«Για το έτος 2021 οι δαπάνες για την Υγεία διαμορφώνονται στα 4,257 δισ. ευρώ, είναι μειωμένες δηλαδή κατά 572 εκατ. ευρώ σε σχέση με το 2020. Το ποσό για την πρόσληψη έκτακτου επικουρικού προσωπικού για την αντιμετώπιση της πανδημίας το 2021 διαμορφώνεται στα 131 εκατ. ευρώ, από 786 εκατ. ευρώ το 2020, δηλαδή 655 εκατ. ευρώ λιγότερα. Δημοσιεύματα ήδη κάνουν λόγο για νέα μείωση του προϋπολογισμού για το 2022»: Τα παραπάνω στοιχεία μετέφερε μεταξύ άλλων ο Γ. Φερεντίνος, μιλώντας για τα «Χρηματοοικονομικά εργαλεία στο "νέο ΕΣΥ"», αναδεικνύοντας ότι στόχος του σχεδίου είναι «η απεμπλοκή του κρατικού προϋπολογισμού από τη χρηματοδότηση της Υγείας, με την αυτοτελή χρηματοδότηση των νοσηλευτικών μονάδων, που προϋποθέτει την ανεύρεση εναλλακτικών τρόπων χρηματοδότησης και εισροής εσόδων».

Μίλησε για τα εργαλεία προσαρμογής των δημόσιων νοσοκομείων στους κανόνες της αγοράς, φέρνοντας ως παράδειγμα τη λειτουργία των απογευματινών ιατρείων, που ήδη αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι των εσόδων για τα νοσηλευτικά ιδρύματα, όπως και τη μέθοδο του leasing, αλλά και τις ΣΔΙΤ, καθώς και τον θεσμό των DRGs. Σε ό,τι αφορά τις ΣΔΙΤ, ανέφερε ότι αναμένεται να αναπτυχθούν σε τρία στάδια: Στον ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό των νοσοκομείων, σε στοχευμένες μονάδες για παροχή εξειδικευμένων υπηρεσιών Υγείας όπως είναι η αιμοκάθαρση, η αποκατάσταση, η ψυχιατρική μεταρρύθμιση ή η ανακουφιστική φροντίδα σε ασθενείς τελικού σταδίου και στην ολοκληρωτική αλλαγή ενός νοσοκομείου. «Με αυτό τον τρόπο ιδιώτες θα επενδύουν στα δημόσια νοσοκομεία και θα αποζημιώνονται με βάση είτε τη διαχείριση ολόκληρων των μονάδων, είτε με βάση τον αριθμό των εξετάσεων που θα πραγματοποιούν τα επινοικιαζόμενα μηχανήματα που θα έχουν εγκαταστήσει στα νοσηλευτικά ιδρύματα».

Ανέφερε επίσης ότι προκρίνεται η αλλαγή της νομικής μορφής των νοσοκομείων και η μετατροπή τους σε θυγατρικές ανώνυμες εταιρείες του ΕΣΥ (ΝΠΔΔ) ως Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, κατά το επικρατέστερο ευρωπαϊκό πρότυπο.

Ετσι, όπως είπε, θα δίνεται η δυνατότητα: Ανάθεσης της διοίκησης νοσοκομείων σε εξειδικευμένες εταιρείες, παραχώρησης των Αγροτικών Ιατρείων και των Κέντρων Υγείας σε κοινοπραξίες ιατρών με τη μορφή leasing τόσο του κτιρίου όσο και του εξοπλισμού, κατάρτιση του υγειονομικού χάρτη που προβλέπει κλείσιμο νοσοκομειακών μονάδων με μόνο αντιεπιστημονικό κριτήριο τη χιλιομετρική απόσταση, ανάπτυξη ενιαίου μοντέλου οργάνωσης και λειτουργίας των πρωτοβάθμιων δομών Υγείας, ώστε να είναι πιο «ανταγωνιστικά» με τα αντίστοιχα του ιδιωτικού τομέα, κατάργηση του ενιαίου μισθολογίου του Δημοσίου (στο οποίο σήμερα υπάγονται οι υγειονομικοί) και θέσπιση κριτηρίων και κινήτρων οικονομικής και κλινικής αποδοτικότητας που θα διαφοροποιήσουν τις αμοιβές των γιατρών, των νοσηλευτών και των διοικητικών υπαλλήλων, με στόχο την αύξηση της παραγωγικότητας μέσω του συστήματος αξιολόγησης υπαλλήλων και δομών. Επίσης συμπράξεις ασφαλιστικών εταιρειών με τα δημόσια νοσοκομεία, εξασφάλιση για τους άνεργους - ανασφάλιστους ασθενείς ενός βασικού πακέτου παροχών Υγείας που στόχο θα έχει μόνο την επιβίωση κ.ο.κ.

