Πρόκειται για ευτυχή συνεύρεση ισορροπημένου συνδυασμού σε ό,τι αφορά την αφηγηματική πλοκή και την ακρίβεια στη δοσολογία των υλικών, η οποία καθορίζει και την περιπλοκότητα του θρίλερ - ενός κινηματογραφικού είδους που χαίρει τεράστιας αποδοχής - καθώς και μιας επιμελώς μελετημένης επιλογής ως προς τη χρήση της τεχνικής. Τα χαρακτηριστικά του ρεαλισμού στο χρώμα, στο καδράρισμα που παραπέμπει σε έντονα «φωτογραφική» αντίληψη και στην τυπολογία του χώρου - που αποτυπώνεται μέσα από μεγαλοπρεπείς πανοραμικές λήψεις από αέρος των ανοιχτών, ελεύθερων τοπίων - σύμβολο του μελλοντικού οράματος του Τζακ, της απελευθέρωσής του - σε αντιδιαστολή με τον λαβυρινθικά δομημένο χώρο του οικιστικού πυρήνα του ορεινού χωριού, την φάκα όπου ο Αμερικάνος είναι καταδικασμένος να κινείται. Εικόνες μινιμαλιστικής αντίληψης, ένα λεπτεπίλεπτα έξυπνο παιχνίδισμα του φακού που εστιάζει σε πρόσωπα με φλου φόντο. Ενα αδιαπέραστο μοντάζ που οργανώνει συνολικά το υλικό. Κι εκείνο διέπεται από απόλυτη διαύγεια και απλότητα, υψηλής αισθητικής αξίας. Κι όλα αυτά στον αντίποδα παντός ψηφιακού δέλεαρ ...