Η εργατούπολη του Πειραιά είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα των συνεπειών των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων που υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ - συνεπικουρούμενη από το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα του ευρωμονόδρομου - για να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα, δηλαδή την κερδοφορία του μονοπωλιακού, εφοπλιστικού κεφαλαίου. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις, σε συνδυασμό με την προσπάθεια να φορτωθεί η κρίση στις πλάτες των εργαζομένων, έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό μείγμα. Το «γιουρούσι» σε βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων, θέσεων εργασίας, συνδικαλιστικών και δημοκρατικών ελευθεριών, των εργαζομένων της εργατούπολης είναι σε πλήρη εξέλιξη. Τα επίσημα στοιχεία ακόμα και ενδεικτικά δεν μπορούν να αποκρύψουν πόσο «ακριβά» πληρώνουν οι εργαζόμενοι του Πειραιά, η εργατική, λαϊκή οικογένεια, αυτήν την πολιτική.

Η ανεργία στον Πειραιά καλπάζει και σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, ξεπερνάει το ποσοστό του 15%. Τα πολυεθνικά μεγαθήρια έχουν ήδη εισβάλει στην πύλη του πρώτου λιμανιού της χώρας, στο Σταθμό Εμπορευματοκιβωτίων με πολυεπίπεδες και αλυσιδωτές επιπτώσεις τόσο για τους εργαζόμενους του λιμανιού όσο και για τους εργαζόμενους ολόκληρης της πειραιώτικης περιφέρειας και συνολικά της χώρας. Ο μοναδικός παραγωγικός «πνεύμονας» του Πειραιά η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη απαξιώνεται. Η συγκέντρωση και η κυριαρχία μονοπωλιακών - πολυεθνικών ομίλων στον Πειραιά οδηγεί ταυτόχρονα στη συμπίεση - χρεοκοπία και κλείσιμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αυτοαπασχολούμενων.

Οι ακτοπλόοι εφοπλιστές, συνολικά το εφοπλιστικό κεφάλαιο, την ίδια στιγμή που συσσωρεύει τρελά κέρδη έχει κηρύξει επίθεση στη δουλειά με συγκροτημένα εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα. Ταυτόχρονα, επιδιώκει να ξεμπερδεύει με την υποχρεωτική 10μηνη επάνδρωση και δρομολόγηση των ακτοπλοϊκών πλοίων, απειλώντας με ακρωτηριασμό τη νησιωτική Ελλάδα.

Στον αντίποδα αυτών των εξελίξεων, το ΚΚΕ καταθέτει τη δική του πρόταση - απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική και την κρίση. Καλεί τους εργάτες να δώσουν μια σύνθετη, σκληρή μάχη από τη μια για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους και την υπογραφή ικανοποιητικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και από την άλλη για την πραγματική προστασία των ανέργων, σαλπίζοντας ταυτόχρονα το σύνθημα της συνολικότερης αντεπίθεσης. Διαμηνύει ότι υπάρχουν όλες οι αντικειμενικές προϋποθέσεις, όπως δείχνει και η κατάσταση του Πειραιά, για τη συγκρότηση μιας κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας που θα κατευθύνεται στη διεκδίκηση της ίδιας της λαϊκής εξουσίας, για τη λαϊκή ευημερία.