Ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Γιάννης Γκιόκας, χαιρετίζοντας το πλήθος συνδικαλιστικών, μαζικών φορέων, των ανθρώπων της Επιστήμης, της Τέχνης και του Πολιτισμού, ακόμα και από τα Σώματα Ασφαλείας, που έχουν εκφράσει την απερίφραστη καταδίκη τους στο νομοσχέδιο, ζητώντας την απόσυρσή του, επισήμανε ότι είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι αυτό το τερατούργημα όχι μόνο δεν είναι αίτημα της κοινωνίας, όπως διαρκώς διατείνεται η κυβέρνηση, αλλά ότι είναι ήδη καταδικασμένο ακόμα και αν ψηφιστεί.

Τόνισε ότι το νομοσχέδιο είναι παραγγελία του μεγάλου κεφαλαίου, των μεγαλεμπόρων, των μεγαλοξενοδόχων που νομίζουν ότι μπορούν να ξεμπερδεύουν με την ταξική πάλη, ενώ ξεγύμνωσε ένα προς ένα τα σαθρά επιχειρήματα που προβάλλουν η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της στα ΜΜΕ των μεγαλοεπιχειρηματιών.

«Με τη δυνατότητα για γενικευμένες απαγορεύσεις, με την απειλή διώξεων για τους οργανωτές, που θα υποχρεώνονται νομικά να φορτωθούν ενέργειες άλλων, αλλά και με την αοριστία των ρυθμίσεών του, που θα τις ερμηνεύει κάθε φορά κατά το δοκούν η αστυνομία, το Λιμενικό και οι διάφοροι άλλοι μηχανισμοί καταστολής, στην πραγματικότητα, το νομοσχέδιο θέτει υπό απαγόρευση και υπό περιορισμό κάθε λαϊκή κινητοποίηση και ιδιαίτερα τις πιο μαζικές», τόνισε χαρακτηριστικά.

Την κατάλληλη απάντηση έδωσε και στα διάφορα αντιδραστικά προσχήματα που προβάλλει η κυβέρνηση όπως τα περί «μερικών μειοψηφιών που λειτουργούν σε βάρος των πολλών», όταν, όπως σημείωσε, «εσείς που νομοθετείτε είστε μειοψηφία στον ελληνικό λαό», ενώ θύμισε ότι παρόμοιο άθλιο επιχείρημα είχε χρησιμοποιηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν έφερνε τον δικό του νόμο κατά των απεργιών. «Η συζήτηση για το "διαδηλωσόμετρο" είναι πονηρή και εκ προοιμίου εχθρική απέναντι σε κάθε κινητοποίηση», σημείωσε, προσθέτοντας ότι «ουδέποτε ένας αγώνας από τον οποίο κέρδισαν χιλιάδες σε μία πορεία συσπείρωνε από την αρχή την πλειοψηφία αυτών που αφορούσε».

Ειδική αναφορά έκανε στον θεσμό της «αστικής ευθύνης» του διοργανωτή ως φυσικού προσώπου που εισάγει το νομοσχέδιο, για να τυλίξει σε μία κόλλα χαρτί πρωτοπόρους αγωνιστές να σέρνονται στα δικαστήρια επί χρόνια.

Οσο για το άρθρο 19, το χαρακτήρισε «ιδεολογικό και πολιτικό πυρήνα» του νομοσχεδίου καθώς, εκτός των άλλων, προωθεί τη σύσταση και ειδικής διεύθυνσης για την αποριζοσπαστικοποίηση, επισημαίνοντας ότι δεν πρόκειται για μία εμμονή της ΝΔ, αλλά «η ποινικοποίηση και η στοχοποίηση του ριζοσπαστισμού είναι η επίσημη πολιτική της ΕΕ, στο όνομα της οποίας πίνουν νερό ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα και «με βάση αυτήν τη λογική βρίσκονται υπό διωγμό εργατικά, λαϊκά κινήματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις, κομμουνιστικά κόμματα κ.λπ.».

Ο Γ. Γκιόκας ξεκαθάρισε, τέλος, «ότι η Ελλάδα δεν είναι Βέλγιο, δεν είναι Λουξεμβούργο, αλλά στην Ελλάδα υπάρχει κίνημα, υπάρχουν ιστορικές μνήμες, υπάρχει Κομμουνιστικό Κόμμα και δεν θα ξεμπερδέψετε εύκολα με όλα αυτά».

