Αλλωστε, ο σεβασμός στο πάρκο και ο καθαρισμός του είναι στοιχεία που συνοδεύουν το Φεστιβάλ όλα τα χρόνια που διεξάγεται στον συγκεκριμένο χώρο.

Το 49ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του «Οδηγητή» είναι η εικόνα αυτής της πραγματικότητας.

Ναι, τα βάσανα και τα προβλήματα είναι μεγάλα, τα δύσκολα είναι μπροστά. Ομως, εδώ υπάρχει μια «έκρηξη» χαράς και αισιοδοξίας. Υπάρχει η σιγουριά πως έχουμε τη δύναμη να «πάμε αλλιώς».

Αυτό που έζησαν οι εκατοντάδες χιλιάδες που βρέθηκαν στο πάρκο Τρίτση, αλλά και στις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ σε όλη την Ελλάδα, είναι συγκλονιστικό.

Είναι η περηφάνια που αισθάνονται τα χιλιάδες μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ που βλέπουν κάθε χρόνο, και ειδικά φέτος, το Φεστιβάλ να «δένεται» με αμέτρητους νέους ανθρώπους που έρχονται για πρώτη φορά στις εκδηλώσεις του. Να έχουν περάσει 49 χρόνια και να έχουμε καταφέρει να «ανανεώνεται» συνεχώς το κοινό του. Ειδικά φέτος η συμμετοχή της νέας γενιάς είναι τεράστια.

Είναι το «πώς το καταφέρνετε αυτό ρε παιδιά», που λένε όσοι έρχονται. Γιατί δεν είναι μόνο το χαμόγελο, ο χορός, οι κάθε φορά «ξεχωριστές» συναυλίες που τους προσφέρουν αγαπημένοι τους καλλιτέχνες μόνο όταν παίζουν στο Φεστιβάλ.

Είναι οι αμέτρητες μοναδικές στιγμές.

Ανθρωποι που συμβολίζουν τη δύναμη και την υψωμένη γροθιά απέναντι στον φασισμό, να λένε πως ο πόνος απαλύνεται όταν οργανώνονται γιορτές για να τιμάται η μνήμη των θυμάτων και να μην ξεχνάμε ποτέ.

Το χέρι που απλώνεται για να πιαστούν όσοι θέλουν να παλέψουν. Να μάθουν, ίσως για πρώτη φορά στον χώρο του Φεστιβάλ, ότι δεν είναι μόνοι τους στον χώρο δουλειάς τους, στο σχολείο και τη σχολή. Πως παντού υπάρχει ένα σχέδιο για σύγκρουση με ό,τι μας «πνίγει», για να πάρουμε «ανάσες» ανακούφισης.

Που βλέπουν ανθρώπους σαν και αυτούς αλλά ταυτόχρονα και λίγο «διαφορετικούς». Που δουλεύουν εθελοντικά για να φιλοξενούν εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Που φωνάζουν με όλη τους τη δύναμη, γιατί ελπίζουν όντας σίγουροι ότι τις σελίδες του φωτεινού μέλλοντος της ανθρωπότητας, του σοσιαλισμού θα τις γράψουμε εμείς. Και αυτές οι εικόνες γράφονται στη μνήμη. Γίνονται διάθεση για να «γνωριστούμε» καλύτερα. Να αγωνιστούμε μαζί.

Είναι όλα αυτά και ακόμα τόσα περισσότερα. Αυτά που ενώ οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ «θάβονται» από κάθε συστημικό μέσο, κάνουν χιλιάδες νέους ανθρώπους να μεταφέρουν το μήνυμά του.

Ετσι το Φεστιβάλ άντεξε, εξελίχθηκε και καταφέρνει κάθε χρόνο να μεγαλώνει.

Και τώρα 50 χρόνια Φεστιβάλ. «Το παιχνίδι» όχι μόνο παίζεται ακόμα, αλλά να δείτε τι σας έχουμε για μετά...

