Παλιές και νέες ποπ επιτυχίες τραγούδησε στη Μαθητική Σκηνή ο Μύρωνας Στρατής, παρουσιάζοντας δικά του και άλλα αγαπημένα κομμάτια του νεανικού κοινού. Ο Μ. Στρατής πρόσφερε ένα ευχάριστο βράδυ, ευχαρίστησε την ΚΝΕ για την ευκαιρία που του δόθηκε να τραγουδήσει στο χώρο του Φεστιβάλ και ευχήθηκε του χρόνου να «βρεθούμε και πάλι».

Το Μαθητικό Στέκι, «το πρώτο αγωνιστικό ραντεβού των μαθητών για τη νέα χρονιά», φιλοξένησε το βράδυ της Παρασκευής μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και χρήσιμη συζήτηση, με θέμα «Δυνατή ΚΝΕ στα σχολεία σημαίνει δυνατοί και μαχητικοί μαθητικοί αγώνες».

Ο Σταύρος Σκουλλής, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, καλωσόρισε τους μαθητές που είχαν γεμίσει το θεατράκι και αναφέρθηκε στη συνέχεια στους δικαιολογημένους προβληματισμούς των μαθητών για το σχολείο, για το γεγονός ότι σε μια εποχή που ο άνθρωπος έχει ήδη φτάσει στο Διάστημα δεν αντιμετωπίζεται μια πυρκαγιά που αφήνει πίσω της 100 νεκρούς, για το ότι ακούν τον πρωθυπουργό να πανηγυρίζει για τα ματωμένα πλεονάσματα την ίδια στιγμή που ο λαός στερείται μέτρα θωράκισης.

Αναφέρθηκε στις πρόσφατες εξαγγελίες της κυβέρνησης για το Λύκειο και την πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση και στα επιχειρήματά της, και αυτό αποτέλεσε και την αφορμή να ξεδιπλωθεί ένας διάλογος με τους μαθητές. Αλλοι εξέφρασαν τον προβληματισμό τους για το ότι περιορίζονται οι επιλογές τους και μάλιστα καλούνται να τις κάνουν ακόμα νωρίτερα, κάποιος μίλησε μάλιστα για «τζόγο» σε ό,τι αφορά τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού, για το μάθημα που είναι «βαρετό», για το πώς βλέπουν οι ίδιοι την ανάγκη να έχει ο άνθρωπος γενική μόρφωση.

Η κουβέντα έφτασε στη στάση των μαθητών, στο αν μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση και στη συμβολή της ΚΝΕ, στη σημασία που έχει η ύπαρξη μαχητικών μαθητικών συμβουλίων, στα βήματα που έγιναν πέρυσι με τη συγκρότηση Πανελλαδικού Συντονιστικού.

Κλείνοντας, ο Στ. Σκουλλής αναφέρθηκε μεταξύ άλλων σε αποτελέσματα που έφεραν οι αγώνες των μαθητών, όπως κατάργηση της τράπεζας θεμάτων, επαναφορά των επαναληπτικών εξετάσεων, τη λειτουργία μιας σειράς τμημάτων ΕΠΑΛ που επρόκειτο να καταργηθούν. Από το βήμα του Φεστιβάλ κάλεσε τους μαθητές να κάνουν το βήμα, να οργανωθούν στην ΚΝΕ, γιατί - όπως σημείωσε - περισσότεροι κομμουνιστές σημαίνει περισσότεροι μαχητές στον αγώνα για ένα σχολείο που μορφώνει και δεν εξοντώνει, για το δυνάμωμα της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας.

«...Κρατώντας μια σπίθα τρεμόσβηστη στις υγρές μου παλάμες». Αυτός ο στίχος του Μανόλη Αναγνωστάκη, μελοποιημένος από τον Μίκη Θεοδωράκη, έδωσε τον τίτλο στο τριπλό αφιέρωμα των ποιητών Μανόλη Αναγνωστάκη, Γιάννη Θεοδωράκη και Τάσο Λειβαδίτη, που παρουσίασαν στη Λαϊκή Σκηνή οι Γιάννης Μπέζος, Γιάννης Μεράντζας και Ηρώ Μπέζου.

