Πολλές φορές αναφέρουμε ότι ως κριτήριο για τη λειτουργία και τη δράση μας θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τις απαιτήσεις των καιρών, κατά πόσο δηλαδή αυτές ανταποκρίνονται στις τρέχουσες ανάγκες του λαϊκού κινήματος και τις επιθέσεις που δέχεται η εργατική τάξη και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα.

Εκτός από τις αντικειμενικές δυσκολίες, για τις οποίες δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα - πρέπει να ξέρουμε ότι η λειτουργία του κόμματος επηρεάζεται από την γενικότερη άσχημη κατάσταση της κοινωνίας, φυτρώνει στο έδαφος της στασιμότητας και παρακμής που υπάρχει - αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά είναι η δική μας λειτουργία.

ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ...

Σε πολλά Συνέδρια του Κόμματος, τουλάχιστον από το 15ο, επισημαίναμε μία σειρά από αδυναμίες στην κομματική λειτουργία και στον προσανατολισμό και χρησιμοποιούσαμε λίγο - πολύ τις ίδιες λέξεις για να τις χαρακτηρίσουμε.

Αναφέρουμε επιγραμματικά:

«Πρακτικισμός», «ρουτίνα», γενικολογία», «αποσπασματικότητα», «μετάθεση ευθυνών προς τα κάτω και προς τα πάνω», «μηχανιστικός τρόπος σκέψης», «πολυχρέωση», «έλλειψη συλλογικότητας», «καθηκοντολογία», «εμπειρισμός».

Τι όμως συμβαίνει και δεν αντιμετωπίζουμε αποφασιστικά τα φαινόμενα αυτά (που θα μπορούσαμε να τα πούμε και γραφειοκρατικά όπως έκανε ο Λένιν αναφερόμενος στην πρώιμη σοβιετική κοινωνία) που συνεχώς επανέρχονται και είναι ένα ζήτημα να εκτιμήσουμε το κατά πόσο μεγεθύνονται ή όχι;

Οι γενικόλογες διαπιστώσεις δεν βοηθούν στην αντιμετώπισή τους όταν δεν συνοδεύονται από μετρήσιμα και ελέγξιμα μέτρα, προσδιορισμένα χρονικά, για το κατά πόσο υλοποιείται η αντιμετώπισή τους.

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Με την επιφύλαξη ότι η γενίκευση των εκτιμήσεων είναι αρμοδιότητα ανώτερων οργάνων που έχουν μια συνολικότερη εικόνα, μπορούμε να πούμε...

Τα εισηγητικά κείμενα πρέπει να μοιράζονται από πριν και να διαμορφώνονται συλλογικά ώστε τα μέλη των οργάνων που συμμετέχουν στη συζήτηση να είναι επαρκώς προετοιμασμένα. Πρέπει να αποφύγουμε τη γενικολογία και να υπάρχει έλεγχος υλοποίησης στα όποια καθήκοντα τίθενται (που, ας σημειωθεί, πολλές φορές υπερβαίνουν τις δυνατότητες των Οργανώσεων).

Να επιδιώκουμε πιο σύντομες και περιεκτικές τοποθετήσεις των καθοδηγητικών οργάνων χωρίς επαναλήψεις για τα αυτονόητα.

Ενα κ.μ. που είναι σε ένα ενδιάμεσο όργανο υποτίθεται ότι ξέρει ποια είναι η γενική πολιτική μας αλλά και την τρέχουσα πολιτική κατάσταση.

Στις συνεδριάσεις να κρατάμε μία στοιχειώδη λειτουργία στη συζήτηση γιατί, όσο δεν αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα αυτό, υπάρχει ο κίνδυνος να το αναπαράξουμε και διαμορφώσουμε μία νέα γενιά στελεχών σε λαθεμένη βάση.

Στη λειτουργία του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού θα πρέπει να ενισχυθεί το δημοκρατικό σκέλος της καταστατικής μας αρχής και να ξαναδούμε κάποιες καθοδηγητικές πρακτικές.

Η δουλειά πέφτει σε λίγους συντρόφους με αποτέλεσμα να μην μπορούν ούτε οι ίδιοι να ανταποκριθούν. Εγκλωβίζονται σε μία αντιμετώπιση τρεχόντων μόνο προβλημάτων.

Η πρακτική αυτή δεν βοηθά στην ανάληψη πρωτοβουλιών, μέσα στα πλαίσια του προγράμματος και των κανόνων λειτουργίας, περιμένοντας την εντολή από πάνω.

Αυτό, με τη σειρά του, δεν συντελεί στο να βελτιωνόμαστε, ακόμη και κάνοντας λάθη, αλλά βγάζοντας τα σωστά συμπεράσματα.

«Η δουλειά των κομμουνιστών δεν είναι να προσπαθούν να τα κάνουν όλα μόνοι τους... Να καταπιάνονται με 20 υποθέσεις και να μην τελειώνουν καμιά... μα να οργανώνουν τον έλεγχο της δουλειάς τους από τα κάτω, από την πραγματική μάζα...», έγραφε ο Λένιν.