Συνεχώς περικυκλωμένο από επισκέπτες ήταν το βιβλιοπωλείο της «Σύγχρονης Εποχής» στο Πάρκο «Αντ. Τρίτσης». Εξάλλου οι μεγάλες προσφορές που υπήρχαν όπως και η μεγάλη γκάμα επιλογών οδήγησαν αρκετούς να περάσουν πολλή ώρα στους πάγκους με τα βιβλία και εντέλει να φύγουν φορτωμένοι με διάφορους τίτλους.

Για τρεις μέρες όλες οι «κατηγορίες» αναγνωστών είχαν την τιμητική τους στο βιβλιοπωλείο. Αυτοί που είχαν κάνει την έρευνά τους και ζητούσαν κατευθείαν συγκεκριμένες εκδόσεις, άλλοι που το έψαχναν επιτόπου και διάβαζαν κάθε οπισθόφυλλο προκειμένου να επιλέξουν, νέοι και νέες που τώρα ξεκίνησε η σχέση τους με το διάβασμα και τους κέντρισαν το ενδιαφέρον οι εκδόσεις της ΚΝΕ, μεγαλύτεροι που εκτός από νέες εκδόσεις ζητούσαν κλασικά μυθιστορήματα και βιβλία, κόσμος που ήθελε κάποιο δώρο για συγγενείς και γνωστούς.

Στην «κατάταξη» των προτιμήσεων ξεχώρισαν οι νέες εκδόσεις όπως «Αλήθειες και ψέματα για τον καπιταλισμό: 2. Για το κράτος και τη δημοκρατία» της Ιδεολογικής Επιτροπής του ΚΣ της ΚΝΕ, η έκδοση «Ανιχνεύοντας το ρεμπέτικο», το μυθιστόρημα «Διαμάντια στην υπηρεσία της επανάστασης» και η συλλογή κειμένων του Β. Ι. Λένιν και του Ι. Β. Στάλιν «Για την ταξική πάλη στην Ουκρανία».

Πυκνή ήταν η κίνηση και στα κιόσκια όπου γίνονταν η ανανέωση και εγγραφή συνδρομητών για τον «Ριζοσπάστη» όπως και την «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», όπου επίσης υπήρχαν προσφορές.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι προσφορές για την ανανέωση και εγγραφή νέων συνδρομητών για τον «Ριζοσπάστη» όπως και την ΚΟΜΕΠ θα ισχύουν μέχρι τέλος του μήνα στα βιβλιοπωλεία και το site της «Σύγχρονης Εποχής», είτε και μέσω των Κομματικών Οργανώσεων του ΚΚΕ.

«Χαονία»

Η αναφορά στον ξενιτεμό συνεχίστηκε με το αφιέρωμα «Καλό ταξίδι μάτια μου» με τραγούδια από το Αιγαίο. Η Αμορόζα, η Καίτη Κουλλιά και ο Χρήστος Τσιαμούλης, με νησιώτικα τραγούδια, μίλησαν για τον πόνο του αποχωρισμού, την αγωνία των οικογενειών των ξενιτεμένων, αλλά και τον νόστο. «Καλώς ανταμώσαμε σε αυτήν τη μεγάλη, την όμορφη γιορτή. Ευχόμαστε από καρδιάς η ΚΝΕ να οραματίζεται, να αγωνίζεται τον καλό αγώνα», σημείωσαν οι συντελεστές και ακολούθησαν μουσικές και στίχοι από ολόκληρο το Αιγαίο, που νοσταλγικά ταξίδεψαν τους παρευρισκόμενους, ενώ δεν άργησαν να αρχίσουν και οι χοροί...

