«Μετά τις εκλογές πρέπει να τεθούν τα πραγματικά ζητήματα της Ναυτιλίας, που επί δεκαετίες είναι κρυμμένα κάτω από το χαλί, για το πώς λειτουργούν τα καράβια, τις συνθέσεις των πληρωμάτων, τη λειτουργία της ακτοπλοΐας και των γραμμών, το θέμα της σημαίας. Στα ποντοπόρα καράβια δεν έχει γίνει ποτέ απεργία»!.. Οι χτεσινές δηλώσεις της υπουργού Ανταγωνιστικότητας, Α. Διαμαντοπούλου, σε Μέσα ενημέρωσης, αποτυπώνουν ανάγλυφα τα όσα προετοιμάζουν αμέσως μετά τις εκλογές οι εφοπλιστές και το πολιτικό τους προσωπικό σε βάρος των ναυτεργατών, επιβεβαιώνοντας πλήρως το δίκαιο του απεργιακού αγώνα τους και την ανάγκη της οργάνωσης και κλιμάκωσης της πάλης τους.

Η Αννα Διαμαντοπούλου ήταν σαφής. Μετά τις εκλογές οι ναυτεργάτες θα κληθούν να αντιμετωπίσουν ακόμα πιο άγρια επίθεση από αυτή που ήδη βιώνουν, καθώς τίθεται πλέον ξεκάθαρα το θέμα των οργανικών συνθέσεων στα ακτοπλοϊκά πλοία, με «πρότυπο» τα ποντοπόρα στα οποία έχει γίνει «σφαγή» σε βάρος των Ελλήνων ναυτεργατών, δηλαδή των ναυτεργατών με συγκροτημένα δικαιώματα!

Με άλλα λόγια αυτό που θα επιδιώξουν να περάσουν μετά τις εκλογές στα ακτοπλοϊκά είναι ό,τι ισχύει και στα ποντοπόρα. Μέχρι 6 ναυτεργάτες με συγκροτημένα δικαιώματα και το υπόλοιπο πλήρωμα να αποτελείται από ανασφάλιστους, χαμηλόμισθους που θα πληρώνονται όπως προβλέπει η νομοθεσία για τα ποντοπόρα (όρος 8 του άρθρου 13 περί εγκριτικών πράξεων του νόμου 2687/53) με βάση τη χώρα προέλευσης ή τη συμφωνία μεταξύ πράκτορα, δηλαδή του δουλέμπορα, με την εταιρεία! Επομένως οι εφοπλιστές και οι κυβερνήσεις τους θα επιδιώξουν να «καθαρίσουν» τα ακτοπλοϊκά πλοία από συγκροτημένα εργασιακά δικαιώματα και συνδικαλιστική εκπροσώπηση επιβάλλοντας την πιο άγρια εκμετάλλευση σε βάρος των ναυτεργατών, για την αύξηση των κερδών, ξεμπερδεύοντας έτσι και με τις... απεργίες!

Το τοπίο το οποίο προσπαθούν να διαμορφώσουν στα ακτοπλοϊκά πλοία προετοιμάζεται μεν έμμεσα από το άρθρο 220, παράγραφος 11, του πολυνομοσχεδίου του υπουργείου Ανάπτυξης για την άρση του καμποτάζ, που ήδη ψηφίστηκε στη Βουλή και προβλέπει ότι ο αρμόδιος υπουργός Ναυτιλίας μπορεί να υπογράφει με πλοιοκτήτες συμβάσεις για απευθείας ανάθεση δρομολογιακής γραμμής, «κατά παρέκκλιση» κάθε άλλης διάταξης. Ομως τώρα, όπως προκύπτει από τις δηλώσεις της Α. Διαμαντοπούλου, μετά τις εκλογές θα γίνει πλέον η κατά μέτωπο επίθεση.

Η Α. Διαμαντοπούλου δεν παρέλειψε και χτες να εκτοξεύσει απειλές για πολιτική επιστράτευση σε περίπτωση που συνεχιστεί ο αγώνας των ναυτεργατών και να τα «βάλει» ξανά με το ΠΑΜΕ γιατί έχει προφανώς καταλάβει ποιες είναι οι δυνάμεις στις οποίες συσπειρώνονται οι ναυτεργάτες.

