Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο.

Το ζήτημα της οργάνωσης του αγώνα για τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες και του ανοίγματος μετώπων πάλης για τα καθημερινά προβλήματα της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων και των αγροτών, απασχολεί συνεχώς το Κόμμα και υπάρχουν πολλές αποφάσεις για αυτό, οι οποίες παραμένουν στα χαρτιά σε κάποιες περιπτώσεις.

Δεν είναι ευθύνη των μελών. Είναι πρώτα και κύρια καθοδηγητικό πρόβλημα.

Δεν λύνεται με ιδεολογικά μαθήματα. Χρειάζεται προσανατολισμός των ΚΟΒ και των Κομματικών Ομάδων από τα καθοδηγητικά Οργανα. Πρώτα και κύρια να γίνεται αντικείμενο συζήτησης στις ΤΕ και μετά στις ΚΟΒ.

Το Κόμμα μας έχτισε την εμπιστοσύνη στον λαό με την οργάνωση αγώνων για τις σύγχρονες κάθε φορά λαϊκές ανάγκες. Δεν έμενε σε διαπιστώσεις αλλά άνοιγε μέτωπα παντού, οργάνωνε τον λαό. Οσο η υπόθεση αυτή δεν γίνεται υπόθεση των καθοδηγητικών Οργάνων και δεν μεταφέρεται προς τα κάτω, τόσο θα μειώνεται αυτή η εμπιστοσύνη.

Να σταματήσουμε να μεταφέρουμε στη βάση τη μοιρολατρία (το κίνημα είναι σε πισωγύρισμα, οι υποκειμενικές συνθήκες δεν είναι ώριμες κ.λπ.) και τον φόβο για να κάνουμε δουλειά στις μάζες. Το ότι είμαστε αδύναμοι σε έναν χώρο δεν μπορεί να είμαστε και απόμακροι. Να αναμετρηθούμε με τις δυσκολίες.

Υπάρχει μια αναντιστοιχία μεταξύ οργανωτικού και εργατικού τμήματος. Η καθοδήγηση των Οργανώσεων ξεχνάει τα ζητήματα αυτά. Ασχολούνται με εκδηλώσεις, διακίνηση του «Ριζοσπάστη», οργανωτικά κ.λπ. Αυτό αντικατοπτρίζεται στη θεματολογία των συνεδριάσεων των ΚΟΒ.

Η μαζική δράση να είναι καθήκον όλων, πρώτα και κύρια των στελεχών, ώστε να μην ξεκοβόμαστε από τον λαό και να κλεινόμαστε στα γραφεία. Δεν αρκεί να διαπιστώνουμε τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Πρέπει να οργανώσουμε λαϊκούς αγώνες ανοίγοντας μέτωπα παντού, στον χώρο δουλειάς, στον κλάδο, αλλά και με προβλήματα που βελτιώνουν την καθημερινότητα του λαού (που δημιουργούνται από κυβέρνηση, δήμο, Περιφέρεια).

Υπάρχουν κόμματα διεθνώς που έχουν γίνει λέσχες συζητήσεων και εκδηλώσεων, ακριβώς γιατί έχασαν τον ρόλο του οργανωτή των λαϊκών αγώνων.

Χίλια θετικά που γίνονται από την καθημερινή επίπονη δουλειά μυρμηγκιού ακυρώνονται στην πράξη με λάθος τακτικές, που επισημαίνονται στις Θέσεις. Οι διαπιστώσεις για αδυναμίες γίνονται γιατί πρέπει να ξεπεραστούν, αφού πρώτα διαπιστωθεί ότι συμβαίνει στην πόρτα μας και όχι κάπου αλλού. Πρέπει να αναμετρηθούμε με τις αδυναμίες αυτές και όχι να τις παραπέμπουμε παρακάτω στα μέλη. Διαφορετικά, τραυματίζεται η εικόνα και εμπιστοσύνη του Κόμματος, και εσωκομματικά αλλά πολύ περισσότερο έξω στον λαό.

Το καθοδηγητικό πρόβλημα δεν είναι όταν δεν διορθώνουν τις στρεβλώσεις, αλλά όταν είναι η αιτία που υπάρχουν. Οταν επιβάλλεται ο λάθος τρόπος που δουλεύουμε στο κίνημα, με «μάξιμουμ αιτήματα» και αντιγραφή του Προγράμματος, κατάργηση της αυτοτέλειας των συνδικάτων, εμπόδια για τις συσπειρώσεις.

Βγαίνουν ανακοινώσεις αντιγραφή από κομματικά κείμενα και το Πρόγραμμα, δημοσιεύονται και στο όργανο της ΚΕ και γίνονται κείμενο κατεύθυνσης και για άλλους.

Εχουμε την πολιτική ευθύνη να μην επιτρέπουμε από κανέναν την κατάργηση της αυτοτέλειας του φορέα όπου ανήκουμε. Επίσης, δεν συμβιβαζόμαστε με φορείς που δεν λειτουργούν, είτε είμαστε μειοψηφία είτε έχουμε την πλειοψηφία.

