Στο πρώτο μέρος του ρεπορτάζ για την αποστολή του «Ριζοσπάστη» στην Κρήτη, το οποίο δημοσιεύτηκε στον «Ριζοσπάστη» το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, μέσα από παραδείγματα κυρίως από την περιοχή του Ηρακλείου, αποτυπώθηκαν με χαρακτηριστικό τρόπο οι συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι και ο λαός του νησιού από την κλιμάκωση της αντιλαϊκής επίθεσης και την προσπάθεια κυβέρνησης και μεγάλου κεφαλαίου να φορτώσουν στις πλάτες τους τα σπασμένα και από τη νέα οικονομική κρίση που επιτάχυνε η πανδημία. «Απογείωση» της ανεργίας και της «ευελιξίας», αλλά και ταυτόχρονα κλιμάκωση της εντατικοποίησης για όσους δουλεύουν, «απελευθέρωση» της εργοδοτικής ασυδοσίας και χτύπημα εργασιακών δικαιωμάτων στο έδαφος του αντεργατικού νομικού οπλοστασίου που ενισχύεται διαρκώς, τεράστια πτώση του τζίρου για τους αυτοαπασχολούμενους...

Αντίστοιχη εικόνα αποτυπώνει και η σημερινή συνέχεια, με το 2ο μέρος του ρεπορτάζ για την αποστολή του «Ριζοσπάστη» στο νησί, για τα όσα αντιμετωπίζουν εργαζόμενοι, άνεργοι, αυτοαπασχολούμενοι και βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφοι στο νομό Χανίων.

Οι μεγαλοξενοδόχοι έχουν ανοίξει το 50% των μονάδων τους, γιατί αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντά τους, έχοντας για καβάτζα τα τεράστια κέρδη όλων των προηγούμενων χρόνων. Την ίδια ώρα, σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους, στο ταμείο ανεργίας ως εποχικά εργαζόμενοι, μαζί με τους ξενοδοχοϋπαλλήλους, οι εγγεγραμμένοι το χειμώνα ήταν πάνω από 12 χιλιάδες. Οι μισοί από αυτούς είναι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό και σε επαγγέλματα που έχουν υψηλό βαθμό εποχικότητας, όπως οι ιδιωτικοί υπάλληλοι σε κλάδους σχετιζόμενους με τον Τουρισμό. Από αυτούς, πάνω από το 30% σήμερα δεν έχει καθόλου εισόδημα, καμία στήριξη. Ολόκληρες οικογένειες είναι άνεργες και δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις στοιχειώδεις υποχρεώσεις τους.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, η οποία αντανακλάται σε όλους τους κλάδους, σωματεία και φορείς οργανώνουν κινητοποιήσεις για να μη μείνει κανείς εργαζόμενος χωρίς εισόδημα, παραστάσεις διαμαρτυρίας στη ΔΕΗ και σε εταιρείες ύδρευσης για να μην κόβονται το ρεύμα και το νερό σε λαϊκά σπίτια. Σχετική παρέμβαση έγινε την περασμένη βδομάδα και στο Δημοτικό Συμβούλιο Χανίων, ενώ την Τετάρτη 29/7 οργανώνεται συναυλία για την έμπρακτη στήριξη των εποχικά εργαζομένων.

Αντίστοιχα δεινή είναι και η θέση των βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων, που πάνω σε όλα τα προηγούμενα προβλήματά τους είδαν το εισόδημά τους να πέφτει κάτω από το 50%, με τα προϊόντα τους αδιάθετα, με τους λογαριασμούς και τα χρέη να «τρέχουν», χωρίς να έχουν καμία στήριξη και ενώ ο χειμώνας είναι μπροστά. «Πάνε να μας πάρουν το βιος μας. Να γίνουμε κακοπληρωμένοι εργάτες στη γη μας», λένε χαρακτηριστικά...

Πάνω στο έδαφος των οξυμένων προβλημάτων που αντιμετώπιζαν και προηγούμενα, οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι των Χανίων βιώνουν σήμερα μια κατάσταση που χαρακτηρίζουν πρωτόγνωρη. Το εισόδημά τους έχει πέσει στα τάρταρα, ένα πολύ μεγάλο μέρος της παραγωγής τους μένει απούλητο και ο χειμώνας είναι μπροστά...

