Ο πλοίαρχος του US Navy, Σ. Ου. Γουόκερ, διοικητής του Κέντρου Logistics του Στόλου (Fleet Logistics Center), της Διοίκησης Συστημάτων Ναυτικού Εφοδιασμού (Naval Supply Systems Command - NAVSUP), με έδρα τη Σιγκονέλα της Ιταλίας, έφτασε στην Ελλάδα τη Δευτέρα και επισκέφτηκε το απόσπασμα του 839 Τάγματος Μεταφορών (TC Det Eastern Med-Greece Detachment, με χώρες ευθύνης Ελλάδα, Τουρκία και Ιταλία) που έχει αναπτυχθεί στο Κερατσίνι αναλαμβάνοντας, για λογαριασμό της Military Surface Deployment and Distribution Command (SDDC) του Στρατού των ΗΠΑ, διεκπεραιώσεις υλικού τους.

Φυσικά δεν περνά απαρατήρητο ότι ο Αμερικανός έφτασε στην Ελλάδα, έλαβε αναλυτικές ενημερώσεις από τα αρμόδια στελέχη και επιθεώρησε γραφεία και άλλες εγκαταστάσεις την ίδια ακριβώς μέρα που ο Κυρ. Μητσοτάκης υποδεχόταν στο Μαξίμου τον Ουκρανό Πρόεδρο Β. Ζελένσκι, διαβεβαιώνοντας για την ακόμα πιο ενεργή και βαθιά εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και γενικότερα στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς στην ευρύτερη περιοχή, μεταξύ άλλων με μετατροπή της Αλεξανδρούπολης, του Πειραιά και άλλων περιοχών σε στρατιωτικές - πολεμικές βάσεις, βάζοντας τον λαό σε επικίνδυνες περιπέτειες.

Copyright 2022 The Associated

Μια ανάσα από τις υποδομές της COSCO στήνει βάση logistics ο αμερικανικός στρατός

Συγκεκριμένα, η σύμβαση αφορά την περίοδο από 16/12/2023 έως 15/12/2028 (συν δυνατότητα εξάμηνης παράτασης, έως τις 15/6/2029). Επιπλέον, ενώ ο αρχικός σχεδιασμός των Αμερικανών ήταν «μόνο» για 5 λιμάνια (Πειραιάς, Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη, Βόλος, Καβάλα), ακολούθως - στην κλιμάκωση πάντα της εμπλοκής - αποφάσισαν να διευρύνουν το «αποτύπωμά» τους κάνοντας λόγο στα σχετικά έγγραφα και για «άλλους καθορισμένους δευτερεύοντες θαλάσσιους λιμένες ανάλογα με τις ανάγκες σε όλη την Ελλάδα» («other designated secondary seaports as needed throughout Greece»), βάζοντάς τους, φυσικά, στο στόχαστρο αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Αλλωστε, ήδη από την προηγούμενη θητεία της ΝΔ, το γιγαντιαίο πλοίο υποστήριξης των Αμερικανών «USS Hershel "Woody" Williams» (έχει ως βάση του τη Σούδα και επιχειρεί στη ζώνη ευθύνης του 6ου Στόλου, κυρίως στις αφρικανικές ακτές) έδεσε στον Αστακό Αιτωλοακαρνανίας για να πραγματοποιήσει εργασίες προγραμματισμένης συντήρησης, δείχνοντας από τότε τα σχέδιά τους για μετατροπή ολόκληρης της χώρας σε βάση υποστήριξης των ΑμερικανοΝΑΤΟικών.

Σε κάθε περίπτωση οι Αμερικανοί κάνουν σαφές ότι «οι υπηρεσίες S&RTS θα καλύπτουν όλο το φάσμα της διαχείρισης στρατιωτικού φορτίου των ΗΠΑ (π.χ. εμπορευματοκιβώτια, οχήματα, φορτηγά και αεροσκάφη περιστροφικών ή σταθερών πτερυγίων) που διεκπεραιώνονται μέσω των καθορισμένων λιμένων». «Επιχειρησιακά καθήκοντα θα περιλαμβάνουν, αλλά δεν θα περιορίζονται, σε όλες τις υπηρεσίες φορτοεκφόρτωσης που απαιτούνται για τη φόρτωση και εκφόρτωση πλοίων, φορτηγών και σιδηροδρομικών συρμών», διευκρινίζουν παραπέρα, κάνοντας καθαρό ότι εκτός των λιμανιών, βάζουν πόδι και στο οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο όπου αυτό τους χρειάζεται, όπως γίνεται άλλωστε ήδη π.χ. στην Αλεξανδρούπολη, όποτε ξεφορτώνει εκεί πλοίο τους, και ακολούθως σε συντονισμό με το Λιμενικό, την Αστυνομία και τον Στρατό Ξηράς ξεκινά η διεκπεραίωση φορτίων προς Βουλγαρία και βορειότερα μέσω του οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου του Εβρου. Αλλωστε, και σε άλλο σημείο των εγγράφων τους αναφέρεται ότι όποτε ζητηθεί «ο ανάδοχος θα φροντίσει για την εσωτερική μεταφορά στρατιωτικού φορτίου από/προς τις υποστηριζόμενες από την παρούσα σύμβαση πόλεις - λιμάνια (Πειραιάς, Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη, Βόλος και Καβάλα), προς/από διάφορες τοποθεσίες με βάση τις απαιτήσεις της αποστολής», π.χ. από τον Βόλο στο Στεφανοβίκειο, όπου αναπτύσσουν ελικόπτερά τους.