«Απέναντι σε αυτή την πολιτική που ζυγίζει την ανθρώπινη ζωή με γνώμονα το κέρδος, οι μαχόμενοι υγειονομικοί μαζί με τον λαό οφείλουν να δυναμώσουν τον αγώνα τους και να διεκδικήσουν ένα αποκλειστικά κρατικό σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, καθολικό, σύγχρονο και απολύτως δωρεάν, χωρίς καμία επιχειρηματική δράση», ανέφερε ο Χρ. Φερεντίνος. «Ενα ενιαίο πανελλαδικό κρατικό σύστημα Υγείας όπου θα παρέχονται από το κράτος δωρεάν όλες οι εξετάσεις, θεραπείες, υγειονομικό υλικό, φάρμακα, εμβόλια, χωρίς πληρωμές, συμμετοχές, χωρίς πλαφόν και περικοπές, σύμφωνα με τις ανάγκες και με αποκλειστικά επιστημονικά κριτήρια, χωρίς καμία διάκριση σε ασφαλισμένους/ανασφάλιστους, εθνικότητα ή χρώμα».

«Η κατάσταση που βιώνουμε στις δημόσιες μονάδες Υγείας της Βόρειας Ελλάδας είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα από την αρχή της πανδημίας», σημείωσε ο Χρήστος Καραχρήστος μιλώντας για την έξαρση της πανδημίας στη Βόρεια Ελλάδα. Οπως ανέφερε, «σήμερα, και ενώ αντιμετωπίζουμε ξανά μια επικίνδυνη αύξηση του επιδημιολογικού φορτίου στην περιοχή μας, η κυβέρνηση συνεχίζει να μην προχωρά σε κανένα από τα μέτρα που ζητάνε οι υγειονομικοί μέσα από τον αγώνα των σωματείων τους.

Ενδεικτικά, σε όλα τα νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης, και των υπόλοιπων νομών, τα χειρουργεία υπολειτουργούν. Είτε επειδή οι χειρουργικές αίθουσες μετατράπηκαν σε MΕΘ Covid είτε απλά επειδή δεν αρκεί το προσωπικό. Χιλιάδες τα χειρουργεία που είναι σε αναμονή μόνο στην πόλη της Θεσσαλονίκης, με ό,τι σημαίνει αυτό για την υγεία των ασθενών. Χαρακτηριστικά, στο ΓΝ "Παπαγεωργίου" από τις 14 χειρουργικές αίθουσες περιορίστηκαν στις 5 έως 7 αίθουσες. Στο ΠΓΝΘ ΑΧΕΠΑ από τις 10 αίθουσες λειτουργούν ούτε οι μισές.

Το ίδιο ακριβώς πρόβλημα υπάρχει με τις χιλιάδες επισκέψεις στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων που χάθηκαν λόγω της λειτουργίας τους με περιοδικότητα. Υπάρχουν τρομερές καθυστερήσεις στη διάγνωση παθήσεων, όπως οι καρκινοπάθειες. Ο προληπτικός έλεγχος των γυναικολογικών καρκίνων στο Θεαγένειο μειώθηκε κατά 80% τη διάρκεια της πανδημίας λόγω έλλειψης προσωπικού, ενώ και τώρα αυτά τα τμήματα υπολειτουργούν λόγω της υποστελέχωσης.

Το ένα μετά το άλλο τα τμήματα, ολόκληρες κλινικές μετατρέπονται σε Covid, όπως η Ψυχιατρική Ενηλίκων και η Παθολογική στο "Παπανικολάου", αφήνοντας χωρίς περίθαλψη εκατοντάδες ασθενείς. Τα προβλήματα είναι εκρηκτικά, με το τελευταίο παράδειγμα που το αποδεικνύει να είναι στην Παθολογική κλινική των Σερρών, όπου οι 5 στους 6 παθολόγους παραιτήθηκαν καταγγέλλοντας ακριβώς τις επικίνδυνες για τους ίδιους, αλλά και τους ασθενείς, συνθήκες περίθαλψης.

