Και μάλιστα μιλάνε για «θαύματα» και για «ανάπτυξη» σε ένα νησί όπου κάτοικοι και επισκέπτες δεν έχουν νερό να πιούν, να πλυθούν και να ποτίσουν. Αυτή είναι η ανάπτυξή τους, κάνει θαύματα μόνο για τους επιχειρηματίες, οι υπόλοιποι συνεχίζουμε τον δικό μας Γολγοθά, το σπίτι μας να μην έχει φαΐ και νερό, αλλά ακριβώς δίπλα η πισίνα του ξενοδόχου γεμάτη καθαρό νερό.

Ο κλάδος του Τουρισμού είναι από τους μεγαλύτερους κλάδους στη Δυτική Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Ζάκυνθο, στη βόρεια Ηλεία και στην Κεφαλονιά. Ενας κλάδος που μετρά στην περιοχή μας δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που δουλεύουν με τους χειρότερους όρους, υπογράφοντας τις λεγόμενες «ατομικές συμφωνίες», αντί για ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς.

Χιλιάδες καμαριέρες, σερβιτόροι, λαντζιέρες, μάγειροι και άλλες πολλές ειδικότητες πρέπει να είναι γρήγοροι, χαμογελαστοί, βγάζοντας δουλειά για 3 - 4 άτομα ο καθένας. Ετσι απαιτούν οι ξενοδόχοι. «Προτέρημα» για τα αφεντικά είναι οι εργαζόμενοι να μη συμμετέχουν σε «πηγαδάκια» για τους άσχημους όρους δουλειάς. Πόσο μάλλον να μη συνδικαλίζονται, να μη συναναστρέφονται με συναδέλφους συνδικαλιστές που τους ξεσηκώνουν.

Αυτή η πραγματικότητα περιμένει και όλους όσοι έρχονται να εργαστούν στη Ζάκυνθο από άλλες περιοχές της χώρας ή το εξωτερικό, που έφυγαν από τις πατρίδες τους για ένα καλύτερο αύριο, κυνηγημένοι από τη φτώχεια και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Μαζί με τους ντόπιους συναδέλφους τους, τους περιμένουν τα 12ωρα - 14ωρα χωρίς ρεπό. Οσους είναι εκτός νησιού τούς περιμένουν επίσης άθλιες συνθήκες διαμονής, σε παράγκες και τροχόσπιτα, την ώρα που τα αφεντικά τους διαφημίζουν πολυτελή ξενοδοχεία και κάθε χρόνο φτιάχνουν και καινούργια.

Αυτήν την πραγματικότητα αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό, και ακριβώς αυτήν την πραγματικότητα υπερασπίζονται η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, μαζί με τους εκπροσώπους τους στην Περιφέρεια και στον δήμο. Γι' αυτό και όλοι τους δεν βγάζουν άχνα για τα δίκαια αιτήματά μας.

Ομως, ευτυχώς οι εργαζόμενοι στη Ζάκυνθο δεν είναι μόνοι τους. Εχουν δίπλα τους το Εργατικό Κέντρο και το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων, που καθημερινά παρεμβαίνουν σε ξενοδοχειακές μονάδες, που συγκροτούν Επιτροπές Αγώνα σε μεγάλα ξενοδοχεία.

Εχουν δίπλα τους τους κομμουνιστές, τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που πρωτοστατούν με την πάλη τους για να αλλάξει η κατάσταση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Που πρωτοστάτησαν στη μαζικοποίηση του Συνδικάτου Ξενοδοχοϋπαλλήλων, φτάνοντας σχεδόν τους χίλιους ψηφίσαντες, στη συγκρότηση Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων, στην άνοδο της παρέμβασης στο αεροδρόμιο και στο λιμάνι.

Ολα αυτά τα ελπιδοφόρα μηνύματα, η προσπάθεια που γίνεται, μαζί με το γεγονός ότι το ΚΚΕ αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα στο νησί στις ευρωεκλογές και πρώτο κόμμα σε δεκάδες τοπικές κοινότητες, μπορούν να δημιουργήσουν αγωνιστικό κλίμα στο νησί, για να δυναμώσουν οι αγώνες και να έχουν νικηφόρα αποτελέσματα.