Χρειάζεται μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και αξιοποίηση όλων των μελών των Τομεακών Επιτροπών και ενθάρρυνση για την ανάληψη πρωτοβουλιών από τις Οργανώσεις Βάσης.

Ο Λένιν το 1921 μιλούσε για «Περισσότερη πρωτοβουλία στα τοπικά όργανα... Περισσότερη προσοχή στην πρακτική πείρα».

ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Χρειάζεται τήρηση των κανόνων λειτουργίας των μαζικών φορέων ώστε να έχουμε στέρεα και μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα. Είναι ζήτημα ουσίας και όχι θεσμολαγνείας.

Η παρέμβασή μας στην κοινωνία πρέπει να παίρνει υπόψη την κατάσταση και ιδιομορφίες κάθε περιοχής, το επίπεδο του λαϊκού κινήματος ώστε να υπάρχει εξειδίκευση της δράσης και των κινητοποιήσεων.

Πρέπει να αποφεύγουμε μία αριθμητική εκτίμηση της δράσης μας, ποσοτική και όχι ποιοτική.

Για παράδειγμα μετράμε τον αριθμό των κινητοποιήσεων, τον αριθμό των φύλλων της εφημερίδας χωρίς να εξετάζουμε αν, για παράδειγμα, η εφημερίδα διαβάζεται, αν κατανοείται ή όχι και από πόσους, αν αυτή η ανάγνωση και η κατανόηση έχει κάποια ορατά αποτελέσματα.

Θα ήταν καλύτερα να κάνουμε λιγότερες εκδηλώσεις αλλά καλύτερα προετοιμασμένες, πιο ποιοτικές και με περισσότερο κόσμο. «Καλύτερα λιγότερα και ποιοτικά ανώτερα», έγραφε στο τελευταίο του άρθρο του Λένιν το 1923.

Χρειάζεται ένα ενιαίο, επιτελικό σχέδιο, χρονικά προσδιορισμένο, ένα σχέδιο δράσης στη βάση της μελέτης της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής σε κάθε νομό, που θα κάνει πιο ορατή και ρεαλιστική τη γενικότερη πρότασή μας για τον σοσιαλισμό.

Κύριος στόχος μας είναι να διαδώσουμε ιδέες, αξίες, επιχειρήματα και με τη δύναμη του παραδείγματος μιας αγωνιστικής στάσης ζωής.

Να προκύπτει αβίαστα, φυσικά η ανάγκη μιας άλλης κοινωνίας, με άλλες αξίες και η ανάγκη για οργανωτική ένταξη και πάλη μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ.

Χωρίς αυτή την προϋπόθεση, χωρίς να ωριμάσουν οι καταστάσεις, οι οργανωτικές επιτυχίες μας θα είναι και λίγες και πρόσκαιρες.

ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

Να αρχίζουμε να ασχολούμαστε πιο συγκροτημένα με την έμμεση ιδεολογική επίδραση της άρχουσας τάξης στο λαό.

Π.χ. διαφήμιση εταιρικής ευθύνης, «Αειναυτες» (εκπομπή για εφοπλιστές), πολιτιστικοί σύλλογοι (προβολή χορηγών), τηλεοπτικά έργα και διαφημίσεις, εκκλησία, διαφήμιση ιδιωτικής υγείας.

Οι κεντρικές παρεμβάσεις του ΚΚΕ στο χώρο του πολιτισμού και της τέχνης ήσαν εύστοχες και χρήσιμες, έχουν εξοπλίσει τα μέλη μας με γνώσεις και έδωσαν έναν αισθητικό και ιδεολογικό προσανατολισμό.

Αυτό που χρειάζεται είναι η παρέμβασή μας σε τοπικό επίπεδο σε μια σειρά από πολιτιστικούς συλλόγους.

Γνώση της ιστορίας και χρησιμοποίηση, πιο συχνά, ιστορικών «επιχειρημάτων» στην τρέχουσα ιδεολογική και πολιτική αντιπαράθεση.

Το καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε περιόδους κρίσεων (οικολογική, καιρικά φαινόμενα, πανδημίες, ανταγωνισμοί) στο τρέχον καταναλωτικό και παραγωγικό μοντέλο, όπως το έχει διαμορφώσει. Μόνο μέσα από την καταστροφή ελπίζει να ανανεωθεί αλλά κάθε φορά φέρνει την ανθρωπότητα πιο κοντά στο χείλος του γκρεμού.

Να διαχωρίσουμε πιο καθαρά τη δική μας θέση και να αναδείξουμε τα πρότυπα, τις προτεραιότητες και τις αξίες μιας άλλης κοινωνίας.

Η προσωπικότητα του κάθε ανθρώπου είναι σύνθετη και πρέπει να την προσεγγίσουμε, όσο μπορούμε, από πολλές πλευρές.

Να χρησιμοποιήσουμε ως βοηθητικά εργαλεία την κοινωνιολογία, την ψυχολογία, τη λογοτεχνία κ.λπ.

Με την πίστη ότι μετά το Συνέδριο θα βγούμε πιο δυνατοί.