Οι ελλείψεις κρεβατιών στις ΜΕΘ Covid είναι τεράστιες και για άλλη μια φορά βλέπουμε διασωληνωμένους ασθενείς να μένουν εκτός ΜΕΘ για ολόκληρα 24ωρα. Στο ΑΧΕΠΑ και το "Παπανικολάου" παραμένουν στα χειρουργεία που έχουν μετατραπεί πρόχειρα σε ΜΕΘ, αντίστοιχα στο "Παπαγεωργίου" και το Ιπποκράτειο σε απλούς θαλάμους και πάει λέγοντας. Καθημερινά βρίσκεται σε εξέλιξη ένας αγώνας δρόμου για να βρεθεί μια κλίνη διαθέσιμη. Οι εργαζόμενοι της ΜΕΘ είναι αγανακτισμένοι, καθώς δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες φροντίδας των ασθενών στους θαλάμους. Ταυτόχρονα, βλέπουμε πλήρως εξοπλισμένες ΜΕΘ, όπως οι 18 νέες στο "Παπανικολάου", να μένουν εν αχρησία γιατί δεν έχουν γίνει οι αναγκαίες προσλήψεις, ή να υπολειτουργούν με δανεικό προσωπικό από άλλα τμήματα του νοσοκομείου. Τα προβλήματα, οι ελλείψεις, τα κενά είναι ιλιγγιώδη».

Ολα τα παραπάνω, όπως είπε ο Χρ. Καραχρήστος, αναδεικνύουν πιο καθαρά «σήμερα ότι απέναντι στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών της κοινωνίας στην Υγεία βρίσκεται το εμπόδιο του κέρδους των μεγάλων επιχειρήσεων στον χώρο. Ακριβώς, σε αυτό το "παιχνίδι" θέλουν να βάλουν σαν παίκτη το "νέο ΕΣΥ", να λειτουργεί δηλαδή με τους όρους της αγοράς. Προϋπόθεση γι' αυτό; Εργαζόμενοι χωρίς δικαιώματα και ασθενείς - πελάτες».

Στους «δείκτες αξιολόγησης» των μονάδων Υγείας στο «νέο ΕΣΥ» αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, η Ελένη Παπαγεωργίου, μιλώντας για τον «Ρόλο του Υγειονομικού στο "νέο ΕΣΥ"». Τόνισε ότι αυτοί οι «δείκτες» «ταυτίζονται με τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας μιας επιχείρησης. Και ποια είναι μερικά από αυτά; Πόσοι νοσηλεύτηκαν ή αλλιώς η πληρότητα, μέρες νοσηλείας, πόσες και πόσο ακριβές εξετάσεις στάλθηκαν, χειρουργικές και άλλες επεμβάσεις, χρήση γενοσήμων, τεκμηριωμένη εξοικονόμηση πόρων.

Ο υγειονομικός τελικά θα εκπαιδεύεται, θα προσλαμβάνεται και τελικά θα αξιολογείται σχετικά με το πώς θα κοστίσει λιγότερα ο ασθενής και πώς θα εξοικονομήσει πόρους για το νοσοκομείο. Οπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο προσχέδιο, "είναι σημαντικό οι γιατροί να αναλάβουν την ευθύνη του κλινικού προϋπολογισμού, για να αναλάβουν την ευθύνη για το κόστος που επισύρουν οι αποφάσεις τους".

Ενώ, μεταφέροντας την πλούσια πείρα που ήδη έχουν οι υγειονομικοί, σημείωσε ότι «σε ορισμένα ογκολογικά νοσοκομεία, διοίκηση και διοικητικοί διευθυντές περικόπτουν απαραίτητες διαγνωστικές εξετάσεις καρκινοπαθών, πανάκριβες όμως, για να μη φουσκώσουν τον προϋπολογισμό των νοσοκομείων. Ως αποτέλεσμα οι ασθενείς πληρώνουν σε εξετάσεις από 200 έως 1.000 ευρώ προκειμένου να ξεκινήσουν χημειοθεραπεία. Οι υγειονομικοί "πρέπει" να μάθουν και να συμβάλλουν στην εξοικονόμηση δαπανών και περιορισμό του κόστους θυσιάζοντας την επιστημονική τους γνώση στον βωμό του κόστους - οφέλους».

Ετσι, όπως εξήγησε, «οι νοσοκομειακοί γιατροί καλούνται όχι μόνο να υποταχθούν στην εμπορευματική λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων, για να εξασφαλιστεί η "βιωσιμότητά τους", αλλά και να συμβάλουν ενεργά στην υλοποίηση της πολιτικής που θέλει τους ασθενείς πελάτες».

