Γέμισε από κόσμο η πλατεία Ηρώων στο Πέραμα όπου μίλησε χτες το βράδυ η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, μετά από πολύωρη περιοδεία της στην πόλη. Από νωρίς συγκεντρώθηκαν στην πλατεία, για να ακούσουν την Αλ. Παπαρήγα, εργατοτεχνίτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, άνεργοι, μαθητές, νοικοκυρές, βιοτέχνες.

Ανθρωποι που στην πόλη τους η ανεργία, εξαιτίας της ασκούμενης κυβερνητικής πολιτικής, θερίζει. Ανθρωποι που δε σκύβουν το κεφάλι, αλλά αντιστέκονται, παλεύουν, διεκδικούν και έχουν συμπαραστάτη στο πλευρό τους και στους αγώνες τους, όπως δήλωσαν και χτες, το ΚΚΕ. Γι' αυτό το λόγο και ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Κόμματος, γι' αυτό και ήταν θερμή η υποδοχή που επιφύλαξαν στη Γενική Γραμματέα και την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ κατά την είσοδό τους στο χώρο της συγκέντρωσης. Το χειροκρότημα ασταμάτητο, οι ανθοδέσμες δίνονταν η μία μετά την άλλη στην Αλ. Παπαρήγα.

Ολοι προσπαθούσαν να σφίξουν το χέρι της ΓΓ και των υπολοίπων στελεχών του ΚΚΕ. Την εκδήλωση άνοιξε η γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Βάσης του ΚΚΕ Περάματος, Μ. Ζύμαρη, η οποία και τόνισε: «Σήμερα που το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο κάνει την πιο βάρβαρη επίθεση ενάντια στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Σήμερα που διαλύονται εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, που η παιδεία, η υγεία και η κοινωνική πρόνοια γίνονται εμπόρευμα και θα πουλιούνται πολύ ακριβά στο λαό. Σήμερα που οι ισχυροί του κόσμου επιβάλλουν με τα όπλα τους τη νέα τάξη τους. Που τα ναρκωτικά προωθούνται. Σήμερα που καλλιεργούνται αντιλήψεις στη νεολαία τέτοιες που να την κάνουν ανίσχυρη να παλέψει όνειρα και ιδανικά τα οποία θυσιάζονται στο βωμό του κέρδους, το ΚΚΕ είναι εδώ παρόν. Στους αγώνες του λαϊκού κινήματος για καλύτερη ζωή, για εμάς και τα παιδιά μας. Καταθέτει τη δική του πρόταση, να βγει ο λαός στο προσκήνιο. Ολοι μαζί, εργατική τάξη, μικρομεσαίοι, αγρότες, γυναίκες, νεολαίοι να σηκώσουν το ανάστημά τους, να δημιουργήσουν εκείνο το μεγάλο παλλαϊκό ποτάμι που θα μπει φραγμός στα αντιλαϊκά σχέδια του μεγάλου κεφαλαίου, της ΕΕ και της κυβέρνησης και θα ανοίξει τους δρόμους για καλύτερη ζωή, για σήμερα και για αύριο». Κλείνοντας την τοποθέτησή της η Μ. Ζύμαρη κάλεσε την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ να ανέβει στο βήμα της συγκέντρωσης.

Ξεκινώντας την ομιλία της η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε πως «ο λαός σήμερα περισσότερο από πριν νιώθει τις συνέπειες που θα προκύψουν από βασικές επιλογές της κυβέρνησης στις εργασιακές σχέσεις, στην κοινωνική πολιτική, στην Παιδεία, στην εισοδηματική πολιτική. Είναι πιο υποψιασμένος παρά ποτέ».

