Σωστά θέτουμε αντιμονοπωλιακούς στόχους πάλης αλλά είναι επιτακτική η εξειδίκευσή τους κλαδικά και τοπικά. Ενας τέτοιος είναι η εκμετάλλευση των εγχώριων ενεργειακών πηγών και ειδικά των υδρογονανθράκων του Β. Αιγαίου, που πρέπει να απασχολήσει συνολικά το Κόμμα ως εθνικής σημασίας ζήτημα με δεδομένα:

• Η Ενέργεια είναι κοινωνικό αγαθό που δεν πρέπει να λυμαίνονται τα μονοπώλια.
• Το 2011 λήγει η Σύμβαση με την DENISON, που εξακολουθεί να ελέγχει το σύνολο των κοιτασμάτων.
• Είναι ανορθολογική επιλογή να αγνοείς τον δικό σου ορυκτό πλούτο για να εισάγεις.
• Το ειδικό βάρος των πετρελαίων της Θάσου στην πολιτική μας ζωή αναδείχτηκε με έμφαση το 1987 κι όχι μόνο.
• Ο αστικός Ενεργειακός Σχεδιασμός προβλέπει κόμβο Μεταφοράς και όχι Παραγωγής Ενέργειας από εγχώριες πηγές, με γνώμονα ιδιωτικά συμφέροντα και κριτήριο, όχι τις λαϊκές ανάγκες, αλλά την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Εδώ χρειάζεται απάντηση στο πλαίσιο της αντεπίθεσής μας, με εξειδίκευση και Σχέδιο Δράσης κλαδικής και τοπικής. Πέρα από τα αμύθητα κοιτάσματα, υπάρχει και πλούσια δική μας δουλειά σε βάθος (στοιχεία, Ερωτήσεις, εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις, ημερίδες). Ειδικά η περσινή πετυχημένη συσπείρωση Σωματείων (Πετρέλαια, Λιπάσματα) και επιστημονικών φορέων (ΓΕΩΤΕΕ, Μηχανολόγοι) της Καβάλας, με εντυπωσιακή συμμετοχή και ανάπτυξη δεσμών, λειτούργησε στον αντίποδα της «απολίτικης» αντίληψης, δίχως εμβάθυνση στις αιτίες, της κεντροαριστερής «αντίδρασης στο λιθάνθρακα». Πρέπει να συνεχιστεί η δουλειά εκείνη. Να βοηθηθεί η οργάνωση στην οικοδόμηση ενός Ενεργειακού Μετώπου στον αντίποδα του αστικού σχεδιασμού. Παράλληλα, να δοθεί απάντηση και στον Αστικό Περιβαλλοντικό Σχεδιασμό, που δεν υπηρετεί την Περιβαλλοντική Προστασία αλλά την κερδοφορία των μονοπωλίων. Είναι καιρός να απομυθοποιηθεί η ΕΕ ως προστάτης του Περιβάλλοντος, ιδιαίτερα τώρα στον αστερισμό της Πράσινης Ενέργειας. Οι πολυεθνικές για να πουλήσουν τεχνολογία και τεχνογνωσία εξωθούν μόνο στα αναποτελεσματικά φωτοβολταϊκά και στα, ασύμμετρων συνεπειών σε βάρος της ελληνικής υπαίθρου, αιολικά πάρκα. Εμείς, πρέπει να εντάξουμε στην αντιπρότασή μας τις πλούσιες ελληνικές ΑΠΕ, που συνδέονται με την αγροτική οικονομία, τη Γεωθερμία (θερμοκήπια, ιχθυοκαλλιέργεια) και τις Υδατοπτώσεις (άρδευση, διαχείριση υδατικών πόρων).

Σαν Κόμμα λέγαμε στις Θέσεις του 17ου Συνεδρίου ότι: «Η ανεργία πήρε μαζικότερες διαστάσεις σε εξαγωγικούς μεταποιητικούς κλάδους χαμηλής οργανικής σύνθεσης κεφαλαίου, όπως είναι η κλωστοϋφαντουργία, και σε ορισμένες περιοχές, με αποτέλεσμα, σ' αυτές να εμπεδώνεται η αντίληψη περί "αποβιομηχάνισης", και μάλιστα ως ιδιαίτερο ελληνικό φαινόμενο. (...) Η ενδοκλαδική αναδιάρθρωση της μεταποίησης, σε βάρος κλάδων όπως π.χ. της κλωστοϋφαντουργίας, επήλθε από την άρση προστασίας της εγχώριας παραγωγής, με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ και το σταδιακό άνοιγμα της ελληνικής αγοράς σε ανταγωνιστικά εμπορεύματα από τρίτες χώρες ύστερα από διμερείς συμφωνίες της ΕΕ με άλλες τελωνειακές ενώσεις. Οξύνονται οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις διάφορες μερίδες του μονοπωλιακού κεφαλαίου για το ποιος επιχειρηματικός όμιλος θα κερδίσει μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά. Ολες οι μερίδες του μονοπωλιακού κεφαλαίου απαιτούν ταχύτερες μεταρρυθμίσεις, σε βάρος της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, ώστε να διασφαλίσουν κερδοφορία και δυνατότητες να ανταποκριθούν στις αυξανόμενες απαιτήσεις του διεθνούς ανταγωνισμού».