«Το νομοσχέδιο είναι κρίκος σε μια συνεχιζόμενη και κλιμακούμενη κρατική τρομοκρατία, είναι συνέχεια μέτρων καταστολής που δεν σταμάτησαν ποτέ, που προώθησαν όλες οι κυβερνήσεις. Απλά αναβαθμίζονται, προσαρμόζονται στις σύγχρονες συνθήκες, κυρίως με το βλέμμα στραμμένο όχι στο σήμερα, αλλά στο μέλλον...», ανέφερε ο βουλευτής του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, δίνοντας το πλαίσιο που υπηρετεί και το συγκεκριμένο νομοσχέδιο και φέρνοντας συγκεκριμένα παραδείγματα από την ιστορική πείρα.

Χαρακτήρισε «ιδεολογικό και πολιτικό πυρήνα» του νομοσχεδίου το άρθρο 19, για την «αντιμετώπιση της ριζοσπαστικοποίησης», και αναφέρθηκε αναλυτικά στις αποφάσεις τις ΕΕ και πιο συγκεκριμένα στο «δίκτυο ευαισθητοποίησης για τη ριζοσπαστικοποίηση "erasmus+"», που χρηματοδοτείται και δίνει και οδηγίες «προς τους εργαζόμενους πρώτης γραμμής». Οπως είπε, σύμφωνα με την ΕΕ οι τρεις πιο διαδεδομένες μορφές ριζοσπαστικοποιημένης σκέψης είναι η «ακροδεξιά σκέψη», η «ακροαριστερή σκέψη» και το «ριζοσπαστικοποιημένο ισλάμ». «Ολοι μαζί στο ίδιο τσουβάλι δηλαδή... Ιδιοι οι φασίστες, ίδιοι οι τζιχαντιστές, ίδιοι και οι κομμουνιστές, που θέλουν μια άλλη κοινωνία, ή άνθρωποι που δεν είναι κομμουνιστές, αλλά θέλουν μια άλλη κοινωνία, πιο δίκαιη», σχολίασε ο Θ. Παφίλης.

Μεταφέροντας μάλιστα τα λόγια της ίδιας της ΕΕ, θύμισε πως στα κείμενά της καταγράφεται ότι οι «υποστηρικτές των ριζοσπαστικοποιημένων αριστερόφρονων ιδεολογιών» έχουν άποψη για την κοινωνία που «συνεπάγεται μια δέσμευση για ισότητα και ανακατανομή εισοδήματος», «απορρίπτουν τις υποκείμενες, καπιταλιστικές αξίες, οι οποίες θεωρούνται η κύρια αιτία της κοινωνικής ανισότητας», αντιτίθενται «σθεναρά στις καθιερωμένες πολιτικές και οικονομικές ελίτ», «στην αυξανόμενη ιδιωτικοποίηση της Εκπαίδευσης, της Υγείας και των Μεταφορών, καθώς και στις διεθνείς συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου»... «Αυτά είναι τα "εγκλήματα" που καταλογίζει η ΕΕ στη ριζοσπαστική σκέψη, αυτά είναι "τρομοκρατία" και "εξτρεμισμός", σύμφωνα με την ΕΕ» σημείωσε και πρόσθεσε τις αναφορές της ΕΕ στον διεθνισμό, σαν να είναι κι αυτό έγκλημα, σχολιάζοντας πως «Οταν είναι ο διεθνισμός του κεφαλαίου, ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ, Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου κ.λπ., τότε είναι καλός. Οταν είναι διεθνισμός των εργαζομένων, είναι τρομοκρατία. Γι' αυτό και επαναλαμβάνουμε: Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε».

Τέλος, δίνοντας απάντηση στις απειλές της κυβέρνησης ότι «ο νόμος θα εφαρμοστεί», σημείωσε ότι «αυτά τα είπαν κι άλλοι... Ολες οι κατακτήσεις έγιναν μετά από σκληρές αναμετρήσεις. Αιματηρούς αγώνες, με θύματα, που τα ποτάμια αίματος αποτέλεσαν λίπασμα για νέους αγώνες. Κανένας δεν μπόρεσε να τους σταματήσει. Ούτε και θα τους σταματήσει». Ανέδειξε ότι η αδικία είναι αυτή που πνίγει το λαό και θα γεννήσει νέες κοινωνικές επαναστάσεις, και πρόσθεσε ότι το ΚΚΕ καλεί «το εργατικό - λαϊκό κίνημα, τους νέους, σε οργανωμένη - πειθαρχημένη απειθαρχία σε αυτόν το νόμο. Να μην εφαρμοστεί».