Και μπορεί, όπως είπαν οι καλλιτέχνες για την εκδήλωση ότι «συναυλία δεν την λες...», ωστόσο εξελίχθηκε σε κάτι ξεχωριστό, κεντρίζοντας το ενδιαφέρον του κοινού που κατέκλυσε το χώρο της Λαϊκής Σκηνής, χειροκροτώντας θερμά τους καλλιτέχνες αλλά και κάθε τραγούδι που ακούστηκε. Μια παράσταση - αφιέρωμα σε τρεις αθόρυβους, σπουδαίους δημιουργούς, ένα πρόγραμμα πλημμυρισμένο από σπουδαία τραγούδια, φορτισμένα με μνήμες και συναίσθημα. Στον Τάσο Λειβαδίτη, τον ποιητή που γεννημένος στη φτωχογειτονιά της Αθήνας το Μεταξουργείο, ζυμώθηκε με τη ζωή των απλών ανθρώπων του μόχθου. Στον Μανόλη Αναγνωστάκη, έναν από τους σημαντικότερους ποιητές της μεταπολεμικής γενιάς, που φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο για τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Στον Γιάννη Θεοδωράκη, τον στιχουργό σπουδαίων έργων που σημάδεψαν μια ολόκληρη γενιά και ερμηνεύτηκαν από μεγάλους Ελληνες αλλά και ξένους τραγουδιστές, τον στιχουργό της «Ομορφης Πόλης», του έργου «Λιποτάκτες» και άλλων τραγουδιών μελοποιημένων από τον αδελφό του, Μίκη Θεοδωράκη.

Στο ξεκίνημα της εκδήλωσης, ο Γιάννης Μπέζος ανέφερε πως είναι ιδιαίτερη η χαρά του για την ευκαιρία που δίνεται μέσω της εκδήλωσης να επανέλθουν στο σήμερα τα λόγια αυτών των τριών σπουδαίων ανθρώπων που έζησαν σε μια ζοφερή περίοδο, έχοντας δυο βασικά στοιχεία, την ευαισθησία και τη σεμνότητα, συναισθήματα που, όπως ανέφερε, λείπουν αρκετά σήμερα.

Στο περιθώριο της συναυλίας τον ηθοποιό συνάντησε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ. Κουτσούμπας, χαρίζοντάς του το Λεύκωμα για τα 100χρονα του Κόμματος.

Το υψηλό επίπεδο στο οποίο κινείται η μαθητική μουσική δημιουργία στις προφεστιβαλικές εκδηλώσεις της ΚΝΕ και στο μαθητικό Φεστιβάλ επιβεβαίωσαν με την παρουσία τους στη Μαθητική Σκηνή, το απόγευμα της Παρασκευής, τα συγκροτήματα «Confused» (μαθητές από το 1o ΕΠΑΛ Ν. Ιωνίας, το 9ο ΓΕΛ Αμαρουσίου, το 1ο ΕΠΑΛ Αθήνας και τη Σχολή Διαμαντόπουλου) και «Voyager Station» (από το 3ο ΓΕΛ Χαϊδαρίου, τη Σιβιτανίδειο και το 10ο ΓΕΛ Πειραιά).

Τη συναυλία άνοιξαν οι «Confused» που αποτελούνται, στις κιθάρες από τους Φίλιππο Ραντιβόγιεβιτς και Ιωσήφ Τουρλίδη, στα φωνητικά την Φαίδρα Μαλλιαρουδάκη και στα τύμπανα τον Κώστα Βαΐτση. Η μπάντα ξεκίνησε με ένα δικό της ορχηστρικό ροκ - ψυχεδελικό κομμάτι και συνέχισε με διασκευές του «Μ' αρέσει να μη λέω πολλά» από τα «Υπόγεια Ρεύματα» και το «Στην Κ.» του Παύλου Σιδηρόπουλου. Η παρουσίασή τους έκλεισε με ένα τραγούδι που έχει χαρακτηρίσει το μεγάλο αμερικανικό αντιπολεμικό κίνημα της δεκαετίας του 1960, το «Ohio» των «Crosby, Stills, Nash and Young».

Οι «Voyager Station» είναι ένα μαθητικό συγκρότημα «που αγαπά τα μπλουζ», όπως δήλωσαν στον «Ριζοσπάστη». Ηταν μια ακόμη μπάντα που παρουσίασε για πρώτη φορά τη δουλειά της σε μαθητικό Φεστιβάλ και θέλησε να εκφράσει «θερμές ευχαριστίες στην ΚΝΕ» για την ευκαιρία που της δίνει να παρουσιάζει τη δουλειά της απέναντι σε ένα «μεγάλο και απαιτητικό κοινό».

Η μπάντα που εξέπληξε με τη δεξιοτεχνία της το κοινό που την παρακολούθησε, παρουσίασε ένα μικρό μέρος της δουλειάς της που αποτελούνταν από δύο δικά της τραγούδια και γνωστές μπλουζ - ροκ επιτυχίες των Roy Buckanan και Led Zeppelin.