Το κίνημα βάζει στόχους πάλης και το Κόμμα στόχους εξουσίας. Εχουμε πολλά θετικά από κοινή δράση με άλλους φορείς και επιτροπές αγώνα. Οταν θέλουμε, μπορούμε. Με την ίδια ευκολία όμως χύνουμε και το γάλα, όταν βιαστικά θέλουμε να βάλουμε στη συσπείρωση στόχους εξουσίας, σε μια μάζωξη με κοινό χωρίς ταξική συνείδηση, και από μια πετυχημένη προσπάθεια βγάζουμε αρνητικά αποτελέσματα.

Εμείς έχουμε προκαλέσει την ετικέτα ότι όλα τα παραπέμπουμε στον σοσιαλισμό, αν και είμαστε κάθε μέρα στο πεζοδρόμιο. Πρέπει να συγκρουστούμε με τις δυσκολίες και από τον εύκολο δρόμο του προσωρινού «σεχταρισμού» να επιλέξουμε τον δύσκολο, της μαζικής δράσης, της όξυνσης της αντιπαράθεσης, συμμετέχοντας στις μαζικές διαδικασίες. Να βάλουμε στο τραπέζι τα «μίνιμουμ αιτήματα», αναδεικνύοντας και αντιπαλεύοντας τον λόγο ύπαρξής τους, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Αυτές τις διαπιστώσεις η βάση τις εντόπιζε και τις έθετε δειλά ως απορίες ή ερωτήματα, με απαντήσεις του τύπου «είναι απόφαση». Οταν υπάρχουν αντιρρήσεις, τότε παραβιάζονται και καταστατικά δικαιώματα. Ο καθοδηγητής πρέπει να αφουγκράζεται τη βάση και όχι να προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποδείξει ότι έχει πάντα δίκιο. Δημιουργούνται προβλήματα και τραυματίζεται η ενότητα του Κόμματος. Η δημιουργία όμως ομάδων και διασπάσεων, που προτάσσουν κάποιοι, ξεκινά πάντα από την κορυφή, όχι από τη βάση.

Η δουλειά μας στο κίνημα και γενικότερα η μαζική μας δράση στον λαό αντικατοπτρίζεται και στα εκλογικά μας ποσοστά, είναι δείκτης της δράσης μας όλη την τετραετία. Η μείωση τοπικά αλλά και στις τοπικές εκλογές, όπου πάντα είχαμε διευρυμένα ποσοστά λόγω πιο χαλαρής ψήφου, πρέπει να μας ανησυχεί.

Ο δήμος και η Περιφέρεια δεν είναι λαϊκή οργάνωση αλλά τμήμα του κρατικού μηχανισμού, με ταξικό ρόλο. Οταν προσπαθούμε να βγάλουμε κοινά και ανώδυνα πολιτικά ψηφίσματα με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, δημιουργούμε σύγχυση στον λαό, τη στιγμή που οι άλλες δυνάμεις υλοποιούν την εμπορευματοποίηση κοινωνικών υπηρεσιών, την ανατροπή εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων. Μην το συγχέουμε με τον ρόλο και τη δράση των δικών μας δυνάμεων.

Τους θεωρούμε μέρος του κινήματος και τους καλούμε να ηγηθούν των διεκδικήσεων, αντί να οργανώσουμε μέτωπο απέναντι στα λαϊκά προβλήματα που δημιουργούν οι ίδιοι. Αλλο η συσπείρωση με κοινό πλαίσιο στο κίνημα, και άλλο διαπαραταξιακό ψήφισμα και επιτροπή αγώνα στο Περιφερειακό ή Δημοτικό Συμβούλιο.

Δεν ανοίγουμε το μέτωπο της αντιπαράθεσης με τις άλλες δυνάμεις και κρατάμε έναν περίεργο «πολιτικό πολιτισμό» απέναντι στις δράσεις του τοπικού βουλευτή, ούτε καν απλή κριτική.

Να βγει κανονισμός για τον τρόπο που η βάση θα γνωμοδοτεί για την κατάρτιση των ψηφοδελτίων. Η σταυροδοσία γίνεται με λάθος τρόπο και κάνει μεγαλύτερη ζημιά από ό,τι επιδιώκει.

Οι παράγοντες που οδήγησαν στην ανατροπή του σοσιαλισμού οδήγησαν και το ΚΚΣΕ ξεκομμένο από τη βάση. Το Καταστατικό μας προβλέπει ότι για σοβαρά θέματα πρέπει να παίρνεται η γνώμη των μελών και να γίνονται αχτίφ. Οπως έγινε η συζήτηση με την Απόφαση της ΚΕ για τα συμπεράσματα των εκλογών.

Για τη δράση μας στο κίνημα, για τα τοπικά ζητήματα, αλλά και για την αυτοτελή κομματική παρέμβαση, θα πρέπει να γίνεται κουβέντα στις ΚΟΒ, στις Κομματικές Ομάδες και σε αχτίφ. Να μη γίνονται ερήμην των μελών. Να εφαρμόζονται τα άρθρα 28 και 29 του Καταστατικού.