«Επί της ουσίας ζητάνε από τους υγειονομικούς να σταθούν απέναντι στις ανάγκες υγείας των παιδιών τους, των γονιών, των φίλων τους. Θέλουν τους υγειονομικούς να συμβάλλουν στη λειτουργία του νοσοκομείου ως επιχείρησης. Να κόβουν με δική τους απόφαση φάρμακα, απαραίτητες εξετάσεις, θεραπευτικές επιλογές, μέρες νοσηλείας. Να θεραπεύουν και να περιθάλπουν όποιον έχει να πληρώσει. Να πληρώνουν οι ασθενείς για εξετάσεις, ακόμα και για επείγοντα περιστατικά. Να στέλνει το νοσοκομείο τα "ραβασάκια" στην εφορία των ανασφάλιστων ασθενών. Και από τα παραπάνω θα εξαρτώνται το εισόδημά τους, τα μπόνους αλλά και η επιστημονική τους εξέλιξη και σταδιοδρομία».

Σε άλλο σημείο, αναφέρθηκε στην πρόβλεψη νέας επίθεσης στη μόνιμη και σταθερή δουλειά που υπάρχει στο κυβερνητικό σχέδιο, αφού, όπως δηλώνουν, «στον δημόσιο τομέα, μόνο τα στελέχη που προορίζονται να έχουν υψηλές διευθυντικές θέσεις, άρα και αυξημένο βάρος στη λήψη αποφάσεων και στην κατανομή των πόρων, τα ιατρικά διευθυντικά στελέχη, θα πρέπει να είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Αντίθετα, ένα μεγάλο μέρος του λοιπού προσωπικού θα μπορούσε να είναι μερικής, ή ακόμα και εποχιακής απασχόλησης».

«Από τις ίδιες τις εξελίξεις θα κληθούν οι υγειονομικοί να διαλέξουν μεταξύ ενσωμάτωσης και ανυπακοής, ανάμεσα "στη βαρβαρότητα ή στον πολιτισμό"», σημείωσε η Ελ. Παπαγεωργίου, υπογραμμίζοντας:

«Ειδικά οι κομμουνιστές υγειονομικοί έχουμε καθήκον να υπερασπίσουμε τον ρόλο που θα έπρεπε να έχουμε ενάντια στην "αξιολόγηση" που προωθεί η κυβέρνηση με το "νέο ΕΣΥ". Εχουμε πάρει την απόφαση να θέσουμε την επιστήμη στην υπηρεσία του λαού. Εξάλλου η επιστημονική γνώση είναι προϊόν συλλογικής δουλειάς, δεν αφορά την ατομική προσπάθεια ούτε τα "κέντρα αριστείας" που διαφημίζει η νέα υφυπουργός Υγείας».

Το γεγονός ότι το κυβερνητικό «Εθνικό Σχέδιο για την Αναπηρία» ενοποιεί και εμβαθύνει «το σύνολο των αντιλαϊκών αντιαναπηρικών μέτρων που επιχειρούν εδώ και χρόνια να περάσουν όλες οι κυβερνήσεις» ανέδειξε ο Γ. Μπίλης, σημειώνοντας ότι αυτή η πολιτική εφαρμόζεται «με μνημόνια και χωρίς μνημόνια, όπως είναι οι περικοπές θεραπειών, επιδομάτων, συντάξεων αναπηρίας, το κλείσιμο των Ειδικών Σχολείων και των δομών Πρόνοιας στο όνομα της δήθεν ένταξης και του αποϊδρυματισμού».

Με το κυβερνητικό σχέδιο γενικεύεται η «λειτουργικότητα» ως εργαλείο για τις παραπέρα περικοπές, συνέχισε, εξηγώντας: «Η περίφημη "λειτουργικότητα", που σχεδιάζεται ως δούρειος ίππος από τη ΝΔ ήδη από το 2005, έρχεται να υπολογίσει όχι τη φύση της αναπηρίας και τις ανάγκες του αναπήρου, αλλά τη δυνατότητά του να τις αντισταθμίσει μέσω μορφωτικού επιπέδου, οικονομικών κριτηρίων κ.λπ. Ετσι, δεν εξετάζουν αν ο εργαζόμενος που έμεινε ανάπηρος μπορεί να συνεχίσει τη δουλειά που έκανε αλλά αν έχει οικογένεια που τον στηρίζει, αν μπορεί να κάνει κάποια άλλη δουλειά γενικά, ανεξάρτητα από το αν την εξασφαλίζει το κράτος. Είναι χαρακτηριστικό το αμίμητο που λένε πολλές αποφάσεις των ΚΕΠΑ: "Κατά ιατρική εκτίμηση ποσοστό αναπηρίας 80% - 90%, αλλά λόγω του μορφωτικού του επιπέδου, ποσοστό αναπηρίας 60%" κ.λπ.».