Αμέσως μετά στη σκηνή βρέθηκε ομάδα μαθητών από διάφορα σχολεία της Αττικής που μέσα από καλοστημένα θεατρικά σκετς, ανάμεσα στα οποία παρεμβάλλονταν τραγούδια, έστειλαν το μήνυμα: «Τώρα είναι δικός σου δρόμος!», το σύνθημα με το οποίο έκλεισε η παράσταση. Στη διάρκειά της, άλλοτε μέσα από διαλόγους μεταξύ μαθητών, άλλοτε με αφορμή το παλιό ημερολόγιο του παππού, αναδείχτηκαν η αγωνιστική στάση του μαθητικού κινήματος διαχρονικά, η δράση του για το δικαίωμα στη μόρφωση, οι πρωτοβουλίες ενάντια στον πόλεμο, αλλά και η πολύμορφη αλληλεγγύη στους πυρόπληκτους στο Μάτι, στη 17χρονη Αχέντ Ταμίμι, στους πρόσφυγες, ενάντια στο δηλητήριο που χύνουν οι φασίστες.

Ακολούθησαν επί σκηνής τα μέλη της θεατρικής ομάδας του 15ου Λυκείου Αθηνών που έπαιξαν μία συρραφή σκηνών από το θεατρικό έργο «Το Παιχνίδι της Σφαγής» του μεγάλου Ρουμάνου θεατρικού συγγραφέα Ε. Ιονέσκο, παρουσιάζοντας ένα μικρό μέρος της σκληρής δουλειάς που έχουν κάνει όλη τη χρονιά αλλά και του πλούσιου ταλέντου που διαθέτουν.

Τα νεαρά κορίτσια προσπάθησαν και πέτυχαν να παρουσιάσουν το μήνυμα του έργου, που πραγματεύεται τον αφανισμό μιας πόλης από μια ξαφνική επιδημία, την απειλή του θανάτου που έχει ως συνέπεια την κατάρρευση της ηθικής, την πλήρη επικράτηση του ατομισμού, εν τέλει την κτηνωδία.

Μια παράσταση άκρως επίκαιρη, που καταδεικνύει τη σπουδαία δουλειά η οποία γίνεται στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, όπου κάθε αξιόλογη καλλιτεχνική προσπάθεια βρίσκει απλόχερα χώρο έκφρασης.

Το πρόγραμμα της Σκηνής Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων την Παρασκευή ξεκίνησε με τον Θοδωρή Καρέλλα και τους φίλους του, οι οποίοι μας ταξίδεψαν με μελοποιημένα τραγούδια μεγάλων ποιητών, όπως ο Γιάννης Ρίτσος, ο Κώστας Καρυωτάκης, ο Κωστής Παλαμάς. Ευχαρίστησαν την ΚΝΕ για τη συμμετοχή τους στο Φεστιβάλ, σημείωσαν πως είναι πολύ σημαντικό ένα τέτοιο Φεστιβάλ να φιλοξενεί τη νέα δημιουργία και να δίνει βήμα στους καινούργιους καλλιτέχνες, κι ευχήθηκαν στην ΚΝΕ για τα 50 χρόνια από την ίδρυσή της να είναι πάντα μπροστά στους αγώνες, όπως και κάνει όλα αυτά τα χρόνια.

«Ερχομαι στο Φεστιβάλ από μαθητής και κοντεύω να γίνω μεσήλικας. Χαίρομαι που βρίσκομαι φέτος εδώ, επί σκηνής, σε αυτή την επέτειο», σημείωσε ο Παντελής Κυραμαργιός, που κράτησε συντροφιά σε αυτούς που βρέθηκαν στο Στέκι Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων το βράδυ της Παρασκευής, με το γνωστό του χιουμοριστικό ύφος και με γνωστά δικά του τραγούδια, όπως «Το δέντρο», «Ο ταύρος», τα «Αστεία όνειρα» από τους δύο προσωπικούς του δίσκους (την «Αρετή» και το «Ως την άκρη της κλωστής»), αλλά και τραγούδια άλλων συνθετών, όπως του Μ. Λοΐζου. Ξεσήκωσε μάλιστα τον κόσμο με τη «Γυάλα»: «Ομως εγώ, και μονάχος θα αλλάξω τον ντουνιά, δε θα ησυχάσω, είμαι μικρός μα έχω μέσα μου φωτιά και ό,τι με καίει θα κάψω».