Αισχρός ήταν χτες στη Βουλή και ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος επιτέθηκε στο ΚΚΕ για τη στήριξη στους αγώνες των ναυτεργατών. Προσπαθώντας να δικαιολογήσει την επίδειξη πυγμής και τη συκοφαντία σε βάρος της απεργίας, ο Α. Λοβέρδος και αναφερόμενος στο «δικαίωμα στην απεργία» είπε ότι «το σεβόμαστε και παραπάνω από όσο θα έπρεπε. Δε μπορέσαμε ποτέ να οριοθετήσουμε τα δικαιώματα ώστε το ένα να μην περιορίζει υπέρμετρα το άλλο δικαίωμα». Στη συνέχεια κατηγόρησε το ΚΚΕ λέγοντας πως «επιμένουν στο ΚΚΕ ότι είναι μια δίκαιη κινητοποίηση παραβλέποντας κάθε έννοια συμφέροντος του άλλου, του μεροκαματιάρη που περιμένει αυτή την εβδομάδα να ενισχύσει τα δικαιώματά του», προσθέτοντας προκλητικά ότι «δεν υπήρξε συλλογικό ρουσφέτι που να μην το έχετε δεχτεί».

Η τοποθέτηση του Α. Λοβέρδου προκάλεσε την έντονη αντίδραση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ Σπύρου Χαλβατζή, ο οποίος τόνισε πως «οι απεργίες αποφασίζονται από τα συλλογικά όργανα και αν δεν υπάρχουν προβλήματα, δεν υπάρχουν απεργίες και κινητοποιήσεις». Πρόσθεσε πως «το ΚΚΕ ήταν πάντα ενάντια στην επιδοματική πολιτική. Επρεπε κάθε αύξηση να μπαίνει στο μισθό και παντού. Ημασταν πάντα ενάντια στις πλασματικές εφημερίες. Πείτε μου έναν κομμουνιστή γιατρό που να κάνει πλασματικές εφημερίες και να έχει εξωτερικό ιατρείο. Ημασταν ενάντιοι σε όλα τα ρουσφέτια. Να μην τα λέτε αυτά, τουλάχιστον για εμάς»...

Πρωταγωνιστικό ρόλο στην επίθεση σε βάρος των ναυτεργατών, συνολικά των εργατικών αγώνων, συνεχίζει να διεκδικεί το κόμμα της Ντ. Μπακογιάννη «Δημοκρατική Συμμαχία». Ο εκπρόσωπος Τύπου είπε χτες ότι «η ΠΝΟ πρέπει να σταματήσει την απεργία» (!) και στριμωγμένος από τους δεσμούς αίματος του ΚΚΕ με τους ναυτεργάτες, τους κατηγόρησε συκοφαντικά ότι λειτουργούν «με γνώμονα τους μικροκομματικούς τακτικισμούς που τους υπαγορεύει το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ».

Με επιτυχία δόθηκε η απεργιακή μάχη των ναυτεργατών στα μεγάλα νησιά του Αιγαίου. Στο πλευρό των ναυτεργατών βρέθηκαν οι εργαζόμενοι, οι μικρομεσαίοι της πόλης και της υπαίθρου, καθώς βιώνουν καθημερινά τις δραματικές γι' αυτούς συνέπειες της πολιτικής που στηρίζει τους εφοπλιστές, τους μεγαλεμπόρους, γενικά το μεγάλο κεφάλαιο.

Στη Χίο, πραγματοποιήθηκε μεγάλη συγκέντρωση των ναυτεργατικών σωματείων, αλλά και μαζικών φορέων του νησιού, στο νοσοκομείο της Χίου, καταγγέλλοντας τη διάλυση του Οίκου Ναύτου, αλλά ταυτόχρονα ξεδίπλωσαν συνολικά το ζήτημα των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας, δημόσιας και δωρεάν. Το νησί στάθηκε σύσσωμο στο πλευρό των ναυτεργατών, ενώ καταδίκασε τη μεσοβέζικη στάση του Επιμελητηρίου Χίου, το οποίο απ' τη μια έκανε λόγο για σωστά και δίκαια αιτήματα και απ' την άλλη ότι η χρονική στιγμή της απεργίας δεν είναι ...κατάλληλη!

