Πολλές οι πρεμιέρες της τρέχουσας βδομάδας οι οποίες πραγματοποιούνται εν μέσω διεξαγωγής του κινηματογραφικού φεστιβάλ. Νεκροί που απειλούν ζωντανούς στην αμερικανιά του Τζορτζ Ρομέρο «ΕΠΙΖΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΕΘΑΝΤΟΥΣ», «ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΨΙΘΥΡΙΖΕ» γαλλο-αυστραλιανό δράμα σε σκηνοθεσία της Ζιλί Μπερτουσελί, η νοτιοκορεάτικη «ΠΟΙΗΣΗ» του Λι Τσανγκ Ντονγκ, μια από τις σημαντικότερες ταινίες που παρουσιάζονται στο φετινό φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η βδομάδα προσφέρει όμως και περιπέτειες χελωνακίων. «ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΑΜΜΥ: ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΠΕΡΑΣΜΑ», βελγική ταινία κινουμένων σχεδίων του Μπεν Στέισεν σε ελληνική μεταγλώττιση. Ακόμη, σημειώνεται γερμανική συμμετοχή με ένα αθλητικό, συναισθηματικό δράμα, που φέρει την υπογραφή του Αντριου Μόραχαν κι έχει τίτλο «GOAL 3». Από τον βδομαδιάτικο μπαχτσέ δε θα μπορούσε να λείψει και η εθνική αντιπροσώπευση, με σημείο αναφοράς τον κόσμο της showbiz, θέμα που ταλανίζει συθέμελα την ελληνική μεσημεριανή κοινωνία. «SHOWBITCH» ο τίτλος του πονήματος, Νίκος Ζερβός ο σκηνοθέτης του. Τέλος, προβάλλεται μια αινιγματική πρόκληση από το 2004. Με προέλευση την Ταϊλάνδη, έχει τίτλο «ΤΡΟΠΙΚΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ» και η σκηνοθεσία είναι του πολυτάλαντου Απιτσατπόνγκ Ουερασεθακούλ, που φέτος υπήρξε επίσημος προσκεκλημένος στο 51οΦεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης.
Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).
Σε τρυφερή ηλικία ο - δύσπεπτα αινιγματικός ρόλος - Ντέιβιντ, γιος πανίσχυρου κτηματομεσίτη του Μανχάταν, είδε μπροστά στα μάτια του τη μητέρα του να αυτοκτονεί. Νεαρός άνδρας στις αρχές του '70 ερωτεύεται την Κέιτι, μια καθημερινή, γλυκιά κοπέλα την οποία και παντρεύεται. Η ευτυχία του πρώτου έγγαμου καιρού εξατμίζεται σταδιακά, όταν ο Ντέιβιντ, που μπαίνει στη δούλεψη του πατέρα του μαζεύοντας τα ενοίκια από τα ακίνητα της οικογένειας, αρχίζει να εμφανίζει όλο και περισσότερα δείγματα βιαιότητας, σαδισμού και εγκληματικής παθολογίας. Η κατάσταση αγγίζει τα όρια της κόλασης όταν η Κέιτι τολμά να μείνει έγκυος - αφού έχει επανειλημμένα εκλιπαρήσει τον Ντέιβιντ για ένα παιδί, κάτι που εκείνος σταθερά και κατηγορηματικά της έχει αποκλείσει. Κάπου εκεί, η Κέιτι εξαφανίζεται από την εικόνα. Σε αυτό το σημείο αρχίζει να γίνεται αισθητή η δραματουργική αποδιοργάνωση και ορατά τα χάσματα, οι ελλείψεις συνεκτικότητας και λογικού ειρμού. Επιτείνονται οι αστήριχτες σχέσεις και τα άσφαιρα ψυχολογικά τραύματα που δεν πείθουν, μια που δεν πατάνε με τα δυο τους πόδια στο έδαφος. Αποτυχημένη ταινία από μια θαμπή ιστορία με εξαφανισμούς, μεταμφιέσεις και αλυσίδα φόνων - χωρίς ουσιαστικό λόγο - με την Κίρστεν Ντανστ στο ρόλο της Κέιτι, η μοναδική από το επιτελείο των καλών ηθοποιών της ταινίας που σώζεται.
