Με καμάρι - διαβάσαμε στα δελτία των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων - ανακοίνωσαν οι Βρετανοί αρμόδιοι τη μείωση της ανεργίας, το μήνα Σεπτέμβρη, στη χώρα τους. Ακόμη και ο Τόνι Μπλερ έσπευσε να χαιρετίσει το γεγονός και, βέβαια, να ισχυριστεί, ότι η επιτυχία αποτελεί τον καρπό της σωστής πολιτικής της κυβέρνησής του.

Είναι, όμως, αλήθεια όλ' αυτά; Πράγματι, οι άνεργοι στη Μεγάλη Βρετανία ανέρχονται μόνο στο 3%, όπως ισχυρίζονται τα επίσημα στοιχεία της κυβέρνησης; Οχι, βέβαια. Αλλωστε, η ίδια κυβέρνηση και οι αρμόδιες υπηρεσίες της δίνουν πολύ μεγαλύτερα νούμερα και ποσοστά, για όσους ζουν κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας. Πώς γίνεται, κάποιος να είναι επίσημα φτωχός, αν εργάζεται;

Το φαινομενικά αντιφατικό αυτό γεγονός εξηγείται εύκολα, αν πάρετε υπόψη σας το εξής: Στο επίσημο ποσοστό ανέργων της Μεγάλης Βρετανίας περιλαμβάνονται μόνον όσοι εισπράττουν επίδομα ανεργίας. Δεν περιλαμβάνονται όσοι για οποιοδήποτε λόγο δεν έχουν αυτό το δικαίωμα. Και αυτοί είναι πολλοί, πάρα πολλοί κι ας είναι ολικά ή μερικά άνεργοι, δηλαδή υποαπασχολούμενοι.