Από την παράσταση διαμαρτυρίας της σερβικής Ομοσπονδίας Sloga έξω από την ελληνική πρεσβεία στο Βελιγράδι

Παράλληλα, συνδικαλιστικές οργανώσεις αναλαμβάνουν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες με αντίστοιχο περιεχόμενο. Χτες στη Σερβία, η Ομοσπονδία Sloga πραγματοποίησε παράσταση διαμαρτυρίας στην ελληνική πρεσβεία στο Βελιγράδι. Ανάλογη πρωτοβουλία σχεδίαζε στη Νότια Αφρική η Ομοσπονδία Δημοσίου NEHAWU, με παράσταση διαμαρτυρίας στην ελληνική πρεσβεία στην Πρετώρια. Στην Ιταλία, η συνδικαλιστική οργάνωση USB ήδη κατέθεσε καταγγελία στην ελληνική πρεσβεία στη Ρώμη, καταγγέλλοντας την κυβερνητική τροπολογία ενάντια στο δικαίωμα στην απεργία. Ενώ στη Γαλλία, το Εργατικό Κέντρο της Μασσαλίας προετοιμάζει για σήμερα συγκέντρωση αλληλεγγύης με την εργατική τάξη της Ελλάδας και το ΠΑΜΕ.

«Περνάμε στην αντεπίθεση», είναι το μήνυμα που στέλνουν με τη συμμετοχή τους στη σημερινή πανελλαδική πανεργατική απεργία και στις απεργιακές συγκεντρώσεις οι εργαζόμενοι που ανταποκρίνονται στο κάλεσμά τους.

Στην Αθήνα η απεργιακή συγκέντρωση θα γίνει στις 10.30 π.μ. στην Ομόνοια, στη Θεσσαλονίκη την ίδια ώρα στο Αγαλμα Βενιζέλου, όπως και στον Πειραιά, στην πλατεία Καραϊσκάκη.

Η σημερινή απεργία είναι η απάντηση των εργαζομένων στη βάρβαρη πραγματικότητα που έχουν διαμορφώσει παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα, κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των επιχειρηματικών ομίλων. Είναι η απάντηση στην προσπάθεια της κυβέρνησης και της εργοδοσίας για χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος.

Μαζί με τους εργαζόμενους θα διαδηλώσουν στις απεργιακές συγκεντρώσεις οι αυτοαπασχολούμενοι, με Ομοσπονδίες και Συλλόγους τους να προτάσσουν αιτήματα - αιχμές όπως ο άμεσος τερματισμός των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών, η άμεση ένταξη όλων των αυτοαπασχολούμενων στο αφορολόγητο κ.ά. Αντίστοιχο «παρών» θα δώσουν οι μικρομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι, με Αγροτικούς Συλλόγους και Ομοσπονδίες να οργανώνουν την παρουσία τους στις απεργιακές συγκεντρώσεις.

Κάλεσμα συμμετοχής στην απεργία και στις συγκεντρώσεις έχουν απευθύνει επίσης η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ), το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ), ο Σύλλογος Σπουδαστών Δημόσιων ΙΕΚ Αττικής (ΣΥΣΔΙΕΚ) και η Συντονιστική Επιτροπή Μαθητών Αθήνας.

Κινητοποίηση στα γραφεία των βιομηχάνων στη Θεσσαλία (ΣΘΕΒ) πραγματοποίησε το Εργατικό Κέντρο Λάρισας

Με αποφάσεις που πήραν στα εργοτάξια, συμμετέχουν στην απεργία οι οικοδόμοι. Συγκεκριμένα, αποφάσεις συμμετοχής έχουν λάβει οι εργαζόμενοι στο εργοτάξιο κατασκευής του Μουσείου Γουλανδρή στο Παγκράτι και στο έργο της ανάπλασης του Φαλήρου. Δίνοντας το «παρών» στη συγκέντρωση, μαζί με το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, συνεχίζουν τον αγώνα τους για την υπογραφή εργοταξιακής Συλλογικής Σύμβασης με αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα. Απόφαση για συμμετοχή στην απεργία με το δικό τους πανό έχουν πάρει και οι οικοδόμοι στο οχτάμηνο πρόγραμμα «κοινωφελούς εργασίας» του δήμου Χαλανδρίου.

Να δώσουν απάντηση στην τρομοκρατία, τους εκβιασμούς και την ασυδοσία της εργοδοσίας, με τη συμμετοχή τους στην απεργία, κάλεσε χτες τους εργαζόμενους το Συνδικάτο Οικοδόμων Ηρακλείου, σε περιοδείες που οργάνωσε σε χώρους δουλειάς. «Οι ζωές μας δεν είναι για πέταμα», τονίζει το Συνδικάτο και εξηγεί πως τα συχνά εργατικά «ατυχήματα» συνδέονται με το γεγονός ότι «με τις πλάτες της κυβέρνησης δουλεύουν οι οικοδόμοι 7 μέρες τη βδομάδα, 12ωρα και 14ωρα, χωρίς καθόλου μέτρα ασφαλείας».

Από την εξόρμηση της Επιτροπής Νέων του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού Αττικής

Σε συμμετοχή στην απεργία και στις συγκεντρώσεις καλεί η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ). Απέναντι στην κυβερνητική προπαγάνδα για την «αναβάθμιση» των δημόσιων νοσοκομείων, αναδεικνύει την επιδείνωση των συνθηκών δουλειάς, την εντατικοποίηση, τις εξαντλητικές εφημερίες και την περιπλάνηση από το ένα νοσοκομείο στο άλλο, τη μείωση των αποδοχών των γιατρών, τη γενίκευση της «ευελιξίας».

Συνεχίζεται για δεύτερη μέρα σήμερα η απεργία στον όμιλο ΟΤΕ, με την ΕΣΚ ΟΤΕ να καλεί στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, τονίζοντας ότι ο αγώνας στον όμιλο για ενιαία ΣΣΕ για όλους τους εργαζόμενους πρέπει «να συνδυαστεί και να κορυφωθεί με την 24ωρη πανελλαδική πανεργατική απεργία».

Πλατιά εξόρμηση έκανε προχτές, Τρίτη, η Επιτροπή Νέων του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Ν. Αττικής και συζήτησε με εργαζόμενους σε μεγάλες επισιτιστικές αλυσίδες και άλλα συνοικιακά μαγαζιά, στην περιοχή του Ζωγράφου. Η συζήτηση που άνοιξε με τους εργαζόμενους είναι συνέχεια της παρέμβασης της Επιτροπής, μπροστά στα οξυμένα ζητήματα που προκύπτουν στους χώρους δουλειάς όλο το προηγούμενο διάστημα.

