Η αλήθεια είναι ότι ιδιαίτερα ο τελευταίος χρόνος αποτελεί μεγάλο σχολείο ιδιαίτερα στα νέα στελέχη, στον συνδυασμό καθηκόντων, στο να σηκώνουμε τη δουλειά με πρωτοβουλία και περισσότερο μεράκι, στο να σχεδιάζουμε ολοκληρωμένα με βάση τον περίγυρο όλων των κομματικών μελών, να αξιοποιούμε όλες τις εφεδρείες μας.

Η ζωή η ίδια βάζει σ' εμάς τους κομμουνιστές καθήκοντα που πρέπει να λύνουμε. Να τραβάμε μπροστάρηδες κάτω από όλες τις συνθήκες. Είναι βασικό, ιδιαίτερα τα στελέχη, να μην αφηνόμαστε στη ρουτίνα της καθημερινότητας, να δίνουμε τόνο στην οργάνωση, να μην αφήνουμε αντιλήψεις που φαίνονται «παγιωμένες» και είναι λαθεμένες να διαιωνίζονται.

Για παράδειγμα, η δουλειά μας στους συλλόγους γονέων. Λαθεμένα επικρατούσε η αντίληψη ότι η παρέμβασή μας στους συλλόγους δεν είναι και τόσο απαραίτητη, ότι έτσι κι αλλιώς οι γονείς δεν ασχολούνται.

Με υπομονή και επιμονή καθίσαμε και φτιάξαμε ένα συγκεκριμένο σχέδιο, πού έχουμε δυνάμεις, φίλους και οπαδούς. Αρχικά στήσαμε κομματική ομάδα, με δυσκολίες αρκετές, αλλά καταφέραμε να μαζεύεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Μέσα από τη λειτουργία της κομματικής ομάδας, φαινόταν η ανάγκη να ενισχύσουμε τη δουλειά των συντρόφων γονιών στα σχολεία.

Αρχίσαμε να αποκτάμε επαφές, όσο μαζευόταν η πείρα μας από τη δράση μας, επαληθευόταν στην πράξη ότι τόσα χρόνια λαθεμένα θεωρούμε δευτερεύουσας σημασίας αυτή τη δουλειά. Είναι μια δουλειά που μας φέρνει κοντά με τον κόσμο εργασίας, κυρίως σε παραγωγική ηλικία. Είναι ανάγκη να κατανοήσουμε πως δρώντας και συμμετέχοντας στους συλλόγους, είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία να παρεμβαίνουμε ολοκληρωμένα και όμορφα για το οποιοδήποτε, μικρό ή μεγάλο, πρόβλημα, να γινόμαστε με τις όποιες αδυναμίες, υποκειμενικές ή αντικειμενικές, γνωστοί ως κομμουνιστές στη γειτονιά μας. Αφοβα να αξιοποιούμε τη διαπάλη με τις άλλες δυνάμεις. Η πείρα λέει ότι μόνο κερδισμένοι βγαίνουμε. Μέσα από τέτοια οργανωμένη δουλειά, αυτή τη στιγμή μιλάμε με κόσμο που είναι ψηφοφόροι άλλων κομμάτων, δεν είχαν καμία σχέση με το Κόμμα μας. Η στάση των συντρόφων όμως στα Διοικητικά Συμβούλια, οι θέσεις μας για την Παιδεία αλλά και συνολικά η πολιτική τοποθέτηση του Κόμματος τους έχει φέρει πιο κοντά στο Κόμμα μας, στηρίζουν στις πρωτοβουλίες που παίρνουμε, σέβονται το Κόμμα μας από εκεί που υποστηρίζανε ότι τα κόμματα δεν έχουν δουλειά στους συλλόγους.

Είναι κόσμος άπειρος, που όμως είναι δική μας ευθύνη, χωρίς ύφος αφ' υψηλού, να τους εξηγούμε τα πάντα, από το μικρότερο έως το μεγαλύτερο. Από τι σημαίνει σύλλογος, γιατί πρέπει να γραφτεί στο σωματείο του, γιατί η παιδεία είναι ταξική, γιατί το ΚΚΕ παλεύει εδώ και έναν αιώνα για τον Σοσιαλισμό, γιατί είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος για το σήμερα και όχι για το μέλλον.

Εδώ χρειάζεται μεράκι, χρειάζεται πρωτοβουλία και όρεξη. Το καθηκοντολόγιο δεν βοηθάει, ίσα ίσα ευνουχίζει αυτή την όμορφη δουλειά: Να κερδίζεις συνειδήσεις με τη στρατηγική σου, να πείθεις εργατόκοσμο που δεν έχει κάποια σχέση με το Κόμμα, για την αναγκαιότητα της οργανωμένης πάλης ώστε να αποτινάξουμε τα δεσμά μας, να οικοδομήσουμε τον κόσμο που μας αξίζει, σε εμάς και τα παιδιά μας.

Να δουλεύουμε με ολοκληρωμένο σχέδιο οικοδόμησης, να ξεχωρίζουμε περιπτώσεις δουλεύοντας με μακρόπνοο σχέδιο, για τη στρατολογία τους στο Κόμμα. Αυτή η δουλειά να ελέγχεται στα Γραφεία των ΚΟΒ, να απασχολεί τις ΚΟΒ, να μεταφέρεται πείρα, να ελέγχεται η διαδικασία ένταξης στο Κόμμα με ζωντάνια, η χρέωση δουλειάς του υποψήφιου μέλους να μην ταυτίζεται με τον αν συμμετέχει στις εξορμήσεις της ΚΟΒ, αλλά με το τι στάση έχει στη δουλειά του, αν συμμετέχει στο σωματείο του, τον έχουμε βοηθήσει να ενταχθεί συνολικά στη δράση και ζωή της ΚΟΒ. Είναι μια δουλειά δύσκολη, αλλά όμορφη και συνάμα απαραίτητη!!!

Απ' αυτό το πρίσμα, αν εξετάσουμε τη δουλειά μας, θα δούμε πως δεν βρισκόμαστε βέβαια στο μηδέν, αλλά έχουμε πολύ μαλλί να ξάνουμε.

Καθοδηγητικά είναι ανάγκη να ενισχύουμε τις Οργανώσεις μας με επιχειρηματολογία, να επιδιώκουμε να βαθαίνουν οι συζητήσεις, να μην αρκούμαστε στην «τυπική» συμφωνία και πολλές φορές μειωμένη δράση των κομματικών δυνάμεών μας. Να ανοίγουμε ζητήματα της στρατηγικής μας αντίληψης, ολοκληρωμένα μέσα στις ΚΟΒ. Ετσι πολλές φορές αντιλαμβανόμαστε αδυναμίες που δεν δίνουμε σημασία, λόγω της καθημερινότητας (λ.χ. με αφορμή την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τους α/α) φάνηκε πως η κοινωνική συμμαχία ήταν σχηματοποιημένη, πως δεν υπήρχε στο μυαλό μας πως η παρέμβασή μας στους α/α είναι δουλειά για την υπόθεση της εργατικής τάξης, πως έχουμε καθήκον να μην την αφήσουμε αβοήθητη στην κατάλληλη στιγμή. Αυτό μας παίδεψε αρκετά. Χρειάζεται να αντιπαλέψουμε το συμβιβασμό με την υπάρχουσα αρνητική κατάσταση στις ενώσεις ΕΒΕ στις γειτονιές μας. Ιδιαίτερα εκεί που είμαστε πλειοψηφία, δεν έχουμε καμία δικαιολογία (λ.χ. ότι δεν συνεδρίαζε όπως έπρεπε το Διοικητικό Συμβούλιο), δεν συζητούσαμε ολοκληρωμένα στις κομματικές ομάδες. Σε γειτονιές, όπου οι ενώσεις έχουν κύρος και εμβέλεια, εμείς στο όνομα του «εφικτού» και «αντικειμενικού» μειώνουμε τις απαιτήσεις μας. Οι κομμουνιστές είναι ανάγκη να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να ζωντανέψουμε τις ενώσεις, γειωμένοι στην πραγματικότητα με οργάνωση και σχέδιο με βάση τις δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν να βάλουμε πλάτη ν' αλλάξει αυτή η κατάσταση.

Μια τέτοιου είδους δουλειά, με την Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, μας βοήθησε και εμάς καθοδηγητικά να αντιπαλέψουμε, χωρίς να υποστηρίζω πως τα έχουμε λύσει, λαθεμένες αντιλήψεις που είχαν παγιωθεί «άθελα», στις περισσότερες περιπτώσεις στο μυαλό μας.

Σίγουρα αντιλαμβάνομαι και από την προσωπική μου πείρα πως δεν είναι καθόλου εύκολο να ανταποκριθούμε σε όλες μας τις χρεώσεις και καθήκοντα, ιδιαίτερα όταν η ζωή μας έχει αντικειμενικά και άλλες δυσκολίες (λ.χ. μητρότητα, μη σταθερό εργασιακό περιβάλλον), θεωρώ όμως ότι η πίστη στον δίκαιο στόχο που παλεύουμε σε συνδυασμό με την έμπρακτη βοήθεια, σε όλες τις φάσεις της ζωής μας, θα μας ενισχύσουν και θα μας ατσαλώσουν ως στελέχη, σε τέτοιες περιόδους που όλα μπορεί να φαίνονται ακίνητα αλλά στην ουσία κινούνται.

Ζήτω το 21ο Συνέδριο του Κόμματός μας!!!!

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο.

Το ζήτημα της οργάνωσης του αγώνα για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και του ανοίγματος μετώπων πάλης για τα καθημερινά προβλήματα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων και των αγροτών, απασχολεί συνεχώς το Κόμμα και υπάρχουν πολλές αποφάσεις για αυτό, οι οποίες παραμένουν στα χαρτιά σε κάποιες περιπτώσεις.

