Το 2004 για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες σημαίνει νέα καθήκοντα στην καθημερινή προσπάθεια να φτάσει το ανατρεπτικό και ελπιδοφόρο μήνυμα του ΚΚΕ σε περισσότερες λαϊκές οικογένειες, σε περισσότερους εργαζόμενους και νέους, με στόχο τον απεγκλωβισμό λαϊκών δυνάμεων από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Η φετινή χρονιά μπορεί και πρέπει να γίνει για το λαϊκό κίνημα χρονιά ανάτασης, όπου «θα μπουν πολλά λιθαράκια», για να αλλάξουν οι σημερινοί αρνητικοί συσχετισμοί δύναμης.

Η δράση και το δείγμα γραφής του ΚΚΕ και τη χρονιά που έφυγε, η ρεαλιστική πολιτική πρόταση που προτείνει για την οικοδόμηση του λαϊκού μετώπου, είναι τα διαπιστευτήριά του και για τις κάλπες που θα στηθούν για τις βουλευτικές και ευρωβουλευτικές εκλογές. Οι κομμουνιστές καλούν το λαό να ενισχύσει το ΚΚΕ, γιατί είναι το μόνο κόμμα, που στάθηκε στην πράξη και όχι στα λόγια στο πλευρό των διεκδικήσεών του, που υπερασπίστηκε και υπερασπίζεται κατακτήσεις και αντιπαλεύει την καπιταλιστική βαρβαρότητα. Πρωτοστάτησε σε κάθε αγώνα των εργατών, των μικρομεσαίων της πόλης και της υπαίθρου, της νεολαίας.

Το ΚΚΕ μπορεί να κοιτάει τους εργαζόμενους στα μάτια, γιατί «δεν πατάει σε δύο βάρκες», όπως κάνουν άλλοι διαχειριστές, που δήθεν «σηκώνουν μέτωπο» στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Γιατί όταν πατάς σε δύο βάρκες, κριτικάρεις το δικομματισμό, αλλά στο όνομα του ρεαλισμού και της σύγχρονης πολιτικής αποδέχεσαι την υποταγή στην ΕΕ και τον ιμπεριαλισμό, στην αγορά και την ανταγωνιστικότητα, δίνεις, ουσιαστικά, χέρι βοηθείας στην κυρίαρχη πολιτική και καθόλου δε συμβάλλεις στην ανατροπή της.

Το 2004 για τις κομμουνίστριες και τους κομμουνιστές είναι, επομένως, χρονιά, που ο πήχης απαιτείται να ανέβει ακόμα ψηλότερα. Χρειάζεται πιο αποφασιστικά να συμβάλουμε όλοι, ώστε πλατιά τα λαϊκά στρώματα να συνειδητοποιήσουν ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από πολιτικές διαχείρισης της αντιλαϊκής πολιτικής, είτε αυτές είναι νεοφιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές, είτε κεντροαριστερές, κεντροδεξιές. Η επιδείνωση της ζωής τους είναι δεδομένη, όσο μένουν ανικανοποίητες οι πραγματικές σύγχρονες ανάγκες τους. Γιατί όποια αναδιανομή και να γίνει με μπούσουλα την πολιτική που εξυπηρετεί το μεγάλο κεφάλαιο, η ζωή των εργαζομένων δεν πρόκειται να βελτιωθεί ουσιαστικά και μόνιμα. Οσο η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία του κεφαλαίου είναι το άπαν, όσο το κεφάλαιο θα καρπώνεται τον πλούτο που παράγει ο εργαζόμενος λαός, «άσπρη μέρα» δεν έρχεται. Θα εξακολουθήσουν ο βραχνάς της ανεργίας, τα χαμηλά μεροκάματα, η εμπορευματοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, της Κοινωνικής Πρόνοιας. Γι' αυτό είναι μονόδρομος το λαϊκό μέτωπο που προτείνει το ΚΚΕ, για να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη προοπτική, αυτήν της λαϊκής εξουσίας. Και επειδή το μέλλον δεν έρχεται από μόνο του έτσι νέτο σκέτο, πρέπει να φροντίσουμε - και αυτή τη χρονιά του 2004 που ανατέλλει - εμείς...