Στην Ηλεία και σε όλη την περιοχή, μας μίλαγαν για τις εξαγωγές δισεκατομμυρίων από τις οποίες θα θησαυρίζαμε, αλλά και για την «ανάγκη» να πάμε όλοι μαζί παραγωγοί και έμποροι σε κοινό μέτωπο. Να βάλουμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα δηλαδή. Μας μίλαγαν επίσης για ομάδες παραγωγών που αν φτιάξουμε θα πλουτίσουμε. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ.

Μας είπαν για τις μεγάλες δυνατότητες της περιοχής, της λεγόμενης ολυμπιακής γης, για το περιβόητο μπράντνειμ Olympian land ή το Olympian breakfast, που δήθεν θα προωθούσε τα προϊόντα μας. Και τελικά εμείς στην Ηλεία ούτε land έχουμε, ούτε breakfast τρώμε.

Από δικαιολογίες επίσης ακούσαμε πολλές. Αλλού λένε φταίει η εξαγωγή προϊόντων, αλλού ο πόλεμος, άλλοτε ο καιρός και η κλιματική κρίση και αλλού λένε φταίμε εμείς που συνεχίζουμε να παράγουμε τέτοια προϊόντα. Ο,τι θες έχουμε ακούσει.

Βέβαια, ποτέ δεν φταίνε οι κυβερνήσεις και η ΚΑΠ. Ποτέ! Η λέξη ΚΑΠ ήταν απαγορευμένη και μόνο το ΚΚΕ ήταν που από την αρχή είχε σταθερή θέση για τις συνέπειες που θα ζήσουμε όσο προχωράει η εφαρμογή της. Τα προβλήματα που βιώνουμε καθημερινά, έχουν υπευθύνους με ονοματεπώνυμο. Είναι η πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων και της ΕΕ.

Η ΚΑΠ της ΕΕ ως εργαλείο για τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια μάς οδηγεί στο ξεκλήρισμα. Στην Ηλεία αυτό είναι πολύ εμφανές, αφού η ανάπτυξη που προωθεί η κυβέρνηση, ωφελεί τους εμπόρους και τους βιομηχάνους, δημιουργεί επιχειρηματίες που κατέχουν μεγάλα τμήματα γης.

Τα κίνητρα, οι επιδοτήσεις δίνονταν και παίρνονταν πίσω ανάλογα με τις ανάγκες βιομηχάνων και εξαγωγέων. Ετσι γίνεται χρόνια τώρα με τη μαύρη σταφίδα, που πάει προς εξαφάνιση πλέον, έτσι έγινε παλιότερα με τα καπνά στην Αιτωλοακαρνανία, έτσι με τα πορτοκάλια και τα άλλα εσπεριδοειδή σε όλους τους νομούς και τελικά έχουμε φτάσει ως χώρα να εισάγουμε τα πάντα.

Ηδη από τις αρχές του 2024 είδαμε το εισόδημά μας να ροκανίζεται ακόμα περισσότερο από τις μεγάλες περικοπές της νέας ΚΑΠ και τις πετσοκομμένες ενισχύσεις. Πολλοί από εμάς σκεφτόμαστε να αλλάξουμε καλλιέργεια, να αφήσουμε τη σταφίδα, την πατάτα, άλλα οπωροκηπευτικά και να καλλιεργήσουμε ελιές. Πάρα πολλοί στην Ηλεία το έχουν κάνει ήδη. Ομως από μόνο του αυτό δεν λύνει το πρόβλημα. Δεν υπάρχει κάτι δηλαδή που μας διασφαλίζει ότι το λάδι θα έχει καλές τιμές πάντα ή θα είναι προστατευμένη η παραγωγή μας. Ανέβηκαν κάποιες τιμές άλλων αγροτικών προϊόντων, αλλά ταυτόχρονα ανέβηκαν πολύ περισσότερο το κόστος παραγωγής, οι τιμές στα λιπάσματα, στα φυτοφάρμακα, στο ηλεκτρικό ρεύμα, στο πετρέλαιο.

Γι' αυτό παλεύουμε για εγγυημένες τιμές στα προϊόντα μας, αλλά ζητάμε επίσης και επιδότηση του αυξανόμενου κόστους παραγωγής και ένας από τους λόγους είναι για να υπάρχουν φθηνά προϊόντα για όλους μας.

Γι' αυτό και πρέπει να δυναμώσει το επόμενο διάστημα η κοινή δράση των εργαζομένων και των αγροτών ενάντια στην ακρίβεια αλλά και η κοινή δράση για άλλα οξυμένα προβλήματα.

Η κατάσταση για τους υπηρετούντες υγειονομικούς είναι τραγική λόγω της ακραίας υποστελέχωσης, με την υπερεφημέρευση, τις μετακινήσεις από νοσοκομείο σε νοσοκομείο, τις προσλήψεις με το σταγονόμετρο. Υγειονομικοί με κατακρεουργημένους μισθούς και προτροπές - εκβιασμούς για συμμετοχή σε απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία, ιατρεία ή ιδιωτικό επάγγελμα, για να καλύψουν τις ανάγκες τους όχι από τον μισθό τους, όπως θα έπρεπε, αλλά από την τσέπη των ασθενών, όπως δεν θα έπρεπε, αφού οι ασθενείς έχουν ήδη φορολογηθεί ακριβά για παροχές που δεν έχουν.

Η δεινή κατάσταση των υγειονομικών δομών της περιοχής αποτυπώνεται στον τρόμο και στην αγωνία που βλέπω στα μάτια των ασθενών, όταν δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν στον τόπο κατοικίας τους.

Αν είναι και ανασφάλιστοι... μαύρα τα μαντάτα.

Αν είσαι γυναίκα με καρκίνο μαστού στην Αιτωλοακαρνανία πρέπει να πληρώσεις για να κάνεις μαστογραφία, αφού δημόσιος μαστογράφος δεν λειτουργεί. Αν χρειαστείς συμπληρωματική θεραπεία, αρχίζουν τα δύσκολα.

Ογκολογικά και Ακτινοθεραπευτικά Τμήματα σε όλη την περιφέρεια υπάρχουν μόνο στην Πάτρα. Τεράστια η ταλαιπωρία των μετακινήσεων των ασθενών με αποδεδειγμένα κακή υγεία, συν το κόστος διαμονής. Αντιμετωπίζονται επαρκώς; Στο Ρίο έχει σταματήσει να λειτουργεί ο ένας γραμμικός επιταχυντής, πάνω από δυο μήνες η αναμονή για ακτινοθεραπεία. Τρεις μόνο ογκολόγοι για 300 τακτικά ραντεβού τον μήνα και 1.100 χημειοθεραπείες. Προκηρύχθηκαν θέσεις; Οχι. Τι λύση δόθηκε; Να μετακινηθεί παθολόγος - όχι ογκολόγος - από το Νοσοκομείο Αγρινίου.

Στο Μεσολόγγι, 20 μόνιμοι γιατροί κρατούν όρθιο ένα Νοσοκομείο. Πόσες θέσεις πήρε στην τελευταία προκήρυξη; Καμία.

Τραγική υποστελέχωση και στο Νοσοκομείο Πύργου. Οι παθολόγοι της Πάτρας τρέχουν να καλύψουν εφημεριακά τον Πύργο. Η λύση που διαφαίνεται; Να κλείσει το Νοσοκομείο Αμαλιάδας για να ενισχυθεί ο Πύργος.

Αν νοσήσεις στα νησιά και χρειάζεσαι το κατιτίς παραπάνω από τα βασικά, πρέπει να κάνεις τάμα να έχει καλό καιρό, να δουλεύει το πορθμείο, αλλιώς μόνη λύση οι αεροδιακομιδές.

Οσο τα νοσοκομεία της περιφέρειας και οι δομές πρωτοβάθμιας περίθαλψης στενάζουν από την υποστελέχωση και την υποχρηματοδότηση, τόσο μεγαλύτερος όγκος περιστατικών μεταφέρεται στα νοσοκομεία της Πάτρας. Μπορούν να εξυπηρετηθούν; 4 χειρουργικές αίθουσες κλειστές στο Ρίο, 7 σε όλο τον νομό. Για ποια λίστα θα μιλάγαμε και για ποια απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία, αν λειτουργούσαν οι αίθουσες το πρωί και δωρεάν;

Τραγική η υποστελέχωση της Παθολογικής κλινικής του Ρίου, 11 αντί 19 οι μόνιμοι γιατροί. Συνεχείς οι διακομιδές ασθενών από τα περιφερειακά νοσοκομεία, λόγω έλλειψης υποειδικοτήτων. Ράντζα για νοσηλείες στο ΤΕΠ μετά από κάθε εφημερία. Προκηρύξεις για κάλυψη των κενών θέσεων; Στο μέλλον και αν!

Ομως οι ανάγκες των ασθενών και των υγειονομικών δεν χωρούν σε αυτό το «αν».

Ολα αυτά και τόσα άλλα, όπως η άρνηση μονιμοποίησης των συμβασιούχων, η πολιτική που εφαρμόζεται στο Φάρμακο, ο νόμος της δήθεν ψυχιατρικής μεταρρύθμισης, ο υγειονομικός χάρτης που έρχεται, έχουν έναν κοινό παρανομαστή: Τον διακηρυγμένο στρατηγικό στόχο της ΕΕ και την επιλογή των μέχρι τώρα κυβερνήσεων να μη δίνουν ευρώ για την Υγεία του λαού, να προωθούν την ιδιωτικοποίηση, την εμπορευματοποίηση.

Είναι σαφές ότι λαϊκά - κοινωνικά δικαιώματα και ανάπτυξη υπέρ των επιχειρηματικών ομίλων δεν συμβιβάζονται!

Η απάντηση βρίσκεται στον αγώνα για Υγεία λαϊκό αγαθό, δημόσιο και δωρεάν, εξασφαλισμένο για όλους! Αυτός ο αγώνας μάς αφορά όλους!

Περιέγραψαν ενθουσιασμένοι τις δυνατότητες παραγωγής έξυπνων βομβών, drones, πυραύλων, βλημάτων κάθε είδους, θωρακισμένων οχημάτων μάχης, ο κατάλογος της χρησιμοποιούμενης και αδρά χρηματοδοτούμενης καινοτόμας τεχνολογίας ατέλειωτος. Διαφήμισαν με περισσό θράσος όλα όσα χωρούν στα 900 δισεκατομμύρια, κοντά ένα τρισεκατομμύριο, που η ΕΕ και η πολεμική οικονομία επενδύει συνολικά στις βιομηχανίες τους, όταν κόβει απ' τους λαούς και τον αέρα που αναπνέουν. Μόνο που κρύβουν κάτι. Κρύβουν ότι για να κλείσει ο κύκλος του κέρδους τους, όλα αυτά που θα παράξουν πρέπει να καταστραφούν είτε με τη γενίκευση του υπάρχοντος πολέμου, είτε με έναν νέο μεγαλύτερο. Καμιά εμπιστοσύνη στην πολιτική τους.

Για την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα είναι κανονικότητα ότι την ίδια ώρα ο λαός υποφέρει από τους άθλιους μισθούς και τις συντάξεις, από την αβάσταχτη ακρίβεια, τη φοροληστεία, την εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας, το ξεκλήρισμα της αγροτιάς, την καπιταλιστική ανάπτυξη που έχει κριτήριο το κέρδος των λίγων. Είναι μια «κανονικότητα», όπως είναι «εθνικό καθήκον» η ενίσχυση του ΝΑΤΟ. Θα έπρεπε πραγματικά να ντρέπονται.

Ο,τι εξοπλισμούς αγοράζουν ή σχεδιάζουν να αγοράζουν, ό,τι κατασκευάζουν κι όποιες στρατιωτικές δυνάμεις αναδιαρθρώνουν, όλα αυτά αντικατοπτρίζουν την πρόθυμη συμμετοχή τους στην αναβάθμιση της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ.