Οι «υπηρεσίες» για τις οποίες θα δεσμευτεί κάθε πάροχος «περιλαμβάνουν την ικανότητα να εξυπηρετεί ταυτόχρονα πολλαπλά σκάφη και καταστρώματα, σε οποιονδήποτε από τους κύριους θαλάσσιους λιμένες, π.χ. Πειραιάς, Θεσσαλονίκη, Αλεξανδρούπολη, Βόλος και Καβάλα. Ο ανάδοχος θα είναι επίσης υπεύθυνος για την παροχή άλλων υπηρεσιών σε κάθε λιμάνι/τερματικό σταθμό στην Περιοχή Ευθύνης» (Ελλάδα), ενώ «θα χειρίζεται όλες τις κατηγορίες εφοδίων που περιλαμβάνουν στρατιωτικά οχήματα έως 150.000 λίβρες, όπλα, πυρομαχικά και εκρηκτικά (AA&E) και επικίνδυνα υλικά (hazardous materials)» κ.λπ.

Με βάση τις ενημερώσεις που διένειμαν σε ενδιαφερόμενους, διακινείται όγκος αντικειμένων τόσο από το αεροπορικό σκέλος της βάσης των Αμερικανών στη Σούδα όσο και από τον Πειραιά («Piraeus Military Ocean Terminal»), εξ ου και το προσωπικό της SDDC που έχουν ήδη αναπτύξει στο Κερατσίνι. Εξάλλου, ενημέρωσαν τους επαγγελματίες του κλάδου ότι θέλουν να γίνουν παραδόσεις φορτίων (κοντέινερ) και στον Πειραιά, στη Λάρισα, στον Βόλο, στη Θεσσαλονίκη και την Αλεξανδρούπολη, για το προσωπικό τους που έχουν αναπτύξει εκεί. Ενα εκτεταμένο, επομένως, δίκτυο μεταφορών με διεκπεραίωση εκατοντάδων τόνων υλικού ετησίως, που προδίδει «απογείωση» του προσωπικού και της δραστηριότητάς τους στις βάσεις που έχουν αναπτύξει ανά την Ελλάδα.

Τέλος, με δεδομένες τις πλάτες των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ και σε αυτό το ζήτημα, οι Αμερικανοί προχωρούν πάντα και τα σχέδιά τους για μετατροπή της Ελευσίνας σε κόμβο συντήρησης του 6ου Στόλου τους (επιχειρεί σε Ευρώπη και Αφρική), ταυτόχρονα με την πιστοποίηση των εν λόγω ναυπηγείων για την κατασκευή νέων, αμερικανικού σχεδιασμού φρεγατών (κλάσης «Constellation») αλλά και κορβετών FCX-30 κλάσης DOHA, προορισμένων για αγορά από το Πολεμικό Ναυτικό, σε άλλο ένα συμβόλαιο που αναμένεται μετεκλογικά, χρυσοπληρωμένο από τον λαό για τις ανάγκες των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην Ανατ. Μεσόγειο αλλά και στον Ινδο-Ειρηνικό.

Θυμίζουμε ότι στην πιο πρόσφατη σχετική εξέλιξη, το αμερικανικό Κογκρέσο ενέκρινε την εισήγηση της αμερικανικής «αναπτυξιακής» τράπεζας US International Development Finance Corporation (DFC) να προχωρήσει στη χρηματοδότηση μέσω δανεισμού, με το ποσό των 125 εκατ. δολαρίων προς την «ONEX Shipyards», του «Σχεδίου Εξυγίανσης των Ναυπηγείων Ελευσίνας». Το ποσό είναι αυξημένο από τα 102 εκατ. δολάρια που προβλέπονταν αρχικά, ενώ για να γίνει δυνατή η χρηματοδότηση, προ δύο ετών είχε «περάσει» ειδικός νόμος στο Κογκρέσο με στήριξη και του Δημοκρατικού και του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος. Χαρακτηριστικό για το πώς προχωρά η εμπλοκή είναι και το γεγονός ότι πρόκειται για την πρώτη μέχρι τώρα χρηματοδότηση σχεδίων στην Ελλάδα από την DFC.

Ενδεικτική η συμμετοχή του Ουκρανού Προέδρου, Βολ. Ζελένσκι, ενώ συμμετείχαν ακόμη η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, όπως και οι ηγέτες των κρατών της περιοχής, αλλά και του ΝΑΤΟικού προτεκτοράτου του Κοσόβου. Δεν ήρθε ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, Ε. Ράμα, λόγω των γεγονότων με τον Φρ. Μπελέρη.

