Θα μεταφέρω μια εικόνα από το λεγόμενο «τουριστικό θαύμα» της Ζακύνθου, «θαύμα» για μια χούφτα μεγαλοξενοδόχων, τουρ οπερέιτορ και μεγαλοεπιχειρηματιών που μετρούν αμύθητα κέρδη, τα οποία «χτίζουν» πάνω στην άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Και μάλιστα μιλάνε για «θαύματα» και για «ανάπτυξη» σε ένα νησί όπου κάτοικοι και επισκέπτες δεν έχουν νερό να πιούν, να πλυθούν και να ποτίσουν. Αυτή είναι η ανάπτυξή τους, κάνει θαύματα μόνο για τους επιχειρηματίες, οι υπόλοιποι συνεχίζουμε τον δικό μας Γολγοθά, το σπίτι μας να μην έχει φαΐ και νερό, αλλά ακριβώς δίπλα η πισίνα του ξενοδόχου γεμάτη καθαρό νερό.

Ο κλάδος του Τουρισμού είναι από τους μεγαλύτερους κλάδους στη Δυτική Ελλάδα και ιδιαίτερα στη Ζάκυνθο, στη βόρεια Ηλεία και στην Κεφαλονιά. Ενας κλάδος που μετρά στην περιοχή μας δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που δουλεύουν με τους χειρότερους όρους, υπογράφοντας τις λεγόμενες «ατομικές συμφωνίες», αντί για ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς.

Χιλιάδες καμαριέρες, σερβιτόροι, λαντζιέρες, μάγειροι και άλλες πολλές ειδικότητες πρέπει να είναι γρήγοροι, χαμογελαστοί, βγάζοντας δουλειά για 3 - 4 άτομα ο καθένας. Ετσι απαιτούν οι ξενοδόχοι. «Προτέρημα» για τα αφεντικά είναι οι εργαζόμενοι να μη συμμετέχουν σε «πηγαδάκια» για τους άσχημους όρους δουλειάς. Πόσο μάλλον να μη συνδικαλίζονται, να μη συναναστρέφονται με συναδέλφους συνδικαλιστές που τους ξεσηκώνουν.

Αυτή η πραγματικότητα περιμένει και όλους όσοι έρχονται να εργαστούν στη Ζάκυνθο από άλλες περιοχές της χώρας ή το εξωτερικό, που έφυγαν από τις πατρίδες τους για ένα καλύτερο αύριο, κυνηγημένοι από τη φτώχεια και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Μαζί με τους ντόπιους συναδέλφους τους, τους περιμένουν τα 12ωρα - 14ωρα χωρίς ρεπό. Οσους είναι εκτός νησιού τούς περιμένουν επίσης άθλιες συνθήκες διαμονής, σε παράγκες και τροχόσπιτα, την ώρα που τα αφεντικά τους διαφημίζουν πολυτελή ξενοδοχεία και κάθε χρόνο φτιάχνουν και καινούργια.

Αυτήν την πραγματικότητα αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό, και ακριβώς αυτήν την πραγματικότητα υπερασπίζονται η κυβέρνηση της ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, μαζί με τους εκπροσώπους τους στην Περιφέρεια και στον δήμο. Γι' αυτό και όλοι τους δεν βγάζουν άχνα για τα δίκαια αιτήματά μας.

Ομως, ευτυχώς οι εργαζόμενοι στη Ζάκυνθο δεν είναι μόνοι τους. Εχουν δίπλα τους το Εργατικό Κέντρο και το Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων, που καθημερινά παρεμβαίνουν σε ξενοδοχειακές μονάδες, που συγκροτούν Επιτροπές Αγώνα σε μεγάλα ξενοδοχεία.

Εχουν δίπλα τους τους κομμουνιστές, τις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, που πρωτοστατούν με την πάλη τους για να αλλάξει η κατάσταση στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Που πρωτοστάτησαν στη μαζικοποίηση του Συνδικάτου Ξενοδοχοϋπαλλήλων, φτάνοντας σχεδόν τους χίλιους ψηφίσαντες, στη συγκρότηση Σωματείου Εμποροϋπαλλήλων, στην άνοδο της παρέμβασης στο αεροδρόμιο και στο λιμάνι.

Ολα αυτά τα ελπιδοφόρα μηνύματα, η προσπάθεια που γίνεται, μαζί με το γεγονός ότι το ΚΚΕ αναδείχθηκε δεύτερο κόμμα στο νησί στις ευρωεκλογές και πρώτο κόμμα σε δεκάδες τοπικές κοινότητες, μπορούν να δημιουργήσουν αγωνιστικό κλίμα στο νησί, για να δυναμώσουν οι αγώνες και να έχουν νικηφόρα αποτελέσματα.