Παίζουν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Κίρστεν Ντανστ, Φρανκ Λανγκέλα κ.ά.
Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).
Ο Πολ Χάγκις λέει ότι πολλά στοιχεία που χρησιμοποιεί στο φιλμ έρχονται κατευθείαν από το διαδίκτυο όπως ο πρωτόγνωρος τρόπος παραβίασης της κλειδαριάς ενός αυτοκινήτου. Η ταινία, πάντως, ανοίγει ταυτόχρονα πολλά θέματα και κινείται σε χνάρια διαφορετικών ειδών. Προσπαθεί να είναι και συνεπές οικογενειακό δράμα με μοχλό κίνησης έναν εντελώς καθημερινό άνθρωπο που καταφέρνει να ξεπεράσει υπεράνθρωπες δυσκολίες για χάρη της οικογένειάς του και ταινία απόδρασης με αξιώσεις κριτικής κοινωνικού χαρακτήρα και όλα αυτά σε συνύπαρξη. Τα πάντα βέβαια λαμβάνουν χώρα στα ασφυκτικά πλαίσια της σύγχρονης κοινωνίας της επιτήρησης, με επανειλημμένους ηλεκτρονικούς ελέγχους, οθόνες κι ανιχνευτές παντού...
Παίζουν: Ράσελ Κρόου, Λίαμ Νίσον, Ολίβια Χάιντ, Ελίζαμπεθ Μπανκς, Τζόναθαν Τάκερ, κ.ά.
Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).
Στο πρώτο μισό της ταινίας αναρωτιέται κανείς γιατί γίνεται κατάχρηση μιας γλώσσας που άπτεται συμβάσεων άλλων τεχνών, του θεάτρου π.χ. και του χορού, αλλά όχι του κινηματογράφου. Γιατί κάποια που υποδύεται την Ελληνογαλλίδα, σε μια στιλιζαρισμένη, μη ρεαλιστική κατασκευή, να είναι όντως Ελληνογαλλίδα, με λόγο μη στρογγυλό, πολλές φορές ακατάληπτο. Για να περάσει ο δημιουργός τα φραστικά μηνύματα που ο ίδιος έχει επιλέξει να προβάλει, πρέπει πρώτ' απ' όλα να φροντίζει, ώστε ο λόγος να γίνεται κατανοητός. Η Μαρίνα ζει με τον αρχιτέκτονα πατέρα της - που μπαινοβγαίνει στο νοσοκομείο, άρρωστος στο τελευταίο στάδιο καρκίνου. Εκείνη δουλεύει ως οδηγός στα Ασπρα Σπίτια, τον οικισμό που έχτισε η γαλλική «Πεσινέ» στη Βοιωτία τη δεκαετία του '60 που περιγράφεται με σκοτεινά χρώματα παρά τα πολύχρωμα λαμπιόνια το σούρουπο. Η Γαλλίδα μητέρα της έχει πεθάνει - πιθανότατα υπήρξε εργαζόμενη στην εταιρεία. Μοναδική της φίλη η συνομήλικη Μπέλλα που δουλεύει στο κυλικείο του οικισμού. Ενας καινούργιος μηχανικός της εταιρείας κεντρίζει το ερωτικό ενδιαφέρον της Μαρίνας που απελευθερωμένη, μετά τον θάνατο του πατέρα της, θα φροντίσει να αναπτύξει. Ετσι μας λέει διά στόματος Φρανσουάζ Αρντί που τραγουδά «C' est le temps de l' amour...» και κλείνει η ταινία. Επίπλαστες επινοήσεις, πεπερασμένη αναλυτική σκέψη, ακριβώς την εποχή που επιβάλλεται συνθετικός τρόπος αντιμετώπισης των πραγμάτων.
Παίζουν: Αριάν Λαμπέντ, Βαγγέλης Μουρίκης, Ευαγγελία Ράντου, Γιώργος Λάνθιμος.
Παραγωγή: Ελλάδα (2010).