«Κλειδώθηκε» η πορεία στο άγνωστο | Κόντρα στη νέα (α)ταξία | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

«Κλειδώθηκε» η πορεία στο άγνωστο

Παραδέρνει σε κλίμα ευφορίας και ιλαρότητας η κυβέρνηση για την ευνοϊκή γνωμοδότηση του ΕΚΟΦΙΝ, σχετικά με την ένταξή μας στην ΕΥΡΩ-ΟΝΕ πορεία.

Η δραχμή «κλειδώθηκε» στη συναλλαγματική ισοτιμία με το ευρωνόμισμα, που χάνει πόντους απέναντι στο δολάριο.

Τα εικονικά ή τα υπαγορευμένα κριτήρια θεωρούνται επαρκή - και εκεί, κατά το τελευταίο δεκαήμερο του Ιουνίου ανοίγουν οι πύλες του... Παραδείσου. Ετσι είναι, αν έτσι το νομίζετε, όπως θα έλεγε ο Πιραντέλο.

Γιατί ο κ. Σημίτης φρόντισε αμέσως να φρενάρει τους πανηγυρισμούς, προφητεύοντας ότι η ένταξη δεν αποτελεί το τέλος της ωμής περιοριστικής οικονομικής πολιτικής, αλλά την αρχή και τη συνέχειά της.

Αν θέλουμε, δηλαδή, να μιλήσουμε μεταφορικά, η πορεία για τον ευρωενωσιακό παράδεισο θα περάσει του «λιναριού τα πάθη» μέσα από το «πουργκατόριουμ» (το καθαρτήριο) του εξαγνισμού, με ακόμα ασφυκτικότερο στραγγαλισμό του κοινωνικού χαρακτήρα της οικονομίας, εξάρτησης και υποταγής στο μεγάλο χρηματιστηριακό κεφάλαιο και συμμόρφωσης προς τις έξωθεν εντολές. Τώρα αρχίζει, όπως μας λένε, το πέρασμα από τις συμπληγάδες όπου η μία πλευρά τους είναι τα συμφέροντα του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου και η άλλη το ΝΑΤΟικό πολεμικό δόγμα για την επιβολή τους.

Κατά τις παραπλανητικές τους βεβαιώσεις στο βάθος του ατέρμονος χρόνου, θα μπορούσαμε να ονειρευτούμε τις πύλες ενός φαντασιακού παραδείσου, ή, ρεαλιστικότερα την είσοδο του Αδη όπου ο Δάντης τοποθετούσε την προειδοποίηση: «Ξεχάστε κάθε ελπίδα εσείς που περνάτε».

Μακρύς ο δρόμος και φυσάει άγρια τραμουντάνα. Και είναι φανερό ότι αναπτύσσονται ήδη οι δικοί τους εσωτερικοί ανταγωνισμοί και κλυδωνισμοί, καθώς οξύνονται οι ταξικές αντιθέσεις.

Το δολάριο χιμάει να ροκανίσει το ευρωνόμισμα, πριν ακόμη αποκτήσει οντότητα, αν δε συμμορφωθούν οι εταίροι προς τις εντολές του μεγάλου αφεντικού. Το οποίον αφεντικό πήρε αυτοπροσώπως μέρος στην ευρωσύναξη για την αναζήτηση μιας μάσκας «κοινωνικού προσώπου», ως μεταμφίεσης για την απόκρυψη του αποτρόπαιου προσώπου της νέας τάξης.

Αλλά και αυτό ακόμη το χάρτινο προσωπείο ψάχνουν ακόμη να το βρουν, ανάμεσα στα σκουπίδια τους.

Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