Ομως η κυβέρνηση και τα κόμματα του ευρωατλαντισμού λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Η πολιτική τους έχει φέρει τον λαό στην άκρη του γκρεμού. Ξεσηκώνεται, αντιδρά, απαιτεί! Μαζί του και φαντάροι και αξιωματικοί θαρρετά αντιδρούν στη συμμετοχή τους στη σφαγή άλλων λαών. Οσο τους τιμωρούν, τόσο τους δυναμώνουν.

Μηνύματα στήριξης φτάνουν από δεκάδες στρατόπεδα απ' όλη την Ελλάδα. Είναι πραγματικά πρωτόγνωρο αυτό που συμβαίνει. Το ΚΚΕ τους τιμά, τους στηρίζει, τους καμαρώνει. Η κυβέρνηση και όσοι στηρίζουν τις επιλογές της ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους. Οι φαντάροι είναι του λαού παιδιά, έξω από τα σύνορα δεν έχουνε δουλειά.

Η Δυτική Ελλάδα, ιδιαίτερα η περιοχή της Αχαΐας και της Ηλίας, έχει μετατραπεί σε κορυφαίας σημασίας πολεμικό ορμητήριο για τους δολοφονικούς σκοπούς του ΝΑΤΟ και των κυβερνήσεων των χωρών - μελών του. Οι μεγαλύτερες πρόβες πολέμου γίνονται με πυρήνα τα πολεμικά αεροδρόμια της περιοχής του Αραξου και της Ανδραβίδας.

Σήμερα, οι βάσεις αυτές μέσω των ΝΑΤΟικών ασκήσεων συμμετέχουν στη δοκιμή του συντονισμού ΝΑΤΟικών δυνάμεων για έναν μελλοντικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Αύριο, σε περίπτωση γενίκευσης του πολέμου και σε συνέχεια του σημερινού τους ρόλου, θα συμμετάσχουν ενεργά σ' αυτόν. Είναι τεράστιοι οι κίνδυνοι για τον λαό και την περιοχή.

Να σταματήσει τώρα κάθε σχέση τους με τη λυκοσυμμαχία.

Οι εργαζόμενοι, τα σωματεία και οι μαζικοί φορείς της νεολαίας, των γυναικών, του λαϊκού κινήματος πρέπει να κάνουν σημαία τους την αντίθεσή τους στη χρήση της περιοχής ως εκπαιδευτήριο του ΝΑΤΟ. Ενωμένοι να απαιτήσουν να διεκδικήσουν αγωνιστικά τη μη εμπλοκή των ελληνικών αεροπορικών βάσεων της Δυτικής Ελλάδας (Ακτιο, Αραξος, Ανδραβίδα, Καλαμάτα), αλλά και όλης της χώρας, σήμερα στο πολυεθνικό θέατρο δοκιμών των εγκληματικών σχεδίων τους, αύριο στο αιματοκύλισμα άλλων λαών.

Το κόστος σπουδών αυξάνεται συνεχώς, καλούμαστε να πληρώνουμε αναλώσιμα και υλικά για εργαστήρια και μαθήματα που είναι απαραίτητα για να πάρουμε το πτυχίο μας.

Οι μεγάλες ελλείψεις σε καθηγητές και διοικητικό προσωπικό οδηγούν σε ακύρωση διαλέξεων, σε αποκοπή μαθημάτων από το πρόγραμμα σπουδών, που πλασάρονται στη συνέχεια ως ακριβά σεμινάρια, στην υποβάθμιση των εργαστηρίων.

Ταυτόχρονα, εντείνεται η επίθεση στα πτυχία μας, με την πλήρη αναγνώριση των πτυχίων των κολεγίων, τα σχέδια απόσπασης της παιδαγωγικής επάρκειας από μια σειρά καθηγητικές σχολές, τις συγχωνεύσεις τμημάτων. Και ενώ λένε ότι δεν υπάρχουν λεφτά για τη μόρφωσή μας, προχωράει η χρηματοδότηση σε μια σειρά τμήματα για μεταπτυχιακά προγράμματα με δίδακτρα ή ακόμα και για προπτυχιακά, όπως το ξενόγλωσσο με δίδακτρα στην Ιατρική.