Πέρα από όσα ειπώθηκαν στο «άτυπο» δείπνο και τις διμερείς συναντήσεις, η άτυπη αυτή σύνοδος κατέληξε σε μια Διακήρυξη, που βρωμά μπαρούτι δίνοντας τον τόνο για τις εξελίξεις στο άμεσο μέλλον και επιβεβαιώνοντας ότι τα πανηγύρια των αστικών επιτελείων για τον «ηγετικό ρόλο» της Ελλάδας στα Βαλκάνια καμία σχέση δεν έχουν με τα συμφέροντα του ελληνικού και των άλλων λαών της περιοχής.

Συγκεκριμένα, στη Διακήρυξη τονίζεται ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία «είναι μια κομβική στιγμή για την Ευρώπη, δημιουργώντας ένα νέο επίπεδο συνειδητοποίησης των κοινών αρχών, της ενότητας και του κοινού μέλλοντος εντός της ΕΕ. Αυτή είναι μια κρίσιμη στιγμή για την ασφάλεια, την ειρήνη και τη σταθερότητα της ευρωπαϊκής μας ηπείρου», διαβεβαιώνοντας για την «ακλόνητη υποστήριξή» τους «για την ανεξαρτησία, την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της». Παράλληλα, κατηγορούν τη Μόσχα για «εγκλήματα πολέμου και άλλες φρικαλεότητες», επιμένοντας ότι «οι υπεύθυνοι πρέπει να λογοδοτήσουν».

Στο μεταξύ, θυμίζοντας πως, πριν από 20 χρόνια, η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ στη Θεσσαλονίκη «αναγνώρισε ότι τα Δυτικά Βαλκάνια ανήκουν στην ΕΕ», χαρακτηρίζουν τη δήλωση αυτή «πιο επίκαιρη από ποτέ». «Ο κλιμακούμενος επιθετικός πόλεμος κατά της Ουκρανίας αποκάλυψε την επείγουσα ανάγκη για μια ισχυρή, ανθεκτική και χωρίς αποκλεισμούς ΕΕ ως ακρογωνιαίο λίθο της ειρήνης και της ευημερίας μεταξύ των λαών μας σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς», ισχυρίζονται, όταν η περιοχή μας κυριολεκτικά μάτωσε από τα σχέδια των ΝΑΤΟ και ΕΕ, τις επεμβάσεις τους για τον διαμελισμό της πρώην Γιουγκοσλαβίας, με τους ανταγωνισμούς σήμερα να οξύνονται επικίνδυνα, καθιστώντας εκτός τόπου και χρόνου τις διακηρύξεις κυβέρνησης - ΕΕ περί «ειρήνης, σταθερότητας και ενεργειακής ασφάλειας».

Παρακάμπτοντας τα παραπάνω, παρουσιάζουν ως μονόδρομο την ένταξη στην ιμπεριαλιστική ένωση της ΕΕ ώστε να ανοίξουν νέες «λεωφόροι» κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, σημειώνοντας ότι «τα Δυτικά Βαλκάνια, η Ουκρανία και η Δημοκρατία της Μολδαβίας, γεωγραφικά γειτονικά με τα κράτη - μέλη της ΕΕ, έχουν κοινή ευρωπαϊκή κληρονομιά, ιστορία και ένα μέλλον που ορίζεται από κοινές ευκαιρίες και προκλήσεις», άρα «είναι σημαντικό αυτές οι περιοχές να εγκολπωθούν ως πλήρη μέλη της ευρωπαϊκής οικογένειας».

Μακάριος ο μη καιόμενος ελληνικός λαός που δραπέτευσε όπως και όπου μπορούσε, με σαγιονάρες και ακριβά καρπούζια, μαθαίνει χειραγωγούμενος ότι τα αεροπλάνα με τα οποία μπορεί να ασχοληθεί είναι τα πυροσβεστικά, γιατί μόνο απ' αυτά μπορεί να σωθεί ή να καεί, ενώ τα άλλα όχι απλώς δεν τον αφορούν αλλά πρέπει να τα πληρώνει, να τα πετάει αγκαζέ με τον εχθρό, να τα δανείζει αν χρειαστεί και να το βουλώνει όταν αναβαθμίζονται, πέφτουν και πρέπει να θρηνεί.

