γίνεται, κάποιος να είναι επίσημα φτωχός, αν εργάζεται;

Το φαινομενικά αντιφατικό αυτό γεγονός εξηγείται εύκολα, αν πάρετε υπόψη σας το εξής: Στο επίσημο ποσοστό ανέργων της Μεγάλης Βρετανίας περιλαμβάνονται μόνον όσοι εισπράττουν επίδομα ανεργίας. Δεν περιλαμβάνονται όσοι για οποιοδήποτε λόγο δεν έχουν αυτό το δικαίωμα. Και αυτοί είναι πολλοί, πάρα πολλοί κι ας είναι ολικά ή μερικά άνεργοι, δηλαδή υποαπασχολούμενοι.

Περισσότεροι από 100.000 και πλέον άνθρωποι σκοτώθηκαν στους διάφορους τοπικούς και περιφερειακούς πολέμους, μέσα στο 1999, σημειώνει η ετήσια έκθεση του διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών του Λονδίνου. Και δεν είναι, βέβαια, καθόλου τυχαίο, πως οι φονικές αυτές συγκρούσεις ξεδιπλώνονται κυρίως στην Αφρική, στη Μέση Ανατολή, στη Λατινική Αμερική και στη Νοτιοανατολική Ασία. Περιοχές, δηλαδή, που μαστίζονται επίσης από μεγάλη φτώχεια και αποτελούν το αντικείμενο της μεγαλύτερης εκμετάλλευσης από το διεθνή ιμπεριαλισμό, αλλά και θέατρο οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών. Ακόμη περισσότερο χαρακτηριστικό είναι το γεγονός, πως τη μερίδα του λέοντος στον μακάβριο απολογισμό κατέχει η υποσαχάρια Αφρική, στην οποία αντιστοιχούν τα δύο τρίτα των θυμάτων. Η πολυεθνική σύρραξη στη Δημοκρατία του Κογκό, για τον έλεγχο της Κεντρικής Αφρικής, ο «πόλεμος των διαμαντιών» στη Σιέρα Λεόνε, ο νέος πόλεμος Αιθιοπίας - Σομαλίας για τον έλεγχο του κέρατος της Αφρικής και ο συνεχιζόμενος εμφύλιος πόλεμος της ιδιαίτερα πλούσιας σε ορυκτά Αγκόλας, ήταν οι χειρότερες και φονικότερες συγκρούσεις του προηγούμενου χρόνου.

Η ετήσια έκθεση του διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών του Λονδίνου περιέχει και ορισμένες ακόμη, ιδιαίτερα αξιοσημείωτες, εκτιμήσεις, τις οποίες και αναφέρουμε: Εκφράζεται έντονη απαισιοδοξία για το ρόλο και την αποτελεσματικότητα των διαφόρων ειρηνευτικών αποστολών του ΟΗΕ - τη στιγμή αυτή είναι 14, από 38 χώρες, με 29.000 στρατιώτες - που υπάρχουν σε περιοχές των Βαλκανίων, της Αφρικής και της Ασίας. Η γενική τάση, σημειώνει η έκθεση, είναι η μετάθεση του κέντρου βάρους τέτοιων αποστολών στο ΝΑΤΟ και στην υπό συγκρότηση ευρωπαϊκή δύναμης ταχείας επέμβασης.

Και δε το σημειώνει, βέβαια, η έκθεση, αλλά γίνεται ολοφάνερο στον καθένα, πως όσο περισσότερο ενισχύεται η γενική αυτή τάση, μόνο την παραπέρα ένταση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών μπορεί να εξυπηρετήσει, ενώ οι λαοί θα πληρώνουν τις ακόμη βαρύτερες συνέπειες.