Η σκυτάλη πέρασε μετά σε ένα αφιέρωμα στο προσφυγικό τραγούδι με τον τίτλο «Ελλάδα σταυροδρόμι προσφυγιάς», σε ενορχήστρωση κι επιμέλεια Πάνου Δηματρακόπουλου, με την ορχήστρα του συγκροτήματος «Μαΐστρος». Τα τραγούδια ερμήνευσαν οι Παντελής Θαλασσινός, Σοφία Παπάζογλου, Dilek Kos, Haig Yazdjian. Οι καλλιτέχνες, με όχημα την παραδοσιακή μουσική, ταξίδεψαν το κοινό στους τόπους προέλευσης και στις φτωχογειτονιές των προσφύγων που η φτώχεια, ο πόλεμος, ως αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, τους οδήγησαν στον ξεριζωμό. Το πρόγραμμα περιλάμβανε ένα συγκινητικό ρεπερτόριο από τραγούδια, με ρίζες από τις δύο πλευρές του Αιγαίου, μικρασιάτικα, αρμένικα, ποντιακά κ.ά.

Από το αφιέρωμα «Καλό ταξίδι μάτια μου»

Από το αφιέρωμα «Ελλάδα σταυροδρόμι προσφυγιάς»

Από το ηπειρώτικο γλέντι με το συγκρότημα του Νίκου Φιλιππίδη

Οι «Ρεμπετωραίοι»

Η αυλαία άνοιξε με νεανικά συγκροτήματα. Οι αγαπημένοι Before Twenty με ανανεωμένη διάθεση παρουσίασαν ένα ροκ ρεπερτόριο με γνωστά τραγούδια αλλά και δικές τους δουλειές, όπως το τελευταίο τους τραγούδι «I'm gone». Ακολούθησαν οι Drowing Twins από το Μενίδι, με σοφτ ροκ μελωδίες, δίνοντας το «παρών» για πρώτη φορά στη Μαθητική Σκηνή του Φεστιβάλ.

Στη σκηνή ανέβηκε στη συνέχεια η μπάντα του «ΚΕΘΕΑ Στροφή», με πρόγραμμα που περιλάμβανε μια ευρεία γκάμα τραγουδιών, από αγγλόφωνο ροκ μέχρι παραδοσιακό και λαϊκό τραγούδι, με εξαιρετικές ερμηνείες που κέρδισαν το κοινό και με μια όμορφη, ζεστή σκηνική παρουσία. Τα παραπάνω αποκτούν ξεχωριστή σημασία αφού, όπως είπαν τα παιδιά που συγκροτούν την μπάντα, δεν γνώριζαν καν από μουσική όταν ξεκινούσαν το θεραπευτικό πρόγραμμα. Από σκηνής ευχαρίστησαν την ΚΝΕ για την πρόσκληση για μια ακόμα φορά στο Φεστιβάλ, που δίνει την ευκαιρία να δείξουν ότι «μπορείς, αλλά όχι μόνος», ενώ το κοινό που απόλαυσε τη συναυλία τούς καταχειροκρότησε.

«49ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - "Οδηγητή", πάλι εδώ στη Μαθητική Σκηνή, αμέσως μετά τη μπάντα του "ΚΕΘΕΑ Στροφή", που τα έχει δώσει όλα και ο κόσμος έχει ζεσταθεί. Είναι η τρίτη φορά που έρχομαι εδώ και δεν έχω περάσει ποτέ καλύτερα, είναι ό,τι καλύτερο μου έχει συμβεί, γιατί ερχόμουν εδώ από πιτσιρικάς να φάω τα σουβλάκια μου, να δω τις ομιλίες και τις εκδηλώσεις, και τώρα παίζω εγώ σε αυτές τις εκδηλώσεις». Χρειάζεται πολύ πλούσιο λεξιλόγιο για να περιγράψει κανείς την ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο Κώστας Μαλιάτσης - Σάλας και τη σύνδεση που έχει με το κοινό όλων των ηλικιών, που πλημμύρισε το Μαθητικό Στέκι.