Δεν είναι ευθύνη των μελών. Είναι πρώτα και κύρια καθοδηγητικό πρόβλημα.

Δεν λύνεται με ιδεολογικά μαθήματα. Χρειάζεται προσανατολισμός των ΚΟΒ και των Κομματικών Ομάδων από τα καθοδηγητικά Οργανα. Πρώτα και κύρια να γίνεται αντικείμενο συζήτησης στις ΤΕ και μετά στις ΚΟΒ.

Το Κόμμα μας έχτισε την εμπιστοσύνη στον λαό με την οργάνωση αγώνων για τις σύγχρονες κάθε φορά λαϊκές ανάγκες. Δεν έμενε σε διαπιστώσεις αλλά άνοιγε μέτωπα παντού, οργάνωνε τον λαό. Οσο η υπόθεση αυτή δεν γίνεται υπόθεση των καθοδηγητικών Οργάνων και δεν μεταφέρεται προς τα κάτω, τόσο θα μειώνεται αυτή η εμπιστοσύνη.

Να σταματήσουμε να μεταφέρουμε στη βάση τη μοιρολατρία (το κίνημα είναι σε πισωγύρισμα, οι υποκειμενικές συνθήκες δεν είναι ώριμες κ.λπ.) και τον φόβο για να κάνουμε δουλειά στις μάζες. Το ότι είμαστε αδύναμοι σε έναν χώρο δεν μπορεί να είμαστε και απόμακροι. Να αναμετρηθούμε με τις δυσκολίες.

Υπάρχει μια αναντιστοιχία μεταξύ οργανωτικού και εργατικού τμήματος. Η καθοδήγηση των Οργανώσεων ξεχνάει τα ζητήματα αυτά. Ασχολούνται με εκδηλώσεις, διακίνηση του «Ριζοσπάστη», οργανωτικά κ.λπ. Αυτό αντικατοπτρίζεται στη θεματολογία των συνεδριάσεων των ΚΟΒ.

Η μαζική δράση να είναι καθήκον όλων, πρώτα και κύρια των στελεχών, ώστε να μην ξεκοβόμαστε από τον λαό και να κλεινόμαστε στα γραφεία. Δεν αρκεί να διαπιστώνουμε τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Πρέπει να οργανώσουμε λαϊκούς αγώνες ανοίγοντας μέτωπα παντού, στον χώρο δουλειάς, στον κλάδο, αλλά και με προβλήματα που βελτιώνουν την καθημερινότητα του λαού (που δημιουργούνται από κυβέρνηση, δήμο, Περιφέρεια).

Υπάρχουν κόμματα διεθνώς που έχουν γίνει λέσχες συζητήσεων και εκδηλώσεων, ακριβώς γιατί έχασαν τον ρόλο του οργανωτή των λαϊκών αγώνων.

Χίλια θετικά που γίνονται από την καθημερινή επίπονη δουλειά μυρμηγκιού ακυρώνονται στην πράξη με λάθος τακτικές, που επισημαίνονται στις Θέσεις. Οι διαπιστώσεις για αδυναμίες γίνονται γιατί πρέπει να ξεπεραστούν, αφού πρώτα διαπιστωθεί ότι συμβαίνει στην πόρτα μας και όχι κάπου αλλού. Πρέπει να αναμετρηθούμε με τις αδυναμίες αυτές και όχι να τις παραπέμπουμε παρακάτω στα μέλη. Διαφορετικά, τραυματίζεται η εικόνα και εμπιστοσύνη του Κόμματος, και εσωκομματικά αλλά πολύ περισσότερο έξω στον λαό.

Το καθοδηγητικό πρόβλημα δεν είναι όταν δεν διορθώνουν τις στρεβλώσεις, αλλά όταν είναι η αιτία που υπάρχουν. Οταν επιβάλλεται ο λάθος τρόπος που δουλεύουμε στο κίνημα, με «μάξιμουμ αιτήματα» και αντιγραφή του Προγράμματος, κατάργηση της αυτοτέλειας των συνδικάτων, εμπόδια για τις συσπειρώσεις.

Βγαίνουν ανακοινώσεις αντιγραφή από κομματικά κείμενα και το Πρόγραμμα, δημοσιεύονται και στο όργανο της ΚΕ και γίνονται κείμενο κατεύθυνσης και για άλλους.

Εχουμε την πολιτική ευθύνη να μην επιτρέπουμε από κανέναν την κατάργηση της αυτοτέλειας του φορέα όπου ανήκουμε. Επίσης, δεν συμβιβαζόμαστε με φορείς που δεν λειτουργούν, είτε είμαστε μειοψηφία είτε έχουμε την πλειοψηφία.

Το κίνημα βάζει στόχους πάλης και το Κόμμα στόχους εξουσίας. Εχουμε πολλά θετικά από κοινή δράση με άλλους φορείς και επιτροπές αγώνα. Οταν θέλουμε, μπορούμε. Με την ίδια ευκολία όμως χύνουμε και το γάλα, όταν βιαστικά θέλουμε να βάλουμε στη συσπείρωση στόχους εξουσίας, σε μια μάζωξη με κοινό χωρίς ταξική συνείδηση, και από μια πετυχημένη προσπάθεια βγάζουμε αρνητικά αποτελέσματα.

Εμείς έχουμε προκαλέσει την ετικέτα ότι όλα τα παραπέμπουμε στον σοσιαλισμό, αν και είμαστε κάθε μέρα στο πεζοδρόμιο. Πρέπει να συγκρουστούμε με τις δυσκολίες και από τον εύκολο δρόμο του προσωρινού «σεχταρισμού» να επιλέξουμε τον δύσκολο, της μαζικής δράσης, της όξυνσης της αντιπαράθεσης, συμμετέχοντας στις μαζικές διαδικασίες. Να βάλουμε στο τραπέζι τα «μίνιμουμ αιτήματα», αναδεικνύοντας και αντιπαλεύοντας τον λόγο ύπαρξής τους, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Αυτές τις διαπιστώσεις η βάση τις εντόπιζε και τις έθετε δειλά ως απορίες ή ερωτήματα, με απαντήσεις του τύπου «είναι απόφαση». Οταν υπάρχουν αντιρρήσεις, τότε παραβιάζονται και καταστατικά δικαιώματα. Ο καθοδηγητής πρέπει να αφουγκράζεται τη βάση και όχι να προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποδείξει ότι έχει πάντα δίκιο. Δημιουργούνται προβλήματα και τραυματίζεται η ενότητα του Κόμματος. Η δημιουργία όμως ομάδων και διασπάσεων, που προτάσσουν κάποιοι, ξεκινά πάντα από την κορυφή, όχι από τη βάση.

Η δουλειά μας στο κίνημα και γενικότερα η μαζική μας δράση στον λαό αντικατοπτρίζεται και στα εκλογικά μας ποσοστά, είναι δείκτης της δράσης μας όλη την τετραετία. Η μείωση τοπικά αλλά και στις τοπικές εκλογές, όπου πάντα είχαμε διευρυμένα ποσοστά λόγω πιο χαλαρής ψήφου, πρέπει να μας ανησυχεί.

Ο δήμος και η Περιφέρεια δεν είναι λαϊκή οργάνωση αλλά τμήμα του κρατικού μηχανισμού, με ταξικό ρόλο. Οταν προσπαθούμε να βγάλουμε κοινά και ανώδυνα πολιτικά ψηφίσματα με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, δημιουργούμε σύγχυση στον λαό, τη στιγμή που οι άλλες δυνάμεις υλοποιούν την εμπορευματοποίηση κοινωνικών υπηρεσιών, την ανατροπή εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων. Μην το συγχέουμε με τον ρόλο και τη δράση των δικών μας δυνάμεων.

Τους θεωρούμε μέρος του κινήματος και τους καλούμε να ηγηθούν των διεκδικήσεων, αντί να οργανώσουμε μέτωπο απέναντι στα λαϊκά προβλήματα που δημιουργούν οι ίδιοι. Αλλο η συσπείρωση με κοινό πλαίσιο στο κίνημα, και άλλο διαπαραταξιακό ψήφισμα και επιτροπή αγώνα στο Περιφερειακό ή Δημοτικό Συμβούλιο.

Δεν ανοίγουμε το μέτωπο της αντιπαράθεσης με τις άλλες δυνάμεις και κρατάμε έναν περίεργο «πολιτικό πολιτισμό» απέναντι στις δράσεις του τοπικού βουλευτή, ούτε καν απλή κριτική.

Να βγει κανονισμός για τον τρόπο που η βάση θα γνωμοδοτεί για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων. Η σταυροδοσία γίνεται με λάθος τρόπο και κάνει μεγαλύτερη ζημιά από ό,τι επιδιώκει.

Οι παράγοντες που οδήγησαν στην ανατροπή του σοσιαλισμού οδήγησαν και το ΚΚΣΕ ξεκομμένο από τη βάση. Το Καταστατικό μας προβλέπει ότι για σοβαρά θέματα πρέπει να παίρνεται η γνώμη των μελών και να γίνονται αχτίφ. Οπως έγινε η συζήτηση με την Απόφαση της ΚΕ για τα συμπεράσματα των εκλογών.

Για τη δράση μας στο κίνημα, για τα τοπικά ζητήματα, αλλά και για την αυτοτελή κομματική παρέμβαση, θα πρέπει να γίνεται κουβέντα στις ΚΟΒ, στις Κομματικές Ομάδες και σε αχτίφ. Να μη γίνονται ερήμην των μελών. Να εφαρμόζονται τα άρθρα 28 και 29 του Καταστατικού.