«Οι αγώνες που αναπτύχθηκαν - συνέχισε - δεν εκφράζουν μόνο τη δίκαιη αγανάκτηση, την αγωνία για την πορεία της Κοινωνικής Ασφάλισης με βάση τα μέτρα και τις προθέσεις της κυβέρνησης. Αποτέλεσαν τον κρίκο, για να εκφραστεί μια γενικευμένη δυσαρέσκεια, συσσωρευμένη πείρα. Ακόμα και σήμερα που οι ηγεσίες ετοιμάζονται για τον ολισθηρό δρόμο του ψευτοδιαλόγου, ακόμα και σήμερα δεν έχει περάσει στο λαό, σε ένα πολύ μεγάλο τμήμα του, ότι η κυβέρνηση πήρε πίσω τα μέτρα, και ότι αποτελούν το τελευταίο λάθος της κυβέρνησης, όπως είπε η υπουργός κ. Παπανδρέου.

Καμία υποτίμηση όμως στην ικανότητα της κυβέρνησης να ξεγελά, στη δύναμη των μηχανισμών που επιστρατεύει, εντός και εκτός κινήματος».

Ακολούθως συμπλήρωσε πως «το ζήτημα δεν είναι να περιοριστούμε σε κάποιους άμεσους στόχους και αιτήματα. Αυτοί πρέπει να εδράζονται σε μια γενικότερη αντίληψη και γνώση για τις πραγματικές αιτίες που οδηγούν την κυβέρνηση, τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, τους διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς στην επιλογή συγκεκριμένων μέτρων για την Κοινωνική Ασφάλιση», αλλά «το ζήτημα είναι να γνωρίζει ο λαός τον εσωτερικό δεσμό που δένει την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, την πολιτική που ανοίγει ακόμα πιο πλατιά το δρόμο για εξαγορές και συγχωνεύσεις, για διαφυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό για επενδύσεις, τα μέτρα για την Παιδεία, την Υγεία, τον "τρομονόμο" και την απαγόρευση διαδηλώσεων, αλλά και τον ενιαίο χαρακτήρα της εσωτερικής και της διεθνούς πολιτικής.

Διαφορετικά, οι αγώνες θα είναι κατακερματισμένοι, αμυντικοί, ευάλωτοι στους ελιγμούς και στην παραπλάνηση, στη διασπαστική πολιτική κυβέρνησης και εργοδοσίας. Ας μην υποτιμήσουμε ότι η κυβέρνηση και η εργοδοσία κάνουν συστηματική προσπάθεια εξαγοράς και χειραγώγησης ενός τμήματος των μεσαίων στρωμάτων, της εργατικής τάξης, ώστε γύρω από την κυρίαρχη πολιτική να υπάρξει ένας μηχανισμός περάσματος της πολιτικής της, μια υγειονομική ζώνη, που δε θα μολύνεται από τις ριζοσπαστικές ιδέες του κινήματος. Βοηθός σ' αυτήν την πολιτική είναι η αύξηση της κρατικής καταστολής, των μηχανισμών καταστολής, ο "τρομονόμος" και η απαγόρευση των διαδηλώσεων. Η δίωξη του Μανουσογιαννάκη είναι μήνυμα γενικότερο».

Αναφερόμενη στο αίτημα για αλλαγή πολιτικής η ομιλήτρια επισήμανε πως αλλαγή που δεν αμφισβητεί τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, είναι απάτη. Υπογράμμισε επ' αυτού: «Το αίτημα για αλλαγή πολιτικής ακούγεται όλο και πιο συχνά αλλά ακόμα υπάρχει αρκετό σκοτάδι γύρω από το περιεχόμενο της αλλαγής.

Η κυβέρνηση υπερασπίζεται τη γενική γραμμή της πολιτικής της, λέγοντας ότι αν μεγαλώσει η πίτα θα πάρει και ο λαός. Ηδη μεγάλωσε και δεν πήρε. Το ίδιο συμβαίνει παγκόσμια και στην Ευρώπη. Η πίτα μεγαλώνει με όρους σκληρής εκμετάλλευσης, αρπαγής κατακτήσεων, με τον πόλεμο, τη δύναμη των όπλων και του εκβιασμού. Από μια τέτοια πολιτική είναι αδύνατο να προκύψει πρόοδος.