Stand up comedy με Κώστα Μαλιάτση - Σάλας

«Με το σχολείο είχα πάντα άγχος. Μέχρι και στην προσευχή άγχος είχα. Κρυβόμουν πίσω από τους ψηλότερους. Ο διευθυντής ήταν ακάθεκτος. Τι, δεν ξέρεις το "Πάτερ ημών"; Κάτι ψέλλιζα, "τον άρτον τον επιούσιον". Για να δω ποιο παιδάκι θα κάνει ψυχοθεραπεία στα 30», είπε, ενώ δεν παρέλειψε να ανανεώσει το ραντεβού του για το 50ό Φεστιβάλ...

Με δυο μπουζούκια, μια κιθάρα και πολύ κέφι για την πρώτη τους εμφάνιση στο Φεστιβάλ, οι «Ρεμπετεωραίοι» άρχισαν δηλώνοντας - τραγουδώντας «Είμαστε αλάνια, διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα...» και κάποιοι αναρωτιούνταν αν έχουν μπερδέψει τη σκηνή, αν θα έπρεπε να βρίσκονται στη Λαϊκή. Ομως όχι, πρόκειται για ένα μαθητικό συγκρότημα, τρία παιδιά της Γ' Λυκείου, που με τις πενιές τους, τη δεξιοτεχνία και το μεράκι τους ξεσήκωσαν το κοινό, που απόλαυσε το σύντομο, γνήσια λαϊκό πρόγραμμά τους και τους επιβράβευσε κατάλληλα, τραγουδώντας αλλά και χορεύοντας.

Δεν χρειάστηκε να ολοκληρωθεί η πρόταση που ανήγγειλε στη σκηνή τούς «Κοινούς Θνητούς» για να πάρει «φωτιά» το Μαθητικό Στέκι! Για πρώτη φορά σε πλήρη σύνθεση - και με τον Βασίλη Φωτιά, που ήρθε από την Αυστραλία - οι «Κοινοί Θνητοί» ανέβηκαν στη σκηνή.

Οι φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου» στη σκηνή

Ακολούθησε μια συναυλία όπου κανείς δεν «κάθισε καλά»! Με ψηλά τα χέρια, μικροί και μεγάλοι συνόδευαν τους «Κοινούς Θνητούς» στα τραγούδια τους. Στο ενδιάμεσο ακούγονταν συνθήματα όπως «Ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί» και «Το μέλλον μας δεν είναι ο καπιταλισμός, είναι ο νέος κόσμος ο σοσιαλισμός».

Κορύφωση η στιγμή που άρχισε να παίζει το τραγούδι «Είμαι από τα παιδιά που δεν κάθονται καλά». Τη σκηνή πλημμύρισαν οι φίλοι του «κόκκινου Αερόστατου», που νωρίτερα έδωσαν δώρο στο συγκρότημα την μπλούζα τους για το 49ο Φεστιβάλ.

Οι «Κοινοί Θνητοί» κάλεσαν στη σκηνή τον Ερνέστο, μαθητή από την Πάτρα. Ο Ερνέστο είχε συστηθεί νωρίτερα στο κοινό του Φεστιβάλ από τη σκηνή του Μαθητικού Στεκιού, παρουσιάζοντας τις ρίμες του σε ήχους hip hop που μιλούν για την πραγματικότητα των νέων. «Στην Πάτρα ψηφίζουμε "Λαϊκή Συσπείρωση" - Κώστα Πελετίδη», δήλωσε από σκηνής και ευχήθηκε καλούς αγώνες στο κοινό, που τον υποδέχτηκε με ένα ζεστό χειροκρότημα.

«Κοινοί Θνητοί»

Από το αφιέρωμα στους «Ποιητές των δρόμων»

«Είσαστε έτοιμοι γι' αυτό που θα ακολουθήσει;» ρώτησε ο Στέλιος Μαγαλιός και ο κόσμος ξεσηκώνεται. Το αφιέρωμα που επιμελήθηκε ο ίδιος στους «Ποιητές των δρόμων»: Παύλο Σιδηρόπουλο, Νικόλα Ασιμο και Κατερίνα Γώγου ενθουσίασε το πλήθος που γέμισε ασφυκτικά τον χώρο.

Συμμετείχαν οι: Παρασκευάς Θεοδωράκης, Στέλιος Μαγαλιός, Μάρω Μαρκέλλου, Δημήτρης Μητσοτάκης («Ενδελέχεια»), Στέλιος Σαλβαδόρ («Μωρά στη Φωτιά»), Εύα Τσάχρα, Θανάσης Χουλιάρας. Guests: Νάσος Ματράκας, Σταμάτης Μορφονιός με το συγκρότημα «Ουτοπία» και στα τύμπανα ο Κυριάκος Δαρίβας («Απροσάρμοστοι»).

«Είμαστε εδώ! Στο μεγαλύτερο πολιτικό και πολιτιστικό γεγονός της χώρας!», είπε ο Δ. Μητσοτάκης.

Το αφιέρωμα ξεκίνησε με τραγούδια του «πρίγκιπα» της ελληνικής ροκ, Παύλου Σιδηρόπουλου. Ο Π. Σιδηρόπουλος έγραψε ιστορία ως πρωτοπόρος στο είδος και άνοιξε νέους δρόμους στο ελληνικό τραγούδι. «Η», «Welcome to the show», «Αντε και καλή τύχη μάγκες», «Το 69» και ο κόσμος ξεκινά να χορεύει και να τραγουδά ασταμάτητα.

Η Κατερίνα Γώγου ξεκίνησε ως ηθοποιός, μετέπειτα έγινε ποιήτρια. Τα ποιήματά της μελοποιήθηκαν και έγιναν ακόμα πιο γνωστά. «Α ρε σύντροφε», «Εμένα οι φίλοι μου» και οι δυνατοί ήχοι συνεχίζουν ξεσηκώνοντας τον κόσμο.

«Ευχαριστούμε την ΚΝΕ γι' αυτή την υπέροχη συναυλία. Ευχαριστούμε τον Παύλο, την Κατερίνα και τον Νικόλα», είπε ο Στέλιος Σαλβαδόρ.

Το ένα τραγούδι διαδέχεται το άλλο... «Μου πες θα φύγω», «Γιουσουρούμ», «Στην Κ», «Καταρρέω», «Rock 'N' Roll στο κρεβάτι»...

«Το ΚΚΕ είναι πηγή αντίστασης», είπε ο Νάσος Ματράκας και αμέσως μετά τραγούδησε τον «Μπαγάσα», τραγούδι που έγραψε για αυτόν ο Ν. Ασιμος.

Το κοινό υποδέχτηκε όπως ακριβώς τους άρμοζε, θερμά, τους Nightstalker, που για πρώτη φορά ανέβηκαν στη Σκηνή του Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» την Παρασκευή. Μια μπάντα με πάνω από 30 χρόνια ιστορία.

Οι Nightstalker ερμήνευσαν αγαπημένα κομμάτια με τα οποία έχουν κερδίσει μια ξεχωριστή θέση διεθνώς, σε μια πορεία με διάρκεια που απλώνεται σε τρεις δεκαετίες. Με ένα πιστό κοινό στους λάτρεις της αυθεντικής ροκ, το οποίο ανανεώνεται διαρκώς όπως αποδείχτηκε και τώρα...

«Nightstalker»

Η σκηνή γεμάτη, χειροκροτούσε, τραγουδούσε, ακολουθούσε σαν ένα σώμα τον ρυθμό. Και παρόλο που η ώρα περνά, ο κόσμος μαζεύεται όλο και πιο κοντά στη σκηνή, συνομιλώντας με την μπάντα. Και καλώντας την πίσω στη σκηνή για να ερμηνεύσει τον «ύμνο» «Children of the sun»...