Με θερμό χειροκρότημα, ένα ιδιαίτερα ενθουσιώδες κοινό όλων των ηλικιών υποδέχτηκε αργά το βράδυ της Παρασκευής στη σκηνή του Μαθητικού Στεκιού τον Χριστόφορο Ζαραλίκο, ο οποίος χάρισε άφθονο γέλιο.

Καυστικός και απρόβλεπτος, όπως πάντα, ανέβηκε στη σκηνή με «μεταμνημονιακή εμφάνιση» και έδωσε τη δική του περιγραφή και ορισμό για το τι σημαίνει «μεταμνημονιακό» πρόγραμμα. Τάσεις που ξεφυτρώνουν με επίκεντρο την υγεία και τη διατροφή, τα... κρυμμένα μηνύματα των διαφημίσεων τηλεπώλησης, οι πολεμοχαρείς εθνικιστικές φωνές και πολλές άλλες πλευρές της καθημερινότητας βρέθηκαν στο στόχαστρό του, με τη βοήθεια βίντεο και δικών του εκδοχών γνωστών τραγουδιών. Με μία διασκευή του «Πενηντάρη» του Γ. Ζαμπέτα επέλεξε να ευχηθεί στην ΚΝΕ για τα 50 χρόνια της, τραγουδώντας μαζί με το κοινό για την «50άρα» που «είναι μια νέα της εποχής»...

Το κέφι άναψε για τα καλά στη Σκηνή Φοιτητών και Νέων Εργαζομένων με τους Encardia, οι οποίοι μας ταξίδεψαν με την πρωτότυπη μουσική τους εμπνευσμένη από τις ελληνόφωνες περιοχές της Κάτω Ιταλίας!

Χορεύοντας πάνω στη σκηνή τον παραδοσιακό χορό της Νότιας Ιταλίας, Tarantella, ξεσήκωσαν το κοινό και το παρέσυραν να χορέψει στο ρυθμό της, ενώ δεν έλειψαν και οι μπαλάντες με τον μελωδικό ρυθμό τους.

Ξεχωριστή στιγμή όταν τραγουδώντας ένα παραδοσιακό τραγούδι που αναφερόταν στην ξενιτιά, οι Encardia έστειλαν ένα μήνυμα λέγοντας στους νέους να μείνουν στην Ελλάδα και να παλέψουν εδώ για τη ζωή που τους αξίζει.

Την τιμή και τη χαρά του να βρίσκεται στη σκηνή του Φεστιβάλ της ΚΝΕ εξέφρασε ο Βασίλης Λέκκας, υπογραμμίζοντας ότι «από το αντάμωμα αυτό αντλούμε δύναμη». Η μουσική παράσταση που παρουσίασε στη Λαϊκή Σκηνή το βράδυ της Παρασκευής, ξεσήκωσε τους χιλιάδες που την παρακολούθησαν, αφού με τον γνωστό δυναμικό λυρισμό στην ερμηνεία, την ειλικρίνεια και την επαναστατικότητα της έκφρασης που τον διακρίνει, παρουσίασε ένα εξαιρετικό ρεπερτόριο, με αναφορές στους σημαντικότερους συνθέτες του τόπου μας, όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Γιάννης Μαρκόπουλος, που μαζί τους ο Βασίλης Λέκκας συνεργάστηκε δισκογραφικά σε πρώτες εκτελέσεις, αλλά και με τραγούδια του από τη συνεργασία με τους Γιάννη Σπάθα και Γιώργο Τρανταλίδη, ενώ δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι αναφορές στην παράδοση.

Ο Δ. Κουτσούμπας συναντήθηκε με τον Β. Λέκκα πριν από τη συναυλία και του πρόσφερε το Λεύκωμα για τα 100χρονα του Κόμματος.

Στους ρυθμούς της Πέννυς Μπαλτατζή λικνίστηκαν χτες αργά το βράδυ όσοι βρίσκονταν στο Μαθητικό Στέκι. Η καλλιτέχνιδα με την βελούδινη φωνή βγαίνοντας ευχήθηκε στην ΚΝΕ να τα εκατοστήσει.

Μαζί με τους μουσικούς - κλαρινέτο, κιθάρες, μπάσο - μοίρασε το μουσικό «χαρμάνι» των εμπειριών της, των συναισθημάτων και των ερώτων, μοίρασε χαμόγελα στον κόσμο που χόρεψε στο ρυθμό του τσατσά και τον ταξίδεψε με το «Κορίτσι», που σε «μια χώρα που ματώνει» και «φορώντας μια χάντρα θαλασσιά», «όσο κι αν έψαχνε δεν έβρισκε άλλο λιμάνι ...όσο τον Πειραιά».