Είναι αλλαγή οι αυξήσεις - ψίχουλα, τα ψευτοπρογράμματα κατά της ανεργίας, δηλαδή η ανακύκλωση της ανεργίας; Αλλαγή που δε βάζει σε έμπρακτη αμφισβήτηση τα συμφέροντα της ολιγαρχίας, του μεγάλου κεφαλαίου, των επιχειρηματικών ομίλων που βγάζουν υπερκέρδη, παίζουν μονοπωλιακό ρόλο, δεν είναι αλλαγή, είναι απάτη. Σήμερα μάλιστα όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια τέτοια βαρβαρότητα, δεν μπορεί να βαφτίζεις αλλαγή τις ασπιρίνες, ούτε τους ελιγμούς των κυβερνήσεων για να κερδίσουν χρόνο, για να εξαγοράσουν και να εκφοβίσουν».

Ιδιαίτερη αναφορά έκανε η Αλέκα Παπαρήγα στα ζητήματα που κρίνουν τη γραμμή συσπείρωσης - συμμαχίας, τη γραμμή αντίθεσης και ριζικής αντιπαράθεσης και απαριθμώντας τα υπογράμμισε:

«1. Το πρόγραμμα που έχει κάθε κόμμα για το λαό και τον τόπο. Δηλαδή πώς βλέπει την εξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας, τη θέση της χώρας στις διεθνείς σχέσεις, την απάντηση στο ερώτημα ποια πολιτική στο επίπεδο της διακυβέρνησης, της εξουσίας. Αρα την απάντηση στο τι είδους αντιπολίτευση χρειάζεται σήμερα: Στη γενική πολιτική κατεύθυνση ή στο ύφος και το ήθος της εξουσίας, στον τρόπο διαχείρισης;

2. Η στάση στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και την ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Αρα η θέση απέναντι στις επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Εδώ δε χωράνε μέσες λύσεις.

3. Η στάση απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, στη συμμετοχή σε κυβερνήσεις διαχείρισης του συστήματος.

4. Η πολιτική συμμαχιών και ταυτόχρονα ο ρόλος του λαϊκού παράγοντα και των αγώνων στις πολιτικές εξελίξεις.

5. Σε τελευταία ανάλυση κρίνεται η στάση απέναντι στο πάντα επίκαιρο ερώτημα ενσωμάτωση ή αντίθεση και ρήξη.

Κατά τη γνώμη μας αυτά τα ζητήματα δεν αφορούν προνομιακά τα κόμματα αλλά και τον κάθε εργαζόμενο, τα λαϊκά στρώματα, το μαζικό κίνημα, χωρίς να ταυτίζουμε τα κόμματα με τις μαζικές οργανώσεις. Τα κόμματα όμως είτε θέλουν είτε όχι, αντικειμενικά, πρέπει να έχουν εκφρασμένη θέση στα ζητήματα αυτά, ανεξάρτητα αν είναι μεγάλα ή μικρά. Εκφρασμένη θέση με συγκεκριμένα αιτήματα, μέτρα, τρόπους δράσης και όχι με τίτλους και συνθήματα του τύπου "ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη", "θέλουμε ειρήνη και όχι πόλεμο". Τα συνθήματα αποτελούν υλική δύναμη όταν συνοδεύονται από την ειλικρίνεια των προθέσεων και προπάντων το ριζοσπαστικό χαρακτήρα των μέτρων και των δράσεων που αυτά υπονοούν, περιέχουν».

Ακολούθως η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ συμπλήρωσε: «Ποια είναι αυτή η γραμμή συσπείρωσης και αντιπαράθεσης, η γραμμή διαχωρισμού και συμμαχίας;

1. Κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στην οικονομία, τις εργασιακές σχέσεις, την κοινωνική πολιτική, τις ιδιωτικοποιήσεις. Τι θα γίνει με τις γιγάντιες ιδιωτικές επιχειρήσεις στον τομέα της Παιδείας και Υγείας, κοινωνικής πολιτικής γενικότερα; Δε φτάνει να λες είμαι υπέρ του δημόσιου τομέα Παιδείας και Υγείας, γιατί αν αφήσεις τους μεγάλους επιχειρηματίες να προχωρούν σε εξαγορές και συγχωνεύσεις, σε βαθύτερη διείσδυση στον κοινωνικό τομέα, σε καταστάσεις λίγο πολύ μονοπωλιακές, τότε ο δημόσιος τομέας θα είναι καχεκτικός, αναποτελεσματικός, στην υπηρεσία του κέρδους, στην εξάρτηση από το κέρδος. Τι θα γίνει π.χ. με τις τηλεπικοινωνίες, την ενέργεια, τις μεταφορές, το εμπόριο, το τραπεζικό σύστημα που σήμερα έχει περάσει σε κατάσταση πλήρους ιδιωτικοποίησης, έχουν γίνει τμήματα ή θυγατρικές γιγαντιαίων πολυεθνικών; Οσο τομείς στρατηγικής σημασίας βρίσκονται στα χέρια των μονοπωλιακών ομίλων τότε είναι αδύνατο να δουλεύουν για το συμφέρον του λαού. Εμείς παλεύουμε για την κοινωνικοποίησή τους, αλλά και τη συνύπαρξη του κοινωνικοποιημένου τομέα με τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς που στηρίζουν τους μικρομεσαίους. Βεβαίως, αυτή η κοινωνικοποίηση είναι λύση προς τα εμπρός και όχι προς τα πίσω, στην επιστροφή στο γνωστό μας διευρυμένο επιχειρηματικά κρατικό τομέα.

2. Κατά του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ, των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, των δυνάμεων ταχείας επέμβασης. Τι θα γίνει αν πχ. έχουμε μια προοδευτική κυβέρνηση, όπως προτείνουν άλλα κόμματα, θα συνεχίζεται η συμμετοχή μας στα σώματα αυτά; Θα έχουμε τις στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ και των Αμερικανών στην Ελλάδα; Θα δεχόμαστε εκχώρηση εθνικών και κυριαρχικών δικαιωμάτων σε διεθνείς ενώσεις και μηχανισμούς που καταπιέζουν λαούς και χώρες;

3. Τι θα γίνει με τις δημοκρατικές και κοινωνικές ελευθερίες του λαού; Θα πειθαρχήσουμε στους περιορισμούς, θα δεχτούμε ως τετελεσμένα τους φραγμούς στους αγώνες και στις μορφές πάλης που οι εργαζόμενοι επιλέγουν ανάλογα με την οξύτητα των προβλημάτων; Τι θα γίνει με τη δημοκρατία στους χώρους δουλιάς, με τον εργατικό έλεγχο;

4. Ποιες θα είναι οι διεθνείς σχέσεις της χώρας μας; Θα καθορίζονται από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ; Ποιο θα είναι το κριτήριο για τη διεθνή δράση της χώρας μας; Εμείς το λέμε καθαρά: Οσο η χώρα συμμορφώνεται και ενεργοποιείται με βάση την πολιτική της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τότε θα γίνεται θύτης για άλλους λαούς και θύμα η ίδια και ο λαός μέσα στο σύστημα των σημερινών διεθνών σχέσεων που βασίζεται στο δικαίωμα της επέμβασης, της αλλαγής συνόρων».

Καταλήγοντας η ομιλήτρια σημείωσε, αναφορικά με την κοινωνική και πολιτική συμμαχία: «Εμείς αναφερόμαστε στην κοινωνικοπολιτική συμμαχία, και πολιτική και κοινωνική, όχι μόνο κοινωνική όχι μόνο πολιτική, που προκύπτει και αναπτύσσεται μέσα από το πεδίο των αγώνων, τροφοδοτείται και τροφοδοτεί τους αγώνες. Μετέχουν σ' αυτή κινήματα της εργατικής τάξης, των μικροαστικών στρωμάτων νεολαίας, γυναικών, ειρήνης, περιβάλλοντος, δημοκρατικών δικαιωμάτων κλπ. Συμμαχία που μετέχουν με πολιτική συμφωνία και πολιτικές δυνάμεις. Δε μιλάμε για μια συμμαχία γύρω από ορισμένους στόχους του μαζικού κινήματος, μια συμμαχία που κινείται με βάση μια συγκυρία, σε οποιαδήποτε κοινά σημεία, αλλά συμφωνία που περιλαμβάνει σύγχρονα κρίσιμα ζητήματα και έχει κατεύθυνση αντίθεσης με το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές διακρατικές συμφωνίες και δεσμεύσεις.

