Παπαγεωργίου Βασίλης

«Είναι, είπε, και αυτός ο προϋπολογισμός αντιλαϊκός, φιλομονοπωλιακός και βαθιά ταξικός. Πρόκειται για έναν προϋπολογισμό που ενισχύει παραπέρα την έντονα αναδιανεμητική του λειτουργία υπέρ του κεφαλαίου. Ενισχύει τη συγκεντροποίηση και κερδοφορία του κεφαλαίου μέσω των ιδιωτικοποιήσεων, προβλέπει τη διάθεση 3,2 τρισ. δρχ. για την καταβολή τόκων στο τραπεζικό - χρηματιστηριακό κεφάλαιο και προβλέπει τη διάθεση στο μεγάλο κεφάλαιο τεράστιων ποσών μέσω του προϋπολογισμού Δημοσίων Επενδύσεων».

Ο εισηγητής του ΚΚΕ υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση έδειξε αποφασιστικότητα και συνέπεια στην αύξηση όμως των κερδών του κεφαλαίου και της πλουτοκρατίας και όπως δείχνει έρευνα της ICAP για το 1999 είχαμε αύξηση καθαρών κερδών κατά 48,7% σε σχέση με το 1998. Και πρόσθεσε:

«Την ίδια και ίσως και μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, σταθερότητα και συνέπεια έδειξε η κυβέρνηση στην καθήλωση των μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων. Αποτέλεσμα η απώλεια των εργαζομένων στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα την τελευταία δεκαετία να είναι από 20% και 25% αντίστοιχα. Επίσης η κυβέρνηση διακρίθηκε στο χτύπημα των εργασιακών σχέσεων, των ασφαλιστικών κατακτήσεων, στην αύξηση της ανεργίας, την υποβάθμιση της υγείας, της πρόνοιας, της παιδείας, του πολιτισμού, του περιβάλλοντος, στο κλείσιμο χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στο ξεκλήρισμα της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς. Δε δίστασε μάλιστα να αντιμετωπίσει με πυγμή (ΜΑΤ, δικαστήρια, διώξεις) τους αγώνες των εργατών, των συνταξιούχων, των μαθητών, των καθηγητών που διεκδικούσαν αυτά που δικαιούνταν. Μάλλον έτσι δικαιολογούνται οι αυξημένες δαπάνες για το υπουργείο Δημόσιας Τάξης.

Ετσι την "εθνική επιτυχία" της ένταξης της ΟΝΕ την πλήρωσε σκληρά μόνο ο εργαζόμενος λαός και όχι οι εκμεταλλευτές του (βιομήχανοι, τραπεζίτες, μεγαλέμποροι). Ηταν στόχος και επιτυχία του κεφαλαίου και όχι της εργατικής τάξης και άλλων λαϊκών στρωμάτων».

«Το συμπέρασμα που προκύπτει, είπε ο Α. Τζέκης, είναι ότι είναι ένας προϋπολογισμός που αναδιανέμει τον πλούτο που παράγεται στη χώρα υπέρ του κεφαλαίου. Αυτή είναι η ανάπτυξη που ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι πετυχαίνει, γιατί αυτή η ανάπτυξη δεν είναι προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων».

«Η κυβέρνηση, τόνισε ο Α. Τζέκης, προσπαθεί να πείσει πως ό,τι κάνει, το κάνει για το συμφέρον του εργαζόμενου λαού. Ομως:

Η ανεργία θα έπρεπε με αυτήν την ανάπτυξη να μειώνεται αντί να αυξάνει (11,2% το 1998, 12% το 1999, 13% το 2000).

Οι μισθοί και τα μεροκάματα, οι συντάξεις θα έπρεπε να αντιμετωπίζουν με επάρκεια τα αυξημένα έξοδα της λαϊκής οικογένειας αντί να εξανεμίζονται από τις πολιτικές λιτότητας.

Οι κοινωνικές δαπάνες για υγεία, κοινωνική ασφάλιση, παιδεία, πολιτισμό να αυξάνουν αντί να μειώνονται και να επωμίζεται τις δαπάνες η λαϊκή οικογένεια.

