Μέχρι στιγμής την πρόταση υπογράφουν οι εξής συνδικαλιστικές οργανώσεις:

Οι Ομοσπονδίες: Εργαζομένων Φαρμάκου, Οικοδόμων, Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, Λογιστών, Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου, Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος, Συλλόγων Εργαζομένων Υπουργείου Γεωργίας, Συλλόγων Υπουργείου Ανάπτυξης (Βιομηχανίας, Ενέργειας, Ερευνας & Τεχνολογίας), Προσωπικού Οργανισμών Κοινωνικής Πολιτικής.

Τα Εργατικά Κέντρα: Ανατ. Αττικής - Λαυρίου, Αγρινίου, Αμαλιάδας, Αρτας, Βόρειου Συγκροτήματος Δωδεκανήσου, Ζακύνθου, Θεσπρωτίας, Ιωαννίνων, Κεφαλονιάς - Ιθάκης, Λαμίας, Λάρισας, Λέσβου, Λευκάδας, Νάουσας, Σάμου, Φωκίδας.

Οι πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις:

Τηλεπικοινωνιών - Πληροφορικής Νομού Αττικής, Ενέργειας Νομών Αττικής - Βοιωτίας - Ευβοίας - Κορινθίας, Επισιτισμού - Τουρισμού Νομού Αττικής, Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, Μετάλλου Νομού Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας, Χημικής Βιομηχανίας Νομού Αττικής.

Τα Σωματεία Εργαζομένων Φαρμάκου Αττικής, Κ. Μακεδονίας, Ηπείρου, Βοιωτίας - Εύβοιας και Αυλώνας, Μεσσηνίας, Αρτας, Λάρισας, Πάτρας. Το Σωματείο Εργαζομένων στην επιχείρηση BOEHRINGER INGELHEIM ΕΛΛΑΣ ΑΕ.

Τα Σωματεία Τροφίμων Ποτών Αττικής, Ηρακλείου, Εύβοιας, Λάρισας, Αργολίδας, Βοιωτίας, Ημαθίας - Πέλλας, Ιωαννίνων, Αρτας - Πρέβεζας, Αχαΐας, Φθιώτιδας, Τρικάλων, Μεσσηνίας, Χανίων. Τα Σωματεία Εργαζομένων στις επιχειρήσεις «Αθηναϊκή Ζυθοποιία ΑΕ», «Tasty Foods», ΦΑΓΕ, EMFI (ΕΒΓΑ), Λειβαδίτης - Ζούρας - ΒΙΟΚΟΤ - ΕΛΙΖΑ - ΑΛΚΟΤ (ΖΑΒΕΛ), Παραγωγής Επισιτιστικών Προϊόντων Κ. Μακεδονίας, «Κελαϊδίτης και ΣΙΑ ΑΒΕ».

Το Συνδικάτο Εργαζομένων ΟΤΑ Αττικής, το Σωματείο Εργαζομένων Δήμου Νισύρου, ο Σύλλογος Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής. Ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος και το Παράρτημά του στη Λάρισα. Τα Συνδικάτα Εργατοϋπαλλήλων Κλωστοϋφαντουργίας - Ιματισμού - Δέρματος Αττικής, Κ. Μακεδονίας, Λάρισας, Καστοριάς, Σιάτιστας. Το Σωματείο στα Νηματουργεία Ναούσης «Γρ. Βαρβαρέσος ΑΕ», το Σωματείο Κλωστοϋφαντουργίας Ναούσης «Η ΚΛΩΘΩ», το Σωματείο Ιματισμού Αγρινίου.

Το Σωματεία Εκπαιδευτικών Βύρωνα - Καισαριανής - Παγκρατίου «ΡΟΖΑ ΙΜΒΡΙΩΤΗ», Λήμνου «ΑΡΓ. ΜΟΣΧΙΔΗΣ», η ΕΛΜΕ Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου. Τα σωματεία Καρδίτσας, Οικοδόμων, Εμποροϋπαλλήλων, Κέντρου Υγείας, η Ενωση Ιατρών Νοσοκομείου και Κέντρου Υγείας.