Πλούσια η εμπειρία μας από τους μέχρι τώρα αγώνες στη Νάουσα, του Κόμματος, του ΠΑΜΕ και του ταξικού Εργατικού Κέντρου για την υποστήριξη - κατοχύρωση - διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και απολυμένων του Λαναρά από το 2004 που ξεκίνησε να κλείνει εργοστάσια. Επιβεβαιώθηκε πως η σταθερότητα στην ταξική γραμμή είναι αυτή που μπορεί να κινητοποιεί, να δραστηριοποιεί τους εργάτες και να υπάρχουν κατακτήσεις (π.χ. «εισοδηματική ενίσχυση» για τους απολυμένους).

Το στήσιμο Επιτροπής Αγώνα από τους εργαζόμενους στα εργοστάσια του Λαναρά στη Νάουσα εμπλουτίζει την προαναφερόμενη πείρα.

Ξεπερνιέται ο σκόπελος της συμβιβασμένης πλειοψηφίας στο ΔΣ του σωματείου, που μαζί με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και στελεχών του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στον κλάδο, υποτάσσουν τα συμφέροντα των εργαζομένων στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Λαναρά και των τραπεζών.

Νέα προοπτική ανοίγεται στους αγώνες των κλωστοϋφαντουργών που πρέπει να ισχυροποιηθεί.

Στην Ελλάδα ο κλάδος της κλωστοϋφαντουργίας μπορεί να εξακολουθεί να βρίσκεται σε πορεία επιδείνωσης, όμως δεν εξαφανίζεται, έχει προοπτική και αυτή είναι σε μια άλλη οικονομία, τη λαϊκή οικονομία, με κοινωνικοποιημένα τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής και επίκεντρο την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Που όμως απαιτεί και αλλαγές στο συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων υπέρ του ΚΚΕ, αλλαγή στην τάξη που εξουσιάζει.

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις σε επίπεδο νομού και με αιχμή στους χιλιάδες εποχιακούς ξενοδοχοϋπάλληλους, στους εργατοϋπάλληλους, στους ναυτεργάτες και χωρίς να αγνοούμε τις κατηγορίες εργαζομένων και επαγγελματιών που υποφέρουν από το καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης του νησιού, σχεδιάσαμε την παρέμβασή μας μέσα από μια έντονη αντιπαράθεση με τον εργοδοτικό ρεφορμιστικό συνδικαλισμό, με τη γραμμή ρήξης και σύγκρουσης με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής.

Μια σύγκρουση που δεν περιορίστηκε μόνο στα πλαίσια αιτημάτων αλλά πήρε σάρκα και οστά, στα ξενοδοχεία, πάνω στους καταπέλτες των πλοίων για την υπεράσπιση του δικαιώματος της απεργίας των ναυτεργατών, έξω από εμπορικά καταστήματα και τα σούπερ μάρκετ για την υπεράσπιση του ωραρίου και της κυριακάτικης αργίας, μέσα στο λιμάνι ενάντια στην ιδιωτικοποίησή του και τελευταία στους ΧΥΤΑ για την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας.

Μ' αυτή τη γραμμή σύγκρουσης και ρήξης με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής του κεφαλαίου και των κομμάτων που το υπηρετούν, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης διευκολύνεται η εργατική τάξη, η νεολαία, τα λαϊκά στρώματα να συνειδητοποιεί ότι χρειάζεται γενικότερος αγώνας που θα έχει ως στόχο την αλλαγή της εξουσίας. Οτιδήποτε άλλο υποτάσσεται στις δυσκολίες του αρνητικού συσχετισμού δύναμης είναι ενσωμάτωση.