Ο Μανούσος Σταυριανουδάκης είναι πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων του νομού και μέλος της Γραμματείας της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων.

Οπως μας λέει, «παράγουμε κρέας, γάλα και άλλα προϊόντα. Οι κτηνοτρόφοι στο νομό είναι περίπου 1.700, με την πλειοψηφία τους να είναι μικρομεσαίοι, στην παραδοσιακή κτηνοτροφία. Ημασταν σε δύσκολη οικονομική κατάσταση και πριν την κρίση, από την αντιλαϊκή πολιτική των κυβερνήσεων, όμως τώρα η κατάσταση επιδεινώθηκε. Το Πάσχα πουλήθηκαν ελάχιστα από τα αμνοερίφιά μας και όσα πουλήθηκαν μας τα πήραν οι έμποροι με τιμή 50% κάτω του κόστους, μας έβαλαν το μαχαίρι στο λαιμό. Επιχειρήσεις που παράγουν τυροκομικά προϊόντα έχουν περιορίσει την παραγωγή γιατί δεν υπάρχει η ίδια κατανάλωση και το γάλα μένει απούλητο, ή δίνουμε μικρές ποσότητες σε πολύ χαμηλές τιμές. Από πέρσι έχουν πέσει κάτω του 50% τα ήδη μικρά εισοδήματά μας».

«Εδώ και πολλά χρόνια», προσθέτει, «οι κυβερνήσεις προωθούν την μονοκαλλιέργεια του Τουρισμού. Τώρα, με την πτώση του Τουρισμού, ο κόσμος στα Χανιά δεν δουλεύει. Δίνουν δισεκατομμύρια στους μεγαλοεπιχειρηματίες, όμως εμάς μας έφεραν σε μεγάλο αδιέξοδο, δεν είδαμε καμία στήριξη από το κράτος. Δεν μας έχει δώσει ούτε ένα ευρώ. Ειδικά τώρα η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, τα έξοδα τρέχουν, έχουμε να πληρώσουμε τον ΕΛΓΑ, τις τράπεζες, ο καθένας από εμάς έχει και ένα στεγαστικό δάνειο. Κάθε μέρα με παίρνουν τηλέφωνο ιδιωτικές εταιρείες που έχουν βάλει οι τράπεζες και με απειλούν ότι θα κινηθούν διαδικασίες κατάσχεσης... Δεν μπορούμε να πληρώσουμε ΕΦΚΑ, ασφαλιστικές εισφορές. Από πού θα τα βγάλουμε;».

«Βέβαια, από την άλλη οι τιμές δεν έπεσαν στον καταναλωτή. Τα φροντίζουν αυτά οι μεγαλέμποροι...», μας λέει χαρακτηριστικά.

«Γι' αυτό και εμείς διεκδικούμε κατώτερες εγγυημένες τιμές, και το εισόδημά μας να διασφαλιστεί, αλλά και οι άνεργοι, οι εργαζόμενοι που πληρώνονται με 300 και 400 ευρώ να αγοράζουν φτηνό προϊόν», σημειώνει. «Ομως μας λένε ότι οι κατώτερες εγγυημένες τιμές είναι αντίθετες στην ΚΑΠ, με τους κανόνες της ΕΕ. Γι' αυτό κι εμείς είμαστε αντίθετοι με την ΚΑΠ και τις κυβερνήσεις που στηρίζουν την ΕΕ χρόνια τώρα. Συνεχώς μας συρρικνώνουν. Θέλουν να αρπάξουν τον κόπο μας, να περάσει στα χέρια των μεγάλων ομίλων και εμείς και τα παιδιά μας να γίνουμε φτηνοί, κακοπληρωμένοι εργάτες στη γη μας».

Δίπλα κάθεται ο Γιώργος Πατεράκης, οργανωτικός γραμματέας της Ομοσπονδίας και πρόεδρος του Αγροτικού Συλλόγου Κολυμβαρίου, ο οποίος συμπλήρωσε ότι οι βιοπαλαιστές αγρότες πριν την πανδημία είχαν ήδη υποστεί ζημιά πάνω από 100 εκατ. ευρώ από την καταστροφή στο λάδι. Με ευθύνη της κυβέρνησης και της Περιφέρειας δεν έγινε δακοκτονία όταν έπρεπε ή και καθόλου σε ορισμένες περιοχές, με αποτέλεσμα την καταστροφή της παραγωγής. Κι αυτό όταν το ελαιόλαδο είναι η κύρια καλλιέργεια του νομού, από το οποίο εξαρτάται κατά 80% το συνολικό εισόδημά μας, όπως σημείωσε.