Μια συμμαχία που θα έχει στόχο την εξουσία, μια ριζικά διαφορετική εξουσία από αυτήν που έχουμε γνωρίσει με κόμματα, δηλαδή, που αντιπροσωπεύουν το μεγάλο κεφάλαιο.

`Η θα έχουμε εξουσία στα χέρια του λαού ή στα χέρια των δυνάμεων του κεφαλαίου, της χρηματιστικής ολιγαρχίας, των μονοπωλίων.

Στο δρόμο αυτό - που θα είναι λιγότερο ή περισσότερο μακρύς - ανάλογα με την πορεία του κινήματος και την επίδραση των διεθνών εξελίξεων, ανάλογα με τα αποτελέσματα εκλογικών αναμετρήσεων στο πολιτικό και το κοινωνικό επίπεδο, υπάρχει έδαφος για κατακτήσεις που το σιγούρεμα και η διεύρυνσή τους θα γίνει με τη νίκη στο επίπεδο της εξουσίας. Δεν υποστηρίζουμε ή όλα ή τίποτα, αλλά ένα δρόμο που θα έχει ένα σκοπό και που στην πορεία του θα αποσπώνται κατακτήσεις. Αυτό σημαίνει πολιτική συμμαχιών και όχι να ξεκινάς ανάποδα χωρίς προορισμό, χωρίς να έχεις πυξίδα για το επόμενο βήμα».

Πρώτη στάση της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ, στους συλλόγους των αλιέων. Τα γραφεία βρίσκονται στην περιοχή του Αρμού. Το μοναδικό σημείο με το οποίο η πόλη, η οποία βρέχεται κατά 75% από θάλασσα, έχει πρόσβαση σε αυτή. Μια περιοχή που η Δημοτική Αρχή και οι κάτοικοι παλεύουν με νύχια και με δόντια για να μην παραδοθεί και αυτή βορά στις ορέξεις της κερδοσκοπίας. Η εγκατάλειψη από το κράτος είναι αμέσως ορατή. Οπως ορατά είναι και τα συνθήματα στους τοίχους. «Τα παιδιά του Περάματος θέλουν θάλασσα». Αλλοι όμως είναι οι σχεδιασμοί του ΟΛΠ. Θέλει την περιοχή για να γίνει εκεί η τρίτη προβλήτα. «Είμαστε αποφασισμένοι να περιφρουρήσουμε το χώρο», τονίζει ο δήμαρχος, σημειώνοντας ότι με τους μέχρι τώρα αγώνες δεν έχει χαθεί από το Πέραμα.

Πέρα από αυτό το πρόβλημα, όλη η δυτική άκρη του Περάματος έχει μετατραπεί σε σκουπιδότοπο από τις αμμοβολές, τα σαπισμένα και τα βουλιαγμένα πλοία. Νόμος που απαγορεύει αυτές τις ενέργειες υπάρχει, αλλά δεν εφαρμόζεται.

Η Αλέκα Παπαρήγα αφού επισημαίνει ότι όλη η ακτή του Σαρωνικού δίνεται σε ιδιώτες τονίζει ότι οι κινητοποιήσεις πρέπει να είναι σχεδιασμένες. Το Πέραμα μπορεί να έχει και δραστηριότητες που να προσφέρουν εργασία και να είναι ωραίο για τους κατοίκους του. «Να έχεις καλό περιβάλλον και δουλιά για να το χαίρεσαι», λέει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι τα κυβερνητικά σχέδια για το Πέραμα σημαίνουν μείωση των θέσεων απασχόλησης. «Η βοήθεια του ΚΚΕ στους κατοίκους του Περάματος πρέπει να θεωρείται δεδομένη», υπογραμμίζει.

Το μέλλον της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης είναι το όλο αγωνία ερώτημα που θέτουν τα μέλη του Εμπορικού Συλλόγου στην Αλέκα Παπαρήγα. «Οι έμποροι του Περάματος στηρίζονται στη Ζώνη», υπογραμμίζουν, σημειώνοντας ότι τα μικρομάγαζα επιβιώνουν από τους εργαζόμενους στη Ζώνη. Αν αυτή κλείσει, αυτό σημαίνει αυτόματο κλείσιμο και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων στην περιοχή.