Οι θετικές διεργασίες που έχουμε πετύχει για να σταθεροποιηθούν, να βαθύνουν και να αποκρυσταλλωθούν σε ολόπλευρη ισχυροποίηση του Κόμματος απαιτείται να αντιμετωπίσουμε άμεσα την υστέρηση που έχουμε και να προχωρήσουμε με βάση τις αποφάσεις του 18ου Συνεδρίου σε ιδεολογική αντεπίθεση που θα αποτελεί συστατικό στοιχείο της καθοδηγητικής δουλειάς.

Δουλειά δική μας είναι η συσπείρωση δυνάμεων πάνω στα προβλήματα σε Αντιιμπεριαλιστική, Αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και η ανάπτυξη των αγώνων.

Αγώνες, που, από τη μια, θα μπαίνουν φραγμός στα αντεργατικά μέτρα και, από την άλλη, θα δείχνουν τη διέξοδο, που βρίσκεται φυσικά στην ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και στην οικοδόμηση μιας κοινωνίας, που δε θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ολα τα τελευταία χρόνια, είτε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είτε με κυβέρνηση ΝΔ, έχουν παρθεί μια σειρά αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που έχουν χειροτερεύσει την κατάσταση των εργαζομένων και συνταξιούχων. Με δικαιολογίες πότε τα άδεια ταμεία, πότε η καμένη γη, τώρα η κρίση.

Χρόνια τώρα, έχουν και οι δυο μπροστά τους ένα τεράστιο ψέμα και καταφέρνουν να το περνάνε σε ένα μεγάλο μέρος του λαού σαν αλήθεια, αναγκαιότητα, μονόδρομο.

Πρέπει να αλλάξουμε την κατάσταση, να 'χουμε τουλάχιστον 450.000 ανέργους και η μεγάλη τους πλειοψηφία να ψηφίζουν αυτούς που τους έκαναν άνεργους και, μάλιστα, το ένα τέταρτο από αυτούς να παίρνει ένα μικρό επίδομα και οι άλλοι τίποτα. Αυτοί που παίρνουν επίσης το «τίποτα» είναι χιλιάδες νέοι και νέες που πρωτομπαίνουν στην παραγωγή και δε βρίσκουν δουλειά.

Για να αλλάξουμε αυτήν την κατάσταση, χρειάζεται ένταση της ιδεολογικής και οργανωτικής δουλειάς. Χρειάζεται αξιοποίηση περισσότερο της επιρροής του Κόμματος για να φθάσουμε σε πολλούς χιλιάδες εργαζόμενους ακόμα.

Νομίζω ότι σήμερα μπορούμε καλύτερα από χθες να δουλέψουμε και να έχουμε αποτελέσματα, όπως έδειξαν οι τελευταίες κινητοποιήσεις μετά τη δολοφονία του μαθητή, το Κόμμα φάνηκε πιο έμπειρο, πιο οργανωμένο, όχι μόνο το να κάνει καλή παρουσία και να δώσει σωστό προσανατολισμό, με σωστά συνθήματα στους αγώνες, αλλά και να τους προφυλάξει από τις προβοκάτσιες που είχε στήσει ο αντίπαλος. Και γι' αυτό μας βρίζουν, με πρωταγωνιστή και τον Γλέζο ο οποίος ισχυρίστηκε ότι φυλάμε τα τομάρια μας.

Πρέπει να του πούμε ότι κατέβασε τη χιτλερική σημαία μαζί με τον Σάντα από την Ακρόπολη και μπράβο του. Από τότε όμως, πολλές φορές προσπάθησε να κατεβάσει την κόκκινη σημαία, του λέμε λοιπόν, δε θα τα καταφέρεις. Σε αυτές τις σημαίες είναι γραμμένα τα αιτήματα του σήμερα και τα πιο τολμηρά οράματα του αύριο και γι' αυτό θα νικήσουν.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Ο εργατικός και λαϊκός αγώνας σε συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης ανεβάζει απότομα πολύ ψηλά τις απαιτήσεις στις οποίες καλούμαστε να ανταποκριθούμε, και αυτό γιατί ανοίγονται νέες δυνατότητες συνειδητοποίησης και συσπείρωσης δυνάμεων σε μια φάση που κινδυνεύουν με ισοπέδωση οι λαϊκές ανάγκες.

Σήμερα καλούμαστε να απαντήσουμε στην κατάσταση που διαμορφώνουν οι χιλιάδες απολύσεις εργατών, που μέχρι χτες άκουγαν πολλές φορές στον βρόντο τα επιχειρήματα και τις προειδοποιήσεις μας για την προωθούμενη μείωση του κόστους της εργατικής δύναμης, τις αναδιαρθρώσεις, την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση δικαιωμάτων και κατακτήσεων.

Οι Θέσεις για το 18ο Συνέδριο δείχνουν ότι είμαστε έτοιμοι να σταθούμε στο ύψος των απαιτήσεων της ταξικής πάλης.

