Σωστά θέτουμε αντιμονοπωλιακούς στόχους πάλης αλλά είναι επιτακτική η εξειδίκευσή τους κλαδικά και τοπικά. Ενας τέτοιος είναι η εκμετάλλευση των εγχώριων ενεργειακών πηγών και ειδικά των υδρογονανθράκων του Β. Αιγαίου, που πρέπει να απασχολήσει συνολικά το Κόμμα ως εθνικής σημασίας ζήτημα με δεδομένα:

• Η Ενέργεια είναι κοινωνικό αγαθό που δεν πρέπει να λυμαίνονται τα μονοπώλια.
• Το 2011 λήγει η Σύμβαση με την DENISON, που εξακολουθεί να ελέγχει το σύνολο των κοιτασμάτων.
• Είναι ανορθολογική επιλογή να αγνοείς τον δικό σου ορυκτό πλούτο για να εισάγεις.
• Το ειδικό βάρος των πετρελαίων της Θάσου στην πολιτική μας ζωή αναδείχτηκε με έμφαση το 1987 κι όχι μόνο.
• Ο αστικός Ενεργειακός Σχεδιασμός προβλέπει κόμβο Μεταφοράς και όχι Παραγωγής Ενέργειας από εγχώριες πηγές, με γνώμονα ιδιωτικά συμφέροντα και κριτήριο, όχι τις λαϊκές ανάγκες, αλλά την κερδοφορία των μονοπωλίων.

Εδώ χρειάζεται απάντηση στο πλαίσιο της αντεπίθεσής μας, με εξειδίκευση και Σχέδιο Δράσης κλαδικής και τοπικής. Πέρα από τα αμύθητα κοιτάσματα, υπάρχει και πλούσια δική μας δουλειά σε βάθος (στοιχεία, Ερωτήσεις, εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις, ημερίδες). Ειδικά η περσινή πετυχημένη συσπείρωση Σωματείων (Πετρέλαια, Λιπάσματα) και επιστημονικών φορέων (ΓΕΩΤΕΕ, Μηχανολόγοι) της Καβάλας, με εντυπωσιακή συμμετοχή και ανάπτυξη δεσμών, λειτούργησε στον αντίποδα της «απολίτικης» αντίληψης, δίχως εμβάθυνση στις αιτίες, της κεντροαριστερής «αντίδρασης στο λιθάνθρακα». Πρέπει να συνεχιστεί η δουλειά εκείνη. Να βοηθηθεί η οργάνωση στην οικοδόμηση ενός Ενεργειακού Μετώπου στον αντίποδα του αστικού σχεδιασμού. Παράλληλα, να δοθεί απάντηση και στον Αστικό Περιβαλλοντικό Σχεδιασμό, που δεν υπηρετεί την Περιβαλλοντική Προστασία αλλά την κερδοφορία των μονοπωλίων. Είναι καιρός να απομυθοποιηθεί η ΕΕ ως προστάτης του Περιβάλλοντος, ιδιαίτερα τώρα στον αστερισμό της Πράσινης Ενέργειας. Οι πολυεθνικές για να πουλήσουν τεχνολογία και τεχνογνωσία εξωθούν μόνο στα αναποτελεσματικά φωτοβολταϊκά και στα, ασύμμετρων συνεπειών σε βάρος της ελληνικής υπαίθρου, αιολικά πάρκα. Εμείς, πρέπει να εντάξουμε στην αντιπρότασή μας τις πλούσιες ελληνικές ΑΠΕ, που συνδέονται με την αγροτική οικονομία, τη Γεωθερμία (θερμοκήπια, ιχθυοκαλλιέργεια) και τις Υδατοπτώσεις (άρδευση, διαχείριση υδατικών πόρων).