Από το πένθος στο αίσχος μια Ευρώπη, ένα ΝΑΤΟ, μια επενδυτική βαθμίδα δρόμος. Πας να πάρεις μια ανάσα, να καθαρίσεις το μυαλό, να σκεφτείς, και έρχονται οι επιστήμονες που σε παρακολουθούν στον θηριώδη καπιταλιστικό αξονικό τομογράφο ακινητοποιημένο, και ωρύονται «μην αναπνέετε», ο αέρας είναι μολυσμένος. Και άντε να παρηγορηθείς που στην ίδια θέση βρίσκονται κι άλλοι σαν κι εσένα, Καναδοί, Γάλλοι, Πορτογάλοι, Βούλγαροι και Ισπανοί... Αυτό το καλοκαίρι λες και βγήκαν όλοι οι δράκοι, που στην πανδημία συσσώρευαν φωτιές και θυμό για τα χαμένα κέρδη, κι άρχισαν να τις ξερνάνε πάνω μας, με μια ευκολία σαν κι αυτή που απολαμβάνουν τα όρνια.

Eurokinissi

«Στην άμυνα, η ινδική Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό συμμετείχαν πρόσφατα σε μια κοινή άσκηση με τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις, ενώ η ελληνική Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό θα βρίσκονται σύντομα στον Ινδο-Ειρηνικό, ενισχύοντας την ικανότητα να διατηρούνται οι θαλάσσιες οδοί ειρηνικές, ανοικτές και χωρίς αποκλεισμούς», έγραψε συγκεκριμένα.

Κατά πληροφορίες, σε «ανταπόδοση» της παρουσίας ινδικών μαχητικών στην άσκηση «Ηνίοχος 23» δρομολογείται η αποστολή 4 ελληνικών F-16 στην άσκηση «Tarang Shakti», τη μεγαλύτερη αεροπορική άσκηση της Ινδίας, Οκτώβρη - Νοέμβρη, στην οποία αναμένεται να συμμετάσχουν επίσης ΗΠΑ, Γαλλία, Βρετανία και Αυστραλία. Επίσης, εξετάζονται η δυνατότητα υλοποίησης τριμερούς αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας - Ινδίας - Ισραήλ και το ενδεχόμενο κατάρτισης Προγράμματος Στρατιωτικής Συνεργασίας ανάμεσα στην Αθήνα και το Νέο Δελχί.

Ως προς την ανάπτυξη του Πολεμικού Ναυτικού (ΠΝ) στην ευρύτερη περιοχή, υπάρχει χαραγμένη πορεία ήδη από παλαιότερα. Π.χ. το 2021 η κυβέρνηση έστειλε τη φρεγάτα «Υδρα» στο Αμπου Ντάμπι, στα Εμιράτα, επισήμως για να μετάσχει σε εκθέσεις πολεμικού υλικού. Επιστρέφοντας εκτέλεσε συνεκπαιδεύσεις με πλοία των Εμιράτων και των ΗΠΑ, ενώ συμμετείχε - για πρώτη φορά - σε ρόλο υποστήριξης («associated support») στην πολυεθνική αποστολή «EMASOH / Agenor» της ΕΕ, στα Στενά του Ορμούζ. Στην αποστολή μετέχουν Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία και Πορτογαλία, με σκοπό «την ασφαλή και ελεύθερη διέλευση των εμπορικών πλοίων στον Κόλπο, στα Στενά του Ορμούζ και στον Κόλπο του Ομάν». Η Ελλάδα έλαβε μέρος για πρώτη φορά με πολεμικό πλοίο, ενώ από το 2020 συνεισφέρει με αξιωματικό στο επιτελείο της αποστολής, το οποίο έχει την έδρα του στα ΗΑΕ.

Επίσης, το ελληνικό ΠΝ συνεισφέρει με επιτελή του στην Αμερικανική Κεντρική Διοίκηση (U.S. Central Command) στην Τάμπα της Φλόριντα, μετέχοντας στην επιχείρηση «ENDURING FREEDOM», της οποίας η θαλάσσια περιοχή ευθύνης είναι ακριβώς η Ερυθρά και Αραβική Θάλασσα, ο Περσικός Κόλπος και ο Ινδικός Ωκεανός.

Ακόμα συνεισφέρει με επιτελή στην επιχείρηση «ασφαλείας» της ΕΕ «ATALANTA» στο Κέρας της Αφρικής, ενώ παλαιότερα έστελνε και πλοίο, με πολύ χαρακτηριστικό το στιγμιότυπο, τον Φλεβάρη του 2014, όταν ο τότε υπουργός Αμυνας, Δ. Αβραμόπουλος, ξεπροβόδιζε τη φρεγάτα «Ψαρά» και το πλήρωμά της πριν αποπλεύσει για την περιοχή, ξεκαθαρίζοντας ότι ο σκοπός της αποστολής έχει να κάνει «και με την προστασία των εθνικών οικονομικών μας συμφερόντων στο όνομα της πολύ σημαντικής για την ελληνική οικονομία, και τη χώρα μας, παγκόσμιας ναυτιλιακής μας κοινότητας»...

Εμπλοκή και επιχειρηματικά σχέδια πάνε άλλωστε χέρι χέρι. Διόλου τυχαία, Μητσοτάκης και Μόντι, πέραν της κατ' ιδίαν συνάντησής τους και των διευρυμένων συνομιλιών των αντιπροσωπειών των δύο χωρών, παρακάθισαν και σε «γεύμα εργασίας» με τη συμμετοχή Ελλήνων και Ινδών επιχειρηματιών.