Τον κάλπικο χαρακτήρα που έχουν τα ιδεολογήματα και τα διάφορα συνθήματα, με τα οποία συνοδεύουν η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα το νομοσχέδιο για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, ανέδειξε η Αλέκα Παπαρήγα, βουλευτής του ΚΚΕ.

Σχολιάζοντας τον «απολογισμό» που κάνουν βουλευτές της κυβέρνησης για τον αριθμό πορειών και απεργιών, σαν απόδειξη της «διαταραχής» της κοινωνικοοικονομικής ζωής, σημείωσε ότι με τις κινητοποιήσεις του ο λαός απέτρεψε τα χειρότερα μέτρα τα τελευταία χρόνια. Και υπογράμμισε ότι «οι κινητοποιήσεις οφείλουν να διαταράσσουν την κοινωνικοοικονομική ζωή του τόπου», αφού «αν δεν διαταραχθεί η οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή αλλά μείνει σταθερή, ο λαός όχι μόνο θα συνεχίσει να έχει τα προβλήματα που έχει, αλλά θα περάσει σε φάση ακόμη χειρότερης σχετικής ή απόλυτης εξαθλίωσης».

Στάθηκε ειδικά στο «κύριο μοτίβο» της κυβέρνησης και όλων των κομμάτων που στηρίζουν αυτό το σύστημα, τα οποία λένε ότι «δεν μπορεί μια μειοψηφία να επιβάλλει τη θέλησή της στην πλειοψηφία». Και υπενθύμισε ότι η αστική τάξη μαζί με τους συμμάχους της, δηλαδή η πραγματική μειοψηφία του πληθυσμού, κατέχει το 90% του πλούτου, ενώ το 60% του πληθυσμού δεν κατέχει τίποτα από αυτό που ονομάζεται πλούτος και ένα μικρό ακόμα μέρος είναι βιοπαλαιστές. «Επομένως, στην πραγματικότητα όταν μιλάτε για πλειοψηφίες και μειοψηφίες αντιστρέφετε τα πράγματα. Υπάρχει μια μειοψηφία που έχει τα πάντα στα χέρια της, τα σφετερίζεται γιατί δεν της ανήκουν, αυτή καθορίζει τα πάντα, την ιδιοκτησία, τις πολιτικές αποφάσεις, την κυριαρχία σε όλους τους τομείς, και καλεί την πλειοψηφία να συμμορφώνεται, να υποτάσσεται, να φοβάται, να μην έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό της».

Σε άλλο σημείο σχολίασε ότι η κυβέρνηση υπερασπίζεται «ως ατομικό δικαίωμα το απομονωμένο άτομο από το χώρο δουλειάς, από τους συναδέλφους του, από τον κλάδο, από την τάξη του». Σημείωσε ότι αυτό το καλλιεργούν όλα τα κόμματα, αφού υποστηρίζουν «να υποτάσσονται όλοι στη μειοψηφία και ταυτόχρονα το μεμονωμένο άτομο να έρχεται σε αντίθεση, να συγκρούεται με την τάξη του. Υποστηρίζετε τον ατομικισμό ακόμα και με όρους κοινωνικού αυτοματισμού».

Η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε ότι το χειρότερο στο νομοσχέδιο είναι όσα λέει για την «ιδεολογία της βίας». Και σχολίασε ότι όλοι είναι τάχα «υπέρ» του να ακούγονται όλες οι απόψεις, όμως σύμφωνα με το νομοσχέδιο και όλη τη λογική περί «αντιμετώπισης της ριζοσπαστικοποίησης», «δεν θεωρείται θεμιτό να λες στο λαό ότι ο καπιταλισμός έχει ιστορικό χαρακτήρα, ότι δεν είναι αιώνιο σύστημα και ότι πρέπει να ανατραπεί, βεβαίως με τη θέληση της πλειοψηφίας».

Ολοκληρώνοντας, σημείωσε ότι είναι ένα θέμα το γιατί ο νόμος της χούντας δεν καταργήθηκε και ότι το νομοσχέδιο είναι μεταγλώττιση αυτού του νόμου. Ωστόσο τόνισε ότι το ΚΚΕ δεν κατηγορεί κανένα κόμμα ότι ονειρεύεται τη χούντα, και ανέδειξε ότι το Σύνταγμα, όπως και όλα τα Συντάγματα στην Ευρώπη έχουν «παραθυράκια» βίας κατά του λαού και τσακίσματος του λαϊκού κινήματος. Ομως, πρόσθεσε, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ένας χουντικός νόμος παρέμεινε για χρόνια και δεν καταργήθηκε, ή ότι αυθόρμητα επαναλαμβάνονται πράγματα που υπήρχαν στο παρελθόν σε περιόδους δικτατορίας. Αυτό, όπως είπε, δείχνει ότι «η αστική δημοκρατία, είτε με κοινοβούλιο είτε χωρίς κοινοβούλιο, στον πυρήνα της δεν αλλάζει».

Ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιώργος Μαρίνος σημείωσε ότι η επιμονή της κυβέρνησης σε ένα νομοσχέδιο που χιλιάδες εργαζόμενοι και εκατοντάδες φορείς του εργατικού - λαϊκού κινήματος απαιτούν να αποσυρθεί, δείχνει πόσο εχθρεύεται τα λαϊκά δικαιώματα, «τονίζει τις δεσμεύσεις σας στο μεγάλο κεφάλαιο, τους εκμεταλλευτές που εκπροσωπείτε». Και πρόσθεσε, απευθυνόμενος στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη Μ. Χρυσοχοΐδη, ότι «αν εσείς επιδιώκετε να κατακτήσετε τον τίτλο του "εκτελεστή" του δικαιώματος στη διαδήλωση, που κατακτήθηκε με σκληρούς αγώνες και θυσίες, η εργατική - λαϊκή πάλη έχει τη δύναμη να πετάξει και αυτό το έκτρωμα στα σκουπίδια και να οδηγήσει τους εμπνευστές του στον εξευτελισμό».

Οπως τόνισε, «ο καπιταλισμός αντιμετωπίζει αξεπέραστα προβλήματα, οικονομικές κρίσεις, ευθύνεται για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, φοβάται τη λαϊκή οργάνωση, την ανάταση και μαζική συμμετοχή στους αγώνες, και παίρνει τα μέτρα του».

Αλλωστε, επισήμανε, η λυκοσυμμαχία της ΕΕ έχει ήδη ανοίξει το δρόμο, με την ενοχοποίηση και την ποινικοποίηση των ριζοσπαστικών ιδεών - δηλαδή αυτών που πιστεύουν ότι η ταξική πάλη είναι η κινητήρια δύναμη της κοινωνικής εξέλιξης και παλεύουν για την κατάργηση της εκμετάλλευσης. Αυτό ακριβώς αποτυπώνεται στο άρθρο 19 του νομοσχεδίου, με τη «Δημιουργία Διεύθυνσης Πρόληψης της Βίας» κατά της ριζοσπαστικοποίησης, σημείωσε ο βουλευτής του ΚΚΕ.

Ο Γ. Μαρίνος ανέφερε ότι από το 1970 μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις της ΝΔ κατέφυγαν σε αμέτρητες φορές στην καταστολή εργατικών - λαϊκών αγώνων. Το ίδιο έκαναν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. «Στον ίδιο δρόμο βάδισε ο ΣΥΡΙΖΑ», όταν «χρησιμοποίησε τη βρωμιά των μειοψηφιών» για να φέρει το νόμο κατά της απεργίας, χαρακτήρισε ιδιώνυμο τις κινητοποιήσεις κατά των πλειστηριασμών, «διατήρησε τις χουντικές διατάξεις» κατά των διαδηλώσεων.

«Συνειδητά επιχειρείτε να συκοφαντήσετε τις διαδηλώσεις, τις διαμαρτυρίες, τους λαϊκούς αγώνες, για να τους απαγορεύσετε», πρόσθεσε. «Γι' αυτό και αξιοποιείτε διάφορα παπαγαλάκια της συμφοράς στα ΜΜΕ, που έχουν δείξει δεκάδες φορές το μίσος τους στους αγώνες» των εργαζομένων, ακόμα και των νοσηλευτών, «που κατά τ' άλλα ήταν οι ήρωες της πανδημίας. Ετσι γίνεται στις εκμεταλλευτικές κοινωνίες. Εχουμε παραδείγματα ηρωισμού και παλικαριάς για τα συμφέροντα του λαού, αλλά και απολογητές της αντιλαϊκής πολιτικής, ψοφίμια που τριγυρνούν γύρω από το θρόνο της αστικής εξουσίας».