Το 21ο Συνέδριο εξετάζει το 4χρονο. Πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι από την εκδήλωση της κρίσης (2008) μέχρι σήμερα, υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία και σε ό,τι αφορά την επέλαση του καπιταλισμού και σε ό,τι αφορά στην πολιτική του Κόμματος.

Εχουμε ως δεδομένα:

-- την απότομη, ραγδαία, χωρίς προηγούμενο επιδείνωση της κατάστασης και των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων μέσα σε μόλις μια δεκαετία,

-- την αδυναμία του καπιταλισμού να διαχειριστεί αποτελεσματικά, να ξεπεράσει την κρίση του που ανατροφοδοτείται, δυναμώνοντας την επέλαση στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, ισοπεδώνοντας δημοκρατικές ελευθερίες και κατακτήσεις. Που οδηγεί σε έκρηξη παλιών και νέων προβλημάτων με ακόμη μεγαλύτερη ένταση και έκταση και τους λαούς σε απόγνωση. Που ενισχύει την αντιδραστική του στροφή σε όλη τη γραμμή,

-- την ένταση της επιθετικότητας και των ανταγωνισμών των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και, σαν συνέπεια των παραπάνω αδιεξόδων, τις πολεμικές τους προετοιμασίες. Την περαιτέρω πρόσδεση της χώρας μας σε αυτές, χάριν των συμφερόντων της αστικής τάξης,

-- τη συνεχιζόμενη αδυναμία του εργατικού κινήματος και του Κόμματός μας να ορθώσουμε αποφασιστικό φραγμό, ν' ανοίξουμε το δρόμο της ανατροπής.

Επομένως έχουμε μεγάλο διάστημα, πολύ υλικό με συμπυκνωμένες πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις, εξελίξεις στο εργατικό και λαϊκό κίνημα, στο πολιτικό σύστημα.

Εχοντας στα χέρια μας τις Θέσεις της ΚΕ, την εφαρμογή των ως τώρα αποφάσεων, αλλά και την πείρα, μπορούμε να κρίνουμε τα αποτελέσματα.

Βέβαια η συζήτηση στις συνθήκες της πανδημίας ήταν και είναι φανερό ότι θα είναι πολύ πιο δύσκολη. Το 21ο Συνέδριο έως τώρα περνά σε δεύτερη μοίρα, ακόμα και σε κόσμο που απευθυνόμαστε και πρέπει να προσμένουμε τη γνώμη του επί των Θέσεων της ΚΕ.

Παραθέτω σημεία των Θέσεων που αποτελούν δείκτες της πορείας Κόμματος και κινήματος.

Για ζητήματα οικοδόμησης και σύνθεσης του Κόμματος. (Θέση 8)

«Ο στόχος που έθεσε το 20ό Συνέδριο, της θεμελίωσης του Κόμματος στις παραγωγικές ηλικίες στη βιομηχανία και στους χώρους συγκέντρωσης μισθωτών, παραμένει».

Αυτός ο στόχος πάντα θα παραμένει. Εδώ δεν εξετάζουμε αυτό, αλλά το αν κάναμε αξιοσημείωτα βήματα. «Μικρά» χαρακτηρίζονται στη θέση 49, όπου «καταφέραμε να αναπληρώσουμε τις απώλειες που είχαμε προηγούμενα χρόνια και μια σχετική αύξηση».

Για την πορεία της πολιτικής και εκλογικής επιρροής (θέση 5)

«Το Κόμμα (...) έδωσε ταυτόχρονα σημαντικές πολιτικές μάχες, όπως αυτή των τριπλών εκλογών (...) με ενιαίο περιεχόμενο που ήταν ένα σημαντικά ποιοτικό βήμα».

Ενώ η ΚΕ τονίζει ως «ποιοτικό βήμα» το ενιαίο περιεχόμενο, δεν κρίνει σκόπιμο να αναφερθεί στα αποτελέσματα των εκλογών, στις βασικές αιτίες, όπως τις εκτιμά, που οδήγησαν στην παγιοποίηση της χαμηλής εκλογικής επιρροής του Κόμματος, στο χάσιμο 130.000 ψήφων στις Περιφερειακές, στην απώλεια όλων των δήμων πλην της Πάτρας. Σαν να ήταν δηλαδή ο κύριος στόχος μας το ενιαίο περιεχόμενο και όχι τα θετικά αποτελέσματα.

Για την κατάσταση στα κινήματα (θέση 8)

«Συνολικά, δεν σημειώθηκε ουσιαστική αλλαγή ως προς τη συμμετοχή στα κινήματα και εμφανής μαχητικοποίηση διαθέσεων...».

Για τη συσπείρωση γύρω απ' το ΚΚΕ εκτιμά:

«Από το 20ό έως το 21ο Συνέδριο» «ούτε το Κόμμα ούτε η ΚΝΕ κατόρθωσαν να διευρύνουν διακριτά τις δυνάμεις τους και να συσπειρώσουν γύρω τους ένα, (...) μεγαλύτερο τμήμα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της».

Για τη Συνδιάσκεψη που δεν έγινε (θέση 6):

«Δεν έγινε κατορθωτό να πραγματοποιηθεί η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τη δουλειά στην εργατική τάξη», χωρίς να αναφέρει το γιατί.

Η συζήτηση στο Συνέδριο δεν μπορεί να αντικαταστήσει μια συνδιάσκεψη. Προτείνω να πραγματοποιηθεί μετά το Συνέδριο, αφού προηγηθεί συμπλήρωση και εμπλουτισμός των στοιχείων για την «ταξική διάρθρωση» και την «κατάσταση της εργατικής τάξης».

Γενική παρατήρηση, βασικό συμπέρασμα

1. Εχω την εντύπωση ότι στις θέσεις γίνεται παρουσίαση των προβλημάτων με τρόπο που δεν βοηθά τη συζήτηση. Δεν παρουσιάζεται επαρκώς η κατάσταση, δεν φωτίζονται οι αιτίες των προβλημάτων, πράγμα που σπρώχνει προς την καθήλωση της δράσης των κομματικών δυνάμεων, στην απογοήτευση.

2. Τα παραπάνω σημεία των «θέσεων» αποτυπώνουν τις μεγάλες δυσκολίες και την τεράστια απόσταση από τους στόχους που βάλαμε. Η περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης που αναφέρεται, δεν θα οφείλεται μόνο σε αντικειμενικές αιτίες ή στην επίθεση του καπιταλισμού.

Η ζωή έδειξε ότι δεν αρκεί «η ύπαρξη επαναστατικής στρατηγικής». Αυτή πρέπει να συνοδεύεται, ως αναπόσπαστο τμήμα, από τη μελέτη του δρόμου προσέγγισής της με τη χάραξη πολιτικής κοινωνικών και πολιτικών συμμαχιών μετά από σοβαρή μελέτη της κοινωνικοταξικής διάρθρωσης, της κατάστασης της εργατικής τάξης και των ενδιάμεσων λαϊκών στρωμάτων, συμμαχιών που αντιστοιχούν και υπηρετούν την προώθηση του στρατηγικού στόχου. Αλλιώς η στρατηγική θα μένει μόνο ως σύνθημα.

Η αναγωγή από την ΚΕ του αναγκαίου δρόμου προσέγγισης της στρατηγικής μας, ως «αναζήτηση κυβέρνησης αστικής διαχείρισης» - και μάλιστα υπό τον ΣΥΡΙΖΑ - άποψη που δεν τίθεται από τις κομματικές δυνάμεις, υποβαθμίζει τη συζήτηση. Δεν είναι σωστή. Διευκολύνει άλλη μια φορά τον ΣΥΡΙΖΑ και το αστικό πολιτικό σύστημα να εγκλωβίζει λαϊκές δυνάμεις.

Για τα στελέχη και τα επαγγελματικά στελέχη (Θέση 13)

«Ιδιαίτερα ένας μεγάλος αριθμός στελεχών προερχομένων από την ΚΝΕ, που περνούν στο Κόμμα και αναλαμβάνουν ευθύνες στην καθοδήγηση (...) Δεν έχουν πείρα εργασιακή ή συχνά είναι πολύ περιορισμένη».

Νομίζω σ. ότι πολύ σωστά η ΚΕ επισημαίνει και το πρόβλημα της έλλειψης εργασιακής πείρας. Αυτό βέβαια, ως πρόβλημα που πρέπει να λυθεί, αφορά ακόμη περισσότερο τα επαγγελματικά στελέχη.

Δεν γίνεται σήμερα να είναι κάποιος επαγγελματικό στέλεχος, να καθοδηγεί Οργανώσεις ή π.χ. την «εργατική δουλειά» και να μην έχει εργαστεί ή να έχει περιορισμένη εργασιακή πείρα.

Πώς θα καθοδηγήσει σωστά τα κομματικά μέλη, αν δεν έχει ο ίδιος τέτοιες παραστάσεις, αν δεν έχει νιώσει ο ίδιος το φόβο της απόλυσης, τον κίνδυνο να πεινάσουν τα παιδιά του, αν δεν έχει δοκιμαστεί στο χώρο δουλειάς ως κομμουνιστής που τον σέβονται και εκτιμούν οι εργάτες. Οσο καλή θέληση και να έχει κάποιος σ. δεν μπορεί να αντικαταστήσει την έλλειψη αυτή, το σχολείο αυτό...

Πολλά στελέχη που έγιναν επαγγελματικά στελέχη από την ΚΝΕ βρίσκονται στα ανώτερα και ανώτατα καθοδηγητικά όργανα, παρόλο που «δεν έχουν πείρα εργασιακή ή συχνά είναι πολύ περιορισμένη», όπως επισημαίνουν οι «θέσεις» για τη σημερινή γενιά στελεχών της ΚΝΕ που περνούν στο Κόμμα.