Με τον Μητσοτάκη να λέει πως «η Ελλάδα, καθώς βρίσκεται στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων, και ως κράτος - μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, είναι σε ιδανική θέση για να αποτελέσει την πύλη της Ινδίας προς την Ευρώπη», παροτρύνοντάς τους «να αναζητήσουν νέες ευκαιρίες σε λιμάνια, αεροδρόμια, τεχνολογία, κόμβους logistics, υποδομές, Ενέργεια και ανανεώσιμες πηγές», καθώς «οι ελληνικές επιχειρήσεις ήδη αναζητούν ευκαιρίες στην Ινδία σε διάφορους τομείς, περιλαμβανομένων των τροφίμων, των φαρμακευτικών, της ναυτιλίας».

Εβαλε, δε, «πρώτο στόχο να διπλασιάσουμε, γιατί όχι, μέσα στην επόμενη τετραετία το διμερές μας εμπόριο, το οποίο έχει σημαντικά περιθώρια βελτίωσης. Στο ίδιο διάστημα να προχωρήσουμε σε πολλές παράλληλες πρωτοβουλίες που θα φέρουν ακόμα πιο κοντά τους δύο λαούς, δίνοντας έμφαση στην οικονομική συνεργασία, στις επενδύσεις που μπορούμε να κάνουμε στην Ινδία ή που οι ινδικές εταιρείες μπορούν να κάνουν στην πατρίδα μας».

Στον ίδιο τόνο, ο Μόντι είπε ότι οι δύο πλευρές συμφώνησαν να ενισχύσουν τις διμερείς στρατιωτικές σχέσεις, αλλά και τη συνεργασία στους τομείς της τρομοκρατίας και της κυβερνοασφάλειας, ενώ τόνισε πως υπάρχουν «τεράστιες δυνατότητες για τον διπλασιασμό του διμερούς εμπορίου μέχρι το 2030», με έμφαση στους τομείς της άμυνας, της ασφάλειας, των τεχνολογιών, της Παιδείας και της Ενέργειας, θεσμοθετώντας και σχετική πλατφόρμα για να συζητούνται θέματα «οικονομίας και εθνικής ασφάλειας». Είπε ακόμη ότι υπογράφτηκε συμφωνία για την αγροτική παραγωγή, όπως και ότι επίκειται συμφωνία για την «κινητικότητα και μετανάστευση».

Ευκαιρία για ευρωατλαντικά διαπιστευτήρια έδωσαν στον ΣΥΡΙΖΑ η συνάντηση Μητσοτάκη - Ζελένσκι και η άτυπη σύνοδος των βαλκανικών κρατών.

«Πάγια δική μας θέση είναι η ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων», διαβεβαίωσε στον «ΣΚΑΪ» ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ Στ. Καλπάκης, εγκαλώντας μάλιστα την κυβέρνηση για «απουσία συγκεκριμένης στρατηγικής για τα Δυτικά Βαλκάνια».

Διεκδικώντας μάλιστα τα πρωτεία στην υπηρέτηση των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών για την ευρωατλαντική ενσωμάτωση της περιοχής, τόνισε πως «η ΝΔ διατείνεται ότι η ίδια επαναφέρει τα Δυτικά Βαλκάνια σε ευρωπαϊκή τροχιά. Παραβλέπει όμως συστηματικά ότι αυτή η προοπτική "ξεπάγωσε" το 2018, με τη Συμφωνία των Πρεσπών». Υπενθυμίζει δηλαδή τη ΝΑΤΟική βρωμοδουλειά που έκανε ως κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και κατηγορεί τον πρωθυπουργό ότι δεν φέρνει στη Βουλή προς κύρωση τις τεχνικές συμφωνίες που αυτή προβλέπει.

Αλλά και σε ανακοίνωσή του για το θέμα ο ΣΥΡΙΖΑ σήκωσε τους τόνους ότι «δυστυχώς» η άτυπη σύνοδος «δεν συνέβαλε στην ευρωπαϊκή προοπτική των Δυτικών Βαλκανίων», «εις βάρος των συμφερόντων της χώρας», αφού «η συνάντηση αυτή δεν ανέδειξε καμία νέα πρωτοβουλία της Ελλάδας για τα Βαλκάνια - όπως η Ατζέντα της Θεσσαλονίκης και η ιστορική Συμφωνία των Πρεσπών - που θα μπορούσε να ενισχύσει τον ρόλο της χώρας σε μια περιοχή άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος και αυξανόμενης τουρκικής επιρροής», με «αγωνία» να μη χάσει η αστική τάξη «πόστα» και μερίδια από τη «λεία» της περιοχής έναντι ανταγωνιστών της.

