Εβδομήντα οχτώ μέρες οι ΑμερικανοΝΑΤΟικοί σκορπούσαν το θάνατο, την καταστροφή, τον όλεθρο, βομβαρδίζοντας τη Γιουγκοσλαβία. Εβδομήντα οχτώ μέρες, ο ελληνικός λαός διαδήλωνε κατά των βομβαρδισμών και της ιμπεριαλιστικής αυτής επίθεσης, προσπαθούσε να δυσχεράνει το «έργο» των ΝΑΤΟικών στρατευμάτων. Εβδομήντα οχτώ μέρες, τα δημοσιογραφικά γραφεία είχαν «πάρει φωτιά». Αποτέλεσμα αυτής της «φωτιάς», που «έκαιγε» στον ίδιο ρυθμό με τα ρεπορτάζ των απεσταλμένων στο πολεμικό μέτωπο και με τα συνθήματα των διαδηλωτών, ήταν και το βιβλίο του δημοσιογράφου του «Ριζοσπάστη» Ν. Μπογιόπουλου, «Βαλκάνια: 78 μέρες "στόχος" του ΝΑΤΟ».

Ενα βιβλίο, που, όπως σημείωσε ο Ν. Μπογιόπουλος, κατά την παρουσίασή του, στο Θέατρο «Τζένη Καρέζη», «δε θα υπήρχε, αν δεν είχε υπάρξει η επίπονη δουλιά πολλών, πάρα πολλών συναδέλφων, δε θα είχε υπάρξει, αν δεν υπήρχε ο "Ρ", η "Σύγχρονη Εποχή" και, τελικά, το ΚΚΕ, που δεν εννοούν να συμμορφωθούν». Την εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου άνοιξε ο διευθυντής της «Σύγχρονης Εποχής» Δ. Παπαλεωνίδας, ο οποίος είπε ότι το βιβλίο ενόχλησε πολύ, με αποτέλεσμα οι εφημερίδες να το «θάψουν».

Ενα βιβλίο, που είναι «ρεπορτάζ εν εξελίξει» και αποτελεί πολύτιμο εργαλείο για όσα, φανερά και παρασκηνιακά, έγιναν αυτές τις 78 μέρες, αλλά και για όσα ανησυχητικά προετοιμάζονται στα πλαίσια της «νέας τάξης πραγμάτων». Αλλωστε, κοινή ήταν η πεποίθηση όλων των ομιλητών πως ο πόλεμος στο Κοσσυφοπέδιο δεν τελείωσε. Πως, αντίθετα, ήταν μια «πρόβα τζενεράλε» για τη θωράκιση και, στη συνέχεια, για την παγίωση των σχεδίων της «νέας τάξης», που σημαίνει: «Βομβαρδίζουμε παντού και οτιδήποτε θέλουν οι πολυεθνικές».

Και το βιβλίο του Ν. Μπογιόπουλου - τόνισαν οι ομιλητές - συμβάλλει να γνωρίσουμε τι ακριβώς έγινε στη «γειτονιά» μας, τι σχεδιάζεται να γίνει. Γράφει όσα οι εμπνευστές και εκτελεστές των σχεδίων αυτών δε λένε, γιατί φοβούνται πως ένα μέτωπο αντίστασης μπορεί να τα ανατρέψει. Φοβούνται την αντίσταση των Σέρβων και τις διαδηλώσεις των Ελλήνων ενάντια στους ΝΑΤΟικούς ιμπεριαλιστές, «αυτό το νέο λαμπρό κεφάλαιο στην ιστορία της διεθνιστικής αλληλεγγύης» των δύο λαών. Το βιβλίο παρουσίασαν οι Δ. Κουτσούμπας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και διευθυντής του «Ριζοσπάστη»,Γ. Λεονταρίτης, δημοσιογράφος, Κ. Καζάκος, ηθοποιός και μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της ΕΕΔΥΕ, Γ. Γεωργιάδης, δημοσιογράφος, πολεμικός ανταποκριτής του STAR CHANEL κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία και Θανάσης Παφίλης, γγ της ΕΕΔΥΕ και εκτελεστικός γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης και ο ίδιος ο συγγραφέας.

Το καίριο ερώτημα της πληροφόρησης και του ρόλου των ΜΜΕ έθιξε στην ομιλία του ο δημοσιογράφος Γ. Λεονταρίτης, ο οποίος είπε ότι «τα κανάλια που βρίσκονται μέσα στα πλοκάμια των διαπλεκομένων συμφερόντων δεν μπορούν να πουν αυτά που θα έπρεπε να γνωρίζει ο κόσμος».

