Πρόκειται για μεταμοντέρνο εννοιολογικό σύμφυρμα, φίσκα στα ειδικά εφέ, που εκφράζεται μέσα από τον πυρήνα του μύθου κι έχει να κάνει με τον νεαρό Σκοτ - μέλος ενός συνήθους ψιλο- οργισμένου μουσικού συγκροτήματος - που επιτέλους συναντά την κοπέλα των ονείρων του, την οποία όμως για να κρατήσει πρέπει να δώσει τιτάνιες μάχες και να νικήσει τους 7 αιμοβόρους πρώην της. Σ' αυτόν τον αγώνα παρατάσσονται ιδέες και αξίες που το σύστημα συντηρεί, αποπροσανατολίζοντας και συστηματικά προετοιμάζοντας τους νέους ανθρώπους ώστε να δέχονται παθητικά την ανοιχτή του προπαγάνδα, την εκμετάλλευση και τα εγκλήματά του, παρά τις όποιες ενδο-συστηματικές κορόνες.

Ιδιαιτερότητες πολιτισμικές σε συνδυασμό με νόμους της καταναλωτικής κοινωνίας, κάτι που οδηγεί σε συγκεκριμένες πολιτισμικές εκφράσεις. Στην ενότητα π.χ. της διαχείρισης του ελεύθερου χρόνου των νέων, γαργαλούν την περιέργεια - έτσι όπως παρουσιάζονται - τα διαδραστικά ηλεκτρονικά παιχνίδια βίντεο, η ενημέρωση από τα blogs, η επαφή και επικοινωνία όχι φυσική αλλά μέσα από το face book. Ακούμε τους νέους να μιλούν με 500 λέξεις από τις οποίες οι 200 είναι ... να πούμε «you Know like...». Και φτηνή ομοιοκαταληξία. Ο συντηρητισμός στις απόψεις της αδελφής του Σκοτ. Το πάρτι της νεολαίας. Α! Κάπου υπάρχει και πλάνο από σχολική βιβλιοθήκη. Μωσαϊκό εθνοτήτων. Δίσκοι, ρούχα, μόδα. Κινέζοι, Bollywood, βρικόλακες, gays και λεσβίες, χορτοφάγοι και αυστηροί φυτοφάγοι. Τηγανισμένο μπέικον για πρωινό. Τηλεόραση: βία, φωτιές, όπλα. Εφήμεροι σταρ και κασκαντέρ. Σκυλάδικα αμερικάνικα - ή καναδέζικα αν προτιμάτε - με κανονικές σκυλούδες και κοινό να παραληρεί με αγγλόφωνα σκυλοτράγουδα. Και εν κατακλείδι, summa summarum, τα αποφθέγματα: «Η αξιοπρέπεια είναι να παλεύεις» συμφωνούμε! «Δεν είσαι χοντροκώλα και όλα καλά», «Τέλος καλό, όλα καλά»... Ε ! ρε προβλήματα που' χει η νεολαία!

Παίζουν: Μάικλ Σέρα, Μέρι Ελίζαμπεθ Γουίνστεντ, Κίεραν Κάλκιν, Κρις Ιβανς, Αννα Κέντρικ, κ.α.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).