Η έλλειψη παντελούς ή επαρκούς εργασιακής πείρας δημιουργεί προϋποθέσεις απόσπασης από τη ζωή και τα βιώματα του λαού και μιας αντίληψης και κατανόησης του κομμουνισμού μόνο μέσα από εγχειρίδια, χωρίς την πείρα της ζωής.

Νομίζω σ. ότι όσες και να είναι οι ανάγκες, δεν πρέπει να επαγγελματοποιούνται στελέχη με τέτοιους όρους. Αυτό δείχνει η πείρα από την ανάδειξη πολλών από τα στελέχη της μεταπολιτευτικής περιόδου και το είχαμε εκτιμήσει και τότε ως πρόβλημα.

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ.

1) Για να γίνει πράξη το κεντρικό ζήτημα επεξεργασίας του 21ου Συνεδρίου, χρειάζεται να εξετάσουμε βαθύτερα πώς δουλεύουμε στην καθημερινότητα.

Μια εδαφική ΚΟΒ που έχει στην ευθύνη της μια συγκεκριμένη περιοχή, χρειάζεται να οργανώσει κατάλληλα την παρέμβαση του Κόμματος στο χώρο ευθύνης της. Να τον μελετήσει: Πόσοι κάτοικοι υπάρχουν, πόσοι και ποιοι εργασιακοί χώροι, πώς παρεμβαίνουν οι άλλες δυνάμεις, ποιος είναι ο κύκλος επιρροής της, με ποια ηλικιακή σύνθεση και πού εργάζεται, δηλαδή τι δυνάμεις παρατάσσει ώστε να προχωρήσει και να βελτιωθεί η κομματική παρέμβαση στο χώρο ευθύνης της.

Συχνά η ΚΟΒ δυσκολεύεται να παρέμβει συστηματικά σε εργασιακούς χώρους, σε αυτοαπασχολούμενους, στη νεολαία, σε συλλόγους γονέων και αθλητισμού.

Αυτό μπορούμε να το εξετάσουμε υπό νέα ποιότητα ως Τομεακά Οργανα. Δεν αρκεί στη φάση που είμαστε να εντοπίζουμε αδυναμίες, αλλά χρειάζεται αποφασιστικότητα στο να λύσουμε αυτά που σωστά εντοπίζουμε.

Λαμβάνοντας υπόψη και τους σχεδιασμούς της α.τ. για κάθε περιοχή (π.χ. επένδυση στο Ελληνικό, μαρίνες Αλίμου - Φλοίσβου - Καλλιθέας), παρεμβαίνοντας συντονισμένα με τις κλαδικές Οργανώσεις, αξιοποιώντας την εικόνα που υπάρχει στις εδαφικές. Οχι όμως να κάνουμε μια απλή καταγραφή, αλλά να εξετάσουμε πώς θα βελτιωθεί η παρέμβασή μας στους χώρους που στοχεύουμε, πώς οι γενικές εξελίξεις επηρεάζουν τους κλάδους και αυτούς τους χώρους, πώς προχωράει το δικό μας σχέδιο οικοδόμησης.

Χρειάζεται τα Οργανα να δουλέψουν σε αυτήν την κατεύθυνση με σημαντικότερο κρίκο τον Γραμματέα. Με ιεράρχηση, καλή διάταξη, χρέωση κατάλληλης δουλειάς με βάση κάθε σ/φο, ώστε να μη διαφεύγει της προσοχής μας το τι θέλουμε να πετύχουμε, πώς δουλεύουμε ώστε να δημιουργούνται προϋποθέσεις συσπείρωσης γύρω από το Κόμμα και πώς συμβάλλουμε στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας.

Η δουλειά αυτή μπορεί να αφήσει διακριτά αποτελέσματα στην κομματική οικοδόμηση στο βαθμό που εξετάζεται με ενιαίο τρόπο στο επίπεδο του Τομέα. Υπάρχουν όμοιοι χώροι και ζητήματα που μπορούμε να επεξεργαστούμε καλύτερα. Η στοχευμένη δουλειά μπορεί να αποδώσει πιο ουσιαστικά αποτελέσματα.

2) Χρειάζεται να πάρουμε υπόψη τα ιδιαίτερα στοιχεία που αφορούν στη ζωή των σ/φων. Αρκετοί σ/φοι στις ΚΟΒ εργάζονται σε άλλη περιοχή από την οποία μένουν, σε διαφορετικούς κλάδους και με διαφορετικές εργασιακές σχέσεις. Σε συνδυασμό με την απαιτητική καθημερινότητα και τις επιπλέον συνέπειες από την καπιταλιστική κρίση, ανεβαίνει ο πήχης της προσπάθειας που πρέπει να καταβάλουμε ώστε να αντεπεξέλθουμε στα συνδυασμένα καθήκοντα που έχουμε.

Χρειάζεται να επιμείνουμε καθοδηγητικά στο πώς μπορεί η ΚΟΒ και το Γραφείο της να μην αφήνει αναξιοποίητες τις δυνατότητες. Αυτό δεν είναι ζήτημα μόνο σχεδίου και ελέγχου, αλλά χρειάζεται να καλλιεργήσουμε συνολικά την «έγνοια» να κερδίζεται νέος κόσμος με το ΚΚΕ, να μπαίνει στο κίνημα, στο σωματείο του, να δρα πρωτοπόρα στο πλευρό του Κόμματος και οι πιο πρωτοπόροι να οργανώνονται στο Κόμμα.

Για να το πετύχουμε, είναι καθοριστικής σημασίας η ιδεολογική - μορφωτική δουλειά που πρέπει να γίνεται στις γραμμές μας, η αφομοίωση ιστορικών και ιδεολογικών συμπερασμάτων, θέσεων του Κόμματος, η οποία χρειάζεται να δένεται με τα άμεσα πολιτικά καθήκοντα και τη δράση. Η ίδια η πορεία προς τη γνώση είναι μια ενεργητική διαδικασία του ατόμου, μέσα από την οποία ο κάθε σ/φος χρειάζεται να καταβάλλει προσπάθεια για να κατανοήσει και να αφομοιώσει θέσεις και επεξεργασίες. Αυτή η διαδικασία έχει μεγάλη δυναμική καθώς συνοδεύεται από την ανάγκη να μοιραστείς αυτήν τη γνώση με στόχο τελικά να πείσεις κι άλλους ότι έχουν συμφέρον να παλεύουν δίπλα και μέσα από τις γραμμές του Κόμματος. Η ιδεολογικοπολιτική ωρίμανση στελεχών και μελών του Κόμματος μπορεί να συμβάλει στο να επιβεβαιώνεται η επιλογή τους να είναι οργανωμένοι στο Κόμμα, στην αντοχή μπροστά σε πιέσεις, στο να κάνουν θυσίες για να μπορούν να δρουν ως πρωτοπόρα μέλη του Κόμματος. Γι' αυτό η μελέτη θα πρέπει να αποκτήσει το δικό της χρόνο στην καθημερινή δράση.

3) Για τη δουλειά στις γυναίκες εργατικής - λαϊκής ένταξης ή καταγωγής

Νομίζω ότι μας δυσκολεύει ιδιαίτερα η απεύθυνση και συσπείρωση γυναικών στο γυναικείο ριζοσπαστικό κίνημα, που βρίσκονται στη μεταβατική ηλικία από τις σπουδές στην εργασία ή που μόλις έχουν μπει στην παραγωγή αλλά δεν έχουν γίνει ακόμη μητέρες.

Αντίστοιχα στις ίδιες ηλικίες δυσκολεύονται και οι γυναίκες συντρόφισσες να έχουν σχέση και δράση με το γυναικείο ριζοσπαστικό κίνημα. Η μειωμένη συμμετοχή των σ/φισσών στο κίνημα δεν είναι ζήτημα «πολυ-χρέωσης» και επομένως δεν μπορεί να λυθεί μόνο με καθοδηγητική χρέωσή τους στους συλλόγους της ΟΓΕ, παρόλο που χρειάζεται και αυτό σε ορισμένες περιπτώσεις, έστω και διαπαιδαγωγητικά.

Κυρίως είναι ζήτημα προσανατολισμού της δουλειάς, ανάγκη βαθύτερης κατανόησης της γυναικείας ανισοτιμίας από τα γυναικεία στελέχη και μέλη του Κόμματος και απ' τα Οργανα. Σε αυτή την κατεύθυνση να δουλέψουμε καθοδηγητικά με τους-τις νεότερους-ες ηλικιακά συντρόφους-φισσες και με την ΚΝΕ. Αυτή η δουλειά μπορεί να συμβάλει και στο να μην αποστρατεύεται η νέα γυναίκα κάτω από το βάρος των δυσκολιών, αλλά μπορεί να συνδυαστεί και με συντονισμένη προσπάθεια για συμμετοχή και ένταξη στο εργατικό κίνημα.

Εχουμε μετρήσει βήματα στη λειτουργία των συλλόγων, δουλεύουμε με προσανατολισμό να βελτιωθεί ο ρόλος τους ως φορέων του κινήματος.

Πολλές φορές δεν εκτιμάμε τη δυναμική που μπορεί να έχει ένας σύλλογος γυναικών και το ρόλο που μπορεί να παίξει στην οργάνωση της πάλης.

Μας γέμισε πείρα η οργάνωση του κοινού συντονισμού σωματείων επισιτισμού, εκπαιδευτικών, οικοδόμων, συλλόγων γονέων, συνταξιούχων με την πρωτοβουλία του Συλλόγου Γυναικών Καλλιθέας μπροστά στη συρρίκνωση του Παραρτήματος ΠΑΙΔΩΝ Καλλιθέας. Οπως και η σταθερή παρέμβαση του Συλλόγου Γυναικών Γλυφάδας στα HONDOS CENTER, που κατάφερε να εγγραφούν στο Σύλλογο Εμποροϋπαλλήλων πολλές εργαζόμενες.