Σχετικά με τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς που άρχισαν στα μέσα Μάρτη του 1999, είπε ότι «μας έδειξαν με τον πιο ωμό τρόπο, την πολιτική της περίφημης "νέας τάξης πραγμάτων". Μιας τάξης που επέφερε την... αταξία σε όλη την περιοχή και προχωρά με θράσος και κυνισμό στην επαναχάραξη συνόρων, που έβαψε στο αίμα έναν ηρωικό λαό, επειδή τόλμησε να φωνάξει κατάμουτρα στους Αμερικανούς ότι δε θέλει γκαουλάιτερ στον τόπο του και μπορεί μόνος του να χαράξει το μέλλον του».

Για την κυβέρνηση Σημίτη ο ομιλητής σημείωσε ότι «ποντάρει σε μεγάλο βαθμό στη... λήθη, στην άγνοια του κόσμου, στη μη πληροφόρηση». Ο Γ. Λεονταρίτης ανέφερε ότι το ίδιο έγινε και στην προεκλογική περίοδο και πως τα κανάλια πέτυχαν «να επιβάλουν εμμέσως στη μερίδα του κοινού που δεν είναι τόσο πολιτικοποιημένη ότι είχε να επιλέξει μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων και μόνο». Παράλληλα, κατηγόρησε ότι αποσιωπώνται παντελώς σημαντικότατες ειδήσεις όπως «ήταν η πρόσφατη πρωτοβουλία του ΚΚΕ με τη συνάντηση στην Αθήνα κομμουνιστικών, αριστερών και εργατικών κομμάτων από διάφορα μέρη του κόσμου, καθώς και η μεταφορά από το Παρίσι στην Αθήνα της έδρας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης».

«Οπως και να 'χουν τα πράγματα, δεν μπορεί παρά η αλήθεια, το δίκιο, στο τέλος να νικήσουν», είναι - όπως τη μετέφερε στην εκδήλωση ο Κ. Καζάκος - η πεποίθηση που «βγαίνει» από το βιβλίο του Ν. Μπογιόπουλου. Μια αλήθεια, ένα δίκιο, που - όπως σημείωσε ο ηθοποιός - μετουσιώθηκε στον αγώνα τόσο του σερβικού όσο και του ελληνικού λαού εναντίον των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία.

Ομως σ' αυτή την αντίσταση του ελληνικού λαού, υπάρχει κάτι το τραγικό, που - όπως ανέφερε ο Κ. Καζάκος - εμφανίζεται στο βιβλίο. «Είναι το τραγικό πρόσωπο του ίδιου του ελληνικού λαού, ο οποίος στις κρίσιμες ώρες ξέρει και παίρνει τις τύχες του στα χέρια του. Πολλές, όμως, άλλες φορές το ζιζάνιο της προδοσίας, που φύεται μέσα του, απλώνεται και καταστρέφει το περιβόλι».

Ο Κ. Καζάκος συνέχισε λέγοντας πως η αντίσταση του ελληνικού λαού και των Σέρβων στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, τάραξαν τη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Και πως αυτές οι αρετές του ελληνικού λαού, της αντίστασης και της αλληλεγγύης στο τέλος θα στερεωθούν. Και θα καταδείξουν - όπως κάνει και το βιβλίο του Ν. Μπογιόπουλου - «το παιχνίδι της κυβέρνησης που θα έχει αντίπαλο μια πρωτοπορία». «Ενα παιχνίδι που όταν αντιληφθούν αυτοί που συμμετέχουν σ' αυτό πόσο εύκολα μπορεί να αποκαλυφθεί, θα αισθανθούν κίνδυνο», συμπλήρωσε ο ηθοποιός. Και κατέληξε πως σε αυτή την κατεύθυνση συμβάλλει και το βιβλίο του Ν. Μπογιόπουλου.

Ακριβώς ένα χρόνο πριν την ημέρα παρουσίασης του βιβλίου, δηλαδή στις 5 Ιούνη 1999, οι απεσταλμένοι δημοσιογράφοι στη Γιουγκοσλαβία ειδοποιήθηκαν πως μπορούν να αφήσουν το μέτωπο και να επιστρέψουν στην πατρίδα. Ηταν η μέρα, που άρχιζε ένας άλλος πόλεμος γι' αυτούς, όπως σημείωσε χαρακτηριστικά, στην ομιλία του, ο πολεμικός ανταποκριτής του «ΣΤΑΡ», Γ. Γεωργιάδης.