Terry

Με μια ενδιαφέρουσα μείξη ροκ, έντεχνου με ακουστικά όργανα, χιπ χοπ στοιχείων, δυνατό beat και πανκ επιρροές οι «Φέρ' το Φόκο» «σαλπάρισαν» στη συνέχεια μαζί με το κοινό, παίζοντας τόσο δικά τους κομμάτια, όπως το «Σαλπάρισμα» και ο «Αρχοντας», αλλά και διασκευές, όπως το «Συχνάζεις στο μικρό καφέ». «Ηρθαμε με τη βαπόρα από την Κρήτη», είπαν, ευχαριστώντας τους διοργανωτές και ιδιαίτερα τα παιδιά που στήνουν το Φεστιβάλ και τρέχουν τρεις μέρες για να είναι όλα τέλεια, ενώ ευχήθηκαν «άντε στα 50, άντε και στα 100 Φεστιβάλ».

Η σκυτάλη πέρασε στη συνέχεια στον Φοίβο Δεληβοριά, που ξεσήκωσε και φέτος τους χιλιάδες του κοινού, με τη ζεστή φωνή του, τους ιδιαίτερους στίχους και τις υπέροχες μελωδίες του. «Χαμός γίνεται σήμερα εδώ. Ευχαριστώ πάρα πολύ το Φεστιβάλ της ΚΝΕ για την τιμητική πρόσκληση. Το Φεστιβάλ είναι έναν χρόνο μικρότερο από μένα και το αισθάνομαι σαν το μικρό μου αδελφάκι», είπε ο Φοίβος και ξεκίνησε τη συναυλία του!

«Φέρ' το Φόκο»

Η αυλαία στη Φοιτητική Σκηνή έπεσε με ατόφιο χιπ χοπ με γρήγορο και καυστικό στίχο από τον Εισβολέα, που έκανε χαμό μαζί με την Ανδριάνα Αχιτζάνοβα με την εξαιρετική φωνή της και τη δυναμική παρουσία της. Το κοινό σε κάθε ευκαιρία συμμετείχε τραγουδώντας τις ρίμες του Λιάκου, που ζητούσε συνεχώς... τη συνεισφορά των από κάτω. Στίχοι καταγγελίας της κρατικής καταστολής και της κοινωνικής αδικίας και διασκευές από διαχρονικά ρεμπέτικα σε σύγχρονη μορφή, συνέθεταν μια μοναδική παράσταση με το κοινό να «ανοίγει φτερά». Ειδικά με αγαπημένα κομμάτια όπως «Εχω το θέμα μου», «Οπα λαλα», «Δικτύωση» και «Μπανιστηρτζού», η Σκηνή κόντεψε να ισοπεδωθεί!

Η δεύτερη εμφάνιση του Εισβολέα και της μπάντας του στις κεντρικές εκδηλώσεις του Φεστιβάλ ξεπέρασε ακόμα και το περσινό ντεμπούτο, δείχνοντας ότι ο χώρος τού πάει γάντι! Η συναυλία έκλεισε με αφιέρωση του «Πέφτω και σηκώνομαι» στον λαό που μετράει συνεχώς τελευταία «εθνικά πένθη».

Εισβολέας

Φοίβος Δεληβοριάς

Στην κεντρική παρέμβασή του ο Κ. Σταματόπουλος στάθηκε, μεταξύ άλλων, στις εξελίξεις στην οπτικοακουστική παραγωγή σημειώνοντας ότι τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα και με τις επιταγές της ΕΕ, εντατικοποιείται η προσπάθεια για να αξιοποιηθεί πιο αποδοτικά ο πολιτιστικός τομέας για την ενίσχυση της κερδοφορίας. «Ο κινηματογράφος και η οπτικοακουστική βιομηχανία, ως ο πολιτιστικός κλάδος με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση κεφαλαίου, που έχει ταυτόχρονα τη δυνατότητα να συνεισφέρει και στην ενίσχυση άλλων, διασυνδεόμενων με αυτόν, τομέων της οικονομίας, όπως ο τουρισμός, η αποκαλούμενη "ψηφιακή οικονομία", οι τηλεπικοινωνίες, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κ.λπ., βρίσκεται στην προμετωπίδα αυτού του αγώνα δρόμου».