Οι δυνατότητες υπάρχουν αλλά είναι ζήτημα πώς αξιοποιούνται. Να παρακολουθούμε πώς διαμορφώνεται η επίδραση των άλλων δυνάμεων στις γυναίκες, πώς παρεμβαίνουν οι δήμοι, η Εκκλησία και οι μηχανισμοί τους. Η παρέμβασή μας να παίρνει υπόψη ποιες γυναίκες είναι εργαζόμενες, σε ποιο κλάδο, ποιες άνεργες, μητέρες, φοιτήτριες.

Να εξετάζουμε πώς προχωράει η δουλειά στο γυναικείο κίνημα, με μέριμνα για το πόσες γυναίκες συσπειρώνει κάθε σύλλογος, πόσες νέες εγγραφές κάνει, αν είναι μέλη στα σωματεία τους, πόσες είναι σε παραγωγικές ηλικίες, πώς δουλεύουμε για να βελτιωθεί το περιεχόμενο της δράσης των συλλόγων.

Η αναβάθμιση της δουλειάς μας να εκφράζεται στην άνοδο της συμμετοχής της εργαζόμενης γυναίκας στους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες. Οι επιμέρους πρωτοβουλίες να αποτελούν μέρος ενός ολοκληρωμένου σχεδίου σε αυτήν την κατεύθυνση.

Το εφηβικό όνειρό μου ήταν να γίνω μαθηματικός, διότι μου τράβαγαν οι αριθμοί τόσο πολύ το ενδιαφέρον, όπως φυσικά και οι στατιστικοί πίνακες, γενικά οι αναλύσεις που περιείχαν αριθμητικά δεδομένα.

Το όνειρό μου δεν πραγματοποιήθηκε, όμως τα ενδιαφέροντά μου δεν άλλαξαν, παρέμεινε το γεγονός να αγαπάω όσα ανέφερα παραπάνω.

Παρ' όλα αυτά, οι πίνακες του τρίτου κειμένου των Θέσεων για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ πραγματικά με προβλημάτισαν και με ...ζάλισαν!

Αν και άκρως ενδιαφέροντες, προφανώς θα τους ζήλευαν πολλές κρατικές υπηρεσίες ή και διεθνείς οργανισμοί, δύσκολο να παραμείνουν στη μνήμη όλα όσα αναφέρονται εκεί.

Αλήθεια, τι να πρωτοκρατήσει κανείς από τον ...κατακλυσμό αυτών των πινάκων!

-- Τη μείωση κατά πεντακόσιες χιλιάδες του δυνητικά ενεργού πληθυσμού, ή ίσως τον διπλασιασμό της ανεργίας, από 490.000 στους 820.000 ανέργους, μέσα σε δέκα χρόνια (σελ. 6, Πίνακας 1, χρονική περίοδος 2009 - 2019);

-- Μήπως το παράδοξο των αυξομειώσεων σημαντικών κλάδων της οικονομίας σε σχέση με την ΑΠΑ (σελ. 10, Πίνακας 5, χρονική περίοδος 2000 - 2017);

Για παράδειγμα, να αναφέρουμε τη μείωση κατά 31,15% του αγροτικού τομέα και κατά 35,58% του εμπορίου.

Στον αντίποδα, έχουμε την αύξηση κατά 35,67% της ακίνητης περιουσίας και κατά 20,59% του Δημοσίου.

-- Σίγουρα, αν μπορέσουμε, να κρατήσουμε τη σημαντική αύξηση του Δημοσίου επί ΣΥΡΙΖΑ (σελ. 12, Πίνακας 6), μεταξύ 2015 - 2019, κατά 28.800 υπαλλήλους ή σε ποσοστό 9,2%. Για να καταλάβουμε καλύτερα τη στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ π.χ. στην ΑΔΕΔΥ!

-- Μάλλον το πρώτο στοιχείο του Πίνακα 13 (σελ. 24), όπου φαίνεται ότι ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός της χώρας μας μόλις φτάνει το 43,93% του γενικού πληθυσμού.

-- Ισως και ότι το σύνολο των μεταναστών στη χώρα μας (στοιχεία του 2019) ανέρχεται σε 537.600 ανθρώπους (87.900 από χώρες της ΕΕ, 449.700 από άλλες) (Πίνακας 15, σελ. 27).

Φαίνεται ότι όλα τα παραπάνω μας δίνουν καλύτερα να αντιληφθούμε όσα αναφέρονται στα παρακάτω άρθρα των Θέσεων.

Οπως π.χ. στο Κεφάλαιο Γ', σελ. 32, όσον αφορά το συνδικαλιστικό κίνημα.

Στον ιδιωτικό τομέα, σε σύνολο 2.400.000 περίπου εργαζομένων, μόλις το 15% ή 360.000 πήραν μέρος σε αρχαιρεσίες την τελευταία τριετία.

Στο Δημόσιο πήρε μέρος το 62% (265.000 υπάλληλοι σε περίπου 428.000), ποσοστό μάλλον πολύ μικρό αν σκεφτεί κανείς ότι δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα του ιδιωτικού τομέα.

Τα παραπάνω δείχνουν μεγάλη απαξίωση του κόσμου προς τον συνδικαλισμό, οφείλουμε να προβληματιστούμε και να δούμε αντικειμενικά τις αιτίες. Αναφέρονται πολύ αναλυτικά στις Θέσεις, όμως θα τόνιζα ιδιαίτερα τη μεγάλη ζημιά του ρουσφετιού, των εργοδοτικών παρεμβάσεων, όπως και τη μη αξιοποίηση, στον βαθμό που θα έπρεπε, της εμπειρίας συνδικαλιστών που βγήκαν στη σύνταξη.

Πεδίον δόξης λαμπρόν, το Πανελλαδικό Σώμα μετά το Συνέδριο, εάν και εφόσον μπορέσει να υλοποιηθεί, στο οποίο θα πρέπει να επιδιωχθεί η συμμετοχή καταξιωμένων συνδικαλιστών ενεργών και συνταξιούχων όχι μόνο της Αθήνας, αλλά και της περιφέρειας. Στο ίδιο πλαίσιο, θα πρέπει να δούμε από πιο κοντά το μέγα πρόβλημα της ανεργίας, των ανέργων συντρόφων και οπαδών μας. Οχι μόνο με καλέσματα και συναντήσεις, αλλά να παρθούν και πιο ουσιαστικά μέτρα.

Μια ακόμα παρατήρηση. Το ΠΑΜΕ θα πρέπει να οργανωθεί ακόμα πιο ουσιαστικά, στα χνάρια της ΕΣΑΚ-Σ και ίσως ακόμα πιο πολύ.

Δυο λόγια σχετικά με το Κεφάλαιο Δ'.

Δεν μπορεί να υλοποιηθεί η μεγάλη κατάκτηση των προηγούμενων Συνεδρίων του Κόμματος, η Απόφαση για τη Λαϊκή Κοινωνική Συμμαχία, εάν και εφόσον δεν προσπαθήσουμε να την κάνουμε πράξη, όπως είχαμε ξεκινήσει παλιά, με τις Λαϊκές Επιτροπές, με τη συμμετοχή σε αυτές οπαδών και φίλων, ακόμα και ανθρώπων που θέλουν να έρθουν μαζί μας, χωρίς να συμφωνούν σε όλα μαζί μας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να βρούμε κόσμο και για το ΠΑΜΕ, για την Τοπική Διοίκηση κ.λπ.

Η παρέμβαση του Κόμματος, της ΚΝΕ, στο μαθητικό κίνημα, στους φοιτητές και τους σπουδαστές, δεν θα πρέπει να περιορίζεται μόνο στις διάφορες εκλογικές διαδικασίες. Οφείλουμε να παρεμβαίνουμε όλο τον χρόνο. Τα Λαϊκά Φροντιστήρια μπορούν να είναι μια καλή μαγιά και πρέπει να συνεχιστούν. Επίσης θα πρέπει να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε θεατρικές ομάδες, αθλητικές, όπως π.χ. σκακιού, ακόμα και μουσικές. Διάφορες εκδηλώσεις μαζικές, με βάση τα παραπάνω, θα φέρουν πολύ κόσμο κοντά μας, όπως γίνεται και στα Φεστιβάλ της Νεολαίας μας.

Συνολικά, τα τρία κείμενα των ενιαίων Θέσεων του Κόμματός μας, ενόψει του 21ου Συνεδρίου του, με τα συνολικά 149 άρθρα τους, καθένα από τα οποία θα μπορούσε να είναι ξεχωριστό... πανεπιστημιακό μάθημα στις Σχολές Πολιτικών, Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο, προσφέρονται για τα παρακάτω πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικά συμπεράσματα.

1. Η προηγούμενη αξιόλογη, σπουδαία συνολική δράση του Κόμματος, μαζί με τη διόρθωση των αδυναμιών, πρόκειται να σηματοδοτήσει ένα νέο ξεκίνημα για πιο πολλές επιτυχίες, μεγαλύτερη διείσδυση στους εργαζόμενους, ακόμα και καλύτερη προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα σε μια ενδεχόμενη επαναστατική κατάσταση.

2. Ο καπιταλισμός βρίσκεται πλέον σε προφανές αδιέξοδο, η μόνη του προσφορά - τρόπος του λέγειν - από δω και πέρα θα είναι διάφορες μορφές βαρβαρότητας, τοπικοί ή και γενικοί πόλεμοι. Η όξυνση που προωθεί ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ με την Κίνα και τη Ρωσία δεν προδικάζει κάτι διαφορετικό.