Τόνισε τέλος ότι το νομοσχέδιο «δημιουργεί ένα αισχρό πλαίσιο αστυνομοκρατίας, απειλών, διώξεων και προβοκάτσιας» για να χτυπήσει τους μαζικούς, καλά οργανωμένους αγώνες. «Είστε ανιστόρητοι. Το νομοσχέδιο αυτό θα μείνει στα χαρτιά. Το ΚΚΕ όπως πάντα θα είναι στην πρώτη γραμμή της πάλης, μαζί με την εργατική τάξη, τον αγωνιζόμενο λαό, τους νέους και τις νέες».

Ο βουλευτής του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης επισήμανε ότι το νομοσχέδιο επιδιώκει να θωρακίσει την κυριαρχία του κεφαλαίου με ενίσχυση των μέτρων καταστολής «ενάντια στο εργατικό κίνημα και κυρίως ενάντια στους λίγους που συνειδητοποιούν τη θέση τους, τη δύναμη της εργατικής τάξης, τον δρόμο της απελευθέρωσής της».

Επισήμανε πως όσο και αν προσπαθεί η κυβέρνηση να πείσει για το αντίθετο «η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων έχει συμμετάσχει σε μικρούς ή μεγάλους αγώνες», αλλά και αυτοί που δεν συμμετέχουν κάτω από την επιρροή της εργοδοτικής και κρατικής τρομοκρατίας, του «εφικτού» και «ρεαλιστικού», «η καρδιά τους είναι εκεί και είναι βέβαιο μαθηματικά ότι κάποια στιγμή "θα περάσουν τον Ρουβίκωνα"».

Οσο για το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι διασφαλίζει τάχα το δικαίωμα στη διαμαρτυρία και το δικαίωμα των «πολλών», την κοινωνικοοικονομική ζωή και την ασφάλεια, σημείωσε ότι κάτι τέτοια χρησιμοποιήθηκαν μέχρι τώρα κατά κόρον από όλες τις κυβερνήσεις και τον ΣΥΡΙΖΑ για να περισταλούν και να χτυπηθούν δικαιώματα όπως π.χ. της απεργίας, ενώ πρόσθεσε ότι «για το αστικό κράτος, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τις κυβερνήσεις τους η διασφάλιση της δημόσιας ασφάλειας και κοινωνικοοικονομικής ζωής είναι η μη αμφισβήτηση της καπιταλιστικής οικονομίας, η ανοχή και αποδοχή της βαρβαρότητας του συστήματος της εκμετάλλευσης, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων».

Στην πραγματικότητα, τόνισε, αυτό που ανησυχεί την κυβέρνηση είναι το οργανωμένο, ταξικό εργατικό κίνημα, «η δυναμική, η συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων στο ΠΑΜΕ, η εμπιστοσύνη που δείχνουν οι εργαζόμενοι στο ταξικό κίνημα, η αποστροφή τους στον κοινωνικό εταιρισμό και τις δυνάμεις του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αυτό θέλετε να χτυπήσετε, γιατί αυτό αμφισβητεί το σάπιο βάρβαρο σύστημα που υπηρετείτε, εναντιώνεται στην πολιτική σας, στέκεται απέναντι στην εργοδοσία, αγωνίζεται για τις σύγχρονες ανάγκες για την κατάργηση της εκμετάλλευσης». Αλλωστε, σημείωσε, αυτό φαίνεται από το πλήθος στελεχών του που απολύονται, διώκονται, σέρνονται στα δικαστήρια.

Η βουλευτής του ΚΚΕ Διαμάντω Μανωλάκου επισήμανε ότι το νομοσχέδιο δεν «έρχεται να καλύψει "νομικό κενό"», όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση, αφού «και κυνηγητό αγωνιζόμενων αγροτών με μπόλικα "αγροτοδικεία" είχαμε μετά από μηνύσεις της αστυνομίας και "μαθητοδικεία" έχουμε και βιομηχανία δικαστικών διώξεων από την εργοδοσία σε βάρος των σωματείων της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, προκειμένου να κάμψουν τον αγώνα και τη διεκδίκησή τους για μέτρα υγιεινής και ασφάλειας» (...)