Η Αλέκα Παπαρήγα επισημαίνει ότι σύμφωνα με τους γενικότερους σχεδιασμούς το μόνο ναυπηγείο που θα μείνει στην Ελλάδα, και αυτό ιδιωτικοποιημένο, θα είναι του Σκαραμαγκά. Η Ζώνη θα κάνει μόνο δουλιές φασόν για το Σκαραμαγκά. «Αν σταθεί κανείς σε ότι σχεδιάζεται, τα πράγματα είναι μαύρα. Μόνο η κινητοποίηση και η αντίσταση μπορεί να αποτρέψει κάτι. Αν δεν υπάρξει γενικότερη αλλαγή πολιτικής δεν μπορεί να σωθεί η Ζώνη», τονίζει η Γενική Γραμματέας του ΚΚΕ.

Επόμενη στάση της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ, πριν την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στην κεντρική πλατεία του Περάματος, το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης. Στη σύντομη προσφώνησή του ο Γιάννης Πατσιλινάκος αναφέρεται σε δύο από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι. Την προσπάθεια του ΟΛΠ να δημιουργήσει την τρίτη προβλήτα στον Αρμό και το κυκλοφοριακό. «Ο αγώνας θα είναι δύσκολος και μακρύς, αλλά η απόφαση όλων μας είναι ότι μόνο αν μας πατήσει ο ΟΛΠ θα μπορέσει να προχωρήσει», λέει για το πρώτο θέμα. Αναφερόμενος στο κυκλοφοριακό πρόβλημα, αφού σημειώνει ότι το Πέραμα κάθε χρόνο θρηνεί 10 νεκρούς λόγω της κατάστασης του μοναδικού δρόμου που υπάρχει, τονίζει: «Δεν υπάρχουν χρήματα για έργα και παρεμβάσεις σε λαϊκές περιοχές όπως το Πέραμα. Οι Περαμιώτες έχουν καταλάβει ότι δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από τις κεντρικές κυβερνήσεις. Ο,τι έχουν πετύχει το κατάφεραν με τους αγώνες τους». Στους αγώνες αυτούς ο δήμαρχος ζήτησε τη συνδρομή του ΚΚΕ.

Η Αλέκα Παπαρήγα χαρακτήρισε την επίσκεψή της στο Πέραμα πολύ χρήσιμη για την ίδια. «Ηρθα κατάφατσα με το πρόβλημα», τόνισε και πρόσθεσε ότι η πόλη αν και παραθαλάσσια, βλέπει τη θάλασσα με τα κιάλια. «Αυτά που άκουσα από τους ψαράδες με ταρακούνησαν», συνέχισε, επισημαίνοντας ότι όλα τα προβλήματα συμπλέκονται, δικαιολογώντας απόλυτα την αγανάκτηση και την αγωνιστική διάθεση του κόσμου.

«Οταν είναι προγραμματισμένο η Ζώνη να κάνει φασόν για το Σκαραμαγκά, είναι φυσικό να εγκαταλείπονται οι δρόμοι. Οταν είναι σχεδιασμένο το "φιλέτο" του ΟΛΠ να πάει σε ιδιώτες, τότε δικαιολογείται αυτό το κλίμα ασυδοσίας», τόνισε, υπογραμμίζοντας ότι υπάρχουν και τα τοπικά προβλήματα, αλλά τα περισσότερα είναι απόρροια της γενικότερης πολιτικής. Ακολούθως, αφού υποσχέθηκε ότι το ΚΚΕ θα φέρει στη Βουλή όλα τα προβλήματα του Περάματος, είπε ότι τα αποτελέσματα θα είναι περιορισμένα αν περιοριστούν μέσα στο Κοινοβούλιο και δεν ασκήσουν οι κάτοικοι τη δική τους πίεση. «Ο αγώνας για να έχει αποτέλεσμα πρέπει να πολιτικοποιηθεί», υπογράμμισε.