Μόνο μια ξεκάθαρη σοσιαλιστική - κομμουνιστική προοπτική αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική λύση.

Η κοινωνική ιδιοκτησία, ο εργατικός έλεγχος, ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας μπορεί να παρέχει το απαραίτητο διέξοδο για ολόκληρη την ανθρωπότητα σήμερα, αλλά και αύριο.

3. Το ΚΚΕ αναλαμβάνει μεγάλα καθήκοντα για την ανασυγκρότηση του κινήματος της εργατικής τάξης, για τη συγκρότηση της Κοινωνικής Συμμαχίας, για να ανοίξει ο δρόμος προς τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Και με τη συνολική δράση του, αλλά και με τις Θέσεις που παρουσίασε η ΚΕ του Κόμματος, μας δείχνει ότι δεν αρκεί απλά και μόνο να αισθανόμαστε υπερήφανοι που ανήκουμε στο ΚΚΕ, που είμαστε κομμάτι του, αλλά και μας «φορτώνει» (με την καλή έννοια) υψηλά καθήκοντα.

Η ΚΕ μάς έδειξε τον δρόμο.

Ας προσπαθήσουμε να τα καταφέρουμε να τον διαβούμε.

Πιστεύω ότι μάλλον θα τα καταφέρουμε!

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο. Ολες σχεδόν οι Θέσεις του πρώτου κειμένου φανερώνουν το ιδεολογικό μας έλλειμμα.

Ιδεολογικό έλλειμμα που η κάλυψή του είναι απαραίτητη προϋπόθεση ή αναγκαία και ικανή συνθήκη:

Στην πολιτική και κομματική μας δραστηριότητα.

Στον έλεγχο προς τα πάνω.

Στις αποφάσεις.

Στη σωστή και συνεπή στόχευση.

Κύριο σημείο επεξεργασίας του 21ου Συνεδρίου είναι ο διακριτός ρόλος του ΚΚΕ ως ισχυρής οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής εργατικής πρωτοπορίας, σαν απάντηση στα ζωτικά προβλήματα που ζητούν λύση.

Γι' αυτό πρέπει να γίνει πιο κατανοητός, επίμονος και υπομονετικός ο λόγος μας, που σημαίνει ότι όσο περισσότερο καταρτισμένοι ιδεολογικά είμαστε, τόσο πιο απλά και κατανοητά θα τα μεταφέρουμε, ώστε να δώσουμε απάντηση στα ζωτικά καθημερινά προβλήματα που απαιτούν λύση με συμπαράσταση, συμμετοχή, δράση. Να αναδεικνύουμε τα προβλήματα αλλά και τις αιτίες τους. Να προβάλλουμε τρόπους και προοπτική διεκδίκησης μέχρι τέλους, έστω και με μια ανακοίνωση, το πιο απλό και αποκαλυπτικό όπλο μας, ακόμα και ελλείψει αγωνιστικών διαθέσεων από τους εργαζόμενους. Να εμβαθύνουμε, να διεκδικούμε ακόμα και με αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, και όχι μόνο όταν η διεκδίκηση έρχεται από πάνω ή ευνοεί ο συσχετισμός.

Να συνεργαζόμαστε, να έχουμε τη δυνατότητα να ακούμε συντρόφους μας, όσο ευφυή κι αν θεωρούμε τον εαυτό μας, μπορεί κάτι να μας διαφεύγει. Τα παραπάνω όμως θέλουν χρόνο, γνώση και δράση. Δεν αρκεί η περιγραφή γεγονότων ή διαθέσεων.

Είναι γεγονός ότι πρωταγωνιστούμε στην προσπάθεια οργάνωσης της πάλης, σε αγώνες για μισθούς, για απαλλαγή λαϊκών νοικοκυριών από χρέη, για προστασία ανέργων κ.λπ. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις, κυρίως συνδικαλιστικών ζητημάτων, τα οποία δεν καθορίζονται από τα πάνω, λ.χ. διεκδικήσεις μας λόγω Covid, που βρίσκουν εμπόδιο σε υπεύθυνα στελέχη και συνδικαλιστές, κυρίως λόγω άγνοιάς τους, παρόλο που αυτά τα αιτήματα ελαφρύνουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Αυτή η ιδεολογική σύγχυση οδηγεί στην ερμηνεία της διεκδίκησης ενός δικαιώματος ως χάρη από την εργοδοσία, και επιπλέον εμποδίζει τη δυνατότητα διεύρυνσής μας στον χώρο των εν ενεργεία και συνταξιούχων...

Οσο κι αν το εργατικό κίνημα είναι σε ύφεση, πρέπει να βρούμε τον χρόνο, με τον σωστό καταμερισμό εργασιών από τις Οργανώσεις, αλλά και με βοήθεια και από άλλους συντρόφους - αν δεν έχουμε είτε τον χρόνο είτε τη γνώση - και από φίλους του Κόμματος, για να γίνει πιο αποτελεσματική η δράση μας. Τρέχουμε να ξεπετάξουμε τις υποθέσεις, χωρίς στο τέλος να μαζεύουμε συμπεράσματα και πείρα, χωρίς να συζητάμε θετικά και αρνητικά, ώστε να διορθώνουμε και να προχωράμε... βάζοντας απλά και διεκπεραιωτικά «τικ» στις υποχρεώσεις μας. Δεν καταφέρνουμε κάτι έτσι.

Εχουμε απαιτήσεις από τα μέλη, και σωστά. Οι σχολές θεωρώ ότι είναι απαραίτητες για όλα τα μέλη, όχι μόνο για τα στελέχη.

Γιατί όταν προβάλλουμε τις δυνατότητες για σοσιαλιστική οικοδόμηση, για επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, για κοινωνικοποίηση της παραγωγής, για εξάλειψη κάθε μορφής ιδιοκτησίας κ.λπ., πώς τα παρουσιάζουμε στις συναναστροφές μας; Πώς τα αιτιολογούμε στους εργασιακούς χώρους; Πού στοχεύουμε; Πώς την ξετυλίγουμε την κουβέντα; Πώς τα συνδυάζουμε με τα εργασιακά, τα συνδικαλιστικά, τις προεκτάσεις, τις αιτίες, τις προοπτικές;

Εχουμε ευθύνη από τα κάτω που δεν διαθέτουμε χρόνο να μελετάμε τον «Ρίζο», την ΚΟΜΕΠ, τα βιβλία μας. Με καλύτερο καταμερισμό χρόνου να χτίζουμε την ιδεολογική μας θωράκιση, να μελετάμε την Ιστορία. Είναι τα ιδεολογικά μας όπλα στην αντιμετώπιση ενός αντικομμουνιστικού περιβάλλοντος που διαθέτει ισχυρά και παραποιητικά μέσα.

Ευθύνη έχει ο Γραμματέας, Γραφεία και επόμενα οι Τομεακές Οργανώσεις, που δεν σχεδιάζουν ετησίως τα μαθήματα, έξι νομίζω ότι άνετα μπορούν να πραγματοποιηθούν και μάλιστα να γίνονται με τη μαιευτική μέθοδο. Μαθήματα απαραίτητα για τις αντικειμενικές ανάγκες του κομμουνιστή, αλλά και για τις σύγχρονες που παρουσιάζονται.

Εξαιτίας της έλλειψης του ραδιοφωνικού «902», με τη συνεχή ενημέρωσή του, και του ελάχιστου διαθέσιμου χρόνου μας, θα πρότεινα ένα είδος «τράπεζας θεμάτων» όπου θα συμμετέχουμε ως μέλη αλλά και ως στελέχη, με προτάσεις για διάβασμα με προτεραιότητα (0), (1), (2), π.χ. ένα άρθρο από ΚΟΜΕΠ, ένα μονόστηλο του καθημερινού «Ρίζου», δύο άρθρα του Κυριακάτικου κ.λπ.

Ακόμη, τα επιστημονικά συνέδρια σαν αυτά του Μπρεχτ - μεγάλο σχολείο - οι σύντροφοι τα παρακολουθούσαν ελάχιστες ώρες ή απουσίαζαν. Ετσι έχασαν γνώση που δεν μεταφέρεται αλλά βιώνεται στον χώρο, εισέρχεται στο είναι μας σαν δικό μας βίωμα, αναπτύσσει κριτική σκέψη, αποτελεί «λυσάρι» στο μέλλον.

Η γνώση μας θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να επιτυγχάνεται σύγκλιση των θέσεών μας με αυτές της ΚΕ και του ΠΓ. Να συμφωνούμε με το περιεχόμενο αποφάσεων της ΚΕ όχι από άκριτη επιλογή και συνήθεια, όχι μόνο από τυφλή εμπιστοσύνη, αλλά από γνώση και κριτική σκέψη.

Να έχουμε τη δυνατότητα του σωστού κριτηρίου σε δύσκολες συνθήκες παρανομίας, σε δύσκολες στιγμές στο πλαίσιο της εσωκομματικής διαδικασίας, στη διαπάλη με τον οπορτουνισμό.

Η καθοδήγηση που κατεβαίνει από τα πάνω δεν υπόκειται σε επαρκή μελέτη, έλεγχο και εμβάθυνση από τα στελέχη, ώστε με την επακόλουθη κατανόηση να υπάρχει ανάλογη παρουσίαση στις ΚΟΒ με επιχειρήματα, που μας θωρακίζουν στις συζητήσεις, στις παρεμβάσεις, στις διεκδικήσεις.

Τα όποια ερωτήματα από τα κάτω προς τα πάνω θα πρέπει να διατυπώνονται χωρίς δισταγμό. Δισταγμός που γεννιέται ή από υπερβολική αυστηρότητα, ή από άγνοια, ή από ευφυΐα κακώς νοούμενη των πάνω - Θ. 18.

