ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΠΑΣΟΚ

Προσπαθούν να καπηλευτούν τα αντιπολεμικά αισθήματα του λαού

To περιστατικό είναι αληθινό:

Πριν από αρκετές δεκαετίες και ενώ το «σπορ» της ζωοκλοπής ήταν διαδεδομένο, μια παρέα ζωοκλεφτών στην Πελοπόννησο, αφού έκλεψαν την προβατίνα, εκεί που την ξεκοκάλιζαν, για κακή τους τύχη πιάστηκαν στα πράσα. Ενας πάντως εξ αυτών, είχε ένα ατράνταχτο επιχείρημα για την ...αθωότητά του: «Εγώ μόνο ένα μεζέ έφαγα», δικαιολογήθηκε στον χωροφύλακα...

Τι σχέση έχει εκείνος ο ...«μεζές» (σ.σ.: το παρατσούκλι «μεζές» τού έμεινε για χρόνια) με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και το νέο πόλεμο που ετοιμάζουν οι Αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους στον Περσικό, θα αναρωτηθείτε. Καμία, αν εξαιρέσει κανείς το γεγονός ότι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να αναφωνήσει (ως άλλος «μεζές») ότι αυτή μόνο τη βάση της Σούδας παραχωρεί στους δολοφόνους και ως εκ τούτου είναι «αθώα»...

Δυστυχώς για την κυβέρνηση, το μερτικό της στο έγκλημα που ετοιμάζεται είναι πολύ μεγαλύτερο. Η εμπλοκή της (και) σ' αυτόν τον πόλεμο, είναι τόσο μεγάλη, όσο ακριβώς η διγλωσσία της. Θα 'λεγε μάλιστα κανείς πως η σημερινή της υποκρισία κάνει να ωχριά μπροστά της ακόμα και η στάση που κράτησε το ΠΑΣΟΚ κατά την επιδρομή του NATO στη Γιουγκοσλαβία. Τότε, που, όπως όλοι θυμόμαστε, ενώ είχαν μετατρέψει την Ελλάδα σε προγεφύρωμα του NATO, ο κ. Σημίτης και οι συν αυτώ δήλωναν ότι «δεν είχαν υπογράψει» (!) τη σφαγή του λαού της Γιουγκοσλαβίας...

Ελληνική φρεγάτα

Οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ, που είχαν το θράσος να δηλώσουν συμμετοχή (!) στο χτεσινό αντιπολεμικό συλλαλητήριο, είναι μπλεγμένοι μέχρι το λαιμό στο επερχόμενο μακελειό. Και αυτό δεν το λέμε εμείς. Το λέει ο ίδιος ο ...Α. Παπανδρέου!

«(Σε ό,τι αφορά στον πόλεμο του Κόλπου), εμείς σεβόμεθα τις αποφάσεις του ΟΗΕ, αλλά εκείνο που δε δεχόμεθα είναι η εμπλοκή της Ελλάδας στρατιωτικά, γι' αυτό ζητάμε την απόσυρση του "Λήμνος" ή της "Ελλης"» (χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, πρακτικά της Βουλής 16/1/1991).

Αυτά ήταν τα λόγια του Α. Παπανδρέου προς τον τότε πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη, κατά τη συζήτηση στη Βουλή για τη στάση της Ελλάδας στην «Καταιγίδα της Ερήμου». Τότε, λοιπόν, το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και παρά την απόφαση του ΟΗΕ, ζητούσε απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο. Και τι θεωρούσε, τότε, εμπλοκή το ΠΑΣΟΚ; Το αυτονόητο, δηλαδή τη συμμετοχή ελληνικής φρεγάτας στη ΝΑΤΟική αρμάδα.

Σήμερα, 12 χρόνια μετά, την ελληνική φρεγάτα στον Κόλπο δεν την έχει στείλει ο Μητσοτάκης. Την έχει στείλει το ΠΑΣΟΚ...

