«Μιμητές» φαίνεται πως βρίσκει η αμερικανική τακτική των «προληπτικών επιθέσεων». Ανάμεσά τους και ο Ιάπωνας πρωθυπουργός Γιουνίσιρο Κοϊζούμι, που μιλώντας προχτές στην Κάτω Βουλή της χώρας του έθεσε θέμα εξαπόλυσης προληπτικών επιθέσεων, εκ μέρους του Τόκιο, με πρόσχημα «μία εξωτερική απειλή». Ομως, δεν έμεινε μόνον εκεί...

Οπως επισημαίνει μερίδα του ιαπωνικού Τύπου, πρόταση νόμου που σέρνεται (σε διάφορες εκδοχές) εδώ και μία τριακονταετία(!) προκειμένου η εκάστοτε ιαπωνική κυβέρνηση να έχει «ιδιαίτερα διευρυμένες εξουσίες» σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης ή εξωτερικής απειλής, εγκρίθηκε ήδη από την Κάτω Βουλή «λόγω μεταστροφής της ιαπωνικής κοινής γνώμης μέσα στην τρέχουσα συγκυρία»... Ο ίδιος ο Κοϊζούμι, που έχει από καιρό εγκαταλείψει ως πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησής του την επίλυση της χρόνιας οικονομικής ύφεσης που μαστίζει τη χώρα του, προωθεί επίμονα και την τροποποίηση του ιαπωνικού Συντάγματος με στόχο να αποκαλούνται (πλέον και...) επίσημα «στρατιωτικές» οι (μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και την αμερικανική κατοχή) «Ιαπωνικές Δυνάμεις Αυτοάμυνας».

Αν αναρωτιέται κανείς ποια «εξωτερική απειλή» μπορεί να αντιμετωπίζει το Τόκιο στους σημερινούς καιρούς, τότε θα πρέπει μάλλον να «φορέσει» τα διαστρεβλωτικά γυαλιά των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων της Ουάσιγκτον στη βορειοανατολική Ασία και δη έναντι της ΛΔ Κορέας. Αλλωστε η επικείμενη επίσκεψη του Κοϊζούμι στο ράντσο του Τζ. Μπους στο Τέξας είναι πολύ σχετική μ' αυτές τις επιδιώξεις, που σε πρώτη φάση (όπως φημολογείται) θα προωθηθούν με τη μορφή ποικιλόμορφων οικονομικών (και όχι μόνων) πιέσεων...

Μέσα σε, σχεδόν, «πανηγυρική» ατμόσφαιρα, το Συμβούλιο Ασφαλείας επανέκαμψε, χτες, στις ομόφωνες αποφάσεις και υπερψήφισε με 14 ψήφους υπέρ και μία αποχή το προσχέδιο απόφασης για την άρση των κυρώσεων σε βάρος του Ιράκ. Μετά από αλλεπάλληλες και πολύωρες παρασκηνιακές διαβουλεύσεις, αφού ο Αμερικανός ΥΠΕΞ περιόδευσε, μοιράζοντας υποσχέσεις, σε μια σειρά από χώρες και το κείμενο του ψηφίσματος τροποποιήθηκε ουκ ολίγες φορές, τα «αντίπαλα στρατόπεδα» πριν από τον πόλεμο του Ιράκ αποφάσισαν ότι «είναι ώρα να αφήσουν πίσω τις διαφορές», όπως έλεγαν.

Φυσικά, όλα αυτά δεν έγιναν μόνο για να «μη χαλάσουν τις καρδιές τους». Οπως γίνεται σαφές από τα βασικά σημεία του ψηφίσματος, η Ουάσιγκτον επέμεινε στη διατήρηση του ελέγχου του ιρακινού πετρελαίου για τον εαυτό της, αλλά δεσμεύτηκε να αφήσει ανοιχτό το περιθώριο σε ρωσικές και γαλλικές πετρελαϊκές εταιρίες να διεκδικήσουν πλουσιοπάροχα συμβόλαια, ενδεχόμενο που αρχικώς είχε αποκλειστεί κατηγορηματικά. Επίσης, μέσα στο κείμενο απόφασης, γίνεται ξεκάθαρο ότι δεν παραγράφονται τα χρέη του Ιράκ προς τους οφειλέτες του, σημείο με εξαιρετικό ενδιαφέρον για τη Ρωσία.

Κατά συνέπεια, όλοι μαζί αγαπημένοι, και ερήμην του ιρακινού λαού για τον οποίο πολλά κροκοδείλια δάκρυα χύθηκαν, νομιμοποίησαν ουσιαστικά την εισβολή και κατοχή στο Ιράκ. Οσο για τον ΟΗΕ, θα διατηρήσει το ...σημαντικό συμβουλευτικό του ρόλο στη συγκρότηση της κυβέρνησης και τον έλεγχο, φυσικά, στην παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας.

Τρέχει μήνες για μια θέση,

μα ανεργία έχει πέσει,

και παντού «όχι» εισπράττει

πουθενά δε βρίσκει κάτι.

*

Ανεβαίνει αράδα σκάλες,

κάλους έβγαλε, φουσκάλες,

πόρτες κρούει, ικετεύει,

πάει στην τρέλα πια οδεύει.

*

Μια δουλιά, βρε ό,τι να 'ναι,

κάποιοι πίσω του πεινάνε,

μια δουλιά, έστω χαμάλη,

μια μπουκιά, μωρέ, να βγάλει,

τρέχουν χρέη, τρέχει νοίκι,

φτου στους αίτιους για τη φρίκη!