«Επομένως, άλλο είναι αυτό που σας φοβίζει και θέλετε να προχωρήσετε ένα ακόμα βήμα στην κατεύθυνση αναβάθμισης ποινικοποίησης και καταστολής των εργατικών αγώνων. Είναι γεγονός ότι την περίοδο των μνημονίων έγιναν πολλές και μεγάλες κινητοποιήσεις. Ωστόσο, πολλές επίσημες εκτιμήσεις που γίνονται σήμερα κάνουν λόγο ότι η περίοδος που θα ακολουθήσει θα είναι ακόμα χειρότερη για το λαό με βαθιά καπιταλιστική κρίση, βαθύτερη από την περίοδο των μνημονίων».

Επομένως, όπως ανέφερε ο Δ. Μανωλάκου «με αυτό το τερατούργημα παίρνετε προληπτικά μέτρα ποινικοποιώντας όχι απλά τη λαϊκή διαμαρτυρία, αλλά αυτό που φοβάστε περισσότερο, την αμφισβήτηση και τη δράση ενάντια σε αυτό το απάνθρωπο σύστημα της στυγνής εκμετάλλευσης, που φέρνει φτώχεια, ανεργία, βάσανα, καταπίεση και μιζέρια, που είναι σύμφυτα με τον καπιταλισμό.

Φοβόσαστε ότι η αμφισβήτηση θα μετατραπεί σε συνειδητή και αποφασιστική δράση λαϊκών μαζών για ρήξη και ανατροπή αυτής της σαπίλας. Αυτό είναι το περιεχόμενο και η καρδιά του νομοσχεδίου που είναι το άρθρο 19, αφού βάζει στο στόχαστρο κάθε ριζοσπαστική προοδευτική ιδεολογία και πράξη».

«Στοχεύετε - συνέχισε - να χειραγωγήστε τις συνειδήσεις ειδικά της νεολαίας, δημιουργώντας τη ρετσινιά ότι η συμμετοχή σε συγκεντρώσεις κινητοποιήσεις, διαδηλώσεις, αποτελεί μήτρα εγκληματικών ενεργειών. Δηλαδή, ενοχοποιείτε τον αγώνα. Αυτό που ανεβάζει τον άνθρωπο, γιατί παλεύει για καλύτερο ποιοτικά ανώτερο κοινωνικό σύστημα». Ενώ διεμήνυσε ότι η πάλη του λαού θα ρίξει στα σκουπίδια αυτό το νομοθέτημα.

Με ψέματα και σαθρά επιχειρήματα επιχείρησε η κυβέρνηση να υπερασπιστεί το νομοσχέδιο - έκτρωμα, με τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη, να εκφράζει μάλιστα την ...πεποίθηση και την «αποφασιστικότητά» του ότι «ο νόμος θα εφαρμοστεί». Επικαλέστηκε τη «συμφωνία της πλειοψηφίας των πολιτών», εννοώντας προφανώς τη μειοψηφία των επιχειρηματικών ομίλων, και αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα των εκατοντάδων αποφάσεων καταδίκης του νομοσχεδίου από σύσσωμο το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Οπως είπε προκλητικά, πρόκειται για «ένα σύγχρονο, δημοκρατικό, θεσμικό πλαίσιο λογικής και δικαιοσύνης», που τάχα εγγυάται «το δικαίωμα του συνέρχεσθαι» και την «ελευθερία της κίνησης». Ενώ εμπαίζοντας ανοιχτά τον λαό, δεν δίστασε να πει ότι λίγο - πολύ με τις ρυθμίσεις που φέρνει υπερασπίζεται «το δικαίωμα του συναθροίζεσθαι» το οποίο «ροκανίζουν οι καταχρηστικές καταλήψεις». Στην ίδια λογική συκοφάντησης του κινήματος και δείχνοντας ότι η κυβέρνηση είναι πρόθυμη να αξιοποιήσει την προβοκάτσια, που το ίδιο το νομοσχέδιο θεσμοθετεί, όλοι οι βουλευτές της ΝΔ επιχείρησαν να συνδέσουν το ατιμώρητο δολοφονικό έγκλημα της ΜΑΡΦΙΝ από σκοτεινούς κύκλους με την εργατική - λαϊκή πάλη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξάντλησε και χτες την κριτική του στη «χουντική προέλευση» άρθρων του νομοσχεδίου, προσπαθώντας να κρύψει την πραγματική προέλευση συνολικά του νομοσχεδίου που είναι η θωράκιση του κρατικού αυταρχισμού και η εφαρμογή σχετικών αποφάσεων της ΕΕ. Σαν να είναι ουρανοκατέβατο το νομοσχέδιο, οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν ότι δεν ξέρουν τίποτα για το «έγκλημα» της έντασης της κρατικής καταστολής. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι δεν είπαν κουβέντα για το άρθρο 19, για την «αντιμετώπιση της ριζοσπαστικοποίησης», που αποτελεί το ιδεολογικό - πολιτικό πλαίσιο του νομοσχεδίου. Ο Γ. Ραγκούσης, εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ, μετέφερε την ανησυχία του για το ότι η ΝΔ επαναφέρει στη συνείδηση των πολλών «το μίσος προς τους αστυνομικούς». Είπε, μάλιστα, ότι βάζει τους αστυνομικούς απέναντι στον λαό, λες και επί ΣΥΡΙΖΑ τα γκλομπ των ΜΑΤ ανεβοκατέβαιναν μόνα τους στα κεφάλια εργαζομένων, συνταξιούχων, νεολαίων και ανέργων.

