Ο Ρ. Ρέντφορντ στην ταινία «Αβάνα»

«Μία από τις αρετές των ανεξάρτητων ταινιών είναι ότι δεν επηρεάζονται από την εμπορική λογική και γι' αυτό είναι σε θέση να εκφράσουν διαφορετικές απόψεις», είπε ο Ρέντφορντ. «Η ελευθερία της έκφρασης είναι η πιο ακριβή αρετή. Η σημερινή πολιτική τάση συνίσταται στο να τοποθετήσει την εξουσία στα χέρια μιας μειοψηφίας προς χάριν της μειοψηφίας και εγώ βλέπω τον κίνδυνο της περιστολής πολλών πραγμάτων, τον κίνδυνο να πληγούν συνταγματικά δικαιώματα».

Σημείωσε επίσης, ότι αν και αναφέρεται κυρίως στον κινηματογράφο, δεν ξεχνά και την πολιτική, καθώς σε ολόκληρη τη χώρα φουντώνουν οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις. Πάντως απέφυγε να πει περισσότερα για τον πόλεμο κατά του Ιράκ, περιοριζόμενος στα κινηματογραφικά θέματα. Ο Ρέντφορντ ίδρυσε το φεστιβάλ «Sundance» το 1981, για να προσφέρει «βήμα» στους νέους και άσημους κινηματογραφιστές, που δεν έχουν πρόσβαση στο Χόλιγουντ.

Εξάλλου, ανακοίνωσε ότι θα «εκσυγχρονίσει» την ταινία «Ο υποψήφιος» που γύρισε πριν 30 χρόνια και θεωρήθηκε «κλασικό» πολιτικό δράμα. Στο «Ο υποψήφιος» ο Ρέντφορντ ερμήνευε το ρόλο ενός ιδεαλιστική δικηγόρου, υποψήφιου για πολιτικό αξίωμα, ο οποίος προκειμένου να νικήσει καταπατά τις αρχές του. Η νέα ταινία θα εξελίσσεται 30 χρόνια μετά, καθώς ο γερουσιαστής Μπιλ Μακέι είναι πλέον πρόεδρος και επιδιώκει την επανεκλογή του, αντιμετωπίζοντας καθημερινές πολιτικές προκλήσεις. Το σενάριο υπογράφει ο Λάρι Γκέλμπαρτι, ο σεναριογράφος της γνωστής αντιπολεμικής ταινίας «MASH».

Εκθεση με τίτλο «Αποκτήματα 2001-2002. Ζωγραφική και Εγκαταστάσεις» διοργανώνει (22/1-23/2) το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (παλιό εργοστάσιο «Φιξ» στη Συγγρού), παρουσιάζοντας όλα τα έργα που αγόρασε τα τελευταία δύο χρόνια και πολύ σημαντικές δωρεές καλλιτεχνών και μη.

Η έκθεση παρουσιάζει τις διαφορετικές τάσεις της σύγχρονης ελληνικής τέχνης, με τους κύριους εκπροσώπους της λεγόμενης γενιάς του '60, Δανιήλ, Βλ. Κανιάρη, Νικ. Κεσσανλή, Παύλο, Κ. Τσόκλη, οι οποίοι χρησιμοποίησαν «νέα» για την εποχή τους υλικά (κάρβουνο, πανιά, χαρτιά, τσιμέντο, νέον) και νέες τεχνικές.

Στις ενότητες της έκθεσης περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, οι μεγάλες δωρεές του Ν. Κεσσανλή (έργα από την περίοδο της «Αμορφης Τέχνης»), της Χρύσας («Κυκλαδικά Βιβλία»), του Δ. Κοκκινίδη (έργα που αναφέρονται στη δικτατορία) και η δωρεά του Ζάφου Ξαγοράρη (έργα του Παντελή Ξαγοράρη και της Μπίας Ντάβου), έργα που χαρακτηρίζονται από πειραματικές αναζητήσεις και από τη σχέση τους με την τεχνολογία και την επιστήμη.

Ακολουθεί η γενιά του '70, με καλλιτέχνες όπως οι: Δ. Αληθεινός, Ν. Καναγκίνης, Γ. Λαζόγκας, Χ. Μπότσογλου, Σ. Σόρογκας, Ρ. Παπασπύρου και Γ. Ψυχοπαίδης, το έργο των οποίων συνεισφέρει σε έναν αμεσότερο κοινωνικό, πολιτικό και καλλιτεχνικό προβληματισμό. Η γενιά του '80 αντιπροσωπεύεται με έργα και εγκαταστάσεις καλλιτεχνών όπως ο Γ. Χατζημιχάλης, ο Μ. Σπηλιόπουλος, ο Κ. Μορταράκος, που το έργο τους έχει έναν εντονότερο εννοιολογικό και πολιτισμικό χαρακτήρα.

Επίσης παρουσιάζονται έργα των Ιλιά Καμπακόφ και Βαντίμ Ζαχάρωφ, βασικών εκπροσώπων της «εννοιολογικής σχολής» της Μόσχας. Συγκεκριμένα παρουσιάζεται το έργο «Ο κύκλος», δέκα χαρακτήρες του Ι. Καμπακόφ, ενώ το μνημειώδες έργο του «Το καράβι της ζωής μου» (αποκτήθηκε το 2001) θα παρουσιαστεί το 2004. Τέλος, παρουσιάζονται έργα νέων καλλιτεχνών (Κ. Βελώνης, Γ. Γυπαράκης, Γ. Κονταράτος), τα οποία αναδεικνύουν τις τελευταίες εξελίξεις στη σύγχρονη ελληνική παραγωγή.

Συνολικά στην έκθεση παρουσιάζονται έργα των: Δ. Αληθεινού, Σ. Αντωνάκου, Κ. Βελώνη, Γ. Γυπαράκη, Δανιήλ, Β. Ζαχάρωφ, Νικ. Καναγκίνη, Ιλ. Καμπακόφ, Βλ. Κανιάρη, Μιχ. Κατζουράκη, Νικ. Κεσσανλή, Δημ. Κοκκινίδη, Γιαν. Κονταράτου, Γ. Λαζόγκα, Κυρ. Μορταράκου, Χρ. Μπότσογλου, Μπ. Ντάβου, Παντ. Ξαγοράρη, Ρ. Παπασπύρου, Παύλου, Π. Σβορώνου, Σωτ. Σόρογκα, Μαρ. Σπηλιόπουλου, Κ. Τσόκλη, Γ. Χατζημιχάλη, Χρύσας, Γ. Ψυχοπαίδη.