Η Πέμπτη 14/12/2000 ήταν ιδιαίτερη μέρα. Ηταν η μέρα, που ξεκίνησε το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Η μέρα, που συναντήθηκαν αγωνιστές απ' όλο τον κόσμο, για να διατρανώσουν την πίστη τους στον αγώνα των λαών. Την πίστη τους στην τελική Νίκη. Στην ανάγκη του καταπιεζόμενου εργάτη, αγρότη, σπουδαστή, ελεύθερου επαγγελματία, συνταξιούχου, καλλιτέχνη, βιοτέχνη, να συσπειρωθούν και ν' ακολουθήσουν το μονόδρομο που οδηγεί στην επιτυχία του Λαϊκού Μετώπου, του ΑΑΔΜ, στη συστράτευση όλων των αδικημένων, αλλά υπερήφανων ανθρώπων, που αρνούνται να προσφέρουν το μυαλό τους, τη ζωή τους στον εχθρό του ανθρώπου και της ανθρωπιάς, στο Κεφάλαιο.

Συμφώνησαν όλοι σ' αυτό. Ολοι είπαν τη γνώμη τους για να βοηθήσουν στην επιτυχία των αποφάσεων. Ολα ακούστηκαν. Ολα θα συζητηθούν. Είναι η Δημοκρατία του Κόμματος. Η εφαρμογή της πραγματικής Δημοκρατίας. Το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ ανήγγειλε συγκεκριμένο και ξεκάθαρο πρόγραμμα. Ξεκάθαρους σκοπούς. Είπε ξεκάθαρα τι πρέπει να γίνει και πώς πρέπει να γίνει. Ανασκουμπώθηκαν όλοι για την εκτέλεση και επιτυχία του προγράμματος. Ολοι αυτοί οι χιλιάδες άνθρωποι, που είναι οι συνεχιστές της ένδοξης ιστορίας του ΚΚΕ.

«Δε βαριέσαι, γκάλοπ είναι, θα περάσει», είπα. Ομως, δεν πέταξα την εφημερίδα. Κάπου θα μπλέχτηκε ανάμεσα στους «Ριζοσπάστες» και τη γλίτωσε. Ξανάριξα, λοιπόν, μια ματιά στα γκάλοπ. Ξεχώρισα το όνομα του κ. Αβραμόπουλου ανάμεσα στα πέντε πρώτα. Πάνω από 60% στην προτίμηση του κόσμου. Αγανακτείς, λοιπόν, ή όχι; Στη σοβαρότητα του Συνεδρίου και στα συγκεκριμένα αιτήματα του λαού, έρχεται το αλαλούμ της αόρατης δύναμης (λέγε με Κεφάλαιο), που χρόνια καταφέρνει να «ξεστρατίζει» το 86% των Ελλήνων ψηφοφόρων και να δίνουν την ψήφο τους στα δυο κόμματα. Δηλαδή, στους φανερούς εχθρούς τους. Θα ξαναπιάσει το κόλπο τους; Δεν το πιστεύω. Αλλά είναι θλιβερό, που τους δόθηκε το δικαίωμα να προσβάλουν έτσι ξεδιάντροπα τη νοημοσύνη του Ελληνα.

Ο κύριος Αβραμόπουλος είχε στο γκάλοπ 62% από τους θαυμαστές του «τίποτα». Φαντάζομαι ότι με τη νίκη του, το 1994, όταν προτιμήθηκε από τον κ. Πάγκαλο, ανακάλυψε ότι η κομψότητα, ο ήρεμος και ευγενικός τρόπος, το χαμόγελο τραβάνε περισσότερο από το λίπος, την ψευτομαγκιά και τα περιττά κιλά. Την εικόνα αυτή τη διατήρησε έξι χρόνια. Πάντα χαμογελαστός, πανταχού παρών και η γραβάτα ατσαλάκωτη. Τα κανάλια έχουν πάρει φωτιά, με το τι θα κάνει ο κ. Αβραμόπουλος. Ο οποίος δεν έχει πει τίποτα σχετικό. Ισως να μην του είπαν ακόμα λεπτομέρειες, για τι τον θέλουν να κάνει. Είπε, λοιπόν, μόνο αυτό που ξέρει αυτή τη στιγμή. Οτι θα κάνει κόμμα. Και ώσπου να μάθει και να μάθουμε, η δημοτικότητά του στα γκάλοπ θα φτάσει το 80%. Αν ως τις εκλογές αλλάξουν τα πράγματα, θα πάρει 2% με 4%. Οσο παίρνουν όλοι όσοι κάνουν καινούριο κόμμα, χωρίς την υποστήριξη της ελληνικής «Wall Street».

Γι' αυτό δήλωσα ότι η λέξη «τίποτα» δεν αφορά τον κ. Αβραμόπουλο.