ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μονά ζυγά δικά τους

Γρηγοριάδης Κώστας

Αφωνους μας άφησε η πληροφορία που διαβάσαμε χτες στο «Βήμα», σύμφωνα με την οποία οι τράπεζες ζητούν από την κυβέρνηση «ρύθμιση του θέματος των μεγάλων αρνητικών υπεραξιών οι οποίες έχουν καταγραφεί από την αρχή του έτους στα χαρτοφυλάκια συμμετοχών τους». Ούτε λίγο ούτε πολύ δηλαδή, οι μεγάλοι κερδισμένοι από την άνοδο του χρηματιστηρίου θέλουν τώρα, στην πτώση του, να αποφύγουν τις επιπτώσεις και να διαφυλάξουν τα πρωτοφανή υπερκέρδη τους, που πέρυσι αυξήθηκαν κατά 200% και περισσότερο! Αξιώνουν προκλητικά να τύχουν ευνοϊκής ρύθμισης, τη στιγμή που αντιτάσσονται σθεναρά σε κάθε σκέψη για την παραμικρή αύξηση στους μισθούς και τις συντάξεις. Τη στιγμή, που έχουν κατεβάσει τα επιτόκια καταθέσεων κάτω από τον επίσημο πληθωρισμό, ενώ διατηρούν αυτά των χορηγήσεων στο διπλάσιο.

Με απλά λόγια, οι μεγαλοτραπεζίτες τα θέλουν μονά ζυγά δικά τους. Και δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι η κυβέρνηση θα φροντίσει να ικανοποιήσει τα «αιτήματά» τους.

Εργαλείο επέμβασης

Νέο εργαλείο επέμβασης στα εσωτερικά των βαλκανικών χωρών βάζει σε λειτουργία η κυβέρνηση Σημίτη. Πρόκειται για το Διεθνές Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης, το οποίο εγκαινιάζει αύριο η Β. Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη. Αποστολή του Κέντρου, σύμφωνα με το σχετικό δελτίο Τύπου, είναι «να παρέχει τεχνογνωσία στις χώρες της Βαλκανικής, της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών σε θέματα δημόσιας διοίκησης». Με άλλα λόγια, πρόκειται για κέντρο που θα μαθαίνει τους «ιθαγενείς και απαίδευτους» των γειτονικών χωρών, πώς να εφαρμόζουν τις νεοφιλελεύθερες συνταγές του ΔΝΤ για «λιγότερο κράτος», «κράτος - επιτελείο», και άλλα παρόμοια που ήδη εφαρμόζουν οι «προηγμένες» χώρες.

Η φιέστα της Χάγης

Τελικά, η στιγμή της διπλανής φωτογραφίας, που απαθανατίζει τη στιγμή της εκτόξευσης μιας τούρτας στο πρόσωπο του Αμερικανού εκπροσώπου στην Παγκόσμια Σύνοδο για το Κλίμα στη Χάγη, αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Κι αυτό, γιατί μάλλον συμβολίζει τόσο την ουσία της φιέστας, που οργάνωσαν οι ισχυροί του πλανήτη, για να διαφημίσουν την... ευαισθησία τους για το περιβάλλον και να αποκοιμίσουν την αυξανόμενη ανησυχία των λαών, όσο και την αντίδραση των τελευταίων.

Η Παγκόσμια Σύνοδος έληξε, κι όπως ομολόγησε ο πρόεδρός της δεν κατέληξε πουθενά. «Η διάσκεψη του ΟΗΕ για την αύξηση της θερμοκρασίας στον πλανήτη απέτυχε», σημείωσε ο Ολλανδός υπουργός Περιβάλλοντος και πρόεδρος της Συνόδου.