Από τους 5.000 εισακτέους πρωτοετείς φοιτητές μόνο 200 δικαιούνται να πάρουν δωμάτια στην εστία και πληρώνοντας μάλιστα χαράτσι 200 ευρώ. Την ίδια στιγμή τα ενοίκια έχουν φτάσει μέχρι και 500 ευρώ για ένα φοιτητικό σπίτι και η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την αύξηση - ψίχουλα του φοιτητικού επιδόματος που δεν φτάνει ούτε για 3 μήνες.

Απαράδεκτη είναι η κατάσταση και στη μετακίνηση των φοιτητών για το Πανεπιστήμιο με το τεράστιο κόστος του εισιτηρίου.

Για όλα αυτά οι φοιτητές από την πρώτη μέρα που άνοιξαν οι σχολές, δεν κάτσαμε στα αυγά μας. Στους φοιτητικούς συλλόγους, στις συνελεύσεις, στις επιτροπές αγώνα συντονίσαμε την πάλη μας και διεκδικήσαμε ανθρώπινες σπουδές και δικαιώματα.

Αυτός ο αγώνας απέτρεψε το καλοκαίρι τις πρυτανικές αρχές να πετάξουν φοιτητή από την εστία επειδή δεν πλήρωσε το χαράτσι, δόθηκαν αναλώσιμα σε μια σειρά σχολές, μπλόκαρε τα δίδακτρα σε μια σειρά μεταπτυχιακά.

Αυτός ο συντονισμένος αγώνας έφερε την πρώτη μείωση στο εισιτήριο, και όλοι μαζί θα συνεχίσουμε για δωρεάν και ασφαλείς μετακινήσεις για όλο τον λαό.

Από την πρώτη στιγμή εναντιωθήκαμε στο μακελειό του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που στηρίζει με κάθε τρόπο η κυβέρνηση της ΝΔ και κάνει εμάς και τη χώρα μας στόχο.

Απαιτούμε, και από εδώ, να ακυρωθεί το μνημόνιο συνεργασίας του Πανεπιστημίου Πατρών με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ, να μην προχωρήσει η συνεργασία του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών με τη γαλλική εταιρεία «Naval Group» που παράγει φρεγάτες για το ΝΑΤΟ.

Μας λένε ότι οι φοιτητές πρέπει να νιώθουμε περηφάνια που τόσο μεγάλες εταιρείες έρχονται στο πανεπιστήμιό μας...

Εμείς περηφάνια νιώθουμε μόνο για τους συμφοιτητές μας φαντάρους και τους αξιωματικούς που δηλώνουν ανοιχτά την εναντίωσή τους στο πόλεμο, που σήκωσαν και σηκώνουν κεφάλι, αποτελούν για κάθε νέο παράδειγμα, μας δίνουν κουράγιο και θάρρος για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.

Αυτό που ζούμε σήμερα μαρτυρά πως σχεδόν σε όλη τη Δυτική Ελλάδα, πάνω από το 50% των μικρών επιχειρήσεων καταγράφει μείωση του τζίρου, σχεδόν 4 στους 10 εκφράζουν φόβο για λουκέτο, ενώ η απώλεια εισοδήματος είναι πολύ μεγάλη.

Σε αυτό συντελούν συγκεκριμένα μέτρα που έχουν ληφθεί διαχρονικά, τόσο από τη σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ όσο και από τις προηγούμενες των ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ κ.ά., που παρά όσα όλοι τους ψεύτικα ανέφεραν ότι δήθεν οι μικροί επαγγελματίες και αυτοαπασχολούμενοι είναι η «ραχοκοκαλιά» της ελληνικής οικονομίας, τα μέτρα τους κάθε άλλο παρά εμάς ενισχύουν, αντιθέτως, ακολουθώντας τις Οδηγίες της ΕΕ, της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς», μας τσακίζουν, κάνουν «αέρα στα πανιά» των πολυεθνικών ομίλων, που καθημερινά γιγαντώνονται!