Το «κρατίδιο» της Σούδας

Η εμπλοκή της «φιλειρηνικής» ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ δε σταματάει εδώ. Οι πάντες γνωρίζουν ότι η βάση της Σούδας, αυτό το αμερικανικό πολεμικό ορμητήριο επί ελληνικού εδάφους, λειτουργεί ως ανεξάρτητο «κρατίδιο» των ΗΠΑ.

Ολοι γνωρίζουν ότι η συγκεκριμένη βάση έπαιξε στον προηγούμενο πόλεμο του Κόλπου προεξάρχοντα ρόλο στις πολεμικές επιχειρήσεις. Γι' αυτό το λόγο, δε, ο ίδιος ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, ο πατέρας Μπους, έφτασε στην Ελλάδα για να παρασημοφορήσει (!) το προσωπικό της αμερικανικής βάσης (όπως και έπραξε τον Ιούλιο του 1991), αποδίδοντας έτσι «τιμές» στη δολοφονική συνεισφορά της Σούδας στη σφαγή του ιρακινού λαού.

Σήμερα; Μήπως η κυβέρνηση της ...«ειρήνης» έχει θέσει κάποιο φραγμό στη δραστηριότητα της Σούδας; Μήπως πήρε ή θα πάρει κάποιο μέτρο για να μη μετατραπεί (ξανά) το ελληνικό έδαφος σε λημέρι θα...ΝΑΤΟυ;

Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους: Από τον περασμένο Σεπτέμβρη μέχρι και πριν λίγες μέρες, στη βάση της Σούδας είχαν ελλιμενιστεί 492 (!) πολεμικά πλοία, με προορισμό τον Περσικό Κόλπο. Ηδη, στη βάση της Σούδας «φιλοξενούνται» πυρηνοκίνητα πλοία των ΗΠΑ, με κατεύθυνση τον Περσικό.

Και κάτι ακόμα: Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, με τις δηλώσεις του στις 7/1/2003, υπήρξε σαφής: Η βάση της Σούδας - είπε ο Χρ. Πρωτόπαππας - θα συνεχίσει να λειτουργεί, γιατί έτσι επιτάσσουν οι συμφωνίες της Ελλάδας με τις ΗΠΑ, συμφωνίες οι οποίες ισχύουν και θα συνεχίσουν να ισχύουν!

Θράσος άνευ προηγουμένου

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει το θράσος να επαναλαμβάνει το γνώριμο εαυτό της. Να διαπομπεύει έννοιες και λέξεις, ακόμα και όταν πρόκειται για ζητήματα ζωής και θανάτου, όπως συμβαίνει με έναν πόλεμο.

Ο κ. Λαλιώτης δήλωσε «διαδηλωτής» υπέρ της ειρήνης, αλλά μια βδομάδα πριν από τα συλλαλητήρια, εμφανίστηκε το μέγα στέλεχος του «εκσυγχρονισμού», ο κ. Χρυσοχοΐδης, ο οποίος, με συνέντευξή του στο «Βήμα», τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της «δημοκρατίας» της «νέας τάξης», προτείνοντας στον ελληνικό λαό να ενστερνιστεί την άποψή του. Ποια είναι η άποψή του; «Πόλεμος κατά των δικτατορικών καθεστώτων όπου Γης»! Τέτοιο υπέρμαχο της λογικής του «άξονα του κακού», όπως τον υπουργό του ΠΑΣΟΚ, δύσκολα βρίσκει κανείς στο υπηρετικό προσωπικό του Μπους...

Οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ μιλούν περί «ειρήνης» και κάλεσαν συνάντηση των ηγετών της ΕΕ για να υποστηρίξουν - λέει - τη θέση τους. Κι όμως! Η Ελληνική Προεδρία ήταν αυτή, που αμέσως μετά τη γελοία παράσταση (περί «στοιχείων») του Πάουελ στον ΟΗΕ, εξέδωσε ανακοίνωση, με την οποία συντάχθηκε πλήρως με την αμερικανική γραμμή, καθιστώντας το Ιράκ υπεύθυνο για τις συνέπειες που θα επακολουθήσουν!