Εγινε έτσι φανερό, για μια ακόμη φορά, ο επικίνδυνος και απάνθρωπος χαρακτήρας του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού, με τη μια ή την άλλη μορφή του. Αποκαλύπτεται ο αξεπέραστος χαρακτήρας των εντεινόμενων αντιφάσεων και των εντονότερων αδιεξόδων του, που πληρώνουν βαριά οι λαοί και η φύση. Αναδείχνεται η αντιιμπεριαλιστική πάλη ως η μοναδική διέξοδος. Συμπεράσματα, που βάζουν τους λαούς και ιδιαίτερα τις δημοκρατικές, ριζοσπαστικές και προοδευτικές δυνάμεις, μπροστά σε σοβαρότατες ευθύνες.

Λιγότερο... αντικοινωνική

«Απαιτείται αναπροσανατολισμός της πορείας οικοδόμησης της Ευρώπης σε κατεύθυνση πιο δημοκρατική, κοινωνική και οικολογική», τονίζουν τα αριστερά και οικολογικά κόμματα της Ευρώπης, που συμμετέχουν στο Φόρουμ της Νέας Ευρωπαϊκής Αριστεράς και συναντήθηκαν στη Ρώμη στο πλαίσιο της 19ης Συνόδου τους». Η είδηση γράφτηκε στην προχθεσινή «Αυγή», έτσι όπως την αναφέρουμε και τη σημειώνουμε, γιατί μας δημιούργησε ορισμένες απορίες:

Τι σημαίνει το «πιο δημοκρατική»; Μήπως, λιγότερο αντιδημοκρατική, δηλαδή... λιγότερο ηλεκτρονικό φακέλωμα και... μισή Σένγκεν ή... λιγότερο βαριές ανισότιμες και εκμεταλλευτικές σχέσεις μεταξύ των χωρών - μελών της κοινότητας; 'Η, το «πιο κοινωνική» σημαίνει λιγότερο αντικοινωνική απ' ό,τι είναι σήμερα;

Οχι, δεν παίζουμε το γνωστό «παιγνίδι», με το μισογεμάτο και μισοάδειο ποτήρι. Αλλοι το παίζουν... Απλά, θέλουμε να σημειώσουμε δυο πράγματα. Πρώτον, για να γίνει λιγότερο αντιδημοκρατική, αντικοινωνική και αντιοικολογική η σημερινή ΕΕ, δε χρειάζεται «αναπροσανατολισμός της πορείας οικοδόμησής της». Αυτό μπορεί να γίνει και στα πλαίσια των σημερινών κατευθύνσεών της, αρκεί να δυναμώσει ουσιαστικά η πάλη των εργατικών και άλλων μαζικών λαϊκών κινημάτων. Δεύτερον: Μια ενωμένη Ευρώπη, όμως, που συμφέρει τους λαούς, θα είναι τελικά μια Ευρώπη του σοσιαλισμού, όπως σημειώνουν και οι θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, για το 16ο Συνέδριο.

Επικίνδυνα ΝΑΤΟικά ... παιγνίδια

Associated Press

Μέχρι πριν λίγο καιρό και, συγκεκριμένα, μέχρι να γίνει η αλλαγή εξουσίας στη Γιουγκοσλαβία, το ΝΑΤΟ ...αγνοούσε την ύπαρξη και ένοπλη δράση του λεγόμενου «Απελευθερωτικού Στρατού του Πρέσεβο, της Μεντβέγια και του Μπουγιάνοβατς» (ΑΣΠΜΜ), της νότιας, δηλαδή, Σερβίας - κοντά στα σύνορα με το Κοσσυφοπέδιο - όπου υπερτερούν πληθυσμιακά οι Αλβανοί. Τώρα, τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ολως ξαφνικά, το ΝΑΤΟ «έμαθε» για την ύπαρξη του ΑΣΠΜΜ και σπεύδει να προσφέρει τις ...καλές του υπηρεσίες στη νέα ηγεσία του Βελιγραδίου. Πάντως, μαζί με το ΝΑΤΟ, έμαθαν για την ύπαρξη του ΑΣΠΜΜ και τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, απ' όπου και η διπλανή φωτογραφία, στην οποία εικονίζεται η ηγεσία του ΑΣΠΜΜ να δίνει συνέντευξη Τύπου.

Οι αυταπάτες

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΣ πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι, λένε και ταιριάζει «γάντι» αυτή η παροιμία στην περίφημη κίνηση των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, για το θέμα της Ολυμπιακής! Εξήντα ένας συνολικά βουλευτές υπέγραψαν μια ερώτηση προς την κυβέρνηση για το θέμα της ιδιωτικοποίησης, ανησυχώντας μήπως υπάρξουν απολύσεις. Σιγά παιδιά, μην συνωστίζεστε όλοι θα πάρετε.

Αλλα πώς γίνεται, άραγε, να είσαι υπέρ της ιδιωτικοποίησης και κατά των απολύσεων; Γιατί βέβαια στην ερώτηση μόνο διευκρινίσεις ζητούνται, δεν εκφράζεται καμιά αντίθεση στην πολιτική λογική της κυβέρνησης. Δεν ξέρουν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ότι το ένα συνεπάγεται το άλλο; Δεν είναι δα και λίγες οι επιχειρήσεις που ξεπούλησε η κυβέρνηση για να επικαλεστούν έλλειψη εμπειρίας!

Ομως, για να είμαστε και λίγο σοβαροί, όποιος πραγματικά θέλει να πει όχι στις κυβερνητικές επιδιώξεις για την «Ολυμπιακή Αεροπορία» και να μην έχει την αυταπάτη, πως μπορεί να πατάει σε δύο βάρκες, ξέρει πολύ καλά πως μπορεί να το κάνει...

ΤΟ ΑΚΟΥΣΑΜΕ και αυτό χτες από τον υπουργό Εργασίας, Τάσο Γιαννίτση: Οτι ο ΣΕΒ διαφωνεί με το νομοσχέδιό του για τις εργασιακές σχέσεις. Γεγονός, το οποίο παρουσίασε ως ένδειξη φιλολαϊκότητας του νομοσχεδίου!

Ετσι όπως μας τα λέει δηλαδή μην απορήσετε κιόλας, αν δείτε τους βιομηχάνους να διαδηλώνουν στους δρόμους με πανό και όλα τα σχετικά!

Ο ΣΕΒ - έτσι για να τον πληροφορήσουμε- πάντα βρίσκει τρόπους να ζητάει από τις κυβερνήσεις ακόμα μεγαλύτερη διεύρυνση της προάσπισης των συμφερόντων του κι αυτό βέβαια δε λέγεται διαφωνία.

Είναι επίσης φυσικό, όταν έχουμε μια κυβέρνηση που του κάνει όλα τα χατίρια όλο και περισσότερο να ανοίγει η όρεξή του. Κι αυτό βέβαια μόνο απόδειξη φιλολαϊκότητας δεν είναι.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο «τέως», σωτήρ των κυβερνώντων

Ο «τέως», σε μια προσπάθεια να συγκινήσει τους λίγους εναπομείναντες «δικούς» του και να πείσει για το «δίκιο» του τους υπάρχοντες αφελείς, εμφανίζεται, «κλαίων και θρηνών» στα ΜΜΕ, να παρακαλεί: «Δώστε πίσω το σπίτι μου». Η κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενη τα αντιμοναρχικά αισθήματα και τις δημοκρατικές πεποιθήσεις του λαού μας, εμφανίζεται δημοσίως - μέχρι στιγμής, διότι ουδείς γνωρίζει «τι τεύξεται η επιούσα» - «άσπλαχνη και σκληρή» να δηλώνει, διά στόματος πρωθυπουργού, ότι δε διαπραγματεύεται με τον έκπτωτο βασιλιά. (Ετσι έλεγε κι ο σχωρεμένος ο Α. Παπανδρέου, έτσι έλεγε κι ο Κ. Μητσοτάκης, όμως, όχι μόνο διαπραγματεύτηκαν μαζί του, αλλά τα «είχαν βρει» κιόλας. Και κανείς δεν ξέρει αν τα «βρήκαν» μόνο σε ό,τι αφορά στην περιουσία ή και σε άλλα...).

