Για τη δραματική τροπή που παίρνει η υπόθεση των γερμανικών οφειλών, οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες, γιατί δεν έβαλε το θέμα με αξιώσεις στη γερμανική κυβέρνηση για να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της προς τα θύματα της φασιστικής θηριωδίας. Αντίθετα, εξελίσσεται μια ατέρμονη δικαστική διαμάχη, με τις γνωστές μεθοδεύσεις του προέδρου του Αρείου Πάγου Στ. Ματθία, όπου η κυβέρνηση θέλει να εμφανιστεί σε ρόλο Ποντίου Πιλάτου και στο τέλος, λίγο - πολύ, να πει «αυτή ήταν η ετυμηγορία των δικαστηρίων».
Αρκεί να αναφέρουμε ότι στην προχτεσινή συνέντευξη του Εθνικού Συμβουλίου για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών, ο επίτιμος πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Ε. Μαχαίρας, κατήγγειλε ότι έξι χρόνια το Εθνικό Συμβούλιο προσπαθεί να πετύχει συνάντηση με τον πρωθυπουργό για να συζητήσουν το θέμα των αποζημιώσεων, αλλά ο Κ. Σημίτης αρνείται επίμονα μια τέτοια συζήτηση και παρέπεμψε την υπόθεση στον γενικό γραμματέα του ΠΑΣΟΚ.
Παρόμοια είναι και η τακτική του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κ. Καραμανλή, ο οποίος δε δέχτηκε συνάντηση με την επιτροπή του Εθνικού Συμβουλίου και την παρέπεμψε στον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος, Θ. Ρουσόπουλο.
Είναι προφανές, λοιπόν, ότι τα δύο μεγάλα κόμματα δε θέλουν να ασχοληθούν με τις γερμανικές επανορθώσεις και βλέπουν ως χρυσή ευκαιρία μια αρνητική δικαστική απόφαση. Στο σημείο αυτό, θα πρέπει να υπενθυμίσουμε την πρακτική του πρώην υπουργού Δικαιοσύνης Μ. Σταθόπουλου, ο οποίος παρενέβη σε δικαστική απόφαση και απέτρεψε την κατάσχεση και τον πλειστηριασμό των γερμανικών ακινήτων (Ινστιτούτο Γκαίτε και Γερμανική Αρχαιολογική Σχολή).
Η σημερινή δίκη στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο έχει ιδιαίτερη σημασία, όπως επισήμανε το Εθνικό Συμβούλιο είναι ιστορική δίκη και αυτό γιατί ή θα δικαιώνει κατά τερατώδη τρόπο τα ανοσιουργήματα των θυτών - των ναζί ή θα αποδώσει δικαιοσύνη στα αμέτρητα θύματα. Σε κάθε περίπτωση, το Εθνικό Συμβούλιο δηλώνει ότι θα συνεχίσει τον αγώνα του και θα προσφύγει ακόμη και στα διεθνή δικαστήρια.
Στο μεταξύ, αν γίνει δεκτή η εισήγηση του συμβούλου Επικρατείας Αθ. Ράντου από το ΑΕΔ, τότε σημαίνει ότι οι 65.000 περίπου αγωγές που έχουν κατατεθεί στα ελληνικά δικαστήρια, ζητώντας αποζημιώσεις από το γερμανικό Δημόσιο, δε θα μπορούν να εκδικαστούν στα ελληνικά δικαστήρια. Είναι εύλογο, λοιπόν, ότι τα θύματα και οι συγγενείς των θυμάτων της θηριωδίας των χιτλερικών δεν μπορούν να υποβληθούν σε μια μακρόχρονη και πολυδάπανη δικαστική διαμάχη επί γερμανικού εδάφους και η αξίωση για ηθική και οικονομική αποκατάσταση ακυρώνεται.
Στο μεταξύ, το Εθνικό Συμβούλιο καλεί τους αντιστασιακούς και τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας να παραβρεθούν στη σημερινή δίκη στον Αρειο Πάγο, στις 6.00 το απόγευμα.
Επιστημονικό συνέδριο για το μεγάλης σημασίας θέμα «Οφειλές της Γερμανίας στην Ελλάδα» διοργανώνει στα τέλη Οκτώβρη το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (ΟΠΑ, πρώην ΑΣΟΕΕ), μετά από σχετική πρόσκληση του «Εθνικού Συμβουλίου για τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών προς την Ελλάδα». Για την παρουσίαση της πρωτοβουλίας έδωσαν χτες κοινή συνέντευξη Τύπου ο πρύτανης του ΟΠΑ, Γιώργος Βενιέρης, κι ο Μανώλης Γλέζος, που θα προεδρεύσει στο συνέδριο, ενώ παραβρέθηκαν και άλλες προσωπικότητες που έχουν ασχοληθεί με τις γερμανικές οφειλές. Σημειώνοντας το ενδιαφέρον του θέματος και από οικονομικής πλευράς, πέραν των άλλων, ο Γ. Βενιέρης ενημέρωσε ότι το πανεπιστήμιο έχει απευθυνθεί σε πανεπιστημιακούς της Ελλάδας, της Γερμανίας και άλλων χωρών για να συμμετάσχουν.
