ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η ΟΝΕ των ισχυρών

Γρηγοριάδης Κώστας

«... Η Ελλάδα μαζί με την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία (στην οποία όμως βαρύνει η φρενήρης ανάπτυξή της με 8%) είναι οι τέσσερις ευρωπαϊκές χώρες, που κυρίως πλήττονται από την αύξηση της τιμής του πετρελαίου και την κούρσα του ευρώ.

Η ανισομερής αυτή επίπτωση των βαρών από την πρόσφατη κρίση εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την αδράνεια των ισχυρών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, ιδιαίτερα του γαλλογερμανικού άξονα, μπροστά σε εξελίξεις που, εφόσον δεν αναστραφούν έγκαιρα, θα αποκλείσουν την ευρωπαϊκή ανάκαμψη. Πράγματι, με τα σημερινά χαμηλά επίπεδα του ευρώ, οι μεγάλες βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης, όπως η Γερμανία και η Γαλλία, έχουν επιτύχει υψηλές εξαγωγές αφού η ανταγωνιστικότητα των προϊόντων τους στην απέραντη αγορά των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και των χωρών του Τρίτου Κόσμου βελτιώνεται και έτσι με τα υψηλά συναλλαγματικά έσοδα που συγκεντρώνουν δείχνουν να αδιαφορούν προς το παρόν για τις μεσοπρόθεσμες και δυσμενείς επιπτώσεις από την αύξηση του μαύρου χρυσού».

Αυτά γράφει, ανάμεσα σε άλλα, στο χτεσινό «Βήμα» ο Ν. Νικολάου, δικαιώνοντας τα ανάλογα, προ λίγων ημερών, σχόλια της στήλης και, κυρίως, αρκετά από τα όσα το ΚΚΕ απαντούσε στους διάφορους οπαδούς του «ευρωμονόδρομου» και της ΟΝΕ.

«Μανούλες» οι «σοσιαλιστές»

Δικαίως οργίστηκε ο Γ. Παπαντωνίου, όταν ο Κ. Καραμανλής δήλωσε στη Βουλή πως η κυβέρνηση καλώς μεν αποδέχεται και εφαρμόζει τη «φιλελεύθερη» πολιτική της ΝΔ, πλην, όμως, σε ό,τι αφορά στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, προχωρά «αποσπασματικά και χωρίς ενιαία στρατηγική». Ουδέν τούτου ψευδέστερον, καθώς η σημερινή κυβέρνηση έχει διακηρυγμένη στρατηγική ιδιωτικοποιήσεων και συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα υλοποίησής της. Ορθώς, δε, ο Γιάννος απάντησε «δε δεχόμαστε μαθήματα ιδιωτικοποιήσεων από τη ΝΔ».

Διότι, ναι μεν, η ΝΔ ως κυβέρνηση έχει προηγηθεί του ΠΑΣΟΚ στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής - αν και η καθαρή αλήθεια είναι ότι από τα τέλη της πρώτης 8ετίας της «σοσιαλιστικής» διακυβέρνησης, επί Α. Παπανδρέου, είχε ξεκινήσει η σχετική συζήτηση και είχαν ληφθεί και συγκεκριμένες κυβερνητικές αποφάσεις για ιδιωτικοποιήσεις και μετά ήρθε η κυβέρνηση Μητσοτάκη να τις «βάλει μπροστά» - αλλά οφείλει ο Κ. Καραμανλής να παραδεχτεί ότι οι «σοσιαλιστές του εκσυγχρονισμού» είναι πιο πρακτικοί, πιο «παστρικοί» και πιο αποτελεσματικοί σ' αυτή τη «δουλιά».

Και δεν το λέμε αυτό μόνο για να μην αδικήσουμε τον Γιάννο, που υπερηφανεύεται ότι είναι σε θέση να ξεπουλήσει ό,τι δημόσιο και κερδοφόρο υπάρχει, αλλά και διότι έχει αποδειχτεί διεθνώς, πως σε τέτοιες «δουλιές» οι «σοσιαλιστές» είναι «μανούλες» και τα καταφέρνουν καλύτερα από τους «φιλελεύθερους».

Θέλει και πλειοψηφικό...

Και όχι μόνο σε τέτοιες, αλλά και σε διάφορες άλλες «δουλειές», πρέπει να συμπληρώσουμε. Διαβάστε, για παράδειγμα, τι λέει ο Γ. Παπαντωνίου, στα χθεσινά «Νέα», με αφορμή τη φιλολογία περί «διαπλεκομένων» και τη δήθεν αναζήτηση μέτρων ελέγχου και διαφάνειας: «Πιστεύω, ότι η μικρή περιφέρεια, η μονοεδρική περιφέρεια είναι μια ισχυρή άμυνα της δημοκρατίας απέναντι στα οικονομικά συμφέροντα για τον απλό λόγο ότι περιορίζει δραστικά τις εκλογικές δαπάνες μέσα απο δύο παράγοντες: τη μικρή γεωγραφική έκταση, αλλα και το επίσης σημαντικό γεγονός, ότι δεν υπάρχει ενδοκομματικός ανταγωνισμός, που επιβαρύνει το κόστος.»

Λέτε, να μη καταλαβαίνει ο υπουργός, ότι με όσα λέει προτείνει ουσιαστικά τη καθιέρωση ενός πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος, όπου το κόμμα, που θα πάρει τη σχετική πλειοψηφία των ψήφων, βγάζει και την συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών, ακόμη και το σύνολό τους; Η, νομίζετε, πως δε γνωρίζει πολύ καλά, πως κάτι τέτοιο μόνο δημοκρατικό δεν είναι και μόνο το φαινόμενο των «διαπλεκομένων» δεν θα καταπολεμήσει;

Πολύ καλά, τα γνωρίζει όλ' αυτά ο κ. Παπαντωνίου. Δε διστάζει καθόλου, όμως, να κάνει το μαύρο άσπρο και να προβάλλει το πλειοψηφικό, το πλέον αντιδημοκρατικό εκλογικό σύστημα...

Τι λέει, για την απλή αναλογική;

Μια και... προβληματίζεται με τα εκλογικά συστήματα ο κ. υπουργός, τι έχει να πεί, για την καθιέρωση του εκλογικού συστήματος της απλής και ανόθευτης αναλογικής, όπου ολόκληρη η χώρα θα αποτελεί μια εκλογική περιφέρεια και οι βουλευτές θα εκλέγονται απο λίστα, που θα ορίζει το κάθε κόμμα και θα την κάνει έγκαιρα γνωστή, πριν τις εκλογές;

Μήπως, δεν είναι ασύγκριτα δημοκρατικότερο απο το σημερινό και πολύ περισσότερο, απο το πλειοψηφικό, που προτείνει; Η, μήπως δεν εξαφανίζει παντελώς τον ενδοκομματικό ανταγωνισμό και δεν περιορίζει ακόμη δραστικότερα τις εκλογικές δαπάνες των κομμάτων; Και, πέρα απ' αυτά, βοηθά και στην επικέντρωση της προσοχής του πολίτη - ψηφοφόρου στα κόμματα και τις πολιτικές τους και όχι στα πρόσωπα, «χτυπά» τις πελατειακές σχέσεις και τα ρουσφέτια, κλπ, κλπ.

Τι λέει γι' αυτο ο κ. υπουργός..;

Συνέδριο ιδιαίτερης σημασίας

Κάθε Συνέδριο του ΚΚΕ αποτελεί κορυφαίο πολιτικό σταθμό στο δρόμο της ταξικής πάλης, για την πραγματοποίηση του σκοπού της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ετσι, κάθε Συνέδριο έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία. Σημασία που απορρέει από την ίδια την κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα στη χώρα μας και διεθνώς, κατά την περίοδο που αυτό διεξάγεται. Πραγματικότητα που δεν είναι στάσιμη, αλλάζει, εξελίσσεται, κάτω από την επίδραση του ταξικού αγώνα, από αντικειμενικούς παράγοντες και γεγονότα και σε συνδυασμό με τη δράση του Κόμματος και των λαϊκών μαζών.