Το Κόμμα μας σήμερα είναι σε θέση να καθοδηγήσει τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας.

Θέλουν δε θέλουν οι αντίπαλοί μας, οι θέσεις και η δράση του Κόμματός μας επιβεβαιώνονται στην πράξη γιατί στηρίζονται σε σωστές βάσεις, και αυτό είναι ένα μεγάλο όπλο στην επαναστατική πάλη για το Σοσιαλισμό, στηριγμένη στο Μαρξισμό - Λενινισμό και στον προλεταριακό διεθνισμό.

...Είναι κρίσιμο ζήτημα για τη δουλειά μας στα κλαδικά σωματεία, να δημιουργήσουμε εργοστασιακές επιτροπές. Η εμπειρία μας λέει ότι όπου έχουμε εργοστασιακές επιτροπές, έχουμε και καλύτερα αποτελέσματα, σε ό,τι αφορά την προετοιμασία και τη συμμετοχή σε απεργίες, την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων, το σπάσιμο της εργοδοτικής τρομοκρατίας, την ανάκληση απολύσεων, όπως πρόσφατα συνέβη στην επιχείρηση Σταφ όπου πετύχαμε την ανάκληση απόλυσης σε εργαζόμενες. Το ίδιο πετύχαμε στα Καρφούρ, στο Ιμπέριαλ και στο Διβάνι παλιότερα.

...Εχουμε κάνει βήματα στη συμμαχία με τη φτωχομεσαία αγροτιά και τους μικρούς ΕΒΕ. Η στήριξη του αγώνα των αγροτών του μπλόκου της Νίκαιας από τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, του Εργατικού Κέντρου και των ταξικών σωματείων, ήταν το αποτέλεσμα της κοινής δράσης που αναπτύσσουμε, για να βρεθούμε σε θέση αντεπίθεσης, για να αποτρέψουμε τα χειρότερα.

Δεν αμφισβητώ τις διαφοροποιήσεις στην προέλευση των εξοπλισμών ή των ενεργειακών πηγών. Η συμμετοχή στην αντιπυραυλική ασπίδα, η αναβάθμιση του ΝΑΤΟικού στρατηγείου της Θεσσαλονίκης μέχρι και με πυρηνικά πιθανόν, οι ίδιες οι βάσεις, επιβεβαιώνουν ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις δεν καθορίζουν μόνο τις ροές των ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα και τους κοινωνικοπολιτικούς συσχετισμούς.

Η ανισόμετρη οικονομική ανάπτυξη αποτυπώνεται σε όλο το πλέγμα της αλληλοδιαπλοκής των καπιταλιστικών χωρών και όχι μόνο στην οικονομία.

Το αν μετά την κρίση χάσουν την πρωτοκαθεδρία οι Ηνωμένες Πολιτείες κι έχουμε άλλους να ελέγχουν όλο αυτό το στρατιωτικό πλέγμα, αυτό δε θα 'ναι πρόοδος για το λαϊκό κίνημα. Εχουμε και το ιστορικό προηγούμενο που οι Εγγλέζοι παρέδωσαν στους Αμερικάνους την επικυριαρχία.

Νομίζω ότι είναι υπαρκτό πρόβλημα πώς θα ελέγξεις αυτό το σύστημα που εμπλέκεται με πυρηνικά και τεχνογνωσία τέτοια που μάλλον χάνει το νόημα ακόμα και το κλείσιμο, στα πλαίσια του καπιταλισμού, αλλά που μπορεί αμυντικά να σε παραλύει.

Στους στόχους μας, επομένως, χρειάζεται να αναδείξουμε και αυτήν την πλευρά με επαρκέστερη επεξεργασία.

Δε νομίζω ότι φτάνει το «έξω από το ΝΑΤΟ» ή «έξω οι Βάσεις» ή η μείωση των στρατιωτικών δαπανών.

Αυτά τα ζητήματα αφορούν εξίσου και την οικονομική κρίση, τόσο από την πλευρά ενδεχόμενης εκτόνωσής της με πόλεμο, όσο και από την πλευρά αλλαγής των ιμπεριαλιστικών συσχετισμών.

Το θέτω αυτό το θέμα χωρίς να υπονοώ ότι πρέπει το Κόμμα να κάνει άλλες κοινωνικοπολιτικές συμμαχίες, από αυτές της Οικοδόμησης του Μετώπου, όπως τις έχουμε επεξεργαστεί, ούτε να χαράξει άλλο δρόμο προσέγγισης του σοσιαλισμού στην Ελλάδα.