Για παράδειγμα, στο Φορολογικό, μετά τον ΕΝΦΙΑ, τα χαράτσια όπως το τέλος επιτηδεύματος, τη φορολόγηση από το πρώτο ευρώ κ.ά., όπου η μία κυβέρνηση «έκοβε» και η άλλη «έραβε», ήρθε να προστεθεί η τεκμαρτή, οριζόντια φορολόγηση, με χιλιάδες ευρώ να «κρέμονται» πάνω από τα κεφάλια μας για πληρωμή στην εφορία, ακόμα και αν δεν έχουμε εισπράξει ούτε ευρώ!

Την ίδια ώρα επίσης που πληρώνουμε και την άδικη έμμεση φορολογία για τον ΦΠΑ, που τα χρέη μας συσσωρεύονται στην εφορία, μην μπορώντας πολλοί να πληρώσουμε τις ασφαλιστικές μας εισφορές, μένοντας ακάλυπτοι υγειονομικά αλλά και στη συνέχεια συνταξιοδοτικά, η ακρίβεια «σπάει κόκαλα» και για τις δικές μας δραστηριότητες.

Το ηλεκτρικό ρεύμα έχει γίνει βραχνάς για χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα τις πιο ενεργοβόρες, όπως αρτοποιεία, ζαχαροπλαστεία, εστιατόρια κ.ά. Η ακρίβεια στην αγορά πρώτων υλών, όπως στο αλεύρι για εμάς τους αρτοποιούς, ή τα υλικά που αγοράζουν από τις ίδιες τις πολυεθνικές ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί και άλλα επαγγέλματα, έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ των ανατιμήσεων, μαζί με τα καύσιμα.

Φορολογικό, Ασφαλιστικό, γενικότερη ακρίβεια, είναι ορισμένα από τα καθημερινά χτυπήματα που δεχόμαστε για να μεγαλώσει το πεδίο δράσης των μεγαλοεπιχειρηματικών ομίλων, όπως συμβαίνει για παράδειγμα και στις Μεταφορές, όπου εταιρείες αποκτούν τον έλεγχο όλο και περισσότερων οχημάτων και οδηγών ταξί.

Σήμερα, όμως, όλοι εμείς που ξημεροβραδιαζόμαστε στα μαγαζιά και στις δουλειές μας προκειμένου να τα βγάλουμε πέρα, έχουμε διέξοδο. Αρκετό χρόνο δώσαμε σε δυνάμεις που τάχα μας νοιάζονταν. Τους δοκιμάσαμε όλους: Οσους κυβερνούν ή κυβέρνησαν, και τους επίδοξους «αστέρες» που έρχονται τάχα με την προβιά του νέου, με την ίδια αντιλαϊκή πολιτική.

Σήμερα έχουμε το ΚΚΕ, τη μόνη πολιτική δύναμη που εντός και εκτός Βουλής καθημερινά μάχεται για μέτρα προστασίας μας, στέκεται στο πλευρό μας για μια προοπτική μακριά από τη ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι μας. Σε αυτόν τον δρόμο καλούμε να αγωνιστούμε τους συναδέλφους μας, μαζί με όλο τον λαό.

Σε Κεφαλονιά και Ιθάκη η οικονομική δραστηριότητα που κυριαρχεί είναι ο Τουρισμός, η «ατμομηχανή» της οικονομίας της χώρας όπως αρέσκεται να λέει και η κυβέρνηση της ΝΔ. Μόνο που αυτό το «τρένο» έχει επιβάτες μόνο τους επιχειρηματικούς ομίλους. Τους χιλιάδες εργατοϋπαλλήλους και ξενοδοχοϋπαλλήλους τούς τσακίζει στις ράγες όπου κινείται.

Κάθε καλοκαίρι σπάει και από ένα διαφορετικό ρεκόρ. Αλλοτε του τζίρου, άλλοτε των κερδών, άλλοτε των αφίξεων. Και κάθε καλοκαίρι χειροτερεύει ραγδαία η θέση των μισθωτών στον κλάδο. Είναι κανόνας τα 7ήμερα και τα 12ωρα, και δεν περιορίζεται στα ξενοδοχεία και στα επισιτιστικά καταστήματα αλλά επεκτείνεται στο Εμπόριο, στις τροφοδοσίες, στις Μεταφορές ακόμα και στους υπαλλήλους γραφείων. Είναι κανόνας η υπερεντατική εργασία, χωρίς διάλειμμα, η κάλυψη πολλών θέσεων από έναν εργαζόμενο, μιας και η έλλειψη προσωπικού είναι εμφανής.