Η Επιτροπή Νέων του Συνδικάτου κάλεσε τους εργαζόμενους σε οργάνωση στο σωματείο τους, για να δοθεί απάντηση στο τσάκισμα των δικαιωμάτων τους, αλλά και για να διεκδικήσουν τις σύγχρονες ανάγκες τους στη δουλειά και τη ζωή. Με τις παρεμβάσεις της στους χώρους δουλειάς, η Επιτροπή καλεί τους συναδέλφους να σηκώσουν ψηλά το κεφάλι στη μάχη της απεργίας, να σπάσει ο φόβος και η μοιρολατρία που καλλιεργούν κυβέρνηση και εργοδότες, ιδιαίτερα στους νέους ηλικιακά εργαζόμενους.

Πικετοφορία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, που πέρασε από χώρους δουλειάς, καταστήματα και γειτονιές του Βύρωνα, πραγματοποίησε την Τρίτη το απόγευμα η Λαϊκή Επιτροπή Βύρωνα. Με συνθήματα καλούσαν σε ξεσηκωμό τους εμποροϋπαλλήλους από τα σούπερ μάρκετ, τους μικρούς επαγγελματίες στα εμπορικά καταστήματα και τις λαϊκές οικογένειες στις γειτονιές της πόλης.

Γιγαντοπανό στην πρόσοψη του δημαρχείου Αγίων Αναργύρων ανάρτησε χτες η Λαϊκή Επιτροπή Αγίων Αναργύρων - Καματερού, με το οποίο καλεί σε μαζική συμμετοχή στην απεργία.

Στο μεταξύ, τη διοίκηση του δήμου Περιστερίου καταγγέλλει η ΔΑΣ στο δήμο, για την πρακτική της να κατεβάζει τα πανό που καλούν στην απεργία από τους χώρους δουλειάς.

Στη σημερινή 24ωρη απεργία συμμετέχουν και οι εργαζόμενοι στον Τύπο και τα ΜΜΕ. Στην απεργία και τη συγκέντρωση στην Ομόνοια καλεί το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ (προσυγκέντρωση στις 10 π.μ., στην πλατεία Κάνιγγος).

«Με αποφασιστικότητα δίνουμε τη δική μας απάντηση σε κυβέρνηση και εργοδοσία!», τονίζει στην ανακοίνωσή του. Οπως σημειώνει, αυτοί που με εργαλείο την τρίτη «αξιολόγηση» και τον προϋπολογισμό του 2018 σχεδιάζουν την εφαρμογή νέων αντεργατικών μέτρων «μοιράζουν απλόχερα "ζεστό" χρήμα στους εκδότες - καναλάρχες και συνολικά στο μεγάλο κεφάλαιο». Παράλληλα η κυβέρνηση, με τη συμπαράσταση της ΝΔ και όλων των κομμάτων που υπηρετούν την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του κεφαλαίου, επιτίθεται στο απεργιακό δικαίωμα.

Αναδεικνύοντας τα οξυμένα προβλήματα των εργαζομένων του κλάδου, το ΠΑΜΕ υπενθυμίζει την πολύμηνη απληρωσιά, την ανασφάλιστη δουλειά, τη δουλειά με «μπλοκάκι», τη μακροχρόνια ανεργία, τις απολύσεις οι οποίες στοχεύουν ιδιαίτερα τους εργαζόμενους που αναπτύσσουν συνδικαλιστική δράση. «Κανείς μας δεν μπορεί και δεν πρέπει να εφησυχάζει, αφού μετράνε εμάς, τους μισθούς μας, όλα μας τα δικαιώματα σαν "βάρος" και "κόστος" για τις επενδύσεις των εκδοτών - καναλαρχών, των εφοπλιστών και βιομηχάνων, που ψάχνουν νέα πεδία κερδοφορίας στις συνέργειες ανάμεσα στα ΜΜΕ και τη βιομηχανία θεάματος - ακροάματος», τονίζει το ΠΑΜΕ.

Καταγγέλλει ακόμα τη στάση των πλειοψηφιών των Ενώσεων των ΜΜΕ, ιδιαίτερα της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΕΣΗΕΑ (συγκροτημένης από τις δυνάμεις ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ), που «με κατάπτυστα προσχήματα προσπάθησαν να βάλουν εμπόδια στη συμμετοχή των εργαζόμενων στα ΜΜΕ» στην απεργία. «Αυτοί που υποκριτικά κόπτονται τάχα για την ελευθεροτυπία και την ελεύθερη ενημέρωση, αυτοί οι ίδιοι είναι οι πρωτομάστορες της συσκότισης της αλήθειας και της συρραφής εκβιαστικών διλημμάτων», υπογραμμίζει το ΠΑΜΕ Τύπου και ΜΜΕ και καλεί τους εργαζόμενους να χτίσουν το δικό τους Συνδικάτο Τύπου, που θα υπερασπίζεται τα συμφέροντα όλων των εργαζομένων του κλάδου.

Από την μάχη της περιφρούρησης την πρώτη μέρα της απεργίας

Οι Σωματειακές Επιτροπές του Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής Ν. Αττικής (ΣΕΤΗΠ) στον ΟΤΕ έδωσαν από νωρίς χτες τη μάχη της περιφρούρησης στα κτίρια του ομίλου, ενάντια και στην προσπάθεια της εργοδοσίας να στήσει απεργοσπαστικό μηχανισμό.

Η ΕΣΚ ΟΤΕ χαιρετίζει τους εργαζόμενους που πήραν μέρος στην πρώτη μέρα της απεργίας, κόντρα στις πιέσεις της διοίκησης, ενώ καλεί όλους τους εργαζόμενους να απεργήσουν σήμερα, δεύτερη μέρα της 48ωρης κινητοποίησης και παράλληλα μέρα πανεργατικής απεργίας, και να πάρουν μέρος στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ.

Στην ανακοίνωσή της καταγγέλλει την «οργιώδη προσπάθεια» της εργοδοσίας να σπάσει την απεργία «υλοποιώντας ουσιαστικά την απαίτηση όλων των μονοπωλίων να αμφισβητηθεί το δικαίωμα στην απεργία». Συγκεκριμένα, καταγγέλλει τα εξής: «Γενικοί και εκτελεστικοί διευθυντές από τα χαράματα βρέθηκαν στις πύλες του Διοικητικού Μεγάρου, όπου με κάθε δυνατό τρόπο τρομοκρατούσαν και εκβίαζαν εργαζομένους ώστε να μπουν για δουλειά. Στελέχη καλούσαν συνεχώς εργαζόμενους να γίνουν απεργοσπάστες, κάποιοι έσπρωχναν εργαζόμενους να μπουν στο Μέγαρο, ενώ άλλοι φρέναραν χιλιοστά μακριά από την περιφρούρηση, με προφανή κίνδυνο να τραυματίσουν απεργούς. Ολα αυτά υπό τη συνεχή παρουσία της αστυνομίας».