Οι κύριοι του ΠΑΣΟΚ προσπαθούν να ψαρέψουν στα θολά νερά, να καπηλευτούν τα γνήσια αντιπολεμικά αισθήματα του ελληνικού λαού και θέλουν να εμφανίζουν σαν άμοιρη ευθυνών την κομματική «αριστερά» τους για το ποιόν της κυβερνητικής «δεξιάς» τους. Ετσι, τους είδαμε, την ώρα που οι Νομαρχιακές τους Επιτροπές εξέδιδαν ανακοινώσεις συμμετοχής στο αντιπολεμικό συλλαλητήριο, να δίνουν εντολή στον Ελληνα πρέσβη στο NATO να ταχθεί πλήρως με τις αμερικανικές θέσεις και να υπερψηφίσει τη θέση για ΝΑΤΟική συνδρομή της Τουρκίας, ενόψει του πολέμου.

Αλλά αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ. Από την εποχή που θα ...έδιωχνε τις βάσεις μέχρι σήμερα, που έφτασε να πρεσβεύει το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ» και να ψηφίζει νόμους επέκτασης της ετεροδικίας...

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Αφοσιωμένος «φίλος» των ΗΠΑ

Δύο «επιτυχίες» του αρέσκεται να προβάλλει ο πρόεδρος της ΝΔ: Την «υπεύθυνη» και συναινετική, κατ' ευφημισμόν αντιπολιτευτική, τακτική του έναντι της κυβέρνησης και δεύτερον την ως διά μαγείας «εξαφάνιση» του αντιαμερικανισμού στο εσωτερικό του κόμματός του.

Πράγματι, οι αιχμηρές δηλώσεις και οι παθιασμένες αντιαμερικανικές κορόνες από μερίδα βουλευτών του κόμματός του, κυρίως της ακροδεξιάς πτέρυγας, έχουν κοπεί με το μαχαίρι τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι τυχαίο, βέβαια, ότι το κλίμα μεταξύ Ρηγίλλης και αμερικάνικης πρεσβείας είναι άριστο και δεν είναι λίγες οι φορές που ο Τ. Μίλερ έχει εκφράσει την ευαρέσκειά του και τις ευχαριστίες του για τη συστράτευση της ηγεσίας της ΝΔ στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», που έχει ξεκινήσει η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Από την είσοδο των γραφείων της Ρηγίλλης ο Αμερικανός πρεσβευτής αισθάνθηκε αρκετά άνετα για να απευθύνει τη θρασύτατη πρόκλησή του προς τον ελληνικό λαό να πάει να διαδηλώσει... στην πρεσβεία του Ιράκ. Με το σπαθί της η ηγεσία της ΝΔ έχει κατακτήσει τις ευχαριστίες της πρεσβείας.

Ηταν ο Κ. Καραμανλής που είχε «αντέξει» στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, χωρίς ποτέ να βγει από το στόμα κάποια αποδοκιμασία και καταδίκη των Αμερικανών και των συμμάχων τους. Ηταν ο πρόεδρος της ΝΔ που πρώτος είχε βγει, μετά το τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτέμβρη 2001, για να δηλώσει δυναμικό «παρών» στην «αντιτρομοκρατική σταυροφορία» των ΗΠΑ, υπερθεματίζοντας στο βομβαρδισμό του αφγανικού λαού. Κανένα δίλημμα δεν αντιμετώπισε η ηγεσία της ΝΔ, όταν ο Πρόεδρος Μπους καλούσε τον κόσμο να στοιχηθεί «μαζί μας ή εναντίον μας».