Δείχνοντας άλλωστε πόσο φουντώνει η εμπορευματοποίηση στον χώρο της Πρόνοιας, ανέφερε ότι στις δημόσιες υπηρεσίες Ειδικής Αγωγής καλύπτονται περίπου 33.000 παιδιά, ενώ στον επιχειρηματικό τομέα καλύπτονται πάνω από 50.000 παιδιά.

Ξεχωριστή αναφορά έκανε στον πρόσφατο νόμο για τον «προσωπικό φροντιστή για τα ΑμεΑ», λέγοντας ότι «στο όνομα της αποϊδρυματοποίησης, με όχημα τον προσωπικό βοηθό είναι σίγουρο ότι θα προχωρήσει το κλείσιμο μια σειράς δομών και υπηρεσιών του Δημοσίου, που έτσι κι αλλιώς στενάζουν από τη χρόνια απαξίωση (υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση)».

Πρόσθεσε ότι «στο ίδιο νομοσχέδιο ψηφίστηκε και ένα κακέκτυπο που η κυβέρνηση ονομάζει "πρώιμη διάγνωση". Οπως είναι φυσικό, ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα συμφωνεί για την επιτακτική ανάγκη τέτοιων υπηρεσιών, ομολογώντας ότι η ανυπαρξία τους μετατρέπει τη χώρα μας σε χώρα παραγωγής βαριά αναπήρων. Χιλιάδες παιδιά που γεννιούνται με κάποιο πρόβλημα, αν διαγνωστούν έγκαιρα, πριν τα 5 χρόνια, ακόμα και τον 1ο - 2ο χρόνο της ζωής τους, πιθανά θα αντιμετωπίσουν έως και 100% το πρόβλημά τους ή θα το περιορίσουν σε μεγάλο ποσοστό. Κάτι τέτοιο βέβαια απαιτεί την ανάπτυξη δημόσιων δομών πρώιμης διάγνωσης και παρέμβασης (...) Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για ένα ελλιπέστατο πρόγραμμα επισκέψεων από ειδικούς σε βρεφικούς σταθμούς, χωρίς να προβλέπεται τι θα γίνει από τη στιγμή που διαπιστώσουν πρόβλημα, σε ποιες δομές θα παραπέμπουν. Αυτό που μυρίζει από χιλιόμετρα είναι η εισβολή του ιδιωτικού τομέα».

Ο Γ. Μπίλης αναφέρθηκε επίσης στην Ειδική Αγωγή, τονίζοντας ότι το Εθνικό Σχέδιο προβλέπει «κλείσιμο των Ειδικών Σχολείων στο όνομα του σχολείου για όλους, της δήθεν ένταξης και της συμπερίληψης. Θα είναι σχολείο - αποθήκη των φτωχών, εξαθλιωμένων, αναπήρων, μεταναστών. Ακόμα και σήμερα, πάνω από 200.000 παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες είναι εκτός των υπηρεσιών της Ειδικής Αγωγής».

«Κάθε σχέδιο διαχείρισης που προτείνει τη λειτουργία του ΕΟΠΥΥ με όρους "ασφαλιστικής εταιρείας", για να γίνει το σύστημα "αποδοτικότερο", επιλέγει να βλέπει τον εργαζόμενο, τον άνεργο, τον συνταξιούχο, σαν πελάτη, που θα έχει περίθαλψη αν και στο βαθμό που έχει να την πληρώσει ο ίδιος», ανέφερε μεταξύ άλλων ο Ν. Νιάνιος, μιλώντας για τη «Λειτουργία του ΕΟΠΥΥ σαν μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία».