Τα σωματεία Λάρισας, Εμποροϋπαλλήλων, Ιδιωτικών Κλινικών, Επισιτισμού - Τουρισμού, Μετάλλου, Οικοδόμων, Αποκλειστικών Νοσοκόμων, Οδηγών, Υπαλλήλων Παροχής Υπηρεσίας Ασφαλείας.

Ο Σύλλογος Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ο Σύλλογος Υπουργείου Γεωργίας Μακεδονίας - Θράκης, το Νομαρχιακό Τμήμα Λήμνου της ΑΔΕΔΥ, το Σωματείο Εμποροϋπαλλήλων και Ιδιωτικών Υπαλλήλων περιοχής Αλεξανδρούπολης - Φερών - Σουφλίου «Η ΕΝΟΤΗΤΑ», το Σωματείο Χρηματοπιστωτικού Αττικής.

Η διεκδίκηση του ξηλώματος όλων των αντεργατικών νόμων αποτελεί ένα από τα πιο ισχυρά όπλα για τους εργαζόμενους στον Επισιτισμό - Τουρισμό. Αλλωστε, δεν υπάρχει μέτρο σχετικό με τον εργάσιμο χρόνο το οποίο να μη βρίσκει εφαρμογή στον κλάδο. Από νόμους που ελαστικοποιούν το ωράριο, μέχρι συλλογικές συμβάσεις που διευθετούν τον ημερήσιο και εβδομαδιαίο χρόνο δουλειάς.

Ολοι σχεδόν οι εποχικοί εργαζόμενοι εργάζονται εντατικά ατέλειωτες ώρες, χωρίς εβδομαδιαία ανάπαυση, πολλές φορές έξω κι από το νομοθετικό πλαίσιο που είναι ήδη κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των επιχειρηματικών ομίλων.

Εκατοντάδες είναι οι εργαζόμενοι στα μεγάλα ξενοδοχεία της Αττικής που απασχολούνται κατ' ελάχιστο μια μέρα το μήνα, με ατομικές συμβάσεις που δεν μπορούν να τους εξασφαλίσουν σταθερό μηνιάτικο εισόδημα.

Χιλιάδες είναι οι συνάδελφοι από δουλεμπορικά γραφεία που εργάζονται σε μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις, χωρίς ωράριο, χωρίς ρεπό, χωρίς άλλα εργασιακά δικαιώματα.

Για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις που λειτουργούν όλο το χρόνο η διευθέτηση εφαρμόζεται μέσω ΣΣΕ εδώ και 30 χρόνια. Τα πρώτα χρόνια προβλεπόταν μία ώρα απλήρωτη δουλειά παραπάνω τη μέρα και από το 2013 έγιναν δύο. Το 2018 καταργήθηκε ουσιαστικά και το 5ήμερο αφού ο εργοδότης μπορεί να απασχολήσει τους εργαζόμενους έως και 7 μέρες τη βδομάδα.

Στη διάθεση του κάθε οργανωμένου γραφείου προσωπικού των μεγάλων επιχειρήσεων του κλάδου, εκτός από τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, οι εργοδότες έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν ανάμεσα σε 16 διαφορετικές μορφές εργασίας.

Αυτό το βάρβαρο αντεργατικό πλαίσιο αξιοποιήθηκε από την κυβέρνηση μέχρι και για τον αποκλεισμό από την καταβολή ενσήμων κατά τη διάρκεια της πανδημίας για χιλιάδες εργαζόμενους που ήταν σε αναστολή οι συμβάσεις τους.

Αν υπάρχει ένα ζωτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στο Εμπόριο είναι το ζήτημα του ωραρίου. Εδώ δεν μπορεί να ανοίξει καν συζήτηση για σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο αν δεν ξηλωθεί μέχρι και το τελευταίο άρθρο των νόμων που το έχουν καταργήσει.

Π.χ. για την κυριακάτικη αργία, η εργοδοσία επικαλείται τους νόμους όπως τον 4177/2013 της κυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και 4472/2017 της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ώστε να απασχολεί τους εμποροϋπαλλήλους σχεδόν όλες τις Κυριακές του χρόνου.