Παράλληλα, η ΕΣΚ ξεμπροστιάζει τους εκπροσώπους των παρατάξεων που πλειοψηφούν στην Ομοσπονδία και τα σωματεία του Ομίλου, που έλαμψαν διά της απουσίας τους από την οργάνωση της απεργίας. «Οι λίγοι που εμφανίστηκαν στην περιφρούρηση του Διοικητικού Μεγάρου, ενώ η εργοδοσία τραμπούκιζε και απειλούσε, αυτοί συνέχισαν να συναγελάζονται με τα διευθυντικά στελέχη», υπογραμμίζει η ΕΣΚ και υπενθυμίζει ότι οι ίδιες δυνάμεις εδώ και ενάμιση μήνα δεν κάνουν το παραμικρό για να κλιμακωθεί η διεκδίκηση των εργαζομένων. Εξάλλου, όπως εξηγεί η ΕΣΚ, «από την αρχή της διαπραγμάτευσης για τη νέα ΣΣΕ, εργοδοσία και πλειοψηφία της ΟΜΕ - ΟΤΕ πάνε χέρι χέρι. Στόχος τους είναι η νέα σύμβαση να κινείται στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της εργοδοσίας».

Τη συμπαράστασή του στον αγώνα των εργαζομένων στον ΟΤΕ εκφράζει το Εργατικό Κέντρο Αγρινίου.

Το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λευκάδας - Βόνιτσας καταγγέλλει την προσπάθεια της εργοδοσίας να χρησιμοποιήσει τους «πρακτικάριους» σαν απεργοσπαστικό μηχανισμό. «Με την αβάσιμη δικαιολογία ότι επειδή κάνουν την πρακτική τους δεν έχουν δικαίωμα στην απεργία, προσπαθούν να τους στρέψουν απέναντι από τους συναδέλφους τους», τονίζει και ξεκαθαρίζει: «Ο εκβιασμός δεν θα περάσει! Η συμμετοχή στην απεργία είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εργαζόμενου. Το κατάστημα του ΟΤΕ θα μείνει κλειστό και τις δύο μέρες!».

Αθήνα, 10.30 π.μ., Ομόνοια

Θεσσαλονίκη, 10.30 π.μ., Αγαλμα Βενιζέλου

Πειραιάς, 10.30 π.μ., πλατεία Καραϊσκάκη

Αγιος Νικόλαος, 10.30 π.μ., μαρίνα

Αγρίνιο, 10 π.μ., κεντρική πλατεία

Αίγινα, 10.30 π.μ., παλιά προβλήτα

Αλεξανδρούπολη, 10 π.μ., δημαρχείο

Αλιβέρι, 10 π.μ., Αγαλμα Λιγνιτωρύχου

Αμφισσα, 10.30 π.μ., πλατεία Λαού

Αργος, 10.30 π.μ., πλατεία Αγίου Πέτρου

Αρτα, 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο

Βόλος, 10.30 π.μ., πλατεία Πανεπιστημίου

Γιάννενα, 10 π.μ., έξω από το «Market In»

Γιαννιτσά, 11.30 π.μ., πλατεία ΕΠΟΝ

Γρεβενά, 10.30 π.μ., πλατεία Λαχαναγοράς

Δράμα, 10 π.μ., κεντρική πλατεία (κάτω μέρος)

Εδεσσα, 11.30 π.μ., μικροί Καταρράκτες

Ελασσόνα, 10.30 π.μ., πλατεία (απέναντι από το Ταχυδρομείο)

Ελευσίνα, 10.30 π.μ., πλατεία Λαού

Ζάκυνθος, 10.30 π.μ., παλιό Εργατικό Κέντρο

Ηγουμενίτσα, 10 π.μ., πεζόδρομος ΟΤΕ

Ηράκλειο, 10 π.μ., πλατεία Ελευθερίας

Θήβα, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Ικαρία, 12 μ., Εύδηλος

Ιστιαία, 10.30 π.μ., πλατεία

Καβάλα, 11 π.μ., Δημοτικός Κήπος

Καλαμάτα, 10 π.μ., πλατεία 23ης Μαρτίου

Καρδίτσα, 11.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Κάρυστος, 11 π.μ., πλατεία

Καστοριά, 10.30 π.μ., απέναντι από την πρώην Νομαρχία

Κατερίνη, 10.30 π.μ., πλατεία Ελευθερίας

Κέρκυρα, 10 π.μ., πλατεία Σαρόκο

Κεφαλονιά, 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο (Αργοστόλι)

Κιλκίς, 10.30 π.μ., πλατεία Ειρήνης

Κοζάνη, 10.30 π.μ., πεζόδρομος

Κομοτηνή, 10 π.μ., κεντρική πλατεία

Κόρινθος, 10.30 π.μ., Περιβολάκια

Κως, 10.30 π.μ., πλατεία Ελευθερίας

Λαμία, 10 π.μ., πλατεία Πάρκου

Λάρισα, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Λαύριο, 10.30 π.μ., Αγαλμα Μεταλλωρύχων

Λευκάδα, 10 π.μ., Αγιος Μηνάς

Λήμνος, 10.30 π.μ., λιμάνι Μύρινας

Λιβαδειά, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Μυτιλήνη, 11 π.μ., πλατεία Σαπφούς

Νάξος, 11 π.μ., πλατεία Παλιού Δημαρχείου (παραλία)

Νάουσα, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Ξάνθη, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Οινόφυτα, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Ορεστιάδα, 11 π.μ., κεντρική πλατεία

Πάτρα, 10 π.μ., Εργατικό Κέντρο

Πρέβεζα, 10 π.μ., Φόρος

Πτολεμαΐδα, 10 π.μ., παλιό πάρκο

Πύργος, 10.30 π.μ., πλατεία ΟΤΕ

Ρέθυμνο, 10.30 π.μ., δημαρχείο

Ρόδος, 10 π.μ., Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Σαλαμίνα, 11 π.μ., πλατεία Ηρώων (αγάλματα)

Σάμος, 10 π.μ., Βαθύ (Εργατικό Κέντρο)

Σέρρες, 10.30 π.μ., πλατεία Ελευθερίας

Σκιάθος, 10.30 π.μ., Μπούρτζι

Σκόπελος, 10.30 π.μ., παραλία

Σπάρτη, 10 π.μ., κεντρική πλατεία

Σύρος, 10.30 π.μ., Αποκεντρωμένη Διοίκηση Ν. Αιγαίου

Τρίκαλα, 10 π.μ., κεντρική πλατεία

Τρίπολη, 10.30 π.μ., πλατεία Πετρινού

Φάρσαλα, 10.30 π.μ., κεντρική πλατεία

Φλώρινα, 10 π.μ., κεντρική πλατεία

Χαλκίδα, 10.30 π.μ., πλατεία Αγοράς

Χανιά, 10 π.μ., πλατεία Νέων Καταστημάτων

Χίος, 10.30 π.μ., είσοδος Απλωταριάς

Κάλεσμα στους μικρομεσαίους αγροτοκτηνοτρόφους να συμμετάσχουν μαζικά και δυναμικά στις σημερινές απεργιακές κινητοποιήσεις που οργανώνει το ταξικό εργατικό κίνημα απευθύνει η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, επισημαίνοντας ότι «ο αντιλαϊκός προϋπολογισμός προβλέπει παραπέρα μείωση του εισοδήματος και νέα επίθεση σε αγρότες και κτηνοτρόφους, οξύνοντας τα προβλήματα και τα αδιέξοδα που ζούμε, οδηγώντας χιλιάδες μικρομεσαίους στον αφανισμό και το ξεκλήρισμα, στη φτώχεια και την εξαθλίωση».

Στη Θεσσαλία, με αποφάσεις που πάρθηκαν από τις Ομοσπονδίες Αγροτικών Συλλόγων, οι αγροτοκτηνοτρόφοι θα φτάσουν με τα τρακτέρ στις απεργιακές συγκεντρώσεις της Καρδίτσας και των Τρικάλων, ενώ μαζική αναμένεται η αγροτική συμμετοχή και στις συγκεντρώσεις σε Λάρισα, Βόλο και στις άλλες θεσσαλικές πόλεις.

Παράλληλα, συνεχίζονται οι προετοιμασίες για τη σύσκεψη της Πανελλαδικής Σύσκεψη των Μπλόκων που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 17/12 στη Λάρισα, στις 12 το μεσημέρι, στην αίθουσα της ΔΕΥΑΛ. Στην πανελλαδική σύσκεψη θα συζητηθούν τα αποτελέσματα των περιφερειακών αγροτικών συσκέψεων που έγιναν το τελευταίο διάστημα σε όλη τη χώρα, μετά από σχετική πρόσκληση της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, και θα αποφασιστούν το πλαίσιο αιτημάτων και ο πανελλαδικός συντονισμός των αγωνιστικών διεκδικήσεων της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Στο πλαίσιο των αγωνιστικών προετοιμασιών στη Θεσσαλία, με απόφαση που πάρθηκε σε σύσκεψη την οποία οργάνωσαν οι Αγροτικοί Σύλλογοι Τυρνάβου και Δαμασίου, οι αγροτοκτηνοτρόφοι της ευρύτερης περιοχής θα πραγματοποιήσουν συλλαλητήριο με τρακτέρ, το Σάββατο 16/12, στις 11 π.μ., στην κεντρική πλατεία του Τυρνάβου.

Συλλαλητήριο με τρακτέρ θα πραγματοποιήσουν και οι αγροτοκτηνοτρόφοι της χωριών της επαρχίας Αγιάς, την Τρίτη 19/12, στις 11 π.μ., στην πλατεία της Αγιάς, όπως αποφασίστηκε στη σύσκεψη που οργάνωσαν προχτές οι Αγροτικοί Σύλλογοι των χωριών του δήμου Αγιάς.

Στάσεις εργασίας από την έναρξη της βάρδιας μέχρι τις 9 π.μ. και από τις 9 μ.μ. μέχρι τη λήξη της βάρδιας πραγματοποιούν σήμερα οι εργαζόμενοι σε λεωφορεία, τρόλεϊ και ηλεκτρικό. Σε μετρό και τραμ θα γίνουν στάσεις εργασίας από την έναρξη της βάρδιας μέχρι τις 9 π.μ. και από τις 4 μ.μ. μέχρι τη λήξη της βάρδιας.

Σε αντίθεση με τις αποφάσεις και τα «παιχνίδια» των συνδικαλιστικών πλειοψηφιών, η Γραμματεία Αστικών Συγκοινωνιών του ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους σε μαζική συμμετοχή στην πανεργατική απεργία.

Ακόμα σήμερα απεργούν οι σιδηροδρομικοί (ΤΡΑΙΝΟΣΕ, περιλαμβάνει και τα δρομολόγια στον προαστιακό).

Οι προσυγκεντρώσεις για τη σημερινή απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στην Αθήνα (10.30 π.μ., Ομόνοια) έχουν οριστεί στις 10 π.μ. στα εξής σημεία:

Πλατεία Βάθης: Ομοσπονδίες, Σωματεία και Επιτροπές Αγώνα από το Μέταλλο, το Φάρμακο, τον Τύπο - Χαρτί, τα Τρόφιμα - Ποτά, τη Χημική Βιομηχανία, την Ενέργεια, την ΕΥΔΑΠ, την Κλωστοϋφαντουργία, τις Μεταφορές, τις Τηλεπικοινωνίες, τα Ταχυδρομεία και τις Ταχυμεταφορές.

Πλατεία Κάνιγγος: Ομοσπονδίες, Σωματεία και Επιτροπές Αγώνα από τις Κατασκευές, το Εμπόριο, τους Λογιστές, τους Ιδιωτικούς Υπαλλήλους, τον Επισιτισμό - Τουρισμό, το Χρηματοπιστωτικό, τα ΜΜΕ, τους ΟΤΑ, το Δημόσιο, τη δημόσια και ιδιωτική Υγεία, τους Καλλιτέχνες. Επίσης, τα κλαδικά σωματεία Αττικής της ΠΑΣΕΒΕ και ο Σύλλογος Αυτοαπασχολούμενων Α' Αθήνας. Σύλλογοι της ΟΓΕ, Λαϊκές Επιτροπές και μαζικοί φορείς των Ανατολικών Συνοικιών της Αθήνας, της Α' Αθήνας, του Γαλατσίου και των Μεσογείων.

Πλατεία Εθνικής Αντίστασης (πρώην Κοτζιά): Σύλλογοι Φοιτητών και Σπουδαστών, Σύλλογος Σπουδαστών Δημοσίων ΙΕΚ, Συντονιστικό Αγώνα Σχολείων Αθήνας, Σύλλογοι και Επιτροπές Αγώνα εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και εργαζομένων στα ΑΕΙ - ΤΕΙ.

Οδός Αθηνάς, στο ύψος της Ομόνοιας: Λαϊκές Επιτροπές και μαζικοί φορείς από το Νότιο Τομέα της Αττικής και Συνταξιουχικές Οργανώσεις.

Πλατεία Καραϊσκάκη: Λαϊκές Επιτροπές και μαζικοί φορείς Δυτικού Τομέα Αττικής και του Βόρειου Τομέα Αττικής.

Οι προσυγκεντρώσεις για την απεργιακή συγκέντρωση στον Πειραιά έχουν οριστεί στις 10 π.μ., στα παρακάτω σημεία:

Εργατικό Κέντρο Πειραιά: Σωματεία Πειραιά

Ηλεκτρικός σταθμός: Λαϊκές Επιτροπές Κερατσινίου - Δραπετσώνας, Περάματος

Αγία Τριάδα: Λαϊκές Επιτροπές Κορυδαλλού, Νίκαιας - Ρέντη

Δημοτικό Θέατρο: Λαϊκή Επιτροπή Α' Πειραιά, Επιτροπές Αγώνα Σπουδαστών Πανεπιστημίου Πειραιά, Συντονιστικό Μαθητών Πειραιά

Απέναντι σε κάθε προσπάθεια του κεφαλαίου, απέναντι σε κάθε νόμο των κυβερνήσεών του για να περιορίσουν το δικαίωμα στην απεργία, γενικότερα τη συνδικαλιστική δράση, οι ταξικές δυνάμεις έδωσαν και δίνουν όλες τους τις δυνάμεις για την απάντηση του εργατικού κινήματος.

Ο Νίκος Αγγελόπουλος, μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας (ΕΚΕ) τα χρόνια που οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου περνούσαν τα αντεργατικά μέτρα που καταγράφονται στο παραπάνω κείμενο, μας μεταφέρει το κλίμα της εποχής εκείνης, μας δίνει μια ιδέα για την πείρα του εργατικού κινήματος που μπορεί να αξιοποιηθεί και στην πάλη σήμερα, ενάντια στη νέα επίθεση στο απεργιακό δικαίωμα:

«Το νόμο 330/76 του Λάσκαρη τον χαρακτήρισε το ταξικό κίνημα νόμο - λαιμητόμο. Το Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας, με τη διοίκησή του σε ταξικά χέρια, όπως και στα περισσότερα πρωτοβάθμια σωματεία, αντιπάλεψε το νόμο αυτό. Στην απεργιακή συγκέντρωση στην πλατεία της Ελευσίνας πήραν μέρος πάνω από 6.000 εργαζόμενοι, η μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει γίνει από τη μεταπολίτευση και δω. Είναι χαρακτηριστικό ότι και μικροί χώροι πήραν μέρος στην απεργία, χωρίς οι εργαζόμενοι να είναι γραμμένοι σε κάποιο σωματείο. Το συμπέρασμα είναι ότι αν έχει τέτοιους συσχετισμούς δύναμης το δίκιο το επιβάλλεις κι ας λεν ό,τι θέλουν οι νόμοι».

Για το νόμο 1264/1982 σημειώνει ότι για να συμπεριληφθούν διατάξεις που προστατεύουν τη συνδικαλιστική δράση «πιαστήκαμε από τους γιακάδες με τους τότε συμβούλους του υπουργού Εργασίας, Κακλαμάνη, και για να ξαναπροσληφθούν οι απολυμένοι συνδικαλιστές στα Ναυπηγεία Ελευσίνας (ήταν όλοι κομμουνιστές), στη Χαλυβουργική και αλλού».

Ακόμα και μετά το νόμο, τονίζει ότι δόθηκε μάχη για το δικαίωμα της συνδικαλιστικής δράσης στους χώρους δουλειάς «ακόμα και στο μοίρασμα της ανακοίνωσης». Για αυτό το ζήτημα μάς αναφέρει μια σειρά χαρακτηριστικά γεγονότα όπως ότι «ο διευθυντής της Χαλυβουργικής με το χέρι στο πιστόλι μάς είπε ότι ήταν ιδιοκτησία και την υπερασπιζόταν μέχρι να πέσει. Του είπαμε τότε "πέσε, γιατί εμείς θα συνεχίσουμε" και συνεχίσαμε». Σε πολλά εργοστάσια, πηδάγανε από τις μάντρες για να βάλουν μέσα τις ανακοινώσεις. Ενα από αυτά, η ΕΠΑΛΜΕ, τους πήγε στα δικαστήρια, ενώ ο ίδιος ως αντιπρόεδρος του ΕΚΕ «έφαγε» τέσσερις μήνες φυλακή γιατί λέει παραβίασε το «οικογενειακό άσυλο της ΧΡΩΤΕΞ». Ακόμα τα μέλη της διοίκησης των Χαλυβουργών πολλές φορές οδηγήθηκαν στα δικαστήρια από τον ιδιοκτήτη της Ελληνικής Χαλυβουργίας. Στις λεγόμενες «κοινωνικοποιημένες» επιχειρήσεις (ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ, ΠΥΡΚΑΛ κ.α.) «βρίσκαμε απέναντί μας τους συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ, που μας αντιμετώπιζαν σαν να ήταν οι ιδιοκτήτες τους. Στην ΠΕΤΡΟΛΑ πήγαμε να μοιράσουμε λουλούδια στις 8 Μάρτη, Μέρα της Γυναίκας, και έπεσε ξύλο με τους εγκάθετους του Λάτση...».

Τέλος, αναφέρει ότι το άρθρο 4 του 1365/1983 «συνάντησε την καθολική αντίδραση στην περιοχή, ο αγώνας διευρύνθηκε και σε μαζικούς φορείς της περιοχής κι έτσι ο νόμος ουσιαστικά έμεινε στα χαρτιά».

Πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» την περίοδο των κινητοποιήσεων ενάντια στο «νόμο Λάσκαρη»

Ανταποκρινόμενα στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ, συνδικάτα και εργαζόμενοι αντέδρασαν άμεσα, κινητοποιήθηκαν μαχητικά στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις, καταγγέλλοντας το νέο αντεργατικό χτύπημα που βάζει στο στόχαστρο τα επιχειρησιακά και τα κλαδικά συνδικάτα, συνολικά τη συλλογική δράση και οργάνωση των εργαζομένων.

Η κυβέρνηση απέσυρε προσωρινά την τροπολογία, ξεκαθαρίζοντας ότι θα την επαναφέρει σε άλλο νομοσχέδιο, συνεχίζοντας έτσι το αντιλαϊκό έργο και τους αντιαπεργιακούς νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων του κεφαλαίου.

Από το 1974, δυο είναι οι βασικοί νόμοι για τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, που ο ένας αντικατέστησε τον άλλο. Πρόκειται για το νόμο 330/1976 της κυβέρνησης της ΝΔ, ή αλλιώς «νόμος Λάσκαρη» (ο τότε υπουργός Εργασίας), ο οποίος έμεινε στην ιστορία για την περίφημη δήλωσή του στη Βουλή, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου: «Δε θα επιτρέψω την πάλη των τάξεων» (!) είχε πει, εκφράζοντας με απόλυτη σαφήνεια τους αντεργατικούς στόχους του νόμου... Ο άλλος είναι ο νόμος 1264/82, που ψηφίστηκε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ισχύει μέχρι σήμερα, ενώ ένα χρόνο μετά, η ίδια κυβέρνηση έφερε το άρθρο 4 του νόμου 1365/83, το οποίο χαρακτηρίστηκε και «απεργοκτόνο».

Σήμερα, μέρα πανελλαδικής πανεργατικής απεργίας, ο «Ριζοσπάστης» θυμίζει τις βασικότερες διατάξεις των παραπάνω νόμων, τη στάση του ΚΚΕ και τους σημαντικούς αγώνες του εργατικού κινήματος, όπως αυτά καταγράφηκαν μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας τα χρόνια εκείνα. Ακόμα και από αυτήν τη σύντομη παρουσίαση των γεγονότων, δεν περνούν απαρατήρητες οι αναλογίες, τότε και σήμερα, στα προπαγανδιστικά κόλπα που χρησιμοποιούν το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα άλλα αστικά επιτελεία για να «νομιμοποιήσουν» τις αντεργατικές πολιτικές.

Από τις πανεργατικές κινητοποιήσεις το 1983 ενάντια στο «απεργοκτόνο» άρθρο 4 του ν.1365/83

Η ανταπόκριση της κυβέρνησης της ΝΔ στις απαιτήσεις του κεφαλαίου είναι άμεση. Μόλις έξι μέρες μετά, στις 11/3/1976, ο υπουργός Συντονισμού, μιλώντας σε συνεστίαση επιστημόνων, δηλώνει πως «δε θα επιτρέψει την κατάχρηση των ελευθεριών (σ.σ. των συνδικαλιστικών) εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. Κατάχρηση που εκδηλώνεται τελευταία με ένα κύμα αδικαιολόγητων απεργιακών και άλλων διαλυτικών, της κοινωνικής συνοχής, εκδηλώσεων».

Οσο για τα κέρδη που... δεν είχαν οι βιομήχανοι, την απάντηση έδινε τότε σε ανακοίνωσή της η ΕΣΑΚ, στην οποία αναφέρει πως την περίοδο της χούντας το κεφάλαιο αυγάτισε τα κέρδη του κατά 588%, από το 1968 έως το 1973, ενώ μόνο την περίοδο 1971 - 1974 παρουσίασε κέρδη 20 δισ. δραχμών. «Την ίδια αυτή χρονική περίοδο», ανέφερε η ΕΣΑΚ, «το πραγματικό μεροκάματο και οι μισθοί των εργατών ουσιαστικά εξανεμίζονται από τον πληθωρισμό»!

Στην αντίπερα όχθη, η όξυνση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι γεννά σωρεία αντιδράσεων, παρά τις δυσκολίες που υπήρχαν και τότε στο κίνημα. Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, το 1975 έγιναν 2.381 κινητοποιήσεις (απεργίες, στάσεις εργασίας, πορείες κ.ά.). Το πρώτο δίμηνο του 1976 είχαν γίνει ήδη 358 κινητοποιήσεις, ενώ σε άλλη καταγραφή ο αριθμός των απεργών το πρώτο τρίμηνο ανέρχεται στις 320.000. Βασικά αιτήματα ήταν η αύξηση μισθών και συντάξεων, η βελτίωση των συνθηκών εργασίας, να σταματήσει η αυθαιρεσία των απολύσεων. Αυτήν την ορμή του κινήματος, που έβγαινε με διεκδικήσεις από την επταετία της χούντας, ήθελε να φρενάρει με κατασταλτικά μέτρα η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, για να διασφαλίσει τα συμφέροντα και την κερδοφορία του κεφαλαίου στις νέες συνθήκες.

Δεν περνά ούτε μήνας από τη συνέντευξη του ΣΕΒ και ο υπουργός Εργασίας, Λάσκαρης, καταθέτει στις 29/3/1976 το σχετικό νομοσχέδιο, που σε αδρές γραμμές έχει τα εξής χαρακτηριστικά: Η δράση του εργατικού κινήματος μπλοκάρεται στο μηχανισμό της διαιτησίας, τον οποίο πρέπει να ακολουθήσει αναγκαστικά για να μπορεί να κηρύξει απεργία, οι απεργοί απειλούνται με απολύσεις και ποινές, κατοχυρώνονται η απεργοσπαστική δράση και το «λοκ άουτ». Ακόμη, απαγορεύει τις απεργίες αλληλεγγύης και κάθε άλλη απεργιακή κινητοποίηση που δεν στρέφεται κατά του συγκεκριμένου εργοδότη και δεν περιορίζεται σε καθαρά μισθολογικά αιτήματα. Υποχρεώνει τους εργαζόμενους στα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου και στους Οργανισμούς Κοινής Ωφέλειας να γνωστοποιούν τα αιτήματά τους 15 μέρες πριν από την κήρυξη της απεργίας. Χαρακτηρίζονται παράνομες όσες απεργίες δεν κηρύσσονται από τα επίσημα «επαγγελματικά σωματεία».

Σε ανακοίνωσή της, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ στις 3 Απρίλη επισημαίνει πως το νομοσχέδιο «καταργεί ουσιαστικά το δικαίωμα της απεργίας, κατοχυρώνει την ανταπεργία της εργοδοσίας και δεν προστατεύει τις συνδικαλιστικές ελευθερίες».

Σε ανάλυση που γίνεται στις σελίδες του «Ριζοσπάστη», αναφέρεται: «Πολλές διατάξεις είναι ίδιες, σε μεγάλο βαθμό, με το χουντικό σχέδιο Κώδικας Εργασίας. Το άρθρο 33 αφαιρεί από τους εργάτες που δεν έχουν σωματείο το δικαίωμα να απεργήσουν (...) η απεργία επιτρέπεται μόνο για οικονομικά και εργασιακά εν γένει συμφέροντα» (28/4/1976).

Υστερα από τις αντιδράσεις των συνδικάτων, το νομοσχέδιο αποσύρεται προσωρινά, όμως έρχεται για συζήτηση στη Βουλή στις 24 Μάη. Ολα τα κόμματα της αντιπολίτευσης δήλωσαν την αντίθεσή τους, όπως και τα εργατικά συνδικάτα, πλην της κυβερνητικής διοίκησης της ΓΣΕΕ, η οποία περιορίστηκε να προτείνει ορισμένες δευτερεύουσας σημασίας τροποποιήσεις.

Τα συνδικάτα αποφασίζουν 48ωρη πανελλαδική απεργία. Στις 25 Μάη, δεύτερη μέρα της απεργίας, οι δυνάμεις καταστολής οργιάζουν. Μία από τις «αύρες» (θωρακισμένο όχημα) που κυνηγούσε τους απεργούς συνθλίβει μια 66χρονη. Τραυματίζονται 75 απεργοί και γίνονται 100 συλλήψεις. Αμέσως μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου, που έγινε ο νόμος 330/1976, και στις επόμενες δέκα σχεδόν μέρες, ο «Ριζοσπάστης» καταγράφει 150 απολύσεις συνδικαλιστών, που έγιναν με τη χρήση του νόμου...

Αν ο νόμος 330/1976 ήταν το «μαστίγιο», τότε ο νόμος 1264/1982 της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ μπορεί να ιδωθεί σαν το «καρότο» για τους εργαζόμενους και το συνδικαλιστικό κίνημα. Είναι η περίοδος που η σοσιαλδημοκρατία παίρνει τη σκυτάλη στη διακυβέρνηση και ταυτόχρονα την ευθύνη να πάρει μέτρα υποταγής του εργατικού κινήματος στις νέες συνθήκες της αστικής διαχείρισης.