Και εξηγώντας με λεπτομέρειες και στοιχεία για το τι σημαίνει μια τέτοια λειτουργία, ανέφερε ότι «τα ασφάλιστρα (έσοδα) των ασφαλιστικών στον τομέα υγείας/ασθένειας σκαρφάλωσαν από τα 75.540.262 ευρώ το 2009, στα 273.656.389 ευρώ το 2019 και 300.226.409 ευρώ το 2020, σημειώνοντας δηλαδή μέσα στη δεκαετία "της κρίσης" μια αύξηση σχεδόν 400% και στη χρονιά του κορονοϊού αύξηση 9%, όταν το ΑΕΠ σημείωνε αντίστοιχη πτώση». Οπως σχολίασε, αυτή η εκθετική αύξηση «δείχνει την ανάπτυξη της ιδιωτικής Υγείας σε βάρος της δημόσιας», ενώ, όπως είπε, για να μείνουν σε προσιτές τιμές τα προσφερόμενα «πακέτα» των ασφαλιστικών «πλέον τα περισσότερα "πατάνε" πάνω σε ό,τι πληρώνει ο ΕΟΠΥΥ και καλύπτουν έξοδα από εκεί και πάνω».

Απαντώντας επίσης στο «ψέμα» ότι η ιδιωτική ασφάλιση είναι «μια προσιτή εναλλακτική στο ρημαγμένο σύστημα Υγείας», σημείωσε ότι σήμερα οι «ιδιωτικές ασφαλίσεις υγείας στην Ελλάδα είναι ακόμη σχετικά προσιτές, γιατί ουσιαστικά πατάνε πάνω στην ύπαρξη ενός - έστω και λεηλατημένου - καθολικού συστήματος δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης, το οποίο και εκμεταλλεύονται».

Οσο για τις παροχές των ασφαλιστικών ως προς την Υγεία, σημείωσε ότι στα συμβόλαια υγείας ισχύουν κατεξοχήν «απαλλαγές» στις καλύψεις, δηλαδή «και να έχεις συμβόλαιο υγείας σε ασφαλιστική, πάλι θα κληθείς πρώτα να βάλεις πάντα ένα ποσό από την τσέπη σου». Επίσης, «εδώ και αρκετά χρόνια δεν προσφέρονται πια μακροχρόνια σταθερά συμβόλαια υγείας από ασφαλιστικές. Αντί αυτών, τα συμβόλαια είναι ετήσια. Κάθε χρόνο, δηλαδή, η εταιρεία αποτιμά αν ο συγκεκριμένος "πελάτης" τη "ζημίωσε". Κι αν ήταν έτσι, προκειμένου να συνεχίσει να έχει συμβόλαιο μαζί της, του ζητάει περισσότερα λεφτά». Ενώ, η ίδια λογική ισχύει και στα ομαδικά συμβόλαια, «τα οποία διαφημίζονται και στα πλαίσια του "νέου ΕΣΥ" σαν "μάννα εξ ουρανού"». Συμπλήρωσε ακόμα ότι σε όλα αυτά τα συμβόλαια, ειδικά στα ομαδικά, πάντα προβλέπονται εξαιρέσεις, για ό,τι οι ασφαλιστικές ξέρουν πως είναι το πιθανότερο να τις ζημιώσει, ενώ «αυξανόμενοι είναι και οι αποκλεισμοί, δηλαδή μια ασφαλιστική ουσιαστικά να μην αποδέχεται να ασφαλίσει κάποιον, βάσει της εικόνας της υγείας του, ή να του ζητά πολλαπλάσια ασφάλιστρα. Τελευταίο τέτοιο παράδειγμα είχαμε στις ΗΠΑ, όπου εργοδότες απαιτούν από τους εργαζομένους που παραμένουν ανεμβολίαστοι έως και 200 δολάρια επιπλέον τον μήνα για να ισχύει η ιδιωτική ασφάλισή τους! Παρόμοια όμως ισχύουν εκεί ήδη για καπνιστές, υπέρβαρους κ.ά.».

«Επομένως η λειτουργία του ΕΟΠΥΥ ως μία ιδιωτική ασφαλιστική σημαίνει νέους κόφτες: Στις παροχές στους ασφαλισμένους, σε αναγκαίες διαγνωστικές εξετάσεις, σε φάρμακα, σε θεραπείες», σημείωσε ο Ν. Νιάνιος, καταλήγοντας: «Διέξοδος και λύση αποτελεί η πάλη για σύγχρονες απολύτως δωρεάν υπηρεσίες Υγείας, εξετάσεις, νοσηλεία, φάρμακα με έμφαση στην πρόληψη, μέσα από ένα ενιαίο αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας».