Ειδικά, όμως, για τις σχετικές δηλώσεις της Μ. Δαμανάκη πρέπει να σημειώσουμε και κάτι ακόμη. Το μόνο που την ανησυχεί είναι μη τυχόν και μειωθεί το κύρος του ΝΑΤΟικού δικαστηρίου..! «Ο σεβασμός των συνταγματικών θεσμών της Γιουγκοσλαβίας, της Σερβίας, δεν είναι λεπτομέρεια και πολύ φοβούμαι ότι ο τρόπος με τον οποίο έγινε ο χειρισμός του όλου θέματος θίγει και το ίδιο το κύρος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου», δηλώνει.

Προφανώς, η κ. Δαμανάκη ούτε είδε ούτε ξέρει ποιοι έχουν ματοκυλήσει τα Βαλκάνια. Ούτε άκουσε τους ίδιους τους ΝΑΤΟικούς φονιάδες να μιλούν για τα θύματά τους, έστω κι αν τα χαρακτήριζαν παράπλευρες απώλειες. Ούτε είδε ποτέ εκείνον τον σιχαμερό εκπρόσωπο Τύπου του ΝΑΤΟ, Τζ. Σι, που περηφανευόταν ισχυριζόμενος ότι κρατάει στα χέρια του τον διακόπτη του ηλεκτρισμού, όταν με τους ανελέητους βομβαρδισμούς κατάφεραν να βυθίσουν στο σκοτάδι τη γειτονική χώρα.

Τι να πούμε εμείς; Αλίμονο σ' όποιον δε βλέπει όλ' αυτά...

Υ.Γ.: Και μην αντιτάξει κανείς τις ευθύνες του Μιλόσεβιτς στο χειρισμό των όποιων θεμάτων στη χώρα του και των υπαρκτών ευθυνών του. Αυτό είναι μια υπόθεση που θα την κρίνει ο λαός της Γιουγκοσλαβίας.

Η Γιουγκοσλαβία πλήρωσε το βάρος του κ. Μιλόσεβιτς σε αίμα, σημειώνει στο χτεσινό «Ναυτίλο» του ο Στάθης και συνεχίζει: «Η νέα Γιουγκοσλαβία ζητάει να πληρωθεί το βάρος του κ. Μιλόσεβιτς σε χρυσάφι.

Η ήττα ενός λαού δεν είναι το τέλος της ιστορίας του, μάλιστα υπάρχουν και ήττες που νικάνε! Ο εξευτελισμός όμως της ήττας ενός λαού κι ενός έθνους είναι το πιο τρελό όνειρο των Επικυριάρχων.

"Δε θα θέλαμε να παραδώσουμε τον Μιλόσεβιτς", δήλωσε ο πολύς κ. Κοστούνιτσα, "αλλά χρειαζόμαστε τα χρήματα!". Αν αυτό δεν είναι η τέλεια πολιτική πορνεία, τι είναι;

Κάθε λαός και έθνος έχει το δικαίωμα να επιλέγει, να καταψηφίζει, ακόμα και να καρατομεί τους ηγέτες του, νόμιμους και άνομους. Ο εξαναγκασμός όμως ενός λαού κι ενός έθνους να φερθεί ως ανδράποδο μπροστά στα μάτια όλης της Οικουμένης, προδίδοντας την ίδια του την ήττα σε ξεφτίλα, είναι το πιο τρελό όνειρο του Ιμπεριαλισμού!

Οι Σέρβοι κι ο Μιλόσεβιτς παρέδωσαν το Κοσσυφοπέδιο χωρίς να ρίξουν ούτε τουφεκιά σε Δυτικό στρατιώτη - νομίζουμε ότι αυτό οι Δημοκρατίες δε θα το πληρώνουν για πολύ καιρό; Ο Στάλιν αρνήθηκε να ανταλλάξει με τους Ναζί τον ίδιο του τον αιχμαλωτισμένο γιο, με αποτέλεσμα να τον εκτελέσουν οι Γερμανοί! Οι Δημοκρατίες;

(Κι όποιος νομίσει ότι το σχόλιο αυτό είναι "σταλινικό", τόσο καταλαβαίνει)...».