Ετσι, ο συγκεκριμένος νόμος, από τη μια, κατοχύρωνε μια σειρά συνδικαλιστικές ελευθερίες - και αυτό κάτω από την πίεση και τους αγώνες των εργαζομένων - και, από την άλλη, έθετε μια σειρά σημαντικούς περιορισμούς στην άσκηση του απεργιακού δικαιώματος, αναπαρήγαγε τους μηχανισμούς ενσωμάτωσης του συνδικαλιστικού κινήματος στις νέες συνθήκες, έθετε τους όρους δημιουργίας ενός στρώματος εργατικής αριστοκρατίας, που έπαιξε όλα τα επόμενα χρόνια το ρόλο του «Δούρειου Ιππου» σε βάρος των συμφερόντων της εργατικής τάξης.

Στις 31/3/1982 ο υπουργός Εργασίας, Απ. Κακλαμάνης, κατέθεσε το νομοσχέδιο στη Βουλή. Στην αρχική του εκδοχή έδινε τη δυνατότητα δημιουργίας πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων και με κάτω από 50 εργαζόμενους, καθιέρωνε την απλή αναλογική, όχι όμως και στη δεύτερη κατανομή, διεύρυνε το δικαίωμα της απεργίας. Επίσης, καταργούσε το «λοκ άουτ» και το δικαίωμα των εργοδοτών να καταφύγουν σε ασφαλιστικά μέτρα κατά της απεργίας, απαγόρευε την πρόσληψη απεργοσπαστών, επέβαλλε επαναπρόσληψη όσων είχαν απολυθεί για συνδικαλιστική δράση με το νόμο 330/1976 κ.ά. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ΣΕΒ απέστειλε έγγραφο στις επιχειρήσεις, με το ερώτημα ποιες θα είναι οι συνέπειες αν επιβληθεί η επαναπρόσληψη των απολυμένων. Σε δημοσίευμα του «Ριζοσπάστη» (1/6/1982) επισημαίνεται ότι «οι 50 βιομηχανίες που έχουν απαντήσει, αναφέρουν ότι οι απολυμένοι εργαζόμενοι σ' αυτές φτάνουν τις 3.000»!

Η κριτική που ασκήθηκε εξαρχής στο νομοσχέδιο ήταν πως δεν διεύρυνε στον επιθυμητό βαθμό τη συνδικαλιστική προστασία, όχι μόνο των συνδικαλιστών, αλλά και των εργαζομένων. Δεν παρεχόταν, για παράδειγμα, συνδικαλιστική προστασία στις εργοστασιακές, σωματειακές και απεργιακές επιτροπές. Εξαιρούσε από την ισχύ του τους ναυτεργάτες και άλλους κλάδους των εργαζομένων.

Παράλληλα με το νομοσχέδιο αυτό, ξεκίνησε η συζήτηση για ένα άλλο νομοσχέδιο, για την παροχή επενδυτικών κινήτρων στο κεφάλαιο. Μεταξύ αυτών ήταν η δωρεάν επιδότηση της επένδυσης από 10% έως 50%, η επιδότηση επιτοκίου των δανείων που παίρνουν οι επιχειρηματίες από τις τράπεζες. Εναλλακτικά, προβλεπόταν οι επιχειρηματίες να επιλέξουν τις αφορολόγητες εκπτώσεις μέχρι και 90% των χρονιάτικων καθαρών κερδών τους και μέχρι και 70% της αξίας των επενδύσεών τους κ.ά.

Οι μεγαλοεπιχειρηματίες πίεζαν να ψηφιστεί πρώτα το νομοσχέδιο για τα κίνητρα και μετά να συζητηθεί αυτό για το συνδικαλισμό, σε ένα προφανές παζάρι στις πλάτες των εργαζομένων, με παράλληλο στόχο να αλλάξει το δεύτερο προς το χειρότερο.

Το νομοσχέδιο για το συνδικαλισμό μπήκε για συζήτηση στη Βουλή στις 2 Ιούνη. Προηγουμένως είχε παρουσιαστεί από τον υπουργό Προεδρίας, Μ. Κουτσόγιωργα, τροπολογία για την κατάργηση του νόμου που στραγγάλιζε τις συνδικαλιστικές ελευθερίες στο Δημόσιο. Με την ίδια τροπολογία κατοχυρωνόταν το δικαίωμα στην απεργία, καταργούνταν η ποινικοποίηση της απεργίας και τα ασφαλιστικά μέτρα κ.ά. Ωστόσο, δεν δινόταν το δικαίωμα για ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, εξαιρούταν το Δημόσιο από την απαγόρευση του «λοκ άουτ» κ.ά.

Το ΚΚΕ, στη συζήτηση του νομοσχεδίου, κατέθεσε μια σειρά τροπολογίες προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ελλείψεις. Η κυβέρνηση όχι μόνο τις απέρριψε στο σύνολό τους, αλλά κατηγόρησε το ΚΚΕ για σύμπλευση με τη ΝΔ! Τελικά, το νομοσχέδιο ψηφίστηκε χειρότερο από την αρχική του μορφή. Χαρακτηριστικό ήταν ότι πάρθηκε πίσω η διάταξη που επέτρεπε τη λεγόμενη «πολιτική απεργία», το «λοκ άουτ» μπήκε από το παράθυρο του Αστικού Κώδικα, τα ασφαλιστικά μέτρα δεν καταργήθηκαν κ.ά.

Στην ψηφοφορία στις 17/6/1982, το ΚΚΕ ψήφισε «παρών», σημειώνοντας, μεταξύ άλλων, σε δημόσια δήλωσή του: «Στη συζήτηση κατ' άρθρον, ενώ δεν έγιναν δεχτές οι τροπολογίες που πρόβλεπαν τη βελτίωσή του, προστέθηκαν ή έγιναν δεκτές άλλες τροπολογίες που και το θετικό χαρακτήρα άλλων αρχικών διατάξεων υπονομεύουν και τα δικαιώματα εργαζομένων φαλκιδεύουν. Η προσθήκη της 24ωρης υποχρεωτικής προειδοποίησης του εργοδότη στον ιδιωτικό τομέα, η ουσιαστική κατάργηση στην πράξη της δυνατότητας να κηρύσσουν απεργία οι δημοσιοϋπαλληλικές οργανώσεις, η διατήρηση στην πράξη της δυνατότητας του "λοκ άουτ" υπέρ της εργοδοσίας είναι σοβαρότατες υπαναχωρήσεις σε βάρος του εργατικού κινήματος...».

Το Μάη του 1983, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ φέρνει νομοσχέδιο ως «κατεπείγον», με τον παραπλανητικό τίτλο «Κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων δημόσιου χαρακτήρα ή κοινής ωφέλειας». Ενα προπαγανδιστικό κόλπο, για να κρυφτεί ο πραγματικός στόχος του νομοσχεδίου, η ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας...

