Τούτη η αμερικάνικη παραγωγή εντάσσεται στο κύμα ψευδο-ντοκιμαντέρ που πρωτοεμφανίστηκε το 1999 μέσα από το φιλμ «Blair Witch». Πρόκειται για προσπάθεια αναπαραγωγής της υποκειμενικής πραγματικότητας μέσα από αληθινο-ψεύτικα ντοκιμαντέρ ερασιτεχνικής όψης. Πρόκειται για έξυπνη μείξη ντοκιμαντέρ/ μυθοπλασίας και κατ' ουσίαν προτρέπει το θεατή να «μπερδεύει» το αληθινό και το ψεύτικο. Η φόρμουλα δεν είναι ιδιαίτερα χρησιμοποιημένη και το φιλμικό αποτέλεσμα δε μοιάζει συμβατικό. Η ίδια η ταινία επιβάλλει στο κοινό ήδη εξαρχής μία νότα εμπάθειας. Το φιλμ που παίζει φυσικά το χαρτί του ντοκιμαντέρ δεν κάνει πουθενά την παραμικρή προσπάθεια να μας κάνει να πιστέψουμε ότι αυτό που αφηγείται δεν είναι αλήθεια.
Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της παραγγελίας του εξορκισμού σε ένα δεκαεξάχρονο «δαιμονισμένο» κορίτσι που τη νύχτα σφάζει - χωρίς να το θέλει και χωρίς να θυμάται τίποτα το επόμενο πρωί - τα ζώα στην οικογενειακή φάρμα, ο πάστορας συνειδητοποιεί ότι κάτι δεν πάει καλά και αποφασίζει να διαλευκάνει το ακατανόητο. Η δεκαεξάχρονη Νελ βρίσκεται ή όχι υπό την επήρεια των δαιμόνων ή μήπως το παίζει; Τι ακριβώς συμβαίνει; Από το σημείο αυτό σηματοδοτείται η είσοδος στη λογική και την αισθητική της ταινίας τρόμου.
Η επιχειρηματικότητα δε θα μπορούσε να εξαιρέσει από τις δραστηριότητές της το χώρο της πίστης. Ετσι, στο πρώτο μέρος της ταινίας γνωρίζουμε τον πάστορα, την οικογένειά του και τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Μας λέει ότι έγινε πάστορας ακολουθώντας το βιοποριστικό επάγγελμα του πατέρα του. Κατά τον ίδιο, είναι έξυπνοι - δηλαδή κερδίζουν λεφτά - όσοι πουλούν προϊόντα και υπηρεσίες στους θρησκόληπτους και βλάκες όσοι τα/τις αγοράζουν! Ο πάστορας το λέει ξεκάθαρα: «Προσφέρω υπηρεσίες εξορκιστή σε κάποιους, με τον τρόπο που εκείνοι θέλουν».
Από την αρχή δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε πού ακριβώς μας οδηγεί ο σκηνοθέτης. Στην πορεία ανακαλύπτουμε ότι σαν τον πάστορα, με τα κόλπα και τα τερτίπια του, έτσι και αυτό το είδος κινηματογράφου, είναι γεμάτο κόλπα που μπορούν να κάνουν το άσπρο μαύρο. Ο σκηνοθέτης κάνει στο κοινό του ό,τι κάνει ο πάστορας στο δικό του κοινό: Προσπαθεί να το ξεγελάσει. Ισως και να θέλει να δοκιμάσει το κατά πόσο έμαθε το μάθημά του. Αλλά το στιλ ντοκιμαντέρ, ρεπορτάζ με την κάμερα στο χέρι, ξεσκεπάζεται περίτρανα από τη δομή του υποκειμενικού πλάνου της δεκαεξάχρονης που βρίσκεται σε κατάσταση τρανς και υπνοβατεί μέσα στο σπίτι της. Ο πάστορας που στην αρχή του φιλμ εμφανίζεται σίγουρος γι' αυτό που πρεσβεύει, στην πορεία αμφισβητεί σταδιακά τις πεποιθήσεις του, έως ότου τελικά φθάνει να καταλήξει στην πλήρη ανατροπή των αρχικών του θέσεων. Αυτό υποτίθεται ότι «αποδεικνύεται» χάρη στην δήθεν ντοκουμενταρίστικη τεχνική, που κατορθώνει στο δεύτερο μισό να ξηλώσει ό,τι οικοδόμησε στο πρώτο μέρος.
Το ψευδο-ντοκιμαντέρ, τελευταία του συρμού στις ταινίες τρόμου, το οποίο κάνει χρήση της μορφολογικής επίφασης του είδους του ντοκιμαντέρ, αποκαλύπτεται άκρως χειραγωγήσιμο και επικίνδυνο δεδομένης της άνθησής του πια στο κατ' εξοχήν μέσο μαζικής επικοινωνίας και διαμόρφωσης κοινής γνώμης: Την τηλεόραση, στην οποία όλο και περισσότερο προσπαθεί το σινεμά να μοιάσει ...
Παίζουν: Πάτρικ Φάμπιαν, Τόνι Μπέντλεϊ, Αϊρις Μπαρ, Λούις Χέρτχαμ, Ασλεϊ Μπελ κ.ά.
Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).
Ο Τζακ, ο μοναχικός Αμερικανός κίλερ, ο γεμάτος τατουάζ που παραπέμπουν σε στρατιωτικό ή παραστρατιωτικό παρελθόν και δράση, ο ειδήμων στην κατασκευή θανατηφόρων όπλων, εγκαθίσταται στο χωριό, συνάπτει υποχρεωτικά σχέσεις τόσο με τον αιδεσιμότατο όσο και με μια νεαρή πόρνη την οποία ερωτεύεται. Στο ρόλο η Βιολάντε Πλάτσιντο, η κόρη του ηθοποιού Μικέλε Πλάτσιντο. Οταν όμως έχεις βουτηχτεί στη λάσπη ως το λαιμό δεν είναι κι εύκολο να ξεπλυθείς ... Να το δείτε. Αξίζει τον κόπο ...
Παίζουν: Τζορτζ Κλούνι, Βιολάντε Πλάτσιντο, Πάολο Μπονατσέλι, Θέκλα Ρόιτεν,Φιλίπο Τίμι, Μπρους Ολτμαν, κ.α.
Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).
Πρόκειται για μεταμοντέρνο εννοιολογικό σύμφυρμα, φίσκα στα ειδικά εφέ, που εκφράζεται μέσα από τον πυρήνα του μύθου κι έχει να κάνει με τον νεαρό Σκοτ - μέλος ενός συνήθους ψιλο- οργισμένου μουσικού συγκροτήματος - που επιτέλους συναντά την κοπέλα των ονείρων του, την οποία όμως για να κρατήσει πρέπει να δώσει τιτάνιες μάχες και να νικήσει τους 7 αιμοβόρους πρώην της. Σ' αυτόν τον αγώνα παρατάσσονται ιδέες και αξίες που το σύστημα συντηρεί, αποπροσανατολίζοντας και συστηματικά προετοιμάζοντας τους νέους ανθρώπους ώστε να δέχονται παθητικά την ανοιχτή του προπαγάνδα, την εκμετάλλευση και τα εγκλήματά του, παρά τις όποιες ενδο-συστηματικές κορόνες.
Ιδιαιτερότητες πολιτισμικές σε συνδυασμό με νόμους της καταναλωτικής κοινωνίας, κάτι που οδηγεί σε συγκεκριμένες πολιτισμικές εκφράσεις. Στην ενότητα π.χ. της διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου των νέων, γαργαλούν την περιέργεια - έτσι όπως παρουσιάζονται - τα διαδραστικά ηλεκτρονικά παιχνίδια βίντεο, η ενημέρωση από τα blogs, η επαφή και επικοινωνία όχι φυσική αλλά μέσα από το face book. Ακούμε τους νέους να μιλούν με 500 λέξεις από τις οποίες οι 200 είναι ... να πούμε «you Know like...». Και φτηνή ομοιοκαταληξία. Ο συντηρητισμός στις απόψεις της αδελφής του Σκοτ. Το πάρτι της νεολαίας. Α! Κάπου υπάρχει και πλάνο από σχολική βιβλιοθήκη. Μωσαϊκό εθνοτήτων. Δίσκοι, ρούχα, μόδα. Κινέζοι, Bollywood, βρικόλακες, gays και λεσβίες, χορτοφάγοι και αυστηροί φυτοφάγοι. Τηγανισμένο μπέικον για πρωινό. Τηλεόραση: βία, φωτιές, όπλα. Εφήμεροι σταρ και κασκαντέρ. Σκυλάδικα αμερικάνικα - ή καναδέζικα αν προτιμάτε - με κανονικές σκυλούδες και κοινό να παραληρεί με αγγλόφωνα σκυλοτράγουδα. Και εν κατακλείδι, summa summarum, τα αποφθέγματα: «Η αξιοπρέπεια είναι να παλεύεις» συμφωνούμε! «Δεν είσαι χοντροκώλα και όλα καλά», «Τέλος καλό, όλα καλά»... Ε ! ρε προβλήματα που' χει η νεολαία!
Παίζουν: Μάικλ Σέρα, Μέρι Ελίζαμπεθ Γουίνστεντ, Κίεραν Κάλκιν, Κρις Ιβανς, Αννα Κέντρικ, κ.α.
Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).
Δυο χρόνια κράτησαν τα γυρίσματα που κατέγραψαν εικόνες από την καθημερινότητα, μνήμες από την περιπέτεια της μετανάστευσης, επίκαιρα και υπαρκτά προβλήματα, τις σκέψεις και τα όνειρα των μαθητών από τις τόσες εθνικότητες, που μαθαίνουν ελληνικά αλλά και να συνυπάρχουν ειρηνικά ... 300 πρόσωπα, 300 όνειρα, καθένα στη δική του γλώσσα!
Παραγωγή: Ελλάδα (2010).