Εφτασαν μάλιστα στο σημείο να καταγγέλλουν ότι «ουδεμία πρωτοβουλία υπήρξε σε σχέση με τον ρόλο που θα μπορούσε να παίξει η Ελλάδα στο κοσοβαρικό»!

Ενώ, συνεχίζοντας το βιολί για τα δήθεν «επαρκή ανταλλάγματα» από τη μετατροπή της χώρας σε στόχο των ανταγωνισμών και θύτη άλλων λαών, ο ΣΥΡΙΖΑ διαμαρτύρεται ότι η κυβέρνηση αναλαμβάνει δεσμεύσεις «χωρίς να έχει εξασφαλίσει τα συμφέροντα της χώρας μας. Χωρίς οποιαδήποτε αναφορά στην Τουρκία, στην κοινή δήλωση, ή έστω προφορική αναφορά στο Κυπριακό από τον Ουκρανό Πρόεδρο, και χωρίς καν να διεκδικεί και να εξασφαλίζει ουσιαστική στήριξη από τις ΗΠΑ στα Ελληνοτουρκικά, σε διπλωματικό και αμυντικό επίπεδο» - βάζοντας τον λύκο να φυλά τα πρόβατα, και ενώ το παζάρι των ΗΠΑ με την Τουρκία πιάνει ακριβώς και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα.

Τέλος, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού με τη ΝΔ για την εύνοια του κεφαλαίου, έκλεισε το μάτι στους μεγαλοεπιχειρηματίες, δηλώνοντας «υπέρ» «της μεταφοράς ουκρανικών σιτηρών από ελληνικές εταιρείες και της ελληνικής συμβολής στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας», όπως έκανε προηγουμένως και ο Κυρ. Μητσοτάκης.

Eurokinissi

Διόλου τυχαία, ο Ζελένσκι έφτασε στην Αθήνα λίγες μόνο μέρες αφότου η κυβέρνηση έβαλε την υπογραφή της στη Διακήρυξη - μπουρλότο του G7 για «εγγυήσεις ασφαλείας» στην Ουκρανία, που μεταξύ άλλων μιλά για «διμερείς μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις και ρυθμίσεις ασφαλείας» προς π.χ. τη «διασφάλιση μιας βιώσιμης δύναμης, ικανής να υπερασπιστεί την Ουκρανία τώρα και να αποτρέψει τη ρωσική επιθετικότητα στο μέλλον».

Σε κλιμάκωση των δεσμεύσεων, το «τετ-α-τετ» των δύο ηγετών και τη διευρυμένη συνάντηση με συμμετοχή αντιπροσωπειών ακολούθησε η δημοσιοποίηση «Κοινής Δήλωσης» των δύο μερών «για την ευρωατλαντική ενσωμάτωση της Ουκρανίας».

Στο κατάπτυστο κείμενο «αναγνωρίζουν» ευθύς εξαρχής «την ανάγκη να ενισχυθεί περαιτέρω η εδραιωθείσα ικανότητα της ευρωατλαντικής κοινότητας να αντιμετωπίζει υπάρχουσες και πιθανές παγκόσμιες προκλήσεις και απειλές ασφαλείας», τονίζοντας σε αυτό το πλαίσιο ότι «η Ρωσική Ομοσπονδία αποτελεί σημαντική απειλή για την ασφάλεια των Συμμάχων και για την ειρήνη και σταθερότητα του ευρωατλαντικού χώρου, όπως προβλέπει το Στρατηγικό Δόγμα ΝΑΤΟ 2022» (υιοθετήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Μαδρίτης).

Προειδοποιούν εξάλλου ότι το ΝΑΤΟ «θα συνεχίσει να ανταποκρίνεται στις ρωσικές απειλές και εχθρικές ενέργειες με ενότητα και υπευθυνότητα, μεταξύ άλλων μέσω της ενίσχυσης της αποτροπής και άμυνας όλων των Συμμάχων, μέσω της ενδυνάμωσης της ανθεκτικότητας και μέσω της υποστήριξης των εταίρων του προς αντιμετώπιση κακόβουλων παρεμβάσεων και επιθετικότητας».

Παραπέμποντας δε στις αποφάσεις των Συνόδων Κορυφής του ΝΑΤΟ το 2022 και το 2023, επαναλαμβάνουν «τη σταθερή τους δέσμευση να αναβαθμίσουν περαιτέρω την πολιτική και πρακτική υποστήριξη προς την Ουκρανία όσο συνεχίζει να αμύνεται υπέρ της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας εντός των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων της».