(Ξανά)συναντήθηκαν χτες, λέει το σχετικό δελτίο Τύπου, ο «επικεφαλής της αντιπροσωπείας του ΣΥΝ Νίκος», όπως δήλωσε ο Κωστόπουλος, ως επικεφαλής της αντιπροσωπείας των 2 (από τους 7) της Γραμματείας της ΚΕΔΑ. Και εξέδωσαν και δελτίο Τύπου για το γεγονός. Το διαβάσαμε. Αλλά μείναμε με την απορία: Στα σοβαρά, πείθεται κανένας ότι κάθε φορά που συναντιούνται διαπιστώνουν ξανά και ξανά τα προβλήματα, την ανάγκη κοινής δράσης και τον κοινό τους πόνο για τον κόσμο της Αριστεράς; Αλήθεια; Υποψιαζόμαστε ότι αυτά που δε γράφονται στα δελτία Τύπου είναι πιο ενδιαφέροντα και πως σ' αυτές τις (ουκ ολίγες) συναντήσεις άλλου είδους «παζάρι» γίνεται...

Α, και κάτι ακόμα. Ο κόσμος της Αριστεράς έχει βαρεθεί να ακούει για τα «τραύματα» της Αριστεράς. Και για την προθυμία κάποιων να τα επουλώσουν... Αλλωστε, δεν είναι και τόσο πρέπον να κάνουν τόσο βούκινο τις ...ιεραποστολικές τους διαθέσεις. Ιδιαίτερα, μάλιστα, όταν μερικοί εκ των προαναφερομένων υπερηφανεύονται για τη ...μετριοφροσύνη τους. Πρέπει να γνωρίζουν, άλλωστε, ότι κάθε φιλάνθρωπος «ιεραπόστολος» που σέβεται τον εαυτό του ό,τι κάνει το κάνει σιωπηρά...

Καθόλου απρόβλεπτες δεν είναι οι συνέπειες της γκανγκστερικής παράδοσης του Σλ. Μιλόσεβιτς, όπως βιάστηκαν να ισχυριστούν και κάποιοι Ελληνες πολιτικοί. Είναι πολύ προβλέψιμες και πάνω απ' όλα σκόπιμες από το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ακριβώς γι' αυτό επιδίωξαν την παράδοση μ' αυτόν τον τρόπο. Για να τις δρομολογήσουν και να ανοιχτεί δικό τους «πεδίο λαμπρό» για καινούριες δυνατότητες επέμβασης.

Χρειάζονται και άλλο ζωτικό χώρο, για να απλώσουν τον ιμπεριαλιστικό τους ανταγωνισμό και όσο παίρνουν από την περιοχή των Βαλκανίων τόσο αχόρταγοι γίνονται. Δεν πρόκειται να «μπουκώσουν» ποτέ από μόνοι τους, γιατί αυτό θα ήταν άρνηση της ίδιας της ιμπεριαλιστικής φύσης, καθώς και του μεταξύ τους ανταγωνισμού που προκύπτει αντικειμενικά. Αρα, όσοι ελπίζουν πως με τις διαρκείς υποχωρήσεις στα ιμπεριαλιστικά κέφια θα χορτάσουν το θηρίο και θα σταματήσει, πλανώνται πλάνην οικτράν.

Ομως, ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός δε λειτουργεί με υποσχέσεις και μνήμες «κυρίων». Λειτουργεί με τους κανόνες της διαρκούς τυφλής αρπαγής, που δεν είναι ποτέ σε θέση να «θυμάται» ποιος ήταν μαζί του στην προηγούμενη, αλλά πάντα σχεδιάζει την επόμενη. Αρα, όταν εγκληματεί με τέτοιο τρόπο στην περιοχή μας, ο κίνδυνος να είμαστε στην επόμενη «γύρα του» τα θύματα, είναι πάντα υπαρκτός.

Τον πουλήσαν

σαν σφαχτάρι

σ' ένα άθλιο

παζάρι,

τον πουλήσαν

στους φονιάδες

σαν Ιούδες

για παράδες.

* * *

Τον πουλήσαν

λάθρα, νύχτα

«ε, χασάπη ΝΑΤΟ,

ρίχτα,

να το κρέας

δώσ' το χρήμα,

έλα θύτη

πάρ' το θύμα»!

* * *

Στο «σφυρί»

- ντροπή μεγάλη -

και ο «Σλόμπο»

κι όλη η πάλη,

που η Σερβία

είχε προβάλει,

θλιβερό αλισβερίσι

και τους Γιούδες

ή τη Δύση,

ποιον κανείς

πρώτα να φτύσει;