Την ίδια αμερικανόδουλη στάση, αν και επαίρεται που το κόμμα του ανήκει στην «ευρωπαϊκή πρωτοπορία», επιδεικνύει και στον επαπειλούμενο πόλεμο κατά του Ιράκ. Μπορεί η Ουάσιγκτον να μη ζήτησε από την ηγεσία της ΝΔ να προσυπογράψει κανένα κείμενο αλληλεγγύης, όπως έκαναν οι «8» δορυφόροι των ΗΠΑ στην ΕΕ ή «10» της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων, αλλά η ηγεσία της ΝΔ φρόντισε να καταθέσει τα διαπιστευτήρια αφοσίωσης και υποτέλειας, ακολουθώντας το παράδειγμα της Ελληνικής Προεδρίας. Από τη μια αναμηρυκάζει τις θέσεις της Ουάσιγκτον, μεταθέτοντας όλο το βάρος της ευθύνης για τον πόλεμο στον Σαντάμ Χουσεΐν, ζητώντας «πλήρη συμμόρφωση». Από την άλλη οχυρώνεται πίσω από τις αποφάσεις του ΣΑ του ΟΗΕ (ό,τι αποφασίσουν οι ισχυροί δηλαδή), αποφεύγοντας να κάνει την παραμικρή κίνηση για την αποτροπή του πολέμου.

Ωστόσο, αυτή η φιλοπόλεμη σύμπλευση με τις ΗΠΑ επιχειρείται να γίνει σε «χαμηλούς τόνους», κυρίως όμως για να μην έρθει σε ευθεία αντίθεση με τα φιλειρηνικά αισθήματα του ελληνικού λαού, γεγονός που μπορεί να της κοστίσει στην εκλογική επιρροή της ακόμα και την ίδια την εξουσία.

Προϊόν αυτής της προσπάθειας τήρησης ισορροπιών είναι η υποκριτική και αστεία απόφαση «δε συμμετέχουμε ως ΝΔ στα αντιπολεμικά συλλαλητήρια, αλλά κατά συνείδηση τα μέλη μπορούν να αποφασίσουν»! Ο γραμματέας της ΚΕ Ευ. Μεϊμαράκης δεν απέφυγε την αυτο-γελοιοποίηση περιφερόμενος στα ΜΜΕ και επιχειρώντας να πείσει ότι «αντιπολεμικό δε σημαίνει αντιαμερικανικό». Λες και τον πόλεμο κατά του Ιράκ θα τον κάνει η ...Κούβα.

Βέβαια, τις θέσεις της ηγεσίας της ΝΔ δε συμμερίζονται οι ψηφοφόροι της. Ενώ ορισμένοι βουλευτές (Λιάπης, Δήμας, κ.ά.) έχουν ήδη πάρει θέση στην κόντρα «ευρωπαϊστών» - «ατλαντιστών», τασσόμενοι ανοιχτά με τους πρώτους. Οι βουλευτές αυτοί είναι οι εκφραστές του λεγόμενου ευρωπαϊκού αντιαμερικανισμού, ξιφουλκώντας μάλιστα με οξείς χαρακτηρισμούς κατά της Ουάσιγκτον. «Οι ΗΠΑ εφαρμόζουν το νόμο της ζούγκλας», δηλώνει απερίφραστα ο Μ. Λιάπης, ο οποίος δεν κρύβει πως το σύγχρονο δόγμα των ΗΠΑ είναι ότι θέλουν «από υπερδύναμη να γίνουν αυτοκρατορία». Ασφαλώς αυτές οι διαφωνίες και αντιθέσεις, στο βαθμό που το χάσμα μεταξύ ΗΠΑ και γαλλογερμανικού άξονα παραμείνει αγεφύρωτο, θα οξυνθούν, δημιουργώντας νέες συμμαχίες και ισορροπίες και στο εσωτερικό της ΝΔ, όπου όμως ο ατλαντισμός είναι κυρίαρχη τάση.