Ομως σε αυτούς τους τομείς και δείκτες η χώρα μας κατέχει μία από τις τελευταίες θέσεις στην ΕΕ, αλλά κατέχει την πρωτιά στην αύξηση των κερδών του κεφαλαίου.

Με τη λογιστική τακτοποίηση, η κυβέρνηση δεν μπορεί να εξαφανίσει τα 2,5 εκατομμύρια λαού που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, τους 550.000 ανέργους, τους 120.000 αστέγους και 6.000 περίπου παιδιά των φαναριών».

Ο βουλευτής τόνισε ότι ο προϋπολογισμός είναι αντιλαϊκός και φοροεισπρακτικός, αφού η φορολογία συνεχίζει να αυξάνει και να επιβαρύνει τα λαϊκά στρώματα. Το 1991 η φορολογία αποτελούσε το 20,7% του ΑΕΠ, ενώ το 2000 αποτελεί το 26,6%. Το 1999 οι μισθωτοί ενώ αποτελούσαν το 37,3% του συνόλου των φορολογουμένων συμμετείχαν στη συνολική φορολογία με 43,7%, ενώ οι εισοδηματίες που είναι το 12,1% συμμετέχουν στη συνολική φορολόγηση με 4,6%. Οπως προκύπτει από τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι πληρώνουν το 55-58% του φόρου φυσικών προσώπων, ενώ οι εισοδηματίες μόλις το 5% και οι έμποροι - βιομήχανοι το 22-23%.

«Το ΚΚΕ, είπε ο εισηγητής, θεωρεί ότι βασικός άξονας μιας δημοκρατικής φορολογικής μεταρρύθμισης πρέπει να είναι η φορολόγηση των πραγματικών εσόδων, κερδών, εισοδημάτων και περιουσίας, η πάταξη της φοροδιαφυγής, η είσπραξη των βεβαιωμένων φόρων και η πάταξη της φοροκλοπής ιδιαίτερα του μεγάλου κεφαλαίου. Φορολόγηση των εισοδημάτων με προοδευτική κλίμακα, ώστε να επιβαρύνονται τα μεγάλα εισοδήματα. Η αντιστροφή της σχέσης άμεσων - έμμεσων φόρων, με στόχο τη μείωση της έμμεσης φορολογίας και η αύξηση του αφορολόγητου ποσού στα έσοδα ενός οικογενειακού προϋπολογισμού».

Ο Α. Τζέκης αναφέρθηκε αναλυτικά στα πλήγματα που δέχονται και μία σειρά άλλοι τομείς όπως η γεωργία, η παιδεία, ο πολιτισμός, η υγεία, η πρόνοια και καταλήγοντας τόνισε:

«Για το ΚΚΕ ο προϋπολογισμός δεν είναι ένα οικονομικό λογιστικό ζήτημα, αλλά βαθιά πολιτικό. Και η θέση που παίρνει η κάθε δύναμη έχει να κάνει με την πολιτική επιλογή στο κεντρικό ζήτημα: Υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων ή των συμφερόντων του μονοπωλιακού κεφαλαίου; Το ΚΚΕ χωρίς ενδοιασμούς με ξεκάθαρη πολιτική πρόταση έχει ταχθεί από την ημέρα της ίδρυσής του με τα λαϊκά συμφέροντα. Τάσσεται με την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Η όξυνση των προβλημάτων, οι αγώνες που αναπτύσσονται μπορούν να συντελέσουν στη δημιουργία συσπειρώσεων, στη δημιουργία κοινωνικού, αλλά και πολιτικού μετώπου σε αντιμονοπωλιακή - αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση.