Αλλο ζήτημα είναι τα «σπαστά», διακεκομμένα ωράρια, τα οποία προβλέπονται από την ισχύουσα νομοθεσία και καταργούν το δικαίωμα στο συνεχές ωράριο εργασίας, βάζουν τους εργαζόμενους να βρίσκονται στον δρόμο από το πρωί μέχρι το βράδυ. Για παράδειγμα, σε μια 8ωρη διακεκομμένη βάρδια με την εφαρμογή του δήθεν «υποχρεωτικού» τρίωρου ανάπαυσης ανάμεσα στα δύο κομμάτια του 8ωρου ο εμποροϋπάλληλος στην καλύτερη των περιπτώσεων βρίσκεται στον δρόμο 11 ώρες τη μέρα. Χωρίς σε αυτό να υπολογίζουμε την υπερεργασία και υπερωρία που οι εργοδότες μπορούν να επιβάλλουν και οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις δεν πληρώνονται και είναι ανασφάλιστες.

Ετσι, με βάση το σημερινό νομοθετικό πλαίσιο, οι εργαζόμενοι π.χ. στο Εκπτωτικό Χωριό στα Σπάτα είναι αναγκασμένοι να βρίσκονται στον δρόμο μέχρι και 14 ώρες, λόγω των μεγάλων αποστάσεων και κάποιες από αυτές τις ώρες τις βαφτίζουν και «περίοδο ανάπαυσης»!

Οταν ο Σύλλογός μας κατήγγειλε τις επιπτώσεις που έχει η εφαρμογή του «σπαστού» ωραρίου στο υπουργείο Εργασίας, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, η απάντηση που πήραμε ήταν πως «έχετε δίκιο αλλά το προβλέπει ο νόμος και ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να το εφαρμόσει»!

Γίνεται οι εργαζόμενοι σήμερα να κάνουν συλλογικές διαπραγματεύσεις, να έχουν κατοχυρωμένα συλλογικά δικαιώματα, όσο μένουν σε ισχύ οι αντεργατικοί νόμοι των ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ;

Απάντηση σε αυτό δίνει ένα παράδειγμα από τον κλάδο μας. Το 2018, με κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ, μετά από σειρά κινητοποιήσεων, απεργιών κλαδικών και άλλες μορφές πάλης ανά εργοτάξιο, καταφέραμε, ασκήσαμε πίεση στην εργοδοσία και φτάσαμε σε υπογραφή εργοταξιακής σύμβασης. Πάμε στο υπουργείο Εργασίας και μας απαντά πως δεν έχει καμία ισχύ αν δεν υπογράψουμε με έναν - έναν τους υπεργολάβους. Με νέες κινητοποιήσεις, τελικά καταφέραμε να υπογράψουμε στα 3 έργα με καμιά 100αριά υπεργολάβους! Εκεί τα καταφέραμε, υπήρχε μια οργή, αγανάκτηση που εκφράστηκε οργανωμένα με το Συνδικάτο μπροστάρη και είχε επιτυχία.

Δεν καταφέραμε όμως το ίδιο και σε άλλα έργα, κυρίως στην υπόλοιπη χώρα, ώστε να γίνει μεγαλύτερη η πίεση προς την εργοδοσία για να υπογραφεί κλαδική Σύμβαση. Πού θέλω να καταλήξω; Οτι μπροστά μας έχουμε ένα νομοσχέδιο - έκτρωμα, που βρίσκει έδαφος για να προχωρήσει πάνω σε εκείνες τις διατάξεις και νόμους που υπάρχουν ήδη.

Κάθε κουβέντα που μπορεί να κάνουμε σήμερα οι εργαζόμενοι για αυξήσεις στους μισθούς σκοντάφτει στον νόμο του 2012 (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ συγκυβέρνηση), που βάσει αυτού ο κατώτατος μισθός ορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση ανάλογα με το πόσο αντέχει η οικονομία. Νόμος που εφαρμόστηκε και από τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος το πήγε παραπέρα με το να μπλοκάρεται κάθε διαδικασία κήρυξης μιας κλαδικής ΣΣΕ ως υποχρεωτικής, με το να μην καταθέτουν οι εργοδότες το μητρώο μελών τους για να ελέγχεται η αντιπροσωπευτικότητα. Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν υπογράψαμε και τις εργοταξιακές συμβάσεις από την αρχή του 2018.