Από την πλευρά του ΚΙΝΑΛ και χτες, μέσω του ειδικού του αγορητή Γ. Καμίνη και των βουλευτών του που πήραν το λόγο, υπερασπίστηκαν το νομοσχέδιο, παρουσιάζοντας το κόμμα τους ως «θεσμικό εγγυητή και θεματοφύλακα της δημοκρατίας», επειδή η κυβέρνηση δέχτηκε τις προτάσεις τους. Πάντως να σημειωθεί ότι γίνεται λόγος για εσωτερικές αντιδράσεις που δεν είναι άσχετες με τις συνολικότερες διεργασίες στο σύστημα. Σύμφωνα με τις διαρροές, αυτοί που αντιδρούν και σκέφτονται να απέχουν από τη διαδικασία της ψήφισής του είναι ο Γ. Παπανδρέου, ο Κ. Καστανίδης, ο Γ. Μουλικιώτης και ο Μ. Κατρίνης.

Το κόμμα του Κ. Βελόπουλου χτες ανακοίνωσε την υπερψήφιση του νομοσχεδίου καθώς, όπως ανέφερε ο ειδικός αγορητής του Αντ. Μυλωνάκης, είναι ικανοποιημένοι από τις ... νομοθετικές βελτιώσεις.

«Κατά» τάχθηκε το ΜέΡΑ25, προβάλλοντας ως πρόβλημα την έλλειψη «εκπαίδευσης των αστυνομικών».

Με την έναρξη της συνεδρίασης της Ολομέλειας για τη συζήτηση του νομοσχεδίου, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΜέΡΑ25 κατέθεσαν αίτημα αντισυνταγματικότητας, με επιχείρημα ότι το νομοσχέδιο είναι πιστή μεταφορά των βασικών του διατάξεων από το χουντικό νομοθετικό διάταγμα του 1971 και άρα παραβιάζει το άρθρο 11 του Συντάγματος, που αναφέρεται στο «συνέρχεσθαι» και το «συναθροίζεσθαι».

Η ΝΔ ως κυβερνητική πλειοψηφία απέρριψε το αίτημα, ενώ με την κυβέρνηση τάχθηκαν το ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και το κόμμα του Κ. Βελόπουλου.

Το ΚΚΕ στήριξε την αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου, ωστόσο όπως ξεκαθάρισε ο ειδικός αγορητής του Κόμματος, Γιάννης Γκιόκας, «δεν υπερασπιζόμαστε πολιτικά το άρθρο 11 του Συντάγματος», καθώς «με τις αόριστες έννοιες τις οποίες περιέχει, όπως είναι για παράδειγμα η διατάραξη της κοινωνικής και οικονομικής ζωής, όπως είναι επίσης η προστασία της δημόσιας ασφάλειας», δίνει τη δυνατότητα «περιορισμού του δικαιώματος της συνάθροισης».

Υπενθύμισε ότι στην πρόσφατη συνταγματική αναθεώρηση, το ΚΚΕ πρότεινε την αναθεώρηση του συγκεκριμένου άρθρου, «για να κατοχυρώνεται πραγματικά το δικαίωμα στις συγκεντρώσεις», όμως η πρόταση δεν έγινε αποδεκτή από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα αστικά κόμματα. Βέβαια, διευκρίνισε ότι «όλα αυτά είναι θέμα πολιτικού, κοινωνικού συσχετισμού και το εργατικό, το λαϊκό κίνημα έχει κατακτήσει το δικαίωμά του στη διεκδίκηση, στη διαδήλωση».