«Υπάρχουν βιοπαλαιστές αγρότες που δεν είχαν ξαναδεί τέτοια καταστροφή», συνέχισε. «Το λάδι πουλήθηκε ως βιομηχανικό λόγω κακής ποιότητας και το εισόδημα μειώθηκε δραματικά. Δηλαδή έμεινε το ένα τρίτο ως το ένα πέμπτο του εισοδήματος. Αυτό έφερε τρομερές δυσκολίες σε πάνω από το 60% του πληθυσμού του νομού, γιατί όλες αυτές οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες, ανεξάρτητα τι δουλειά κάνουν, έχουν ελιές και υπολογίζουν σε αυτό το εισόδημα».

Στην κατάσταση αυτή, μάλιστα, επισημαίνει ο Γ. Πατεράκης, προστίθεται τώρα και η απούλητη παραγωγή σε πρώιμα κηπευτικά και όψιμα κηπευτικά που έφερε η υποχώρηση του Τουρισμού.

Προσθέτοντας ακόμα μια παράμετρο, μας λέει ότι «αν δεν μπορείς να δηλώσεις αγροτικό εισόδημα, τότε η εφορία σε πετάει έξω από το καθεστώς του κατά κύριο επάγγελμα αγρότη».

Οπως μας λέει, ο ίδιος για να καταφέρει να τα βγάλει πέρα και να θρέψει την οικογένειά του, αναγκάστηκε να πάρει καταναλωτικό δάνειο, ενώ δεν αποκλείει το ενδεχόμενο «να αναγκαστώ να πουλήσω γη, γιατί εμείς δεν είχαμε καμία στήριξη, σε αντίθεση με τον πακτωλό των δισ. που ακούμε συνέχεια για τους μεγάλους».

«Δεν θα τα αφήσουμε έτσι! Η δύναμή μας είναι στην ενότητά μας και στην αλληλεγγύη που δείχνουν οι εργαζόμενοι από άλλους κλάδους», τονίζει ο Μ. Σταυριανουδάκης. «Τα τελευταία χρόνια, όταν κλείσαμε 100 μέρες στα μπλόκα, είχαμε στο πλευρό μας τους εργαζόμενους στον Επισιτισμό και το σωματείο τους, ξενοδοχοϋπαλλήλους, ιδιωτικούς υπαλλήλους, τους μικρούς επαγγελματίες. Στα μπλόκα μας γίνηκε πράξη αυτή η συμμαχία του λαού κι εμείς με τη σειρά μας συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις των εργαζομένων για τα δικαιώματά τους. Δεν έχουμε άλλο τρόπο να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Εκεί είναι η ελπίδα μας συνολικά για ένα καλύτερο αύριο».

Από τα προβλήματα που «καίνε» το λαό της Κρήτης, είναι και η κατάσταση των νοσοκομείων και των μονάδων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το μεγαλύτερο νοσοκομείο του νησιού, το Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου (ΠΑΓΝΗ).

Ως αποτέλεσμα της χρόνιας πολιτικής εμπορευματοποίησης και υποχρηματοδότησης, οι κενές οργανικές θέσεις - ακόμα και στον ανεπαρκή και αναχρονιστικό οργανισμό του νοσοκομείου - ξεπερνούν τις 500. Οι 40 προσλήψεις νοσηλευτών που έγιναν από την κυβέρνηση με τις ανάλογες τυμπανοκρουσίες μοιάζουν σταγόνα στον ωκεανό των 350 κενών στη νοσηλευτική υπηρεσία.

Οι τεράστιες ελλείψεις του νοσοκομείου και η μερική αναστολή που υπήρξε ουσιαστικά λόγω πανδημίας, έχουν ως αποτέλεσμα στις λίστες αναμονής για χειρουργείο να είναι πάνω από 4.000 ασθενείς!