Ο νόμος 1365, όπως τελικά ψηφίστηκε τον Ιούνη του 1983, παρά τις μαζικότατες αντιδράσεις συνδικάτων και εργαζομένων, προέβλεπε ότι για να μπορέσει να κηρύξει απεργία ένα πρωτοβάθμιο σωματείο, απαιτείται η απόλυτη πλειοψηφία των εγγεγραμμένων μελών. Την ίδια ώρα, έδινε τη δυνατότητα σε μόλις το 10% των μελών ενός πρωτοβάθμιου σωματείου να ζητήσει τη σύγκληση γενικής συνέλευσης προκειμένου να αποφασίσει αν θα συμμετάσχει σε απεργία που έχει κηρύξει ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο. Η απόφαση για συμμετοχή θα έπρεπε να ληφθεί με το ίδιο κριτήριο της απόλυτης πλειοψηφίας. Ετσι, ένα πρωτοβάθμιο σωματείο, για να κηρύξει απεργία, έπρεπε να έχει το 50% συν 1 ψήφο των εγγεγραμμένων μελών, ενώ έφτανε μόλις το 10% των μελών για να ματαιώσει συμμετοχή σε απεργία που έχει κηρύξει ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο.

Η συγκεκριμένη ρύθμιση αφορούσε επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα και, σύμφωνα με τις τότε εκτιμήσεις, περίπου 250.000 εργαζόμενους. Τέτοιες επιχειρήσεις ήταν τράπεζες (Εθνική, Εμπορική, Ιονική - Λαϊκή, Πίστεως κ.ά.), αστικές συγκοινωνίες, σιδηρόδρομοι, Ολυμπιακή Αεροπορία, ΔΕΗ, Επιχείρηση Φωταερίου, ΟΤΕ, Ελληνικά Ταχυδρομεία, ΕΥΔΑΠ και πολλές ακόμα επιχειρήσεις που τότε ήταν στο Δημόσιο.

Την κατάθεση του νομοσχεδίου στις 20/5/1983 ακολούθησαν μαζικότατες αντιδράσεις από τα συνδικάτα και το ΚΚΕ. Την ίδια μέρα έγινε μεγάλη συγκέντρωση χιλιάδων εργαζομένων στην Αθήνα, ενώ συγκέντρωση έγινε και στον Πειραιά. Το Σάββατο έγιναν μαζικές συγκεντρώσεις σε Θεσσαλονίκη και Ελευσίνα, ενώ η κυβέρνηση ανήγγειλε ότι θα περάσει ως «κατεπείγον» το νομοσχέδιο από την κοινοβουλευτική επιτροπή. Πρακτικά, από τη μέρα κατάθεσης μέχρι και τη μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου, γίνονταν καθημερινά πλήθος απεργιών και συγκεντρώσεων από πολλούς κλάδους και σε πολλές περιοχές της χώρας. Στις 2 Ιούνη οργανώνεται πανελλαδική πανεργατική απεργία, ενώ στη Βουλή ολοκληρώνεται η συζήτηση και γίνεται ψηφοφορία κατά άρθρο. Το ΚΚΕ, για να μη νομιμοποιήσει το αντεργατικό έκτρωμα, αποχώρησε από τη Βουλή πριν αρχίσει η συζήτηση του συγκεκριμένου άρθρου. Εχουν αναγγελθεί συγκεντρώσεις σε τουλάχιστον 22 πόλεις. Στην Αθήνα γίνεται το απόγευμα μεγάλη συγκέντρωση στα Χαυτεία, ακολουθεί πορεία στη Βουλή. Νωρίτερα, το πρωί, χιλιάδες οικοδόμοι γεμίζουν τους δρόμους της Αθήνας με συνθήματα όπως «ΤΟ ΚΕΡΔΙΣΑΜΕ ΜΕ ΑΙΜΑ - Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ»!

Στο πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη» την επομένη της μεγάλης απεργίας και της ψήφισης του νομοσχεδίου, δεσπόζουν οι φωτογραφίες με τη μαζικότατη απεργιακή πορεία στην Αθήνα και οι τίτλοι: «Ο ΛΑΟΣ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙ» και «Οι εργαζόμενοι καταψήφισαν το άρθρο 4».

Το ρεπορτάζ με τον τίτλο «Στην πύλη της φάμπρικας» και τον πλάγιο «Για την περιφρούρηση του απεργιακού δικαιώματος» ξεκινά με τη φράση: «"Σήμερα ψηφίζεται στη Βουλή ένα νομοσχέδιο που απαγορεύει ουσιαστικά το δικαίωμα στην απεργία. Εμείς δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσει. Ολοι στην 24ωρη Πανελλαδική απεργία!" Λίγο πριν τις 6 το πρωί, έξω από την πύλη της ΤΡΙΟΥΜΦ. Ο απόηχος της φωνής που στέλνει με τον τηλεβόα η νεαρή εργάτρια απλώνεται στο "γκέτο" και στα γύρω εργοστάσια. Οι συναδέλφισσές της παραπέρα, ορθώνουν τις πικέτες με τα συνθήματα: "Η εργατιά δεν είναι μειοψηφία, κάτω τα χέρια από την απεργία!". Κοπέλες 18, 19 και 20 χρόνων, (...) δίνουν τη μάχη της απεργίας. Δεν τους φοβίζει ούτε η "διακριτική παρουσία της αστυνομίας" ούτε το άγρυπνο μάτι των λακέδων των Γερμανών εργοδοτών.

(...) Το ένα μετά το άλλο φτάνουν στις 7 ακριβώς στο εργοστάσιο τα πούλμαν που μεταφέρουν το προσωπικό της ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ. Ο τηλεβόας μεταδίδει ασταμάτητα: "Δεκαπέντε ομοσπονδίες, 25 εργατικά κέντρα, 60 πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις καλούν στην απεργία, τη συγκέντρωση και πορεία στη Βουλή".

(...) Στο δρόμο της επιστροφής, 30 περίπου νέες κοπέλες που είναι συγκεντρωμένες σε κάποιο σημείο της λεωφόρου Ιωνίας μας "αναγκάζουν" να κάνουμε στάση. Είναι η πλειοψηφία των εργαζομένων στην καλτσοβιομηχανία ΜΑΛΕΡΟΥ που απεργούν και κατευθύνονται στο παράρτημα του Συνδικάτου Κλωστοϋφαντουργών για να γίνουν μέλη του. "Το απόγευμα όλες θάμαστε στη συγκέντρωση", λένε ομόφωνα».

Ο νόμος ψηφίστηκε από το ΠΑΣΟΚ, έχοντας την πολιτική στήριξη της ΝΔ, η οποία δήλωσε: «Εμείς θα πειθαρχήσουμε στο νόμο» και κάλεσε την κυβέρνηση να τον επεκτείνει και στον ιδιωτικό τομέα. Ο τότε υπουργός Εργασίας, Ευ. Γιαννόπουλος, απευθυνόμενος στην εργατική τάξη, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά για λογαριασμό της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ: «Θα το φάτε και θα πείτε κι ένα τραγούδι»! Ομως, τα συνδικάτα τον διέψευσαν, καθώς τον ακύρωσαν στην πράξη και τελικά καταργήθηκε και τυπικά με το νόμο 1766/1988.