Ταυτόχρονα, η ελληνική κυβέρνηση διαβεβαιώνει για «την αταλάντευτη θέση» της «όσον αφορά τον στρατηγικό στόχο της Ουκρανίας για ευρωατλαντική ενσωμάτωση», αλλά και ότι «θα συνεχίσει να υποστηρίζει την ισχυρή και αποτελεσματική πολιτική και υλική υποστήριξη της Συμμαχίας προς την Ουκρανία, με σκοπό να διασφαλιστεί η ικανότητα της Ουκρανίας να υπεραμυνθεί αποτελεσματικά της επικράτειάς της σε ξηρά, θάλασσα και αέρα», με ό,τι αυτό συνεπάγεται, υπογραμμίζοντας ότι σε κάθε περίπτωση «θα συνεχίσει να παρέχει στρατιωτική, τεχνική, αμυντική και ανθρωπιστική υποστήριξη στην Ουκρανία», ενώ πιάνει πόστα για το πλιάτσικο του κεφαλαίου αργότερα, αφού τονίζει ότι «θα συμμετάσχει μαζί με διεθνείς οργανισμούς, συμμάχους και εταίρους στην αποκατάσταση και ανοικοδόμηση της Ουκρανίας μετά τον πόλεμο».

Χαρακτηριστικά ήταν και όσα ειπώθηκαν στις κοινές δηλώσεις τους, όπου ενώ κατακαιγόταν η Αλεξανδρούπολη ο Κυρ. Μητσοτάκης εξήρε τον ρόλο της ως «κόμβου για την αποστολή βοήθειας των Συμμάχων», όπως είπε, «αναδεικνύοντας μία ξεχωριστή γεωπολιτική σημασία για την Ουκρανία, αλλά και συνολικά για όλη την ανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ». Ο δε Ζελένσκι τόνισε ότι χρειάζεται την «υποστήριξη» της Ελλάδας στην «προετοιμασία» των Ουκρανών πιλότων να χειριστούν ΝΑΤΟικά F-16 κατά της Ρωσίας, εκφράζοντας μάλιστα δημόσια τις ευχαριστίες του στον Κυρ. Μητσοτάκη.

Μια μέρα μετά, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης, μιλώντας στην κρατική τηλεόραση, είπε ότι «έγινε μια συμφωνία επί της αρχής», μιλώντας για «προσωπικές δεσμεύσεις και του Ελληνα πρωθυπουργού, που θα υλοποιηθούν το αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα», τόνισε.

Θυμίζουμε ότι Δανία, Ολλανδία και Νορβηγία (λίγες μέρες μετά το σχετικό «πράσινο φως» που δόθηκε από την Ουάσιγκτον) ανακοίνωσαν την απόφασή τους να παραδώσουν δεκάδες F-16 στο Κίεβο, ενώ ήδη διαχέονται πληροφορίες ότι Ελληνες αεροπόροι θα μεταβούν σε Ρουμανία και Δανία, σε αεροπορικές βάσεις που θα λειτουργούν ως κέντρα εκπαίδευσης των Ουκρανών πιλότων.

Σε επόμενη φάση, αφού οι Ουκρανοί ολοκληρώσουν την εκπαίδευση στα βασικά συστήματα του μαχητικού και μάθουν να το πετούν, θα μπορούσαν να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους σε αντικείμενα εναέριας μάχης, βομβαρδισμού, χρήσης όπλων ακριβείας ή και άλλες, πιο σύνθετες επιχειρήσεις, στους εξομοιωτές στην αεροπορική βάση Ανδραβίδας.

Παραπέρα, ο Ζελένσκι ζήτησε «βοήθεια» και για την «άμυνα της παρευξείνιας περιοχής». Θυμίζουμ ότι τον Απρίλη, στην επίσκεψή του στην Αθήνα, ο υπουργός Αμυνας της Ουκρανίας Ολ. Ρέζνικοφ δήλωσε «βέβαιος ότι και αφού κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο θα συνεχίσουμε τη συνεργασία μας και τις διμερείς πλατφόρμες, ειδικά τη διαδικασία αποναρκοθέτησης, καθώς έχετε μεγάλη εμπειρία, ειδικά στη θάλασσα (...) και προσβλέπουμε σε αυτήν τη συνεργασία, θέλουμε τη στήριξή σας για την ανάπτυξη των δυνατοτήτων του ουκρανικού Ναυτικού, ξεκινώντας από τη διαδικασία αποναρκοθέτησης», επικαλούμενος την ανάγκη «εδραίωσης του καθεστώτος ασφαλείας στη Μαύρη και στην Αζοφική Θάλασσα, καθώς άπτεται της ελεύθερης ναυσιπλοΐας». Μια τοποθέτηση που συνεπάγεται ανάπτυξη μονάδων του στόλου και προσωπικού του Πολεμικού Ναυτικού μια ανάσα από τις ρωσικές βάσεις στην περιοχή, την ώρα μάλιστα που η Μαύρη Θάλασσα περιγράφεται ως «πυριτιδαποθήκη» για την κλιμάκωση του πολέμου.

