ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Πράσινη» υποκρισία

Αντιγράφουμε από δελτίο Τύπου της «Αθήνα 2004»: «Πάνω από 350.000 φυτά και δενδρύλλια της ελληνικής χλωρίδας διέθεσε το τελευταίο διάστημα η ΑΘΗΝΑ 2004 σε 26 Δήμους της Αττικής, καθώς επίσης σε υπηρεσίες του ΥΠΕΧΩΔΕ, της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού και του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, προκειμένου να φυτευτούν στον περιβάλλοντα των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων, αλλά και σε κοινόχρηστους χώρους που ανακατασκευάζονται ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004».

Αυτή είναι είδηση. Βεβαίως! Διότι, όταν για να κατασκευαστούν τα Ολυμπιακά έργα καταστρέφονται με κάθε τρόπο χιλιάδες στρέμματα δασικών εκτάσεων (π.χ. κτήμα Ομορφοκκλησιάς, Πάρνηθα) ή ο υγροβιότοπος του Σχοινιά ή η παραλιακή ζώνη του Φαλήρου. Οταν ακόμα τσιμεντοποιείται ο χώρος του αεροδρομίου του Ελληνικού, προκειμένου να κερδοσκοπήσουν διάφοροι στο όνομα των Ολυμπιακών Αγώνων, τότε η παραπάνω είδηση ακούγεται ως ανέκδοτο.

Επιπλέον, όταν η «Αθήνα 2004» μάς πληροφορεί στο ίδιο δελτίο Τύπου ότι «εξασφάλισε τις ποσότητες φυτών και δενδρυλλίων με βάση το επιχειρησιακό σχέδιο που είχε υπογράψει με το υπουργείο Γεωργίας» και πως «πρόκειται για παραγωγή των φυτωρίων του υπουργείου». Ναι καλά διαβάσατε. Μιλάμε για το ίδιο υπουργείο που πριν μερικές μέρες συνέταξε το δασοκτόνο νομοσχέδιο, το οποίο ψήφισαν οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος...

Η υποκρισία και ο εμπαιγμός σε όλο τους το μεγαλείο.

Φωνή απόγνωσης...

«Είμαστε αεροσυνοδοί - εποχικές της ΟΑ με μικρή φυσικά εμπειρία, αλλά σαν κι εμάς υπάρχουν και άλλες με ανύπαρκτη. Οταν μας κάλεσαν ξαφνικά να "πετάξουμε", η χαρά μας ήταν μεγάλη και δεχτήκαμε αμέσως. Οταν μάλιστα μας υποσχέθηκαν και αρκετά λεφτά (σχεδόν 1.500 ευρώ) και άμεση μονιμοποίηση δεν πιστεύαμε στην τύχη μας. Πόσο λάθος κάναμε!

Εκτος του ότι μας "έριξαν" στα αεροπλάνα χωρίς καμιά εκπαίδευση, από τότε που ξεκινήσαμε να πετάμε, πηγαίνουμε το ένα δρομολόγιο μετά το άλλο, έχουμε εξουθενωθεί και σωματικά και ψυχικά και δεν ξεκουραζόμαστε καθόλου. Πολλές φορές κατά τη διάρκεια των πτήσεων έχουμε τάσεις λιποθυμίας και πονάμε παντού, "έχουμε ξεχάσει και το όνομά μας"....

... Επειδή τις περισσότερες φορές - αν όχι όλες - είμαστε μόνο 3 άτομα στο αεροπλάνο, δεν προλαβαίνουμε ούτε το service να ολοκληρώσουμε, ούτε ένα ποτήρι νερό να πιούμε. Και μιλάμε για σχεδόν 20 ώρες δουλιάς, 4 - 6 ώρες ξεκούραση (αυτό είναι αδύνατο) και ξανά 20ωρα δουλιάς. Αν τολμήσουμε να ζητήσουμε να ξεκουραστούμε σαν άνθρωποι, μας λένε ότι σύντομα θα λήξει η απεργία και θα έχουμε χρόνο για ξεκούραση, ότι θα μας μονιμοποιήσουν, ότι εμείς θα είμαστε οι πιο προνομιούχοι συνοδοί που έχουν περάσει ποτέ από την ΟΑ και να 'μαστε καλά παιδιά τώρα... Δεν αντέχουμε άλλο. Τις προάλλες σε μία πτήση παραλίγο να καούν και δεν ξέρανε πού είναι οι πυροσβεστήρες, καθότι εκτός από κουρασμένες είμαστε και ανεκπαίδευτες...».