Γενικότερα, όμως, η ηγεσία της ΝΔ ακολουθεί κατά πόδας την κυβέρνηση Σημίτη, η οποία θέλει να πάει με το νικητή (ΗΠΑ), αλλά δε θέλει να τα χαλάσει και με τους Γαλλογερμανούς. Προς το παρόν δεν τους έχουν υποχρεώσει να «βγουν μπροστά» και να διαλέξουν στρατόπεδο, αλλά είναι κάτι που δε θα αργήσει, αν ο ανταγωνισμός του αμερικανικού και με τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό περάσει σε ανώτερα στάδια. Το ζήτημα είναι να μην εγκλωβίσουν στην απάντηση που θα δώσουν σε αυτό το δίλημμα και λαϊκές μάζες που τους ψηφίζουν. Οι λαοί θα βγουν κερδισμένοι όταν χάσουν και οι δύο τους και αναδειχτούν οι ίδιοι η μόνη υπερδύναμη, όπως και είναι άλλωστε.

Π. Κ.

Ο ΣΥΝ και το αντιπολεμικό κίνημα

Οταν οι ευρωατλαντικοί σύμμαχοι βομβάρδιζαν τη Γιουγκοσλαβία, η ηγεσία του ΣΥΝ μιλούσε για εθνοκάθαρση από τον «χασάπη Μιλόσεβιτς», βάζοντας σε ίση μοίρα θύτες και θύματα, ενώ επέκρινε τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές ως άβουλους που «σύρθηκαν» από τους Αμερικάνους. Κατά τ' άλλα, ήταν ενάντια στον πόλεμο.

Οταν οι Αμερικάνοι μετά τις 11 Σεπτέμβρη κήρυτταν την ανθρωπότητα σε κατάσταση πολέμου, υποτίθεται κατά της τρομοκρατίας, η ηγεσία του ΣΥΝ έκανε χωριστή κινητοποίηση με το σύνθημα «Οχι στην τρομοκρατία όχι στον πόλεμο», αποσιωπώντας ότι η «τρομοκρατία» εκπορεύεται από τους ίδιους τους ιμπεριαλιστές για να γίνει το πρόσχημα νέων επιθετικών πολέμων, όπως αυτός κατά του λαού του Αφγανιστάν, για τον έλεγχο της περιοχής και την εξυπηρέτηση γεωστρατηγικών τους συμφερόντων.

Οταν τα 5 κράτη της ΕΕ, μαζί με άλλα τρία υπό ένταξη, συντάσσονταν με τις ΗΠΑ υπέρ του πολέμου στο Ιράκ, έκανε λόγο για «προδοσία» και έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου διάσπασης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προσπερνώντας αδιάφορα το γεγονός ότι οι Γαλλογερμανοί ιμπεριαλιστές, για τα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα, τάσσονται επί του παρόντος κατά του πολέμου. Μ' αυτή τη λογική συντάχτηκε αναφανδόν η ηγεσία του ΣΥΝ, μ' αυτή κάλεσε σε αντιπολεμική δράση.

Μπορεί μ' αυτή την ταχτική - που συμβάλλει, στο βαθμό που βρίσκει απήχηση, στη διάχυση και καλλιέργεια αυταπατών και στην εξασθένιση τού αντιπολεμικού κινήματος και της αποτελεσματικότητάς του - να είναι πραγματικά ενάντια σε αυτόν τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο; Συμβάλουν στην ανάπτυξη αντιπολεμικού κινήματος εκείνα τα στελέχη του ΣΥΝ που είτε νοσταλγούν τον σφαγέα του γιουγκοσλαβικού λαού Κλίντον, είτε αναρωτιούνται αν υπάρχει πέραν του πολέμου άλλος τρόπος ανατροπής του Σαντάμ Χουσεΐν (Μ. Δαμανάκη, Μ. Παπαγιαννάκης);

