Οι ετήσιες απώλειες εσόδων του ΙΚΑ και, μάλιστα, από βεβαιωμένες εισφορές του ιδιωτικού τομέα, ανέρχονται στα 400 δισ. δραχμές. Η συνολική οφειλή του ιδιωτικού τομέα, από το 1993 έως το 2002, ανέρχεται στο ποσό του 1,57 τρισ. δρχ., ενώ το δημόσιο χρωστά 1,06 τρισ. δρχ. από τη θεσμοθετημένη, σύμφωνα με το Ν. 2084/82, συμμετοχή του στην τριμερή χρηματοδότηση. Από τους ελέγχους του 2002 αποδείχτηκε ότι μια στις επτά επιχειρήσεις είναι αναπόγραφη και παράνομη, ενώ ένας στους πέντε εργαζόμενους είναι ανασφάλιστος και, μάλιστα, στη μεγάλη πλειοψηφία τους είναι ημεδαποί. Η καθυστέρηση στην απονομή της σύνταξης φθάνει συνήθως στους 10 έως 12 μήνες. Την ίδια στιγμή, η μια στις τέσσερις προβλεπόμενες θέσεις του ΙΚΑ, από τους σχετικούς νόμους και κανονισμούς, είναι κενή. Από τα 13 ελεγκτικά κέντρα, που προβλέπει ο Ν. 2557/97, λειτουργούν μόνο 4. Και σ' αυτά, όμως, το προσωπικό είναι μειωμένο, αφού προβλέπονται 105 ελεγκτές και υπηρετούν μόνο 22. Είναι μερικά μόνο στοιχεία, για το μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό της χώρας, που δημοσιοποιήθηκαν σε πρόσφατο συνέδριο της ΠΟΣΕ - ΙΚΑ.

Κι αν νομίζετε, πως όλ' αυτά αποτελούν τις συνέπειες της κακής οργάνωσης, της καθεστωτικής νοοτροπίας των κυβερνώντων κλπ., κλπ., όπως λέει συνήθως η ΝΔ, κάνετε μεγάλο λάθος. Οταν το πρώτο μέλημα της όποιας κυβέρνησης είναι η ικανοποίηση των συμφερόντων της μεγάλης εργοδοσίας και των κεφαλαιοκρατών, τότε σ' αυτή και ακόμη χειρότερη κατάσταση θα είναι το όποιο ΙΚΑ.