... και απελπισίας

«...Εχουμε ενημερωθεί από δικηγόρους και γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να μας μονιμοποιήσουν, γιατί αν γίνει αυτό προεκλογικά, καταλαβαίνετε τι απαιτήσεις θα έχουν άλλοι εργαζόμενοι που δουλεύουν χρόνια ως εποχικοί και περιμένουν καρτερικά τη μονιμοποίηση...

...Εμείς θέλουμε να παραιτηθούμε, αλλά εκτός του ότι δεν προλαβαίνουμε ούτε αυτό να κάνουμε, μας έχουν απειλήσει ότι θα μπούμε σε black-list για όλη μας τη ζωή και δε θα μπορέσουμε να βρούμε δουλιά πουθενά. Σας παρακαλούμε, βοηθήστε μας μήπως και επέμβει κανένας μη ελεγχόμενος εισαγγελέας και σταματήσει αυτό το κακό που συμβαίνει. Η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας περιέργως δεν κάνει τίποτε για τις παραβάσεις που γίνονται (όρια απασχόλησης, ανάπαυσης, ωράριο εργασίας κ.ά.). Οι κυβερνήτες των αεροπλάνων είναι αδιάφοροι και το μόνο που τους νοιάζει είναι να γίνει η νέα εταιρία και να πάρουν τα εκατομμύρια που τους έχουν υποσχεθεί.

Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που δεχτήκαμε να έρθουμε!

Φοβόμαστε...».

Τα παραπάνω αποσπάσματα προέρχονται από μια επιστολή τριών εποχικών αεροσυνοδών, που δημοσιεύτηκε στην προχτεσινή «Καθημερινή» και δε νομίζουμε πως χρειάζεται να συμπληρώσουμε το παραμικρό, τόσο για την αντεργατική πολιτική και πρακτική των κυβερνώντων, όσο και για τους τεράστιους κινδύνους, στους οποίους εκθέτουν τις ζωές εκατοντάδων επιβατών.

Ο σύγχρονος καπιταλισμός

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε κατάσταση χρεοκοπίας βρίσκεται πλέον ο ιταλικός πολυεθνικός όμιλος «Παρμαλάτ», μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες διατροφής της γειτονικής μας χώρας, η οποία απασχολεί πάνω από 36.000 εργαζόμενους σε 30 χώρες. Η προαναφερόμενη εξέλιξη ήρθε μετά από σχετικό αίτημα της εταιρίας και αφού τα χρέη της είχαν φτάσει, στις 30 Σεπτέμβρη, στο δυσθεώρητο ύψος των 6,04 δισ. ευρώ, αρκετά πάνω κι από τον συνολικό εννιάμηνο τζίρο της (5,26 δισ. ευρώ). Τώρα, οι ιταλικές εφημερίδες αποκαλύπτουν και κατηγορούν τον ιδρυτή και πρώην πρόεδρο του πολυεθνικού ομίλου, Καλίνστο Τάνζι, ότι υπεξαίρεσε 800 εκατομμύρια ευρώ. «Μέσα σε 11 χρόνια υπεξαίρεσε από την εταιρία 800 εκατομμύρια ευρώ», γράφει η εφημερίδα «Κοριέρε ντε λα Σέρα», ενώ η «Λα Ρεπούμπλικα» σημειώνει: «Ο Τάνζι πήρε για τον εαυτό του και για να χρησιμοποιήσει σε δικές του εταιρίες, που δεν ανήκουν στον όμιλο "Παρμαλάτ", 800 εκατομμύρια ευρώ». Κι όλ' αυτά, χώρια και πέρα από τα τεράστια κέρδη της πολυεθνικής όλ' αυτά τα χρόνια, τα οποία, βέβαια, τσέπωναν νομίμως ο Τάνζι και οι συνεταίροι του. Ο σύγχρονος καπιταλισμός και οι νόμοι της αγοράς σε όλο τους το μεγαλείο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Πρωτοχρονιά

Νέος χρόνος μπήκε ήδη

και χαρές παντού και πήδοι,

τι γλεντάτε, βρε Ρωμιοί;

για σκεφτείτε μια στιγμή

και ο νέος θα 'ναι χάλι

άι συνέλθετ' απ' τη ζάλη!