Στη συνέχεια, έφερε συγκεκριμένα παραδείγματα για τις αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην εθνική κινηματογραφία από όλες διαδοχικά τις κυβερνήσεις, με ολέθρια αποτελέσματα για τους μικρούς, «ανεξάρτητους» παραγωγούς και τους εργαζόμενους του οπτικοακουστικού τομέα.

Απέναντι στην επίθεση που δέχονται τι μπορεί να κάνουν οι δημιουργοί και οι εργαζόμενοι στον χώρο; Σε αυτό το ερώτημα προσπάθησε να απαντήσει ο Κ. Σταματόπουλος στο τελευταίο σκέλος της ομιλίας του, σημειώνοντας ότι χρειάζεται καταρχάς «να ενισχυθεί ο αγώνας τους για την υπεράσπιση των δημιουργικών και εργασιακών δικαιωμάτων τους». Τώρα, «χρειάζεται να διαμορφώσουμε ένα ισχυρό ριζοσπαστικό ρεύμα στη νεολαία και την κοινωνία. Ενα ρεύμα στο οποίο ο κινηματογράφος και οι τέχνες γενικότερα θα αποτελούν ένα ισχυρό όπλο για να απαντήσουμε στο κλίμα της πνευματικής ρηχότητας, της ανεπάρκειας, στο ευτελές και το χυδαίο που αναπαράγει το σύστημα. Είναι ανάγκη να ανοίξουμε ιδεολογικό μέτωπο, που θα βοηθήσει στην παραγωγή ριζοσπαστικού έργου», σημείωσε χαρακτηριστικά.

Γύρω από τη σκηνή εκστρατείας που είχε στηθεί... αλλιώς, τα παιδιά ψήφιζαν την αγαπημένη στιγμή στη φετινή κατασκήνωση στο Νεστόριο, συμπλήρωναν τον πίνακα «ήμουν και εγώ εκεί» και σχεδίαζαν για του χρόνου!

Ξεχωριστή στιγμή ήταν όταν τα παιδιά από τον Πειραιά ερμήνευσαν το τραγούδι της παιδικής κατασκήνωσης από σκηνής και έγιναν μια φωνή με τα δεκάδες παιδιά από κάτω...

Με απλά και τρυφερά λόγια μετέφεραν μικρούς και μεγάλους 70 χρόνια πίσω, αλλά και μίλησαν για το πώς εμπνεύστηκαν το τραγούδι. Ενα τραγούδι για τους μαχητές του ΔΣΕ που πάλεψαν για τη ζωή, ένα τραγούδι που διαβεβαιώνει ότι για «εμάς το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο είναι τα σκοτάδια μας να γίνουν ένα φως, μες στα σκοτάδια αυτά να ρίξουμε μια λάμψη».

Το πώς με τη συνεργασία και τη φιλία μπορούμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο διέπνεε το πρόγραμμα όλες τις μέρες, ξεκινώντας από την πρώτη δραστηριότητα, το «περιστέρι της αλληλεγγύης», κατά την οποία τα παιδιά συζήτησαν για την έννοια της φιλίας και της ειρήνης, έφτιαξαν συνθήματα και σύμβολα που στόλιζαν τον χώρο όλο το τριήμερο.