Κι ενώ στην αυγή του 21ου αιώνα, η ανθρωπότητα αντικρίζει με δέος τις εκατόμβες των θυμάτων, το χρυσοφόρο εμπόριο των όπλων καλά κρατεί, συσσωρεύοντας και νέα, δυσθεώρητα κέρδη στις πολυεθνικές του θανάτου. Σε 809 δισεκατομμύρια δολάρια εκτιμά η έκθεση του διεθνούς Ινστιτούτου Στρατηγικών Μελετών του Λονδίνου το σύνολο των στρατιωτικών δαπανών σε όλο τον κόσμο. Ποσό το οποίο θα μπορούσε άμεσα να αντιμετωπίσει ουσιαστικά και αποτελεσματικά το παγκόσμιο πρόβλημα των υποσιτιζομένων εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.

Σύμφωνα με την ίδια έκθεση, την πρώτη θέση στον κατάλογο των εξαγωγών όπλων κατέχουν σταθερά οι ΗΠΑ, καλύπτοντας το 49,1% του συνόλου, ενώ τη δεύτερη θέση κατέχει η Μεγάλη Βρετανία, με 18.7%.

Στη μεγάλη πλειοψηφία των ΜΜΕ «πέρασε», ως «ανταρσία» βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που δεν επέτρεψε - για πρώτη φορά - την υπερψήφιση πρότασης του κόμματός τους, στη Βουλή, αφού συμπαρατάχτηκαν με αυτούς της αντιπολίτευσης. Και ναι μεν, το γεγονός αυτό είναι αληθινό, αλλά υπάρχει και άλλη πλευρά, ακόμη σοβαρότερη.

Η πρόταση, που δεν «πέρασε», ήταν αυτή, που χώριζε τις εκλογικές περιφέρειες της χώρας σε «μείζονες και ελάσσονες» και συνδέεται άμεσα, με τους προσανατολισμούς της κυβέρνησης, για την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Και πιο συγκεκριμένα: Η προσπάθεια τέτοιου χωρισμού των εκλογικών περιφερειών υποκρύπτει σχεδιασμούς για έναν εκλογικό νόμο, όπου ένα μέρος των βουλευτών θα εκλέγονται από τις μείζονες περιφέρειες, μ' ένα εκλογικό σύστημα ενισχυμένης αναλογικής (ίδιο ή και χειρότερο από το σημερινό), ενώ οι υπόλοιποι θα εκλέγονται από τις ελάσσονες περιφέρειες, οι οποίες θα είναι μονοεδρικές και επομένως θα ισχύει το πλειοψηφικό σύστημα. Μιλάμε, δηλαδή, για ένα εκλογικό σύστημα πολύ περισσότερο αντιδημοκρατικό από το σημερινό.

Και μπορεί, βέβαια, να υποχρεώθηκε σε απόσυρση της σχετικής πρότασης ο εισηγητής του κυβερνώντος κόμματος, αλλά μην έχετε την παραμικρή αμφιβολία, ότι τα αντιλαϊκά σχέδια της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ παραμένουν.

Απολύτως κοινού ενδιαφέροντος είναι τα κείμενά του για τα μύρια όσα, αποπροσανατολιστικά, αποχαυνωτικά, παρακμιακά, αήθη, διαστροφικά και απολίτιστα κακώς κείμενα στα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ, ιδίως τα ΜΜΕ των «ιδιωτικών καθεστώτων». Κακώς κείμενα, τα οποία ευλογεί η δικομματική «δικτατορία του φιλελευθεριάτου». Κοινού ενδιαφέροντος δεν είναι όσα άπτονται του εκπαιδευτικού μας συστήματος; Οσοι πολιτικοί, νόμοι, μέτρα και μέσα εξυπηρετούν διάφορα μεγαλοσυμφέροντα και με «ξέπλυμα της παρακουλτούρας», την οποία προωθούν αυτά τα συμφέροντα. Συμφέροντα, που επιχειρούν να εμφανιστούν και ως «χορηγοί» του πολιτισμού, επιδιώκοντας μ' ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια. Να «καθαρθούν» στην αντίληψη της κοινής γνώμης, να διαφημιστούν και να υποκρύψουν με την υποκριτική «χορηγία» τους μια ακόμη επιχειρηματική επιδίωξή τους. Από τις περί λογοτεχνίας και γλώσσας «σημειώσεις» του Ν. Βαγενά, ενδεικτικά αναφέρουμε εκείνες που αφορούν στους Σεφέρη, Ρίτσο, Καρυωτάκη, Σικελιανό, τους αδελφούς Σούτσου, τα αρχαία ελληνικά στην εκπαίδευση, την πορεία της δημοτικής γλώσσας στη λογοτεχνία μας, το πρόβλημα χρονολόγησης της νεοελληνικής λογοτεχνίας (1000 μ.Χ., 1453, 1821). Το βιβλίο κλείνει με ένα καυστικότατο κείμενο για την ανοχή, αν όχι φιλοΝΑΤΟική στάση, της πλειοψηφίας των διανοουμένων, απέναντι στον «ανθρωπιστικό» πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Δε θέλω