Το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ, το πιο σημαντικό πολιτικό γεγονός για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία, θα έχει τη δική του ξεχωριστή συμβολή.

Το 15ο Συνέδριο επεξεργάστηκε το νέο Πρόγραμμα του Κόμματος, το νέο του Καταστατικό, τη στρατηγική και τακτική του σε συνθήκες που διαμόρφωσαν οι αντεπαναστατικές ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων, ο αρνητικός διεθνής και εσωτερικός συσχετισμός δυνάμεων, και οι αναπροσαρμογές του ιμπεριαλισμού και των μονοπωλίων για την επιβολή της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων. Σ' αυτές τις συνθήκες φώτισε το δρόμο εξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας για την πραγματοποίηση των άμεσων και γενικών συμφερόντων του λαού, αλλά και το δρόμο για το σοσιαλισμό.

Καθόρισε την αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή δημοκρατική γραμμή πάλης σαν το δρόμο συγκέντρωσης των δυνάμεων της επανάστασης και καθόρισε ως άμεσο πολιτικό καθήκον τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου, την πλατιά κοινωνικοπολιτική συμμαχία των δυνάμεων που έχουν συμφέρον για την ανατροπή της πολιτικής των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού και της εξουσίας που την επιβάλλει.

Το 16ο Συνέδριο είναι η συνέχεια του 15ου. Οι θέσεις της ΚΕ για το Συνέδριο, πατώντας στέρεα στη στρατηγική και την ταχτική που επεξεργάστηκε το προηγούμενο Συνέδριο, αλλά σε συνδυασμό με τις εξελίξεις που ακολούθησαν σ' αυτά τα τέσσερα χρόνια και τη γενίκευση της πείρας από τη δράση του Κόμματος και την ανάπτυξη των αγώνων, επεξεργάζονται πιο αναλυτικά την πολιτική πρόταση για τη συγκρότηση του αντιιμπεριαλιστικού αντιμονοπωλιακού δημοκρατικού μετώπου. Τις προϋποθέσεις για την πιο πλατιά συσπείρωση δυνάμεων στο δρόμο της αντίστασης και της σύγκρουσης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Τους παράγοντες που μπορούν να θέσουν εμπόδια στα αντιλαϊκά μέτρα. Τους όρους και τις προϋποθέσεις για τη διαμόρφωση της λαϊκής μαχητικής πλειοψηφίας με προγραμματικό πλαίσιο και στόχους πάλης για τη λαϊκή εξουσία, τη μόνη που μπορεί να πραγματοποιεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων της πόλης, της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς, της νεολαίας, με την ανάπτυξη της λαϊκής οικονομίας. Αλλά και την προοπτική ανάπτυξης διεθνών συμμαχιών και συνεργασιών, κοινής πάλης ενάντια στην ιμπεριαλιστική δράση.

Το 16ο Συνέδριο έχει επίσης ως στόχο να κάνει ολόκληρο το Κόμμα ολόπλευρα ικανό για την υλοποίηση των αποφάσεων και των στόχων του, έτσι ώστε να επιταχυνθεί η διαδικασία της συγκρότησης του λαϊκού μετώπου, στο δρόμο προς τη λαϊκή εξουσία.

Ετσι, το 16ο Συνέδριο έχει τη δική του ιστορική σημασία και αξία για το Κόμμα, το εργατικό και γενικότερα το λαϊκό κίνημα.

Βάσεις

Οι βάσεις βγήκαν

των σχολών

και κοίτα ο Αντρέας,

γιατρός να γίνει

ήθελε και πέρασε

...κουρέας!

Κι ο Γιώργος

αρχιτέκτονας

να γίιν' είχε μαράζι,

μα θεολόγος