Στη Θ. 15, οι ανάγκες του Γραμματέα μπορούν να ξεπεραστούν με συμμετοχή στο Γραφείο μελών με πολλά χρόνια σε ηλικία και στο Κόμμα, σε αναλογία περίπου κατά 1/3, αλλά απαραίτητη είναι και η επικουρική συμμετοχή νέων, προερχόμενων από την ΚΝΕ, με πίστη και γερές θέσεις, ώστε να διατηρείται η αλυσίδα, να προετοιμάζεται και να προφυλάσσεται η διαδοχικότητα των γενεών - Θ. 13.

Εχοντας σαν αξιώματα (Θ. 31) να μην υποτιμάμε τον ρόλο του οπορτουνισμού, που υποσκάπτει και συκοφαντεί το κίνημα, όπως και τη Θ. 23, να μη συγχέουμε τις συντροφικές σχέσεις με τη φιλικότητα, που οδηγεί σε υποβάθμιση της κριτικής σε υποκειμενισμό και δημιουργία προσωπικού κύκλου επιρροής, έχοντας ως προϋπόθεση την ιδεολογικοπολιτική μας ενότητα, έχοντας στη μνήμη μας ότι κοινή παράμετρος στα προ εμφυλίου γεγονότα αλλά και το διάστημα 1989 - 1991 ήταν οι ιδεολογικές ελλείψεις μας (χωρίς διάθεση εξίσωσης των περιόδων), έχοντας πίστη στον σκοπό μας υπό την καθοδήγηση της ΚΕ και του ΠΓ, των ΚΟΒ μας, εύχομαι καλό μας 21ο Συνέδριο.

Η εξέλιξη της ταξικής διάρθρωσης σε συνδυασμό με τις κλαδικές μεταβολές είναι μια πολύ σημαντική δουλειά. Είναι δουλειά που πρέπει να γίνεται τακτικά από κάθε Οργάνωση Περιοχής και κάθε Τομεακή Οργάνωση, για τον καλύτερο προσανατολισμό της δουλειάς μας στην εργατική τάξη και στα σύμμαχα λαϊκά στρώματα, καθώς και για την καλύτερη ιεράρχηση κλάδων από την κάθε Οργάνωση.

Με αυτό τον τρόπο δουλειάς λειτούργησε η Κομματική Οργάνωση και στην Αρτα, με αποτέλεσμα να εντοπίσει σε ποιους χώρους συγκεντρώνονται νέοι εργαζόμενοι και να δώσει προσανατολισμό και στην αντίστοιχη Οργάνωση της ΚΝΕ. Αυτό μας έδωσε τη δυνατότητα πιο στοχευμένα να καταγράψουμε και να έρθουμε σε επαφή με περισσότερους νέους εργαζόμενους.

Παρ' όλα αυτά, το γεγονός ότι η Οργάνωση της ΚΝΕ έχει καλύτερη εξοικείωση και πείρα σε θέματα που αφορούν την παρέμβαση στους μαθητές και τους φοιτητές, έχει ως αποτέλεσμα η δουλειά στην εργατική τάξη και τη νεολαία της συχνά να μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Επιπλέον επαναπαυόμαστε και πολλές φορές την αφήνουμε στη δουλειά του Κόμματος. Πιστεύω ότι θα βοηθούσε να συγκροτηθούν ομάδες που θα βλέπουν την παρέμβασή μας στους νέους εργαζόμενους, σε επίπεδο Οργανώσεων Περιοχής της ΚΝΕ με την ανάλογη καθοδηγητική βοήθεια από το Κόμμα. Ταυτόχρονα τα κομματικά μέλη που είναι χρεωμένα σε αυτή τη δουλειά στην ΚΝΕ, να συμμετέχουν στις αντίστοιχες ομάδες του Κόμματος.

Σε ό,τι αφορά τη δράση μας στο εργατικό κίνημα, ο κομματικός σχεδιασμός για το Εργατικό Κέντρο Αρτας, ιδιαίτερα στην περίοδο της πανδημίας και οι παρεμβάσεις που έγιναν βοήθησαν πολύ στο ανέβασμα του κύρους του ΕΚΑ στη συνείδηση της εργατικής τάξης της πόλης. Το γεγονός ότι είχαμε αντανακλαστικά, δηλαδή εκτιμήσαμε σωστά τις διαθέσεις που επικρατούσαν, σε συνδυασμό με την άμεση παρέμβασή μας, οδήγησε οι αγώνες που γίνονται στην πόλη μας να χτυπάνε στην καρδιά του προβλήματος, να βάζουν στο επίκεντρο την πάλη ενάντια στον πραγματικό εχθρό, το κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του. Ενδεικτικά αναφέρω κάποια από αυτά:

1) Το κλείσιμο εργοστασίου που εμφανίστηκαν κρούσματα Covid-19 και έκλεισε μετά από παρέμβαση του Εργατικού Κέντρου, κόντρα στην προσπάθεια της εργοδοσίας και της Τοπικής Διοίκησης να τα αποκρύψουν.

2) Τα δύο θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» στην πόλη, που έγιναν το τελευταίο διάστημα. Αφορούσαν έναν εργαζόμενο delivery και έναν εργαζόμενο σε γνωστό εργοστάσιο παραγωγής τυριών. Και στις δύο περιπτώσεις η παρέμβαση του Εργατικού Κέντρου ήταν άμεση.

Ειδικά σε ό,τι αφορά το δεύτερο εργατικό «ατύχημα», έγινε προσπάθεια από τις δυνάμεις μας ώστε βήμα το βήμα, με συνθήματα και παρεμβάσεις, ώστε η οργή και η θλίψη του λαού και της νεολαίας της περιοχής να πάρει όσο το δυνατόν αγωνιστικό και ταξικό προσανατολισμό. Υπήρχε άμεση παρέμβαση του ΕΚΑ, όταν έγινε γνωστό το «ατύχημα». Το Εργατικό Κέντρο κάλεσε κατευθείαν σε συγκέντρωση έξω από το εργοστάσιο και σε 2ωρη στάση εργασίας την επόμενη μέρα, έξω από την είσοδο του εργοστασίου, με κεντρικό σύνθημα «Εδώ σκοτώθηκε ο Χρήστος». Ολη αυτή η παρέμβαση που κάναμε οδήγησε σε μια από τις μαζικότερες συγκεντρώσεις που έχουν γίνει στην πόλη, με μεγάλη συμμετοχή νεολαίας και με κεντρικό σύνθημα «Κέρδη βουτηγμένα στο αίμα των εργατών». Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να μην περάσει στην συνείδηση του κόσμου η άποψη ότι «ήταν η κακιά η ώρα», αλλά ότι ήταν εργοδοτικό έγκλημα και ότι το κεφάλαιο μπροστά στα κέρδη του δεν υπολογίζει ανθρώπινες ζωές.

Επιπλέον όλο το προηγούμενο διάστημα η Οργάνωση ήρθε σε επαφή με περισσότερο κόσμο, γιατί ασχοληθήκαμε με πλευρές που αγκαλιάζουν το σύνολο της ζωής της εργατικής τάξης και των σύγχρονων αναγκών τους. Τέτοια παραδείγματα ήταν η δημιουργία από το ΕΚΑ του θερινού σινεμά, όπου γίνονται προβολές ταινιών, θεατρικές παραστάσεις, λαϊκά γλέντια κ.λπ. Επίσης τα λαϊκά μαθήματα, η συγκέντρωση τροφίμων τις μέρες των Χριστουγέννων, η εθελοντική αιμοδοσία κ.ά. είναι επίσης σημαντικές πρωτοβουλίες. Είναι όμως ακόμη ζητούμενο στον τρόπο δουλείας μας ώστε αυτές οι πρωτοβουλίες του Εργατικού Κέντρου να δένονται και με την ανάπτυξη της δουλειάς σε όλο τον χώρο της νεολαίας. Να διαμορφώνουμε όρους για μαζική ένταξη των νέων εργαζομένων στο εργατικό κίνημα και ακόμη παραπέρα στην επαφή με τις θέσεις και την πολιτική του Κόμματος. Εδώ είναι που πρέπει να μετρήσουμε βήματα το επόμενο διάστημα.

Τέλος, πολύ σωστά το Κόμμα εντοπίζει ότι δρούμε σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Εξίσου όμως σημαντικό είναι ότι αυτό δεν το λέμε για να μας πιάνει μοιρολατρία και απογοήτευση, αλλά για να ριχτούμε πιο βαθιά στα προβλήματα και στις ανάγκες των εργαζομένων κάθε κλάδου. Χρειάζεται υπομονή και επιμονή σε αυτή τη δουλειά, που δεν θα αποτυπωθεί σήμερα, αλλά σε φάσεις ανόδου της ταξικής πάλης. Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι ούτε η συνείδηση, ούτε οι συνθήκες παραμένουν στατικές. Γι' αυτό πρέπει από τώρα να θωρακίσουμε ακόμη καλύτερα, οργανωτικά, ιδεολογικά και πολιτικά το Κόμμα και την ΚΝΕ, για να μπορέσουμε με την πρωτοπόρα δράση μας, σε μη επαναστατικές συνθήκες, να διαμορφωθεί η Κοινωνική Συμμαχία και να αποτελέσει το πρόπλασμα για τη διαμόρφωση του επαναστατικού εργατικού - λαϊκού μετώπου, σε επαναστατικές συνθήκες.