Αυτή η κατεύθυνση είναι σε αντίθεση με την αντιλαϊκή πολιτική του μονόδρομου της ΟΝΕ, της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, με την οποία θέλουν να τρομοκρατήσουν τους λαούς για να μην αναζητήσουν τον άλλο δρόμο ανάπτυξης. Ανάπτυξη που μπορεί να εφαρμόσει μια λαϊκή εξουσία μέσα από τη λαϊκή οικονομία. Η χώρα μας έχει προϋποθέσεις να διαμορφώσει και να αναπτύξει τη λαϊκή οικονομία. Με το λαό σε δράση, με την εμπειρία, τη γνώση, τη δεξιοτεχνία των εργαζομένων, με το ικανό επιστημονικό δυναμικό. Μπορεί να αλλάξει τη ρότα.

Η πρόταση αυτή του ΚΚΕ είναι ζωτικής σημασίας για τη χώρα μας και το λαό. Είμαστε αισιόδοξοι. Οι πηγές αντιστάσεων υπάρχουν και δημιουργούν τις προϋποθέσεις για τη συγκρότηση του κοινωνικού μετώπου».

Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε η εισηγήτρια του ΠΑΣΟΚ, «είναι ο πρώτος προϋπολογισμός που συζητά η Βουλή, με την Ελλάδα πλήρες μέλος της ΟΝΕ», τονίζοντας ότι «θεμελιώνει μια ελπιδοφόρα και αισιόδοξη προοπτική, όχι μόνο για την οικονομία, αλλά και για την πολιτική». «Ισχυρή οικονομία είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη, που θα δημιουργήσει το υπόβαθρο για την κοινωνική ανάπτυξη», σημείωσε η Ρ. Ζήση, αναφερόμενη στην περαιτέρω πορεία της χώρας, σημειώνοντας ότι «ο προϋπολογισμός αυτός είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο στήριξης της κοινωνίας» και βαδίζουμε στο «έτος της νέας εκκίνησης», που «υψώνει τείχη στον αναχρονισμό». Σχολιάζοντας συνολικά την κριτική που έχει ασκήσει η αντιπολίτευση, η Ροδούλα Ζήση έκανε λόγο για «βέλη από παλιά φαρέτρα» και για «φωνές που προσπαθούν να αμβλύνουν την εικόνα της αναπτυξιακής τροχιάς», τονίζοντας ότι «υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές στις πολιτικές και, συγκεκριμένα, η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, που συγκρούστηκε με τη συντηρητική παράταξη».

Αναφερόμενη στις αυξήσεις στις τιμές του πετρελαίου, η εισηγήτρια της κυβέρνησης έκανε λόγο για «θωράκιση της οικονομίας», που αποδείχτηκε την περίοδο εκείνη, ενώ μίλησε και για «διοικητική ανασυγκρότηση», σημειώνοντας ότι «για πρώτη φορά τα δημόσια οικονομικά μας τίθενται υπό έλεγχο». Παρουσιάζοντας οικονομικά στοιχεία του προϋπολογισμού, η Ρ. Ζήση μίλησε για «αύξηση του ΑΕΠ κατά 5%» και για «περιορισμό του ελλείμματος της Γενικής Κυβέρνησης και Ο,8% του ΑΕΠ».

Αναφερόμενη στην εισοδηματική πολιτική, υποστήριξε ότι «καλύπτει τον πληθωρισμό και εξασφαλίζει στους εργαζόμενους ουσιαστική συμμετοχή στην αύξηση του ΑΕΠ». Οσον αφορά το «κοινωνικό πρόσωπο της κυβέρνησης», σημείωσε ότι «πόροι που διατίθονταν για το δημόσιο έλλειμμα απελευθερώνονται για να στηρίξουν την κοινωνική μας πολιτική».

Η Πέμπτη 14/12/2000 ήταν ιδιαίτερη μέρα. Ηταν η μέρα, που ξεκίνησε το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Η μέρα, που συναντήθηκαν αγωνιστές απ' όλο τον κόσμο, για να διατρανώσουν την πίστη τους στον αγώνα των λαών. Την πίστη τους στην τελική Νίκη. Στην ανάγκη του καταπιεζόμενου εργάτη, αγρότη, σπουδαστή, ελεύθερου επαγγελματία, συνταξιούχου, καλλιτέχνη, βιοτέχνη, να συσπειρωθούν και ν' ακολουθήσουν το μονόδρομο που οδηγεί στην επιτυχία του Λαϊκού Μετώπου, του ΑΑΔΜ, στη συστράτευση όλων των αδικημένων, αλλά υπερήφανων ανθρώπων, που αρνούνται να προσφέρουν το μυαλό τους, τη ζωή τους στον εχθρό του ανθρώπου και της ανθρωπιάς, στο Κεφάλαιο.