«Μετά από 70 μέρες στο μέτωπο και όταν το όριο ενός πολεμικού ανταποκριτή είναι οι 20 μέρες - τόνισε ο Γ. Γεωργιάδης - επιστρέψαμε. Και αντί να ξεκουραστούμε, να δούμε τις οικογένειές μας, δεχτήκαμε έναν απίστευτο πόλεμο λάσπης από κάποιους συναδέλφους μας, που δε δίστασαν ακόμα και λοχίες του Μιλόσεβιτς να μας αποκαλέσουν» Ο ίδιος εξήγησε με σαφήνεια τους λόγους αυτού του πολέμου: «Κάποιοι έπρεπε να πληρώσουν για το 98% του ελληνικού λαού, που ήταν ενάντια στους βομβαρδισμούς. Το πλήρωσαν, λοιπόν, οι Ελληνες απεσταλμένοι, που ειλικρινά, με το χέρι στην καρδιά σας το λέω, έκαναν όσο καλύτερα μπορούσαν τη δουλιά τους».

Ισως γι' αυτό «ουδέποτε Ελληνας δημοσιογράφος πήρε το λόγο από τον εκπρόσωπο του ΝΑΤΟ Τζ. Σέι, ο οποίος αποκαλούσε τους συναδέλφους που κάλυπταν την άλλη πλευρά, του ΝΑΤΟ κυρίως, με τα μικρά τους ονόματα», υπογράμμισε ο Γ. Γεωργιάδης. Για να συνεχίσει, λέγοντας πως όλοι αυτοί οι «συνάδελφοι», «έπαιζαν ένα θέατρο μπροστά στον γραφικό εκπρόσωπο του ΝΑΤΟ, που, κυριολεκτικά, μας είχε τρομάξει».

Την ίδια ώρα, «από ένα σημείο κι έπειτα και ιδίως μετά το πρώτο βάρβαρο χτύπημα του ΝΑΤΟ στο Αλέξινατς, δεν πιστεύαμε στα μάτια μας, παρότι είχαμε ξαναζήσει άλλους πολέμους», τόνισε ο δημοσιογράφος. Και συνέχισε: «Το τι γινόταν στην Ελλάδα, το μαθαίναμε από τις αντιδράσεις των Σέρβων. Κάθε φορά που ο ελληνικός λαός ξεσηκωνόταν, κάθε φορά που προσπαθούσε να δυσχεράνει το πέρασμα του ΝΑΤΟ μέσα από τη χώρα μας, το βλέπαμε στο πρόσωπο του απλού κόσμου. Μας το μετέδιδε, χωρίς να λέει καν την είδηση. Μόνο από το χαμόγελο και το φωτεινό τους πρόσωπο, καταλαβαίναμε ότι οι Ελληνες είχαν κάνει πάλι το θαύμα τους».

Ομως, εδώ στην πατρίδα συνέβαιναν κι άλλα, κυρίως σε πολιτικό επίπεδο. «Αυτά τα έμαθα μέσα από το βιβλίο του Ν. Μπογιόπουλου. Το βιβλίο είναι σύμβουλός μου, είναι ταυτόχρονα και ένα ημερολόγιο, που ούτε εγώ που ήμουν στη Γιουγκοσλαβία δεν μπόρεσα να κρατήσω, ένας οδηγός για όσα πρέπει να ξέρω», σημείωσε ο Γ. Γεωργιάδης.

Στις ιδιαιτερότητες της επέμβασης του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης ενάντια στο λαό της Γιουγκοσλαβίας, καθώς και τις εγκληματικές ευθύνες των ηγετών της Δυτικής Ευρώπης, αναφέρθηκε ο Θ. Παφίλης γ.γ. της ΕΕΔΥΕ και εκτελεστικός γραμματέας του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης, οι οποίες αναδεικνύονται επίσης ουσιαστικά στο βιβλίο.