***

Νέος χρόνος, έχει φτάσει

κι ο λαός τα έχει χάσει,

γλέντι άρχισε τρελό

λες και του 'τυχε καλό,

μα κι αυτός, βρε,

θα 'χει «κούρα»

άι συνέλθετ' απ' τη σούρα!

***

Νέος χρόνος, πανηγύρι,

οι φτωχοί εν μέθη πλήρη,

βρε όσο ο νους

δεν ξαστερώνει

κι είναι πάνω οι βαρόνοι

μαύροι θα 'ναι

όλοι οι χρόνοι!

Ο οίστρος

Να ανέβει ψηλότερα ο πήχης

Το 2004 για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες σημαίνει νέα καθήκοντα στην καθημερινή προσπάθεια να φτάσει το ανατρεπτικό και ελπιδοφόρο μήνυμα του ΚΚΕ σε περισσότερες λαϊκές οικογένειες, σε περισσότερους εργαζόμενους και νέους, με στόχο τον απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Η φετινή χρονιά μπορεί και πρέπει να γίνει για το λαϊκό κίνημα χρονιά ανάτασης, όπου «θα μπουν πολλά λιθαράκια», για να αλλάξουν οι σημερινοί αρνητικοί συσχετισμοί δύναμης.

Η δράση και το δείγμα γραφής του ΚΚΕ και τη χρονιά που έφυγε, η ρεαλιστική πολιτική πρόταση που προτείνει για την οικοδόμηση του λαϊκού μετώπου, είναι τα διαπιστευτήριά του και για τις κάλπες που θα στηθούν για τις βουλευτικές και ευρωβουλευτικές εκλογές. Οι κομμουνιστές καλούν το λαό να ενισχύσει το ΚΚΕ, γιατί είναι το μόνο κόμμα, που στάθηκε στην πράξη και όχι στα λόγια στο πλευρό των διεκδικήσεών του, που υπερασπίστηκε και υπερασπίζεται κατακτήσεις και αντιπαλεύει την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Πρωτοστάτησε σε κάθε αγώνα των εργατών, των μικρομεσαίων της πόλης και της υπαίθρου, της νεολαίας.

Το ΚΚΕ μπορεί να κοιτάει τους εργαζόμενους στα μάτια, γιατί «δεν πατάει σε δύο βάρκες», όπως κάνουν άλλοι διαχειριστές, που δήθεν «σηκώνουν μέτωπο» στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί όταν πατάς σε δύο βάρκες, κριτικάρεις το δικομματισμό, αλλά στο όνομα του ρεαλισμού και της σύγχρονης πολιτικής αποδέχεσαι την υποταγή στην ΕΕ και τον ιμπεριαλισμό, στην αγορά και την ανταγωνιστικότητα, δίνεις, ουσιαστικά, χέρι βοηθείας στην κυρίαρχη πολιτική και καθόλου δε συμβάλλεις στην ανατροπή της.

Το 2004 για τις κομμουνίστριες και τους κομμουνιστές είναι, επομένως, χρονιά, που ο πήχης απαιτείται να ανέβει ακόμα ψηλότερα. Χρειάζεται πιο αποφασιστικά να συμβάλουμε όλοι, ώστε πλατιά τα λαϊκά στρώματα να συνειδητοποιήσουν ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από πολιτικές διαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής, είτε αυτές είναι νεοφιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές, είτε κεντροαριστερές, κεντροδεξιές. Η επιδείνωση της ζωής τους είναι δεδομένη, όσο μένουν ανικανοποίητες οι πραγματικές σύγχρονες ανάγκες τους. Γιατί όποια αναδιανομή και να γίνει με μπούσουλα την πολιτική που εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο, η ζωή των εργαζομένων δεν πρόκειται να βελτιωθεί ουσιαστικά και μόνιμα. Οσο η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου είναι το άπαν, όσο το κεφάλαιο θα καρπώνεται τον πλούτο που παράγει ο εργαζόμενος λαός, «άσπρη μέρα» δεν έρχεται. Θα εξακολουθήσουν ο βραχνάς της ανεργίας, τα χαμηλά μεροκάματα, η εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, της Κοινωνικής Πρόνοιας. Γι' αυτό είναι μονόδρομος το λαϊκό μέτωπο που προτείνει το ΚΚΕ, για να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη προοπτική, αυτήν της λαϊκής εξουσίας. Και επειδή το μέλλον δεν έρχεται από μόνο του έτσι νέτο σκέτο, πρέπει να φροντίσουμε - και αυτή τη χρονιά του 2004 που ανατέλλει - εμείς...