Οι νοσηλευτές αναγκάζονται συχνά να κάνουν διπλές ημερήσιες βάρδιες (πρωί - νύχτα) και να μετακινούνται από τμήμα σε τμήμα για να μπαλώσουν τα κενά. Οι γιατροί σε όλα σχεδόν τα τμήματα ξεπερνούν το πλαφόν των εφημεριών κάθε μήνα, τα περισσότερα ρεπό μετά από ενεργείς εφημερίες δεν δίνονται, με συνέπεια γιατροί - ειδικά οι ειδικευόμενοι - να αναγκάζονται σε αρκετές κλινικές να δουλεύουν συχνά περισσότερες από 32 συνεχόμενες ώρες.

Αποτέλεσμα των ελλείψεων είναι επίσης οι πολύωρες αναμονές για εξέταση στο ΤΕΠ και οι πολύμηνες αναμονές για ραντεβού στα Τακτικά Εξωτερικά Ιατρεία.

Με τον κορονοϊό, προστέθηκε η σύντμηση κλινικών και τμημάτων και μάλιστα με «τελείως αντιεπιστημονικό τρόπο», όπως μας λέει ο γιατρός Επιμελητής Α', Βασίλης Κούδας, καθώς «βάλανε τα παιδοχειρουργικά περιστατικά μαζί με ενήλικες». Αντίστοιχα, ο Δημήτρης Κεχαγιαδάκης, νοσηλευτής στη Νευροχειρουργική κλινική, επισημαίνει ότι μετά την αναστολή ουσιαστικά λόγω κορονοϊού, τώρα «δεν έχουμε κρεβάτι να φιλοξενήσουμε ασθενή», ενώ επισήμανε και την έλλειψη μέσων ατομικής προστασίας, που δίνονται με το σταγονόμετρο.

Τις άθλιες συνθήκες εργασίας και την απειλή της απόλυσης μας επισημαίνουν οι εργαζόμενοι στα πλυντήρια, από τους οποίους οι συμβάσεις των 14 λήγουν στο τέλος του χρόνου. Η υποδομή και τα μηχανήματα είναι απαρχαιωμένα. Η θερμοκρασία χτυπάει πάνω από 45 βαθμούς και το μόνο που υπάρχει στο χώρο για ...«κλιματισμό» είναι 3 μικροί ανεμιστήρες. «Λιώνουμε εδώ μέσα», ανέφερε η Κατερίνα, προσθέτοντας πως «αφού φάγαμε τον κορονοϊό, τώρα ετοιμάζονται να μας διώξουν, ενώ υπάρχει έλλειψη προσωπικού». Πριν λίγες μέρες, μας λέει η Ραφαέλα,«είχα λιποθυμήσει από τη ζέστη. Ολα καίνε εδώ μέσα. Αυτή η ζέστη, τα χνούδια, η έλλειψη κλιματισμού... δεν άντεξα». «Είναι και παλιά τα μηχανήματα», συμπληρώνει ο Μύρωνας.«Βλέπετε είμαστε στα ακάθαρτα και δεν μας δίνουν ούτε γάντια, ούτε μάσκες».

Ανάλογη είναι η κατάσταση και στην κουζίνα. Εργαζόμενοι συμβασιούχοι σε διαρκή ομηρία αγωνιούν κάθε φορά για την ανανέωση της σύμβασης. Τώρα τους λένε για ΑΣΕΠ και μοριοδότηση. Οπως μας λέει ο Αποστόλης, «εμείς θέλουμε οργανικές θέσεις. Είμαστε εκπαιδευμένοι, πιστοποιημένοι. Δουλεύουμε για 500 ευρώ - πώς να ζήσεις οικογένεια - και δεν ξέρουμε τι θα γίνει στο τέλος του μήνα...».

Ο πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων ΠΑΓΝΗ, Δημήτρης Βρύσαλης, σημειώνει ότι οι εργαζόμενοι είναι συσπειρωμένοι στο σωματείο τους γιατί ξέρουν ότι είναι όπλο για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους, ενώ αναφέρθηκε και στις συνεχείς αγωνιστικές κινητοποιήσεις για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, για τη μονιμοποίηση των συμβασιούχων και την αναγκαία χρηματοδότηση με κριτήριο τις ανάγκες του λαού.

Το χειμώνα, στο ταμείο ανεργίας στα Χανιά ήταν εγγεγραμμένοι πάνω από 12 χιλιάδες εποχικά εργαζόμενοι, με τους 6.000 να δουλεύουν στον Επισιτισμό - Τουρισμό. Τώρα, πάνω από το 30% των εργαζομένων αυτών είναι άνεργοι, με αρκετούς από αυτούς μάλιστα να είναι στην ίδια οικογένεια, αντιμετωπίζοντας σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης.

Και όσοι δουλεύουν, όμως, βιώνουν καθεστώς σύγχρονης δουλείας. Στους ξενοδοχοϋπαλλήλους, στις 16 διαφορετικές εργασιακές σχέσεις «ευελιξίας» ήρθαν να προστεθούν τα καινούργια αντεργατικά μέτρα της κυβέρνησης με τις απανωτές ΠΝΠ. Συμφωνίες για δουλειά τρεις μέρες, για όποτε έχει δουλειά, με τους εργαζόμενους να περιμένουν πάνω από το τηλέφωνο, εξαντλητικά ωράρια κ.ο.κ. Αντίστοιχη κόλαση και για τους εργαζόμενους στον Επισιτισμό.

Ο Σήφης Αποστολάκης, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Επισιτισμού του νομού και μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου, μας λέει: «Με περιοδείες σε χώρους δουλειάς, αλλά και σε γειτονιές όπου βρίσκονται εργαζόμενοι του κλάδου, δίνουμε κουράγιο, καλούμε τον κόσμο στο σωματείο να οργανωθεί, να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Η κατάσταση είναι ζοφερή, οικογένειες συναδέλφων ζουν με δανεικά, καθώς είναι όλοι άνεργοι ή στην καλύτερη περίπτωση, όπως εγώ, δουλεύει ο ένας από τους δύο στο ζευγάρι. Ακόμα και στις κινητοποιήσεις που οργανώνουμε, συνάδελφοι δυσκολεύονται να έρθουν γιατί δεν μένουν όλοι στο κέντρο και δεν έχουν όλοι χρήματα για τη μετακίνησή τους... Στους χώρους δουλειάς κυριαρχούν η εκ περιτροπής εργασία, οι εκβιασμοί. Σε μεγάλους χώρους, όπως τα ξενοδοχεία, δεν γνωρίζουν οι εργαζόμενοι πώς θα πληρωθούν, ενώ οι εργοδότες τούς λένε να "συνεργαστούν" για να έχουν δουλειά και του χρόνου. Για τους εργαζόμενους, για όσο δουλεύουν, η εργασιακή κόλαση και η ανασφάλεια. Για όσους δεν δουλέψουν, τα ψίχουλα της αναστολής σύμβασης και των επιδομάτων. Πώς θα ζήσουν; Την ίδια ώρα, τα δισεκατομμύρια στους επιχειρηματικούς ομίλους δίνουν και παίρνουν...».

Μια ακόμα χαρακτηριστική πλευρά, για την εκμετάλλευση των εργαζόμενων σπουδαστών και την αξιοποίησή τους από την εργοδοσία, μας μεταφέρει ο Βάσιας Μαθιουδάκης, μέλος της διοίκησης του Σωματείου Εργαζομένων Επισιτισμού, ο οποίος τώρα τέλειωσε το Δημόσιο ΙΕΚ. Οπως μας λέει, «πέρυσι Ιούλη με Σεπτέμβρη δούλευα 16 ώρες με 3 ευρώ την ώρα σε ξενοδοχείο. Ακόμα και τα φιλοδωρήματα μας τα έπαιρνε η εργοδοσία. Τώρα λόγω κορονοϊού θέλουν να βρουν ευκαιρία να παγιώσουν αυτήν την κατάσταση, ένα σταθερά χαμηλότερο ημερομίσθιο. Μισθοί 300 και 400 ευρώ το μήνα, που δεν φτάνουν ούτε για τις βενζίνες. Υπάρχουν παιδιά που δουλεύουν μία ή δύο φορές τη βδομάδα, και αυτό "μαύρα"...».