«Αυτό το στοιχείο που αναδεικνύει αυτόν τον πόλεμος ως ξεχωριστό, είπε ο Θ. Παφίλης, αφορά όχι μόνο ή κυρίως τις μεθόδους που χρησιμοποιήθηκαν και που ξεπέρασαν και τη χιτλερική θηριωδία, αλλά ότι όλες οι εξελίξεις στη Γιουγκοσλαβία από το 1992 μέχρι την επίθεση του ΝΑΤΟ και την υπογραφή του Συμφώνου Σταθερότητας περιέχουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο τα στοιχεία της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων».

Ο γενικός γραμματέας της ΕΕΔΥΕ είπε ότι «ο πόλεμος κατά της Γιουγκοσλαβίας αποτέλεσε το πείραμα και το πεδίο εφαρμογής της νέας στρατηγικής του ΝΑΤΟ» και πως «αν κανείς παρακολουθήσει προσεκτικά τις εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο, θα αντιληφθεί πως αναζητείται ένα τέτοιο σχέδιο επέμβασης στην Κολομβία με το πρόσχημα της ειρήνης».

Ο Θ. Παφίλης άσκησε οξεία κριτική στην πολιτική των σοσιαλδημοκρατών ηγετών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, επισημαίνοντας ότι αν και υπόσχονταν ότι θα συμβάλουν στην ένωση της Ευρώπης του πολιτισμού, της ειρήνης και της ευημερίας, έπραξαν τα ακριβώς αντίθετα.

«Η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι ηγέτες της, είπε ο ομιλητής, είτε συντηρητικοί είτε κεντροαριστεροί, δε διαφέρουν ούτε έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τη βαρβαρότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Είναι υπεύθυνοι και συμμέτοχοι στο έγκλημα. Η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι τίποτα άλλο από το φρικαλέο πρόσωπο του αδηφάγου κεφαλαίου που κατά περίπτωση τρέφεται εκτός από τον ιδρώτα, την εκμετάλλευση και από το αίμα των λαών».

Με το βλέμμα στραμμένο στις εξελίξεις στα Βαλκάνια, τέτοιες που δεν επιτρέπουν εφησυχασμό, και με την πεποίθηση πως οι «78 μέρες» δεν τελείωσαν, ο συγγραφέας του βιβλίου και δημοσιογράφος του «Ρ», Ν. Μπογιόπουλος, προσδιόρισε το περιεχόμενο της εργασίας του με τρεις λέξεις που αναφέρει στον πρόλογό του ο Ν. Καραντηνός: «Πρόκειται για ένα βιβλίο που καταπιάνεται με έναν πόλεμο που δεν τελείωσε».

Ο ίδιος εξήγησε στη συνέχεια στην ομιλία του: Δεν είναι μόνο πως μόλις την περασμένη βδομάδα στους δολοφονημένους από τον «Ουτσεκά» προστέθηκαν τέσσερις ακόμη εκτελεσμένοι Σέρβοι, μεταξύ τους και ένα 4χρονο παιδί. Πως πρόσφατα κρίθηκε αβάσιμη η προσφυγή της Γιουγκοσλαβίας στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης εναντίον εκείνων που τη βομβάρδισαν. Δεν είναι μόνο η δήλωση τού Μπιλ Κλίντον, πως η «η μη οριστική και η όχι απόλυτη υποταγή της Σερβίας εξακολουθεί να συνιστά μια σημαντική απειλή για την εθνική ασφάλεια, τα συμφέροντα της εξωτερικής πολιτικής και την οικονομία των ΗΠΑ».

Είναι κυρίως αυτό που σχεδιάζουν, «να βομβαρδίζουν δηλαδή παντού και οτιδήποτε θέλουν οι πολυεθνικές. Μια τακτική που μετά το Κοσσυφοπέδιο απέκτησε και τη θεσμική της θωράκιση» - τόνισε ο Ν. Μπογιόπουλος. Είναι το νέο Δόγμα του ΝΑΤΟ και το περίφημο Σύμφωνο Σταθερότητας για τα Βαλκάνια και τη Νοτιανατολική Μεσόγειο, «που αποτελούν στην ουσία το νέο χάρτη του πλανήτη, ένα χάρτη που δεν απεικονίζει όμως ούτε κράτη ούτε σύνορα», συμπλήρωσε.

Απέναντι σε αυτή την τακτική, η αντίσταση των Σέρβων, οι διαδηλώσεις των Ελλήνων «είναι ικανή μαγιά να επιφέρει και το πολιτικό και το στρατιωτικό, αν χρειαστεί, Βιετνάμ του ιμπεριαλισμού», κατέληξε ο Ν. Μπογιόπουλος