Οι αγρότες της περιοχής μας πάντα αντιμετωπίζαμε δυσκολίες, ποτέ δεν ήταν εύκολα. Τις τελευταίες δεκαετίες βλέπουμε αποδοτικές καλλιέργειες να εξαφανίζονται, άλλες να πρωτοεμφανίζονται, χωρίς να υπάρχει κέρδος για τον αγρότη ούτε και για τον λαό που τα καταναλώνει.

Στην Ηλεία και σε όλη την περιοχή, μας μίλαγαν για τις εξαγωγές δισεκατομμυρίων από τις οποίες θα θησαυρίζαμε, αλλά και για την «ανάγκη» να πάμε όλοι μαζί παραγωγοί και έμποροι σε κοινό μέτωπο. Να βάλουμε τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα δηλαδή. Μας μίλαγαν επίσης για ομάδες παραγωγών που αν φτιάξουμε θα πλουτίσουμε. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ.

Μας είπαν για τις μεγάλες δυνατότητες της περιοχής, της λεγόμενης ολυμπιακής γης, για το περιβόητο μπράντνειμ Olympian land ή το Olympian breakfast, που δήθεν θα προωθούσε τα προϊόντα μας. Και τελικά εμείς στην Ηλεία ούτε land έχουμε, ούτε breakfast τρώμε.

Από δικαιολογίες επίσης ακούσαμε πολλές. Αλλού λένε φταίει η εξαγωγή προϊόντων, αλλού ο πόλεμος, άλλοτε ο καιρός και η κλιματική κρίση και αλλού λένε φταίμε εμείς που συνεχίζουμε να παράγουμε τέτοια προϊόντα. Ο,τι θες έχουμε ακούσει.

Βέβαια, ποτέ δεν φταίνε οι κυβερνήσεις και η ΚΑΠ. Ποτέ! Η λέξη ΚΑΠ ήταν απαγορευμένη και μόνο το ΚΚΕ ήταν που από την αρχή είχε σταθερή θέση για τις συνέπειες που θα ζήσουμε όσο προχωράει η εφαρμογή της. Τα προβλήματα που βιώνουμε καθημερινά, έχουν υπευθύνους με ονοματεπώνυμο. Είναι η πολιτική όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων και της ΕΕ.

Η ΚΑΠ της ΕΕ ως εργαλείο για τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια μάς οδηγεί στο ξεκλήρισμα. Στην Ηλεία αυτό είναι πολύ εμφανές, αφού η ανάπτυξη που προωθεί η κυβέρνηση, ωφελεί τους εμπόρους και τους βιομηχάνους, δημιουργεί επιχειρηματίες που κατέχουν μεγάλα τμήματα γης.

Τα κίνητρα, οι επιδοτήσεις δίνονταν και παίρνονταν πίσω ανάλογα με τις ανάγκες βιομηχάνων και εξαγωγέων. Ετσι γίνεται χρόνια τώρα με τη μαύρη σταφίδα, που πάει προς εξαφάνιση πλέον, έτσι έγινε παλιότερα με τα καπνά στην Αιτωλοακαρνανία, έτσι με τα πορτοκάλια και τα άλλα εσπεριδοειδή σε όλους τους νομούς και τελικά έχουμε φτάσει ως χώρα να εισάγουμε τα πάντα.

Ηδη από τις αρχές του 2024 είδαμε το εισόδημά μας να ροκανίζεται ακόμα περισσότερο από τις μεγάλες περικοπές της νέας ΚΑΠ και τις πετσοκομμένες ενισχύσεις. Πολλοί από εμάς σκεφτόμαστε να αλλάξουμε καλλιέργεια, να αφήσουμε τη σταφίδα, την πατάτα, άλλα οπωροκηπευτικά και να καλλιεργήσουμε ελιές. Πάρα πολλοί στην Ηλεία το έχουν κάνει ήδη. Ομως από μόνο του αυτό δεν λύνει το πρόβλημα. Δεν υπάρχει κάτι δηλαδή που μας διασφαλίζει ότι το λάδι θα έχει καλές τιμές πάντα ή θα είναι προστατευμένη η παραγωγή μας. Ανέβηκαν κάποιες τιμές άλλων αγροτικών προϊόντων, αλλά ταυτόχρονα ανέβηκαν πολύ περισσότερο το κόστος παραγωγής, οι τιμές στα λιπάσματα, στα φυτοφάρμακα, στο ηλεκτρικό ρεύμα, στο πετρέλαιο.

Γι' αυτό παλεύουμε για εγγυημένες τιμές στα προϊόντα μας, αλλά ζητάμε επίσης και επιδότηση του αυξανόμενου κόστους παραγωγής και ένας από τους λόγους είναι για να υπάρχουν φθηνά προϊόντα για όλους μας.

Γι' αυτό και πρέπει να δυναμώσει το επόμενο διάστημα η κοινή δράση των εργαζομένων και των αγροτών ενάντια στην ακρίβεια αλλά και η κοινή δράση για άλλα οξυμένα προβλήματα.