Θυμίζουμε επίσης ότι στον απόηχο και των δεσμεύσεων για συνέχιση της στρατιωτικής βοήθειας, σύμφωνα με πληροφορίες Ουκρανοί, Γερμανοί και Αμερικανοί έχουν βάλει αίτημα στην ελληνική κυβέρνηση για παραχώρηση στο Κίεβο 100 αρμάτων μάχης «Leopard 1Α5». Εξάλλου, οι Ουκρανοί ζητούν από το ελληνικό οπλοστάσιο κι άλλα τεθωρακισμένα οχήματα μάχης BMP-1 (πέραν των 40 που έχει ήδη συμφωνήσει να στείλει η ελληνική κυβέρνηση), τους S-300 και τα αντιαεροπορικά συστήματα TORM-1 και Osa-AK/AKM. Ζητάνε επίσης το τσεχοσλοβακικής κατασκευής σύστημα πολλαπλών εκτοξευτών πυραύλων RM-70, «έναν από τους σημαντικότερους πολλαπλασιαστές ισχύος» για το ελληνικό πυροβολικό όπως τονίζεται από το ίδιο το ΓΕΣ. Χιλιάδες ρουκέτες από το εν λόγω σύστημα δόθηκαν το προηγούμενο διάστημα στην κυβέρνηση της Ουκρανίας, αδειάζοντας τις αποθήκες ακόμα και στα νησιά του Βόρειου Αιγαίου.

Τέλος, να καταγραφεί ότι το τελευταίο διάστημα Ελληνες εκπαιδευτές πληρωμάτων για άρματα «Leopard» εκπαιδεύουν Ευρωπαίους χειριστές. Αυτοί με τη σειρά τους εκπαιδεύουν τους Ουκρανούς (μέθοδος «εκπαιδεύω τον εκπαιδευτή» - «train the trainer»).

Επίσης, στο πλαίσιο της Αποστολής Στρατιωτικής Συνδρομής της ΕΕ στην Ουκρανία (European Union Military Assistance Mission Ukraine - EUMAM UA), από την ελληνική πλευρά προσφέρονται και άλλες εκπαιδεύσεις, όπως η διοίκηση, ο έλεγχος μικρών κλιμακίων μάχης χερσαίων δυνάμεων («junior leadership training from section / squad and platoon levels up to company»), ειδικά στον τομέα των Ειδικών Επιχειρήσεων, και η εξουδετέρωση εκρηκτικών μηχανισμών και ναρκών («demining»). Μάλιστα, λέγεται ότι αυτή η εκπαίδευση μικρών κλιμακίων σε αποστολές Ανορθόδοξου Πολέμου πίσω από τις ρωσικές γραμμές είναι κάτι που ζητούν επίμονα οι Ουκρανοί, μετά την αποτυχία τους να τις διασπάσουν στην αντεπίθεσή τους, στρεφόμενοι πλέον σε τέτοιες μορφές επιχειρήσεων.

Στο μεταξύ, την Τρίτη, μόλις μία μέρα μετά τη συνάντηση για τα Δυτικά Βαλκάνια, αλλά και όσα αποφασίστηκαν στη διμερή Μητσοτάκη - Ζελένσκι, και ενώ δρομολογούνται οι αμερικανοΝΑΤΟικής κοπής διευθετήσεις στα Ελληνοτουρκικά, στην Αθήνα εμφανίστηκε για πολλοστή φορά ο πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας των ΗΠΑ, Ρόμπερτ Μενέντεζ.

Ο Κυρ. Μητσοτάκης έσπευσε να του παραθέσει γεύμα, όπου παρακάθισαν επίσης η υφυπουργός Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου (τέως πρέσβης στην Ουάσιγκτον και, όπως λέγεται, έχει επωμιστεί ειδικό ρόλο στα Ελληνοτουρκικά) και ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Τζορτζ Τσούνις. Οπως διαχέεται, στο τραπέζωμα «συζητήθηκαν οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις και οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή», ενώ ακολούθησε η επίσκεψη Μενέντεζ στην Κύπρο, όπου ζήτησε και μόνιμη (αντί ετήσιας) άρση του εμπάργκο όπλων προς την Κύπρο.

Στο μεταξύ, στις 27 Σεπτέμβρη αναμένεται στην Αθήνα και ο τέως υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μ. Πομπέο (είχε συνυπογράψει με τον Ελληνα ομόλογό του τις δυο «επικαιροποιήσεις» της Συμφωνίας για τις Βάσεις). Θα είναι κεντρικός ομιλητής σε φόρουμ με στόχο, όπως διαχέεται, την «ανάδειξη της χώρας και της ευρύτερης περιοχής ως ελκυστικού πεδίου επενδύσεων», επίσης να αναδειχθούν «οι δυνατότητες περαιτέρω ανάπτυξης των επενδυτικών σχέσεων μεταξύ Ελλάδας, Ισραήλ και Κύπρου σε καίριους τομείς όπως η Ενέργεια, ο Τουρισμός, το real estate και η τεχνολογία», καθώς επίσης «η ανάπτυξη επιχειρηματικών δικτύων σε όλη τη λεκάνη της Μεσογείου και η ενθάρρυνση εμπορικών, επενδυτικών και νέων επιχειρηματικών συναλλαγών», με τις μπίζνες να δίνουν τον τόνο των διευθετήσεων.