στον «παράδεισο»

που χτίσατε

να ζήσω,

τις πύλες του

ανοίξτε μου

να φύγω, να λακίσω,

γιατί αυτός

ο «κήπος» σας

ψευτιάς είναι

βιτρίνα,

αφού οι αφέντες,

μοναχά, ζούνε

σε τούτον φίνα.

*

Δε θέλω

στον «παράδεισο

να ζήσω,

το δηλώνω,

γιατί δεινά

μέσα σ' αυτόν

τραβώ όλο το χρόνο,

είναι γεμάτος

με σκορπιούς,

με γύπες και με φίδια,

για μένα

τούτη η «Εδέμ»

με κόλαση είναι

ίδια!

Γρηγοριάδης Κώστας

Οσο κι αν τα στελέχη της κυβέρνησής του προσπαθούν να διαψεύσουν τις κατηγορίες, όσο κι αν η Γερουσία τον υποστηρίζει, όσο κι αν ο ίδιος προσπαθεί να «βελτιώσει την εικόνα του» κάνοντας επισκέψεις σε φτωχογειτονιές τις τελευταίες μέρες, γεγονός είναι πως η κατάσταση, ώρα με την ώρα, επιδεινώνεται σε βάρος του.

Την Παρασκευή, αναφέρουν αγγλόφωνες εφημερίδες των Φιλιππίνων - π.χ. « Philippine Daily Inquirer»- η Παγκόσμια Τράπεζα κάρφωσε μερικές ακόμη... πρόκες σε αυτό που μοιάζει σαν φέρετρο της πολιτικής καριέρας τού άλλοτε δημοφιλούς ηθοποιού: το σκάνδαλο, ανέφερε, «αδυνατίζει την προεδρία». Ταυτόχρονα, η « Standard & Poor's» υποβάθμιζε την εκτίμηση της κατάστασης της φιλιππινέζικης οικονομίας από «σταθερή» σε «κακή» σε μακροοικονομικό επίπεδο. Οι οργανισμοί του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού κατεστημένου καλούν, εμμέσως πλην σαφώς, τον Εστράντα να παραιτηθεί. Ενώ ένας (πρώην) κορυφαίος σύμμαχός του ζητά άμεση διεξαγωγή πρόωρων προεδρικών εκλογών.

Ο ίδιος θα κάνει τα πάντα για να παραμείνει στην εξουσία: αφ' ενός μιλά για «συνωμοσία» των αντιπάλων του, αφ' ετέρου διερευνά την πιθανότητα να χρησιμοποιήσει το στρατό για να προκαλέσει ταραχές και εν συνεχεία να αναφανεί ως... εγγυητής σταθερότητας, σύμφωνα με ρεπορτάζ (20/10) της Philipine Star. Το αν ο στρατός θα σταθεί πλάι του θα κρίνει πολλά. Στο πρόσφατο παρελθόν ο Εστράντα ευνόησε τους στρατηγούς επιτρέποντάς τους να αρχίσουν πόλεμο στο Μιντανάο, αλλά σήμερα οι προθέσεις τους είναι άδηλες.

Το κρίσιμα ερωτήματα είναι δύο: (α) αν ο Εστράντα θα φύγει ειρηνικά ή όχι και (β) αν η κατάσταση θα οδηγήσει σε αλλαγή υπέρ του λαού των Φιλιππίνων ή απλώς θα σημάνει την άνοδο ενός άλλου χρυσοκανθάρου στην εξουσία...