Ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά, Σωτήρης Πουλικόγιαννης, στέλεχος του ΚΚΕ, μιλώντας στο «Ρ» μεταφέρει μια εικόνα γι' αυτόν τον αγώνα.

«Σήμερα, στο όνομα της κρίσης, η επίθεση σε βάρος μας έχει ενταθεί καθώς, οι εργοδότες βάζουν στο στόχαστρο κάθε μας κατάκτηση. Η εργοδοσία με πρόσχημα την κρίση και αποθρασυμένη από την αντιλαϊκή πολιτική, προσπαθεί να αποσπάσει ό,τι έχουμε κατακτήσει για να σταλεί το μήνυμα και στην υπόλοιπη εργατική τάξη. Επιδιώκουν ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, απελευθέρωση ωραρίου, χτύπημα της συνδικαλιστικής δράσης, ποινικοποίηση των αγώνων. Επιστρατεύουν την άγρια καταστολή. Εμείς αξιοποιούμε την πλούσια πείρα από την αγωνιστική μας δράση. Βγαίνουμε επιθετικά, διεκδικώντας με συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες των οικογενειών μας. Οι αποφάσεις πάρθηκαν μέσα από τα συλλογικά μας όργανα, τις γενικές μας συνελεύσεις. Ο αγώνας αγκαλιάζει και τον τελευταίο συνάδελφο. Εξελίσσεται σε καθημερινή βάση, σε κάθε επιχείρηση και έχουμε προοπτική κλιμάκωσης αν δεν γίνουν αποδεκτά τα αιτήματά μας.

Μία ενδεικτική εικόνα της κατάστασης όπως διαμορφώνεται, δίνουν στοιχεία της Νομαρχίας Πειραιά με βάση τους καταλόγους των Επιμελητηρίων, Βιομηχανικό, Εμπορικό, Βιοτεχνικό της περιοχής. Βέβαια τα στοιχεία «φέρουν» το «στίγμα» του νομάρχη Ι. Μίχα, στελέχους του ΠΑΣΟΚ, καθώς φαίνεται ότι καταβλήθηκε προσπάθεια να αποκρυφθεί ότι και το ΠΑΣΟΚ, την ίδια πολιτική ακολούθησε ως κυβέρνηση, όμως ακόμα και αυτά τα στοιχεία «μιλάνε» από μόνα τους.

Σύμφωνα με τα Επιμελητήρια από την 1η Γενάρη του 2008 μέχρι τις 31 Οκτώβρη του ίδιου έτους, άνοιξαν περίπου 5.127 επιχειρήσεις και έκλεισαν 8.112. Δηλαδή προκύπτει μείον 2.985 επιχειρήσεις. Το 2003 είχαν κλείσει 2.800 επιχειρήσεις. Στα στοιχεία αυτά υπάρχει η επισήμανση που αναφέρει ότι «το νούμερο αυτό είναι ενδεικτικό, καθώς αρκετές είναι οι επιχειρήσεις, οι οποίες δεν προχωρούν στη διαγραφή τους από τα μητρώα των Επιμελητηρίων, για διάφορους λόγους». Οι θέσεις εργασίας που χάθηκαν εκτιμάται ότι ανέρχονται σε 8.500.

Σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, μία στις τρεις επιχειρήσεις προχωρά σε μείωση προσωπικού. Η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση που συντελείται και στην περιοχή του Πειραιά φαίνεται από τα συγκριτικά στοιχεία των Επιμελητηρίων για όλους τους κλάδους από το 1990 ως το 2008. Σύμφωνα με αυτά από το 1990 ως το 2008 οι κλάδοι που δέχτηκαν το μεγαλύτερο χτύπημα είναι κλωστοϋφαντουργία, ιματισμός, δέρμα. Πιο συγκεκριμένα στην κλωστοϋφαντουργία από 283 επιχειρήσεις - ανάμεσά τους και το εργοστάσιο της Πειραϊκής - Πατραϊκής στον Πειραιά - το 2008 έμειναν 69. Στην υπόδηση από 1.483 επιχειρήσεις, έμειναν 702, δηλαδή μείον 52,66% και στο δέρμα από 317 επιχειρήσεις έμειναν 71, μεταβολή μείον 77,6%. Την «κατιούσα» έχουν πάρει συνολικά οι επιχειρήσεις όλων των κλάδων που βρίσκονται στην πειραιώτικη περιφέρεια.

Η παραχώρηση του ΣΕΜΠΟ ΑΕ (πρόκειται για τον Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων) στην κινεζική πολυεθνική COSCO η οποία έχει ναυλώσει τα πλοία του Ελληνα μεγαλοεφοπλιστή Κωνσταντακόπουλου, είναι ενταγμένη στις καπιταλιστικές αναδιαρθώσεις και γίνεται για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες κίνησης του κεφαλαίου. Τη διαδικασία της ιδιωτικοποίησης του ΟΛΠ ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ, μετατρέποντας το 1999 τον ΟΛΠ σε ΑΕ. Η παραχώρηση του ΣΕΜΠΟ, πρακτικά σημαίνει ότι οι πολυεθνικές, το εφοπλιστικό κεφάλαιο, βάζουν κάτω από τον άμεσο έλεγχό τους και μονοπωλούν την κύρια είσοδο - έξοδο εμπορευμάτων της χώρας, τα θαλάσσια σύνορά της, σε αυτόν τον βασικό κρίκο των μεταφορών.