Ωστόσο, επισήμανε ότι οι περιορισμοί που περιέχονται στο νομοσχέδιο πράγματι «ξεπερνούν ακόμη και αυτούς τους περιορισμούς που περιέχει το άρθρο 11», το οποίο πουθενά δεν προβλέπει απαγόρευση κινητοποίησης για να μην παρακωλύεται η συγκοινωνία, απαγόρευση της πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες και οργανισμούς κοινής ωφέλειας π.χ. κινητοποίηση σωματείου στη ΔΕΗ, ή ότι η πραγματοποίηση συγκέντρωσης θα εξαρτάται από το αν θα δώσει άδεια η αστυνομία, κρίνοντας το περιεχόμενό της, ή από το αν την ίδια μέρα υπάρχει άλλη συγκέντρωση με το αντίθετο περιεχόμενο. Ως παράδειγμα για το τελευταίο ανέφερε ότι «αν υπάρχει μία συγκέντρωση φασιστική και γίνει μια συγκέντρωση ενάντια, η δεύτερη συγκέντρωση πρέπει να απαγορευτεί», σύμφωνα με το νομοσχέδιο.

Ανέφερε ακόμα ότι το νομοσχέδιο «καταργεί κάθε έννοια Συντάγματος, αστικού Δικαίου, αρχή της υπαιτιότητας» με την πρόβλεψη της «αστικής ευθύνης του διοργανωτή». Δηλαδή, «ο εναγόμενος, ο οργανωτής, θα έχει και το βάρος της απόδειξης - δεν έχει ξαναϋπάρξει στο αστικό Δίκαιο - ότι πήρε όλα τα αναγκαία μέτρα και άρα δεν ευθύνεται για τις ζημιές που προκλήθηκαν από διάφορους άλλους».

«Το νομοσχέδιο βάζει στο στόχαστρο το δικαίωμα στη λαϊκή διεκδίκηση, ποινικοποιεί τη σκέψη, την αμφισβήτηση, τη συμμετοχή στον αγώνα, γι' αυτό είναι κατάπτυστο, αντιδημοκρατικό, αυταρχικό και επικίνδυνο και ήδη έχει καταπέσει στη συνείδηση των εργαζομένων», ανέφερε ο βουλευτής του ΚΚΕ Μανώλης Συντυχάκης και διερωτήθηκε «Ποιος θα εμποδίσει την λαϊκή οργή μπροστά στη βαρβαρότητα της πολιτικής σας; Ποιος εμπόδισε ή ποιου την άδεια πήραν τα εκατομμύρια φτωχών και εξαθλιωμένων που ξεχύθηκαν στους δρόμους των ΗΠΑ, με αφορμή το θάνατο του Αφροαμερικανού Φλόιντ; Ποιος θα εμποδίσει τον ξενοδοχοϋπάλληλο, τον εργαζόμενο στον Τουρισμό που καλείται να ζήσει με 9 ευρώ τη μέρα, τους βιοπαλαιστές επαγγελματίες και αγρότες που είναι στη χρεοκοπία, να διεκδικήσουν τους καρπούς της δουλειάς τους να μπορούν να ζήσουν τις οικογένειές τους;».

Εφερε ως παράδειγμα τις απεργιακές κινητοποιήσεις, εδώ και 8 μέρες, των οδηγών των τουριστικών λεωφορείων στην Κρήτη, επειδή οι υπουργοί Εργασίας και Τουρισμού μαζί με τους μεγαλοεργοδότες «αρνούνται να υπογράψουν την ίδια τοπική ΣΣΕ που ίσχυε πέρυσι. Δηλαδή το αυτονόητο». Οι οδηγοί «διαδηλώνουν με τόλμη και παλικαριά μπροστά στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου, με όποια εμπόδια και απεργοσπαστικούς μηχανισμούς. Με βάση όμως το νομοσχέδιο, αυτή η απεργιακή κινητοποίηση και ως προς το σκοπό και και ως προς τη χρονική στιγμή θεωρείται παράνομη».

«Ο,τι κι αν σκαρφίζεστε, όσους κατασταλτικούς και ιδεολογικούς μηχανισμούς κι αν φτιάχνετε, το ποτάμι της λαϊκής οργής είναι ο εφιάλτης σας» τόνισε ο βουλευτής του Κόμματος και ξεκαθάρισε πως «δεν πρόκειται να βάλετε φίμωτρο στο οργανωμένο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, ούτε στην πρωτοπόρα δράση των κομμουνιστών».