Οι εξελίξεις που αφορούν στον επικείμενο πόλεμο κραυγάζουν ότι πρόκειται για έναν ιμπεριαλιστικό επιθετικό πόλεμο με πολλαπλές επιδιώξεις (καταλήστευση πλουτοπαραγωγικών πηγών, έλεγχος ζωνών επιρροής, εγκαθίδρυση «υπάκουων» καθεστώτων κ.ο.κ.). Μια στοιχειώδης κριτική προσέγγιση στη στάση μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και στις μεταξύ τους αντιθέσεις που οξύνονται, αποκαλύπτει πως κάθε μία επιδιώκει να αποσπάσει μεγαλύτερο κομμάτι από τη λεία, που αυτή τη φορά θα είναι πλούσια. Αν αυτή η «εκκρεμότητα» διευθετηθεί, ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ομόθυμα θα μακελέψουν έναν ακόμα λαό.

Η ταχτική της ηγεσίας του ΣΥΝ δεν προσφέρει και την καλύτερη υπηρεσία στην επιτακτική ανάγκη, το αντιπολεμικό κίνημα να κρατά ανοιχτό το μέτωπο σε κάθε ιμπεριαλιστική δύναμη, φύση και θέση φορέα πολέμου. Κι η ηγεσία του ΣΥΝ αυτό ακριβώς πράττει, χειροκροτώντας τους «φιλειρηνιστές» Σρέντερ και Σιράκ, που χτες έσφαζαν τους Γιουγκοσλάβους και στηλιτεύοντας τους υπόλοιπους. Χύνοντας κροκοδείλια δάκρυα για την υπονόμευση «της αναγκαίας κοινής αποτρεπτικής ευρωπαϊκής στάσης που θα μπορούσε να φρενάρει την αχαλίνωτη επιθετικότητα της υπερδύναμης». Αλλά και επιμένοντας να ζητά τη στρατιωτική θωράκιση της ΕΕ, υπό το πρόσχημα της αυτονομίας της έναντι των ΗΠΑ. «Ξεχνώντας» ότι η Γερμανία διατηρεί ισχυρές στρατιωτικές δυνάμεις στη γειτνιάζουσα με το Ιράκ περιοχή, η δε Γαλλία αποστέλλει στον Περσικό το μοναδικό πυρηνικό αεροπλανοφόρο που διαθέτει. Οτι ο γαλλικός στρατός ματοκυλά το λαό της Ακτής Ελεφαντοστού για τα εκεί πετρέλαια. Οτι Γερμανία και Γαλλία από κοινού πρότειναν τη δημιουργία ενός κράτους προτεκτοράτου, υπό διεθνή εποπτεία στη θέση του σημερινού Ιράκ!

Αλλά ακόμα και η ξεκάθαρη στάση της ελληνικής κυβέρνησης - δεσμεύτηκε να παράσχει τεχνικές διευκολύνσεις στις ΗΠΑ, ενώ η βάση της Σούδας βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου - ερμηνεύτηκε από την ηγεσία του ΣΥΝ ως «έλλειψη πολιτικής»! Κι αυτή την ερμηνεία η ηγεσία του ΣΥΝ σέρβιρε στον ελληνικό λαό, αντί να τον καλέσει να καταδικάσει την εμπλοκή της.