Από την σύμβαση παραχώρησης που επικύρωσε η κυβέρνηση στη Βουλή, προκύπτει απώλεια χιλιάδων θέσεων πλήρους, σταθερής, μόνιμης εργασίας με συγκροτημένα δικαιώματα και αντικατάστασή τους με ένα περιορισμένο αριθμό θέσεων που θα δημιουργηθούν από εργαζόμενους με όρους εργασιακού Μεσαίωνα. Ο διαχωρισμός των νεοπροσλαμβανόμενων στον ΟΛΠ, με την κατάργηση γι' αυτούς της ισχύουσας Συλλογικής Σύμβασης, είναι μόνο η αρχή.

Θα προκύψει ενίσχυση της δύναμης και της εξουσίας των μονοπωλίων, της ασύδοτης δράσης και επιθετικότητάς τους κάτι που επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι η κυβέρνηση εξασφάλισε νομοθετικά για την COSCO ότι θα λειτουργεί σε καθεστώς πλήρους «ελευθεριότητας» εντάσσοντάς την στο νομοθετικό έκτρωμα 2687/1953 περί κεφαλαίων εξωτερικού. Ενώ κινδυνεύει και η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη με συρρίκνωση. Πλήγμα θα δεχτούν οι μικρές εξαρτώμενες από το λιμάνι επιχειρήσεις, αυτοαπασχολούμενοι εκτελωνιστές.

Με βάση τους 8.500 ανέργους που δίνουν τα στοιχεία των Επιμελητηρίων, το ποσοστό ανεργίας στην ευρύτερη περιοχή υπολογίζεται 15%. Σε αυτό το ποσοστό είναι προφανές ότι δεν συμπεριλαμβάνεται η κατάσταση που βιώνουν οι εργατοτεχνίτες της Ζώνης, όπου σύμφωνα με τα στοιχεία των Σωματείων, από τους 8.000 περίπου που δούλευαν τον Αύγουστο του 2008, σήμερα υπολογίζεται ότι είναι με το ζόρι 2000. Επίσης, δεν συμπεριλαμβάνει την ανεργία στους ναυτεργάτες, καθώς από τον περασμένο Οκτώβρη ως σήμερα, μόνο από τα πάνω από 40 ακτοπλοϊκά πλοία που ακινητοποίησαν αυθαίρετα οι εφοπλιστές για να προστατέψουν τα κέρδη τους, υπολογίζεται ότι πετάχθηκαν στην ανεργία περίπου 2.000. Ενώ νησιά κάνουν βδομάδες να «δουν» καράβι.

Πιο συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, από τα τέλη του 2008 ως σήμερα που η ανεργία έχει χτυπήσει δραματικά ποσοστά, οι Ελληνες εφοπλιστές εν μέσω κρίσης, αποδεικνύοντας την τρελή κερδοφορία τους, συνεχίζουν «ακάθεκτοι» το ναυπηγικό τους πρόγραμμα, αλλά, στα πλαίσια του καταμερισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των άλλων ιμπεριαλιστικών Οργανισμών π.χ. ΟΟΣΑ, τα χτίζουν σε ξένα ναυπηγεία.

Οι ακτοπλόοι εφοπλιστές ανενόχλητοι συνεχίζουν να «αρμέγουν» κέρδη σε βάρος των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, να παίρνουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ - 100 εκατ. πήραν μόνο το 2008 - ως επιδοτήσεις για τις λεγόμενες «άγονες» γραμμές, όμως, απειλώντας την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής στη θάλασσα και της ναυσιπλοΐας, η συντριπτική πλειοψηφία του στόλου τους εξακολουθεί να αποτελείται από πλοία υπέργηρα και υποσυντήρητα, τύπου «ΝΤΑΛΙΑΝΑ» με έτος κατασκευής το 1969! Μάλιστα, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση γεμίζει με προνόμια και «ζεστό» χρήμα τις τσέπες των εφοπλιστών, αρνείται ακόμα και το αυτονόητο στους εργάτες της Ζώνης, να πάρουν ένα αξιοπρεπές επίδομα ανεργίας.

Η ακτοπλοΐα αφορά άμεσα ακόμα και την εδαφική και κοινωνική συνοχή της χώρας. Παραδομένη στα χέρια των εφοπλιστών - με τα πανάκριβα εισιτήρια, τα ταξίδια «Οδύσσειες», τα σαπάκια, τις συνθήκες γαλέρας στα καράβια - και σε συνδυασμό ότι το λιμάνι του Πειραιά που είναι η «βάση» της ακτοπλοΐας, βρίσκεται στη διαδικασία ιδιωτικοποίησης, απειλείται ευθέως με απορρύθμιση, τα νησιά από εγκατάλειψη και οι ναυτεργάτες με το διωγμό τους στη στεριά. Η ήδη άσχημη κατάσταση στην ακτοπλοΐα έγινε χειρότερη με την εφαρμογή του νόμου 2932 που ψήφισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 2001 - και εφαρμόζει απαρέγκλιτα η ΝΔ - για να αρχίσει η σταδιακή εφαρμογή του κατάπτυστου κανονισμού 3577/92 της Ευρωπαϊκής Ενωσης ο οποίος ξεπήδησε από την Συνθήκη του Μάαστριχτ και αφορά τις τέσσερις ελευθερίες (κεφαλαίων, εμπορευμάτων, υπηρεσιών και εργατικού δυναμικού) στη θάλασσα. Οι ακτοπλόοι εφοπλιστές έχοντας κάνει σημαία τον κανονισμό απαιτούν την πλήρη εφαρμογή του, για να χτυπήσουν τα πληρώματα με εργασιακά δικαιώματα και συνδικαλιστική εκπροσώπηση, να επεκτείνουν το καθεστώς της μαύρης ανασφάλιστης εργασίας και να έχουν τον πλήρη έλεγχο τον ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, με ό,τι σημαίνει αυτό για τους νησιώτες.