Σε αυτό το σημείο, ο Βαγγέλης Οικονόμου, επικεφαλής της «Ταξικής Ενότητας» στο Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων, προσθέτει: «Οι επιχειρήσεις που έχουν ανοίξει παίρνουν λίγους εργαζόμενους και τους κάνουν λάστιχο. Δουλειά από 12 έως 14 ώρες χωρίς ρεπό. Απλήρωτες υπερωρίες, Κυριακές, αργίες. Από τα μεγάλα ξενοδοχεία έχουν ανοίξει γύρω στο 5%. Τα υπόλοιπα περιμένουν αφίξεις, οι εργαζόμενοι είναι στο περίμενε, δεν τους λένε πότε και αν θα πιάσουν δουλειά, με τι μισθό, αν θα μπουν στο "Συν-Εργασία". Ζυγίζουν τα έσοδα και τα έξοδα. Εχουμε παραδείγματα να παίρνουν εργαζόμενους τηλέφωνο οι εργοδότες για το ποια μέρα θα δουλέψουν. Κυκλοφορούν αιτήσεις από εταιρείες που λένε στους εργαζόμενους να υπογράψουν ότι δεν έχουν το δικαίωμα επαναπρόσληψης το 2021. Εχουν βρει ευκαιρία να ξεσκαρτάρουν εργαζόμενους με συγκροτημένα δικαιώματα».

Αντίστοιχα ο Γιώργος Εμμανουηλίδης, γραμματέας του Σωματείου Διανομέων «Ιωσήφ Σαριδάκης», μας λέει: «Εμείς δεν σταματήσαμε στην καραντίνα. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που μπήκαν σε αναστολή. Ομως υπήρξε άγρια εντατικοποίηση, 10ωρα και 12ωρα, ωρομίσθιοι με 5 έως 5,5 ευρώ την ώρα. Λόγω της μεγάλης ανεργίας, εργαζόμενοι του Επισιτισμού ή ξενοδοχοϋπάλληλοι προσπαθούν να βρουν δουλειά ως διανομείς. Οι εργοδότες, βλέποντας αυτό ως ευκαιρία και επικαλούμενοι τη μεγάλη ανεργία, προσπαθούν τώρα να μειώσουν κι άλλο τα μεροκάματα».

Τα σωματεία του Επισιτισμού, των Ιδιωτικών Υπαλλήλων, συνδικαλιστές και εργαζόμενοι από άλλους κλάδους, αναλαμβάνουν πολύμορφες αγωνιστικές πρωτοβουλίες απέναντι στην αντεργατική επίθεση.

«Παίρνουμε πρωτοβουλίες, συντονίζουμε τη δράση μας για τα δικαιώματα των εργαζομένων, για την αλληλεγγύη και στήριξή τους. Μετά τις μαζικές κινητοποιήσεις των εργαζομένων του κλάδου στο νησί το προηγούμενο διάστημα, ετοιμάζουμε στις 29 Ιούλη συναυλία αλληλεγγύης, με στόχο να συγκεντρώσουμε τρόφιμα για τη στήριξη των οικογενειών των εποχικών εργαζομένων», ανέφερε ο Σ. Αποστολάκης.

Παράλληλα, πρόσθεσε, οργανώνονται μια σειρά ακόμα δράσεις, με παρεμβάσεις στη ΔΕΗ, αλλά και σε εταιρείες ύδρευσης, που πήγαν να κόψουν το φως και το νερό σε σπίτια εργαζομένων. «Καταφέραμε έναν διακανονισμό, αλλά και τη δέσμευση ότι τουλάχιστον μέχρι το Σεπτέμβρη δεν θα κόψουν φως και νερό. Ομως ο χειμώνας που έρχεται θα είναι πολύ δύσκολος, το βλέπουμε. Παράλληλα με αυτές τις δράσεις αλληλεγγύης, προσπαθούμε να αναδείξουμε στους εργαζόμενους ότι η δύναμή τους βρίσκεται στην οργανωμένη πάλη και διεκδίκηση, στον συλλογικό αγώνα απέναντι σε αυτήν την κατάσταση και όλα όσα έρχονται».

«Καλούμε όλους τους συναδέλφους», συμπληρώνει ο Β. Οικονόμου, «να γραφτούν στο σωματείο, να το ενισχύσουν, να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, προσπερνώντας τα εμπόδια του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, προτάσσοντας αιτήματα με βάση τις δικές τους ανάγκες».