Συμφώνησαν όλοι σ' αυτό. Ολοι είπαν τη γνώμη τους για να βοηθήσουν στην επιτυχία των αποφάσεων. Ολα ακούστηκαν. Ολα θα συζητηθούν. Είναι η Δημοκρατία του Κόμματος. Η εφαρμογή της πραγματικής Δημοκρατίας. Το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ ανήγγειλε συγκεκριμένο και ξεκάθαρο πρόγραμμα. Ξεκάθαρους σκοπούς. Είπε ξεκάθαρα τι πρέπει να γίνει και πώς πρέπει να γίνει. Ανασκουμπώθηκαν όλοι για την εκτέλεση και επιτυχία του προγράμματος. Ολοι αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι, που είναι οι συνεχιστές της ένδοξης ιστορίας του ΚΚΕ.

«Δε βαριέσαι, γκάλοπ είναι, θα περάσει», είπα. Ομως, δεν πέταξα την εφημερίδα. Κάπου θα μπλέχτηκε ανάμεσα στους «Ριζοσπάστες» και τη γλίτωσε. Ξανάριξα, λοιπόν, μια ματιά στα γκάλοπ. Ξεχώρισα το όνομα του κ. Αβραμόπουλου ανάμεσα στα πέντε πρώτα. Πάνω από 60% στην προτίμηση του κόσμου. Αγανακτείς, λοιπόν, ή όχι; Στη σοβαρότητα του Συνεδρίου και στα συγκεκριμένα αιτήματα του λαού, έρχεται το αλαλούμ της αόρατης δύναμης (λέγε με Κεφάλαιο), που χρόνια καταφέρνει να «ξεστρατίζει» το 86% των Ελλήνων ψηφοφόρων και να δίνουν την ψήφο τους στα δυο κόμματα. Δηλαδή, στους φανερούς εχθρούς τους. Θα ξαναπιάσει το κόλπο τους; Δεν το πιστεύω. Αλλά είναι θλιβερό, που τους δόθηκε το δικαίωμα να προσβάλουν έτσι ξεδιάντροπα τη νοημοσύνη του Ελληνα.

Ο κύριος Αβραμόπουλος είχε στο γκάλοπ 62% από τους θαυμαστές του «τίποτα». Φαντάζομαι ότι με τη νίκη του, το 1994, όταν προτιμήθηκε από τον κ. Πάγκαλο, ανακάλυψε ότι η κομψότητα, ο ήρεμος και ευγενικός τρόπος, το χαμόγελο τραβάνε περισσότερο από το λίπος, την ψευτομαγκιά και τα περιττά κιλά. Την εικόνα αυτή τη διατήρησε έξι χρόνια. Πάντα χαμογελαστός, πανταχού παρών και η γραβάτα ατσαλάκωτη. Τα κανάλια έχουν πάρει φωτιά, με το τι θα κάνει ο κ. Αβραμόπουλος. Ο οποίος δεν έχει πει τίποτα σχετικό. Ισως να μην του είπαν ακόμα λεπτομέρειες, για τι τον θέλουν να κάνει. Είπε, λοιπόν, μόνο αυτό που ξέρει αυτή τη στιγμή. Οτι θα κάνει κόμμα. Και ώσπου να μάθει και να μάθουμε, η δημοτικότητά του στα γκάλοπ θα φτάσει το 80%. Αν ως τις εκλογές αλλάξουν τα πράγματα, θα πάρει 2% με 4%. Οσο παίρνουν όλοι όσοι κάνουν καινούριο κόμμα, χωρίς την υποστήριξη της ελληνικής «Wall Street».

Γι' αυτό δήλωσα ότι η λέξη «τίποτα» δεν αφορά τον κ. Αβραμόπουλο.