Η κυβέρνηση «παίζει» εκ του ασφαλούς με το θέμα του Γλύξμπουργκ. Διότι: Αν μεν καταφέρει να τελειώσει τη «δουλιά» χωρίς να φανεί ότι διαπραγματεύεται μαζί του, θα κερδίσει τις εντυπώσεις, καθώς η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού δε θέλει «αλισβερίσια» και «δούναι λαβείν» με τον «τέως». Αλλά κι αν ακόμα διαπραγματευτεί μαζί του - είτε εξ ιδίας βουλήσεως, είτε λόγω πιέσεων από τη ΝΔ και την ΕΕ - και καταλήξουν, από κοινού, σε μια λύση για την περιουσία, θα βγει και θα πει: «Δώσαμε κάτι για να τον ξεφορτωθούμε για πάντα από το κεφάλι μας». Είναι «μανούλες» σε τέτοιες «ντρίπλες» οι κυβερνώντες. Εδώ θέλησαν να παρουσιάσουν σαν «νίκη» την απαράδεκτη και προκλητική απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου υπέρ του Γλύξμπουργκ, σ' αυτό θα «κωλώσουν»;

Αν οι κυβερνώντες δεν υπολόγιζαν το πολιτικό κόστος θα εξέφραζαν δημοσίως τις ευχαριστίες τους στον Γλύξμπουργκ και το ευρωπαϊκό δικαστήριο. Διότι τους έρχεται «κουτί» να «παίζει» επί μέρες στα ΜΜΕ ένα βολικό και συμφέρον για την κυβέρνηση θέμα, σε μια περίοδο που η κυβερνητική αντιλαϊκή πολιτική βάλλεται πανταχόθεν. Κι αυτό το «πολιτικό δώρο» το χρησιμοποιούν, καταλλήλως και επιτυχώς, στην επιχείρηση αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης από τα πρόσθετα, μεγάλα προβλήματα που δημιουργεί στον ελληνικό λαό η πολιτική τους. Είναι ό,τι τους χρειαζόταν, ειδικά αυτό το διάστημα, για ν' αποπροσανατολίσουν τους εργαζόμενους, ώστε να μην αντιδρούν στο νομοσχέδιο - έκτρωμα για τις εργασιακές σχέσεις, να μην αγωνίζονται για την ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης του μεγάλου κεφαλαίου και της ΕΕ.

Αν δε βόλευε την κυβέρνηση η συνέχιση της ανούσιας - αλλά αμοιβαίως επωφελούς και διμερώς συμφέρουσας - «αντιπαράθεσης» με τον Γλύξμπουργκ, είχε τον τρόπο να τη σταματήσει. (Εκτός των άλλων, για να μην επιτρέπει στον «τέως» να προσβάλει τη μνήμη, τη νοημοσύνη και την καλαισθησία του ελληνικού λαού με τα ψέματα και την κλάψα του). Εχει, επίσης, τον τρόπο να δώσει, μια για πάντα, λύση στο πρόβλημα της λεγόμενης «βασιλικής περιουσίας», στα πλαίσια της διαδικασίας για την αναθεώρηση του Συντάγματος, όπως προτείνει το ΚΚΕ. Δεν εκμεταλλεύεται, όμως, αυτή τη δυνατότητα - όπως δεν την εκμεταλλεύτηκε η κυβέρνηση Καραμανλή στην πρώτη συνταγματική αναθεώρηση το 1975 και η κυβέρνηση Παπανδρέου στη δεύτερη, το 1985 - διότι το ΠΑΣΟΚ δε θέλει να ξεμπερδέψει η χώρα μας με τον έκπτωτο βασιλιά, αλλά να συντηρείται το θέμα, για να το χρησιμοποιεί ευκαιριακά, υπενθυμίζοντας τις «αντιμοναρχικές - δημοκρατικές καταβολές του» και να το εκμεταλλεύεται πάντα προς ίδιον πολιτικό «κεντροαριστερό» όφελος...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