Πολλές φορές αναφέρουμε ότι ως κριτήριο για τη λειτουργία και τη δράση μας θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τις απαιτήσεις των καιρών, κατά πόσο δηλαδή αυτές ανταποκρίνονται στις τρέχουσες ανάγκες του λαϊκού κινήματος και τις επιθέσεις που δέχεται η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα.

Εκτός από τις αντικειμενικές δυσκολίες, για τις οποίες δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα - πρέπει να ξέρουμε ότι η λειτουργία του κόμματος επηρεάζεται από την γενικότερη άσχημη κατάσταση της κοινωνίας, φυτρώνει στο έδαφος της στασιμότητας και παρακμής που υπάρχει - αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά είναι η δική μας λειτουργία.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ...

Σε πολλά Συνέδρια του Κόμματος, τουλάχιστον από το 15ο, επισημαίναμε μία σειρά από αδυναμίες στην κομματική λειτουργία και στον προσανατολισμό και χρησιμοποιούσαμε λίγο - πολύ τις ίδιες λέξεις για να τις χαρακτηρίσουμε.

Αναφέρουμε επιγραμματικά:

«Πρακτικισμός», «ρουτίνα», γενικολογία», «αποσπασματικότητα», «μετάθεση ευθυνών προς τα κάτω και προς τα πάνω», «μηχανιστικός τρόπος σκέψης», «πολυχρέωση», «έλλειψη συλλογικότητας», «καθηκοντολογία», «εμπειρισμός».

Τι όμως συμβαίνει και δεν αντιμετωπίζουμε αποφασιστικά τα φαινόμενα αυτά (που θα μπορούσαμε να τα πούμε και γραφειοκρατικά όπως έκανε ο Λένιν αναφερόμενος στην πρώιμη σοβιετική κοινωνία) που συνεχώς επανέρχονται και είναι ένα ζήτημα να εκτιμήσουμε το κατά πόσο μεγεθύνονται ή όχι;

Οι γενικόλογες διαπιστώσεις δεν βοηθούν στην αντιμετώπισή τους όταν δεν συνοδεύονται από μετρήσιμα και ελέγξιμα μέτρα, προσδιορισμένα χρονικά, για το κατά πόσο υλοποιείται η αντιμετώπισή τους.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Με την επιφύλαξη ότι η γενίκευση των εκτιμήσεων είναι αρμοδιότητα ανώτερων οργάνων που έχουν μια συνολικότερη εικόνα, μπορούμε να πούμε...

Τα εισηγητικά κείμενα πρέπει να μοιράζονται από πριν και να διαμορφώνονται συλλογικά ώστε τα μέλη των οργάνων που συμμετέχουν στη συζήτηση να είναι επαρκώς προετοιμασμένα. Πρέπει να αποφύγουμε τη γενικολογία και να υπάρχει έλεγχος υλοποίησης στα όποια καθήκοντα τίθενται (που, ας σημειωθεί, πολλές φορές υπερβαίνουν τις δυνατότητες των Οργανώσεων).

Να επιδιώκουμε πιο σύντομες και περιεκτικές τοποθετήσεις των καθοδηγητικών οργάνων χωρίς επαναλήψεις για τα αυτονόητα.

Ενα κ.μ. που είναι σε ένα ενδιάμεσο όργανο υποτίθεται ότι ξέρει ποια είναι η γενική πολιτική μας αλλά και την τρέχουσα πολιτική κατάσταση.

Στις συνεδριάσεις να κρατάμε μία στοιχειώδη λειτουργία στη συζήτηση γιατί, όσο δεν αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα αυτό, υπάρχει ο κίνδυνος να το αναπαράξουμε και διαμορφώσουμε μία νέα γενιά στελεχών σε λαθεμένη βάση.

Στη λειτουργία του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού θα πρέπει να ενισχυθεί το δημοκρατικό σκέλος της καταστατικής μας αρχής και να ξαναδούμε κάποιες καθοδηγητικές πρακτικές.

Η δουλειά πέφτει σε λίγους συντρόφους με αποτέλεσμα να μην μπορούν ούτε οι ίδιοι να ανταποκριθούν. Εγκλωβίζονται σε μία αντιμετώπιση τρεχόντων μόνο προβλημάτων.

Η πρακτική αυτή δεν βοηθά στην ανάληψη πρωτοβουλιών, μέσα στα πλαίσια του προγράμματος και των κανόνων λειτουργίας, περιμένοντας την εντολή από πάνω.

Αυτό, με τη σειρά του, δεν συντελεί στο να βελτιωνόμαστε, ακόμη και κάνοντας λάθη, αλλά βγάζοντας τα σωστά συμπεράσματα.

«Η δουλειά των κομμουνιστών δεν είναι να προσπαθούν να τα κάνουν όλα μόνοι τους... Να καταπιάνονται με 20 υποθέσεις και να μην τελειώνουν καμιά... μα να οργανώνουν τον έλεγχο της δουλειάς τους από τα κάτω, από την πραγματική μάζα...», έγραφε ο Λένιν.

Χρειάζεται μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και αξιοποίηση όλων των μελών των Τομεακών Επιτροπών και ενθάρρυνση για την ανάληψη πρωτοβουλιών από τις Οργανώσεις Βάσης.

Ο Λένιν το 1921 μιλούσε για «Περισσότερη πρωτοβουλία στα τοπικά όργανα... Περισσότερη προσοχή στην πρακτική πείρα».

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Χρειάζεται τήρηση των κανόνων λειτουργίας των μαζικών φορέων ώστε να έχουμε στέρεα και μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα. Είναι ζήτημα ουσίας και όχι θεσμολαγνείας.

Η παρέμβασή μας στην κοινωνία πρέπει να παίρνει υπόψη την κατάσταση και ιδιομορφίες κάθε περιοχής, το επίπεδο του λαϊκού κινήματος ώστε να υπάρχει εξειδίκευση της δράσης και των κινητοποιήσεων.

Πρέπει να αποφεύγουμε μία αριθμητική εκτίμηση της δράσης μας, ποσοτική και όχι ποιοτική.

Για παράδειγμα μετράμε τον αριθμό των κινητοποιήσεων, τον αριθμό των φύλλων της εφημερίδας χωρίς να εξετάζουμε αν, για παράδειγμα, η εφημερίδα διαβάζεται, αν κατανοείται ή όχι και από πόσους, αν αυτή η ανάγνωση και η κατανόηση έχει κάποια ορατά αποτελέσματα.

Θα ήταν καλύτερα να κάνουμε λιγότερες εκδηλώσεις αλλά καλύτερα προετοιμασμένες, πιο ποιοτικές και με περισσότερο κόσμο. «Καλύτερα λιγότερα και ποιοτικά ανώτερα», έγραφε στο τελευταίο του άρθρο του Λένιν το 1923.

Χρειάζεται ένα ενιαίο, επιτελικό σχέδιο, χρονικά προσδιορισμένο, ένα σχέδιο δράσης στη βάση της μελέτης της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής σε κάθε νομό, που θα κάνει πιο ορατή και ρεαλιστική τη γενικότερη πρότασή μας για τον σοσιαλισμό.

Κύριος στόχος μας είναι να διαδώσουμε ιδέες, αξίες, επιχειρήματα και με τη δύναμη του παραδείγματος μιας αγωνιστικής στάσης ζωής.

Να προκύπτει αβίαστα, φυσικά η ανάγκη μιας άλλης κοινωνίας, με άλλες αξίες και η ανάγκη για οργανωτική ένταξη και πάλη μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Χωρίς αυτή την προϋπόθεση, χωρίς να ωριμάσουν οι καταστάσεις, οι οργανωτικές επιτυχίες μας θα είναι και λίγες και πρόσκαιρες.

ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Να αρχίζουμε να ασχολούμαστε πιο συγκροτημένα με την έμμεση ιδεολογική επίδραση της άρχουσας τάξης στο λαό.

Π.χ. διαφήμιση εταιρικής ευθύνης, «Αειναυτες» (εκπομπή για εφοπλιστές), πολιτιστικοί σύλλογοι (προβολή χορηγών), τηλεοπτικά έργα και διαφημίσεις, εκκλησία, διαφήμιση ιδιωτικής υγείας.

Οι κεντρικές παρεμβάσεις του ΚΚΕ στο χώρο του πολιτισμού και της τέχνης ήσαν εύστοχες και χρήσιμες, έχουν εξοπλίσει τα μέλη μας με γνώσεις και έδωσαν έναν αισθητικό και ιδεολογικό προσανατολισμό.

Αυτό που χρειάζεται είναι η παρέμβασή μας σε τοπικό επίπεδο σε μια σειρά από πολιτιστικούς συλλόγους.

Γνώση της ιστορίας και χρησιμοποίηση, πιο συχνά, ιστορικών «επιχειρημάτων» στην τρέχουσα ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση.

Το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε περιόδους κρίσεων (οικολογική, καιρικά φαινόμενα, πανδημίες, ανταγωνισμοί) στο τρέχον καταναλωτικό και παραγωγικό μοντέλο, όπως το έχει διαμορφώσει. Μόνο μέσα από την καταστροφή ελπίζει να ανανεωθεί αλλά κάθε φορά φέρνει την ανθρωπότητα πιο κοντά στο χείλος του γκρεμού.

Να διαχωρίσουμε πιο καθαρά τη δική μας θέση και να αναδείξουμε τα πρότυπα, τις προτεραιότητες και τις αξίες μιας άλλης κοινωνίας.

Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου είναι σύνθετη και πρέπει να την προσεγγίσουμε, όσο μπορούμε, από πολλές πλευρές.

Να χρησιμοποιήσουμε ως βοηθητικά εργαλεία την κοινωνιολογία, την ψυχολογία, τη λογοτεχνία κ.λπ.

Με την πίστη ότι μετά το Συνέδριο θα βγούμε πιο δυνατοί.