Την αλληλεγγύη είχε θέμα και το διαδραστικό παιχνίδι «Η φορεσιά των συναισθημάτων», με τα παιδιά να «φορούν» συναισθήματα χαράς και λύπης, να εκφράζουν με τρόπο βιωματικό πώς και τι χρειάζεται για να περάσουμε στα χαρούμενα συναισθήματα. Μέσα από τα παραπάνω έγινε πράξη και το σύνθημα που επιλέχθηκε φέτος για τον Παιδότοπο: «Σκεφτόμαστε - νοιαζόμαστε - δημιουργούμε μαζί! Με τη δύναμη της αλληλεγγύης λάμπει ο κόσμος».

Μεγάλη ήταν και τις τρεις μέρες, σε όλη τη διάρκεια λειτουργίας του Παιδότοπου, η προσέλευση στις δραστηριότητες και χειροτεχνίες, μέσα από τις οποίες τα παιδιά έδωσαν μεγάλη χαρά στους γονείς τους, που μοιράζονταν την ανάγκη τα παιδιά τους να δημιουργήσουν, να γελάσουν, να συνεργαστούν μέσα σε μια τέτοια ατμόσφαιρα. Με ιδιαίτερη ικανοποίηση επίσης στέκονταν πίσω από τις παρέες που έφτιαχναν μπροστά από τη σκηνή τα παιδιά, για να απολαύσουν όμορφες παραστάσεις σε μια ευρεία γκάμα. Εμπειρίες που σήμερα φτάνουν να θεωρούνται πολυτέλεια για τις οικογένειες, που στενάζουν από την ακρίβεια.

Σκάκι

Την εκδήλωση άνοιξε με σύντομο χαιρετισμό από τον Πάνο Μπουγιούρη, υπεύθυνο του Τμήματος Αθλητισμού του ΚΣ της ΚΝΕ, ο οποίος ευχαρίστησε τους αθλητές και τα μέλη των ομάδων για την παρουσία τους στις εκδηλώσεις του φετινού Φεστιβάλ.

Κωπηλασία και Ιστιοπλοΐα

Μεταξύ άλλων, ο Θ. Λεκάτης στάθηκε στο ξεκίνημα των προσπαθειών για την ανάδειξη του αγώνα του ΔΣΕ και των όσων κρύβει για αυτόν το βουνό του Γράμμου, από το 1994 μέχρι σήμερα, κάνοντας ειδική αναφορά στην πρώτη πλακέτα που τοποθετήθηκε στην Λυκόρραχη το 1996, ενώ μίλησε αναλυτικά για τη σημαντική προσπάθεια και τις δυσκολίες που χρειάστηκε να ξεπεραστούν προκειμένου να έρθει στο φως ένα σημαντικό κομμάτι της Ιστορίας του ΔΣΕ που αφορούσε την υγειονομική περίθαλψη των μαχητών του.

Από την πλευρά του ο Θ. Μπενάτος, μιλώντας για την ανάδειξη του Γράμμου, έκανε ειδική αναφορά στην έκδοση από τη «Σύγχρονη Εποχή» του «Ιστορικού και Ταξιδιωτικού Οδηγού για τον Γράμμο» που, όπως είπε χαρακτηριστικά, επιτάχυνε τα πράγματα σε μεγάλο βαθμό και επέτρεψε την πραγματοποίηση των όσων έχουν γίνει μέχρι σήμερα, ενώ μέχρι τότε ο Γράμμος δεν υπήρχε καν στους ταξιδιωτικούς οδηγούς. Οπως τόνισε ανάμεσα σε άλλα, στους πελώριους αυτούς ορεινούς όγκους, στα ματωμένα υψώματα, κάθε βράχος, κάθε ρεματιά έχει να αφηγηθεί μια ιστορία, επισημαίνοντας πως «αν μέχρι τώρα έχουμε ανακαλύψει πολλά, έχουμε άλλα τόσα να ανακαλύψουμε στο μέλλον»...

Από την παρουσίαση για την ανάβαση στον Γράμμο