Κατά τ' άλλα, ο Συνασπισμός είναι κατά του πολέμου. Κατά τ' άλλα, παλεύει για την ανάπτυξη του αντιπολεμικού κινήματος, το οποίο, λέει, στρέφεται «κατά της αμερικανικής κυβέρνησης που κάνει αυτόν τον πόλεμο», αλλά και «κατά όλων εκείνων οι οποίοι στηρίζουν ή ανέχονται την πολιτική των ΗΠΑ». «Ολων εκείνων»... Βολική η αοριστία για όσους δε θέλουν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Ας διευκρινίσουμε όμως σ' αυτό το σημείο και ας κλείσουμε με αυτό, ότι η ανάπτυξη του αντιπολεμικού κινήματος και η ενίσχυση της δυνατότητάς του να παραμένει σε εγρήγορση δεν είναι έργο μιας πράξης. Απαιτεί μακροχρόνιες καταθέσεις. Η «έγνοια» που εκδηλώνει η ηγεσία του Συνασπισμού προσκρούει στην ήδη εκφρασμένη ταχτική της. Οπως έκανε και η νεολαία του ΣΥΝ πολύ πρόσφατα, όταν τορπίλισε τη συμφωνία όλων των πολιτικών νεολαιών για κοινό ψήφισμα που θα καλούσε σε συμμετοχή σε όλες τις αντιπολεμικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται στις 15 του Φλεβάρη, επιμένοντας το ψήφισμα να καλεί αποκλειστικά και μόνο στη συγκέντρωση που συμμετέχει ο Συνασπισμός. Στην οποία παρεμπιπτόντως θα συμμετέχει κι ο Λαλιώτης. Και θα διαδηλώνει κι αυτός «κατά του πολέμου»...

Β.Ν.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΒΟΥΝΗΣ

(ο βάρδος του Αγώνα)

ΣΗΜΕΡΑ, μια μικρή αναφορά μνήμης και τιμής σ' έναν κορυφαίο στοχαστή, σ' έναν μαχητή της δημοσιογραφίας, αυτόν που μας έδωσε τον ύμνο της Εθνικής Αντίστασης «Βροντάει ο Ολυμπος», τον Νίκο Καρβούνη (Ν. Κ.).

ΗΤΑΝ σαν αύριο (17 Φλεβάρη 1947), πριν από 56 χρόνια, που ξαφνικά μαθαίναμε πως ο Ν. Κ., που ακούραστος πάντα δούλευε τότε επικεφαλής στο Γραφείο Τύπου του ΕΑΜ για την εξωτερική διαφώτιση, έφευγε για πάντα από κοντά μας στα 67 χρόνια του.

ΠΟΛΛΕΣ φορές, στις συζητήσεις με τον Γεώργιο Καράντζα, πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ στα χρόνια της Αντίστασης, όταν γινόταν λόγος για τον Ν. Κ., τον άκουγα πάντα να τον αποκαλεί «Δάσκαλο», εξιστορώντας τη μεγάλη του προσφορά στη δημοσιογραφία, αλλά και γενικότερα στην πνευματική και πολιτική ζωή της χώρας.

«ΕΙΧΑ τη μεγάλη τύχη, γράφει ο Γ. Καράντζας, να συνεργάζομαι, τότε μαζί του εγώ σαν αρχισυντάκτης κι ο Ν. Καρβούνης σαν αρθρογράφος και σχολιογράφος. Τα θέματά του ήταν πάντα κοινωνικού και πολιτικού περιεχομένου, με στόχο την εδραίωση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ανθρωπιάς».

ΟΙ ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΕΣ του Ν. Κ., παρατηρεί στο γραφτό του ο Γ. Καράντζας, διαβάστηκαν πολύ, ιδιαίτερα από τη νεολαία. Ετσι, πολλοί νέοι που διψούσαν για μάθηση βρέθηκαν κοντά του, έγιναν μαθητές του. Τα χρόνια που προηγήθηκαν του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, ο Ν. Κ. έγινε ο Δάσκαλος για πολλούς νέους που προβληματίζονταν για τα καυτά κοινωνικά προβλήματα.

Η ΖΩΗ του Ν. Καρβούνη ξεκίνησε από την Ιθάκη κι ο νεαρός Θιακός, το 1883, θα πάρει τους δρόμους της θάλασσας και του εμπορίου και θα βρεθεί αρχικά στη Ρουμανία δίπλα στον πατέρα του, για να καταλήξει στην Αθήνα, όπου τον συναντάμε στα πρώτα δημοσιογραφικά και λογοτεχνικά του βήματα, όταν μαζί με τον Κ. Βάρναλη έβγαλαν, για λίγο διάστημα, το φιλολογικό περιοδικό «Ηγησώ».

ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ μια πολύμορφη διαδρομή κι αναζήτηση από τη Μικρά Ασία, το Μακεδονικό Μέτωπο και τις προσπάθειες να ενισχύσει τα επαναστατικά στρατεύματα του Ζαπάτα. Θα φορέσει ακόμη του γαριβαλδινού τη στολή και θα βρεθεί στο Δρίσκο. Κι εκεί στα χέρια του, θανάσιμα τραυματισμένος, θα ξεψυχήσει ο ποιητής Λορέντζος Μαβίλης. Σε μια μικρή μπροσούρα, η Ιθακήσια λογία κ. Ρίτα Τσιντίλη - Βλησμά, στη βιογραφική της σύντομη εξιστόρηση της ζωής του Καρβούνη, σημειώνει πως το ξύπνημα στο νεαρό Καρβούνη ήρθε πολύ ενωρίς στα 16 χρόνια μια νύχτα στην Οντέσα, που είδε να σκοτώνουν μπροστά στα μάτια του νεαρούς επαναστάτες και το περιστατικό αυτό το περιγράφει στο διήγημά του «Το ξύπνημα», που λέει: «...Μέσα μας είχε ξυπνήσει κάτι που δεν το υποψιαζόμαστε ως τότε. Η ζωή έπαιρνε νόημα καινούριο στο μυαλό μας. Γιατί είναι κάτι που δεν ξεχνιέται εκείνες οι κόκκινες κορδέλες, που ξετυλίχτηκαν στο χιόνι απ' τα κορμιά που ξαπλώθηκαν μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα...».

ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΗ στα προπολεμικά χρόνια, επίσης, η προσφορά στον αντιπολεμικό αγώνα. Αλλά και οι διώξεις που οι φασίστες είχαν εξαπολύσει εναντίον του. Στο αντιπολεμικό μανιφέστο, τον Ιούνη του 1932, δίπλα στην υπογραφή του Δημήτρη Γληνού, του Κ. Βάρναλη, της Μαρίκας Κοτοπούλη, είναι μαζί με άλλες και του Ν. Καρβούνη η υπογραφή. Διαβάζουμε: «...Ενάντια στη ζωή της ανθρωπότητας και ενάντια στον ανθρώπινο πολιτισμό, ετοιμάζεται πάλι με ψύχραιμη υπολογιστικότητα το απαίσιο κακούργημα. Ολα τα σημάδια των καιρών δείχνουνε πως τα στρατιωτικά επιτελεία των ιμπεριαλιστικών χωρών και οι πολιτικοί ηγέτες, τα όργανα των μεγάλων καπιταλιστών, ετοιμάζονται να μεταβάλουνε τη γη σ' ένα απέραντο σφαγείο... Ολοι όσοι και στη δική μας χώρα αισθάνονται τον εαυτό τους αλληλέγγυο με την παγκόσμια ανθρωπιστική συνείδηση, ας έρθουν μαζί μας και ας βαδίσουμε όλοι μαζί, πλάι στην εργατιά, που θα βρει τη δύναμη, πνίγοντας το τέρας, να σώσει και τον εαυτό της και το νέο ανθρώπινο πολιτισμό...».

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ κάλεσμα εδώ και 71 χρόνια... «...Οσοι αισθάνονται φρίκη για το έγκλημα που ετοιμάζεται, όσοι αισθάνονται τη συνείδησή τους να εξεγείρεται για τη βαρβαρότητα ενός κοινωνικού συστήματος που θεμελιώνεται στο αίμα και την πείνα, έχουνε το χρέος να πούνε το "παρών" τούτη τη στιγμή».

Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