Εννοείται ότι οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι, δεν φτάνουν ούτε για «ζήτω», ενώ το κόστος ζωής έχει εκτιναχθεί. Χαρακτηριστικό είναι το κόστος ενοικίου που για ένα δίχωρο σπιτάκι στο Αργοστόλι ή στα περίχωρα φτάνει ακόμα και τα 500 ευρώ. Θα μπορούσαμε να παραθέσουμε δεκάδες προβλήματα, αλλά κρίνουμε πιο ωφέλιμο σήμερα να πιαστούμε λίγο από τη φετινή εμπειρία που μαζί με το κλαδικό Σωματείο αποκτήσαμε, στην από κοινού παρέμβασή μας στον κλάδο με αφορμή και τις αρχαιρεσίες που είχαν τον Σεπτέμβρη.

Φάνηκε έντονα ότι οι εργαζόμενοι στην πλειονότητά τους ψάχνουν κάπου να ακουμπήσουν, ειδικά όσοι έχουν έρθει από άλλα μέρη της Ελλάδας ή του κόσμου για να εργαστούν στα νησιά μας. Μας δέχτηκαν ζεστά, με ενθουσιασμό μερικές φορές, ιδιαίτερα σε σημεία όπου δεν φτάναμε τα προηγούμενα χρόνια, όπως το κοσμοπολίτικο Φισκάρδο ή το Κιόνι της Ιθάκης.

Υπήρχε ενδιαφέρον, γινόταν συζήτηση με τους νέους, τι είναι το Σωματείο, για τον ρόλο του, την ανάγκη να δυναμώσει, να έχει μέλη παντού, να εκφράζει όλο και περισσότερους. Η εργοδοσία παρενέβαινε αλλού με το καρότο, αλλού με το μαστίγιο, προσπαθούσε κυρίως να παρουσιάσει την εικόνα της επιχείρησης - «οικογένειας» και όπου δεν της έβγαινε, φρόντιζε να δείξει ότι οι πολλές επαφές με τα σωματεία είναι «πρόβλημα». Την ουσία, ωστόσο, δεν μπόρεσε να την αλλάξει.

Η παρουσία του Εργατικού Κέντρου και του Σωματείου βοήθησε να πάρουν πολλοί άνθρωποι θάρρος και άλλοι να καταλάβουν ότι χωρίς οργάνωση δεν θα λυθεί ποτέ ούτε το πρόβλημα του μισθού, ούτε των συνθηκών διαβίωσης, ούτε κανένα. Τώρα πρέπει να συνεχιστεί η πορεία μαζικοποίησης που εκφράστηκε και στις αρχαιρεσίες (με 100% άνοδο), να δυναμώσει η πίεση στην εργοδοσία για υπογραφή τοπικής κλαδικής ΣΣΕ, που μπορεί να αποτελέσει σκαλοπάτι για την καλυτέρευση των όρων δουλειάς στον κλάδο.

Τέλος, στο «τουριστικό θαύμα» του 2024 είπαμε «το νερό νεράκι», κυριολεκτικά. Στην Ιθάκη, που ας πούμε έχει γνωστή έλλειψη επάρκειας, η πλειοψηφία των κατοίκων υδροδοτείται από την αφαλάτωση και στενάζει από την ακρίβεια. Στην Κεφαλονιά φέτος ολόκληρες περιοχές, όπως η Σάμη, ο Κατελειός και τα Τρωιανάτα, έμειναν βδομάδες χωρίς σταγόνα.

Η γνώμη μας είναι ότι υπάρχουν σήμερα όλες οι προϋποθέσεις και οι δυνατότητες για άφθονο, ασφαλές και δωρεάν νερό για όλες τις χρήσεις, υδρευτικές και αρδευτικές. Με ευθύνη της κυβέρνησης πρέπει άμεσα να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να λυθεί το οξυμένο αυτό πρόβλημα και να πραγματοποιηθούν όλα τα αναγκαία έργα.