Στη Λέσβο, απ' τα χαράματα οι ναυτεργάτες βρέθηκαν στις πύλες των πλοίων, περιφρουρώντας την απεργία τους. Οι επαγγελματοβιοτέχνες της Μυτιλήνης στάθηκαν στο πλευρό των απεργών, όπως και η πλειοψηφία των φορέων. Την ανάγκη να δυναμώσει η πάλη ενάντια στην πολιτική που, στηρίζοντας το μεγάλο κεφάλαιο τσακίζει τους μικρούς παραγωγούς και κτηνοτρόφους αναδεικνύει άλλωστε η ένταση των αδιεξόδων: Είναι χαρακτηριστικό πως, φέτος, οι κτηνοτρόφοι πουλάνε τ' αρνιά τους 4,5 ευρώ, από 5,5 ευρώ πέρσι, ενώ το κόστος ζωής και οι δαπάνες για την εκτροφή των ζώων έχει εκτοξευτεί.

Και στη Ρόδο, οι εργατικοί φορείς του νησιού στάθηκαν στο πλευρό των απεργών με ανακοινώσεις: Το Εργατικό Κέντρο, οι Οικοδόμοι Αρχαγγέλλου, οι Συνταξιούχοι του νησιού, το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων, οι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου MIRA - MARE. Απ' την άλλη, απέναντι στην απεργία στάθηκαν οι μεγαλοξενοδόχοι του νησιού και οι Εμπορικοί Σύλλογοι, μιλώντας για χτύπημα του τουρισμού. Ποιου τουρισμού όμως; Εκείνου που θέλει τους εργαζόμενους του ξενοδοχείου KAPSIS να τους οφείλονται δεδουλευμένα ...400.000 ευρώ, όταν την ίδια στιγμή οι μεγαλοξενοδόχοι έχουν βγάλει αγγελίες και ζητούν εργαζόμενους μέχρι 590 ευρώ μικτά μισθό;

«...Μια απλή αναβολή των μέτρων για μετά τις εκλογές θα αρκούσε για να εκτονώσει το κλίμα...». Τέτοιου περιεχόμενου δηλώσεις είναι συχνές - πυκνές κάθε φορά που ένας αγώνας εργαζομένων βρίσκεται σε εξέλιξη, από τους εκάστοτε θιγόμενους επιχειρηματικούς κύκλους. Η συγκεκριμένη ωστόσο δήλωση ανήκει στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο και υπεύθυνο ναυτιλίας του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Δρίτσα και αφορά την εξελισσόμενη 48ωρη απεργία των ναυτεργατών.

Τη στιγμή δηλαδή που οι ναυτεργάτες δίνουν ένα μεγαλειώδη αγώνα κόντρα σε κυβέρνηση - εφοπλιστές και τους κάθε λογής δορυφόρους του συστήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρεί πρόβλημα τα ίδια τα μέτρα - κόλαση σε βάρος των ναυτεργατών αλλά το χρόνο που αυτά επιβάλλονται! Στην ουσία ο ΣΥΡΙΖΑ βάζει πλάτη στην κυβερνητική πολιτική και το έργο της. Και παρότι ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Θ. Δρίτσας στη χτεσινή του δήλωση υποστηρίζει ότι τα αιτήματα των ναυτεργατών πρέπει να ικανοποιηθούν, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι αυτή την κορυφαία στιγμή της μάχης που δίνουν οι ναυτεργάτες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τολμά να ζητήσει ευθέως και καθαρά την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Επιλέγει να μη στηρίξει ευθέως και καθαρά τον αγώνα των ναυτεργατών.

Η καταδίκη από τους ναυτεργάτες του συνόλου της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, της τρόικας του κεφαλαίου, η αποφασιστική - μαζική πάλη της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, των λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού είναι κινητήρια δύναμη για να γυρίσει μπροστά ο τροχός της κοινωνικής εξέλιξης.

Η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών ξεδιπλώνεται με την κλιμάκωση της ταξικής πάλης με τους ναυτεργάτες στους καταπέλτες των καραβιών, με την εργατική τάξη, τους φτωχούς αγρότες και επαγγελματίες στους τόπους δουλειάς, για την ανατροπή της εξουσίας των εφοπλιστών των μονοπωλίων, για τη Λαϊκή Εξουσία.