Το συνέδριο θα επεκταθεί σε οχτώ θεματικές ενότητες, που θα αφορούν: Στις οφειλές προς το δημόσιο και τους πολίτες, που προέκυψαν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στις οφειλές από το Μεσοπόλεμο, από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Κατοχή, που έχουν να κάνουν με καταστροφές, απλήρωτες εργασίες, εμπρησμούς. Θα εξεταστούν τα θέματα του κατοχικού δανείου του Μάρτη του 1942, των αποζημιώσεων, των αρχαιολογικών καταστροφών και αρπαγών, οι συνέπειες στον πληθυσμό και στην οικονομία από τους θανάτους, που, σύμφωνα με τους διοργανωτές, φτάνουν σε σημεία γενοκτονίας του ελληνικού λαού, οι συνέπειες από το διαμελισμό ελληνικών εδαφών και την παραχώρησή τους σε γειτονικά φασιστικά κράτη. Παράλληλα, θα παρουσιαστεί σε ξεχωριστή ενότητα η ιστορία των ελληνικών απαιτήσεων, όλες οι σχετικές συνθήκες των συμμάχων και της Ελλάδας από το 1945 έως σήμερα και οι ισχυρισμοί του γερμανικού κράτους.
Δείχνοντας ένα πλαστό μάρκο, που κυκλοφόρησε ευρέως τους τρεις πρώτους μήνες της Κατοχής, ξεκίνησε την παρέμβασή του ο Μ. Γλέζος, που τόνισε την ανάγκη μέσα από αυτό το συνέδριο να γίνει μια χαρτογράφηση των γερμανικών οφειλών, καθώς τα στοιχεία που έχουν δει μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας είναι ελλιπή (πέρα από την περίπτωση του πλαστού μάρκου, ανέφερε επίσης την κλοπή ποσότητας χρυσού από την κεντρική τράπεζα, καθώς και ασημιού και νικελίου από λιώσιμο μεγάλης ποσότητας ελληνικών κερμάτων) ή, σε κάποιες περιπτώσεις, αλληλοαμφισβητούμενα (όπως, π.χ., ο αριθμός των νεκρών Ελλήνων στα τέσσερα χρόνια της Κατοχής). Ετσι, κατά τη γνώμη του, θα πρέπει το συνέδριο να διαπιστώσει και σε μεγάλο βαθμό να καλύψει αυτά τα κενά στη βιβλιογραφία και στην έρευνα.
Στη συνέντευξη Τύπου παραβρέθηκε ο νεαρός Γερμανός Λαρς Ράισμαν, από την ομάδα «Αμβούργο - Δίστομο», που δίνει το δικό του αγώνα μέσα στη Γερμανία για την καταβολή κάθε είδους γερμανικών οφειλών και ανακοίνωσε τη συμμετοχή της ομάδας στο συνέδριο. Επίσης, σύντομη παρέμβαση έκανε ο πρώην υπουργός Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης, που μίλησε για άσκηση εγκληματικής οικονομικής πολιτικής από την πλευρά της Γερμανίας και αναφέρθηκε ειδικά στο κατοχικό δάνειο, εξηγώντας ότι ήταν μια καταλήστευση δισεκατομμυρίων από τη χώρα μας, η οποία βαφτίστηκε ως «δάνειο» απουσία του δανειστή.
Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την ετεροδικία των κρατών περιέχει θετικές διατάξεις. Αποτελεί κωδικοποίηση των, μέχρι της υπογραφής της στις 16 Μαΐου 1972, ισχυόντων εθιμικών κανόνων για την κρατική ασυλία, όπως αυτοί είχαν διαμορφωθεί από τη μακρόχρονη πρακτική των κρατών, τη νομολογία και την επιστήμη, εις τρόπον, ώστε να αναγνωρίζονται ως «γενικά παραδεδεγμένοι» κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Κατά συνέπεια οι εθιμικοί κανόνες προϋπήρχαν και ίσχυαν πριν από την υπογραφή της Σύμβασης και έχουν αναδρομική δύναμη, αφού αυτοί αποτελούν κωδικοποίηση της Σύμβασης. Τα ενάντια, που εσκεμμένα υποστηρίζονται και διαδίδονται δεν έχουν νομική βάση. Με τη Σύμβαση, το γερμανικό Δημόσιο δε νομιμοποιείται να προβάλλει την ένσταση της ετεροδικίας στα δικαστήρια της χώρας μας επί των κατ' αυτού αγωγών αποζημιώσεως λόγω ηθικής βλάβης και υλικών καταστροφών, που είχαν προκληθεί από την εγκληματική δράση των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής από δόλο ή αμέλεια στο ελληνικό έδαφος κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, εάν οι προκαλέσαντες τις αδικοπραξίες ήσαν παρόντες στην επικράτεια, όταν τα πραγματικά περιστατικά ελάμβαναν χώρα. Ακόμα, έχει γίνει διεθνώς δεκτό ότι αρμόζει περισσότερο στην κρατική αξιοπρέπεια με το να αποδέχεται τις αποφάσεις αναγνωρισμένων αμερόληπτων δικαστηρίων παρά να αρνείται τη δικαιοδοσία αυτών. Ο Εθιμικός αυτός Κανόνας ο γενικά παραδεδεγμένος αναγνωριζόμενος από τη διάταξη του άρθρου 28 του Συντάγματος αναφέρεται στη διάταξη του άρθρου 11 της Σύμβασης και πλέον αποτελεί εσωτερικό Κανόνα Δικαίου, ο οποίος κατισχύει κάθε άλλου αντίθετου εσωτερικού Κανόνα Δικαίου. Ετσι, με αυτή τη διάταξη παρέχεται η δυνατότητα να ενάγεται το γερμανικό Δημόσιο στα ελληνικά Δικαστήρια, τα οποία υποχρεούνται να εφαρμόζουν κατά την εκδίκαση των υποθέσεων το ημεδαπό αστικό Δίκαιο.
Παρακολουθήστε σήμερα Τετάρτη στην τηλεόραση του «902»: