Αναμφισβήτητα είναι παραδεδεγμένο ότι μια χώρα προβαίνει σε αναδιοργάνωση των Ενόπλων Δυνάμεών της σε τέσσερις περιπτώσεις.

Η πρώτη περίπτωση είναι η διαφοροποίηση των απειλών. Είναι προφανές ότι αν μια νέα απειλή προκύψει, θα πρέπει οι ΕΔ να μεταβάλλουν αμέσως τη διάταξη, τη δομή, τη δύναμη και τον εξοπλισμό τους ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τη νέα μορφή των απειλών, με τρόπο αποτελεσματικό. Στην περίπτωσή μας δεν υπήρξε κάποια διαφοροποίηση των απειλών ή ακόμη κι αν υπήρξε κάτι τέτοιο, ουδόλως απησχόλησε την Πολιτεία και ως εκ τούτου σε ουδεμία αλλαγή προέβη στα αντίστοιχα θεσμικά κείμενα, «Πολιτική Εθνικής Αμυνας» και «Εθνική Στρατιωτική Στρατηγική», ώστε να δικαιολογείται η εξαγγελθείσα αναδιοργάνωση.

Η δεύτερη περίπτωση που θα δικαιολογούσε μια τέτοιας έκτασης αναδιοργάνωση θα ήταν η αλλαγή του στρατηγικού δόγματος της χώρας. Ως γνωστό το δόγμα μας, κυρίως έναντι της ορατής εξ ανατολών απειλής, είναι αμυντικό αποτρεπτικό. Αν η στρατηγική εκτίμηση του υπουργείου Αμυνας είναι ότι το δόγμα μπορεί να μεταβληθεί, επί παραδείγματι σε επιθετικό, τότε θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η αναδιοργάνωση. Είναι όμως γνωστό σε όλους ότι τέτοια αλλαγή δόγματος δεν έχει γίνει.

Η τρίτη περίπτωση που θα μπορούσε να δικαιολογήσει μια τέτοια αναδιοργάνωση, είναι μια εθνική ατυχία σε μια πολεμική σύγκρουση, όπως έγινε στην Ελλάδα μετά τον ατυχή πόλεμο του 1897. Τότε έγινε μια πραγματική αναδιοργάνωση, εκλήθησαν Γάλλοι στρατιωτικοί, δόθηκε ιδιαίτερο βάρος στην εκπαίδευση και η Ελλάδα βρέθηκε πανέτοιμη στους Βαλκανικούς Πολέμους. Συνεπώς ούτε η τρίτη περίπτωση δικαιολογεί την πρόσφατη αναδιοργάνωση.

Τέλος, σαν τέταρτη περίπτωση θα μπορούσαμε να επικαλεσθούμε το σύνθετο και μη απολύτως δόκιμο όρο του εκσυγχρονισμού των ΕΔ. Εκσυγχρονισμός σημαίνει υιοθέτηση ρηξικέλευθης στρατηγικής και τακτικής, που σε θέτει λόγω πρωτοτυπίας σε θέση ισχύος έναντι του αντιπάλου σου, (ίδε μαζική χρησιμοποίηση Τεθωρακισμένων στον Β΄ ΠΠ υπό των Γερμανών), οργάνωση και εξοπλισμό που να σου εξασφαλίσουν την υπεροχή στο πεδίο της μάχης και τέλος εκσυγχρονισμός σημαίνει τη μεθοδολογία της γεωμετρικής επαύξησης των δυνατοτήτων σου με εκπαίδευση και εκμετάλλευση της νέας τεχνολογίας, με ταυτόχρονη κάλυψη των τρωτών σου σημείων, τα οποία να μη δυνηθεί να εκμεταλλευθεί ο αντίπαλός σου. Ο εκσυγχρονισμός λοιπόν είναι ένα δύσκολο πράγμα, απαιτεί συνεχή μελέτη και εμβάθυνση και συντελείται μεθοδικά και με συνεχή μορφή και ένταση μέσα στο χρόνο και σ' όλες τις διαστάσεις σύνθεσης και δράσης των ΕΔ. Δεν υπάρχει εκσυγχρονισμός συντελούμενος εν μια νυκτί. Ισως μοναδική πρωτοτυπία αποτελεί η εξαγγελθείσα αναδιοργάνωση, αν βεβαίως επιμένουν οι αρμόδιοι να την προβάλλουν ως εκσυγχρονιστική.

Σε ό,τι αφορά στην εκπαίδευση ας μη γίνεται λόγος, ειδικά μετά τη μείωση της θητείας, αφού οι υπηρετούντες κληρωτοί δεν ασχολούνται παρά μόνο με σκοπιές.

Τα τελευταία πέντε χρόνια οι ΕΔ και για να ακριβολογούμε, κυρίως ο Στρατός Ξηράς, υπέστησαν τρεις αναδιοργανώσεις. Ο αριθμός ασφαλώς είναι μεγάλος για ένα τόσο πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, γιατί πριν ολοκληρωθεί η μια αναδιοργάνωση επήρχετο η άλλη, γεγονός που όχι μόνο δεν άφησε περιθώρια αφομοίωσης και επ' έργω δοκιμασίας των προς εφαρμογή σχημάτων, αλλά ούτε καν την ολοκλήρωση εκάστης αναδιοργάνωσης επέτρεψε. Σήμερα με την εφαρμογή της τρίτης και πιο πρόσφατης αναδιοργάνωσης που εξήγγειλε τον περασμένο Οκτώβρη ο κ. ΥΕΘΑ, έχει δημιουργηθεί ένα μείγμα σχημάτων, τα οποία ασφαλώς δεν είναι ομοιογενή, γεγονός που αποβαίνει σε βάρος της διαλειτουργικότητας, της ετοιμότητας και ικανότητας των ΕΔ.

Η πρώτη αναδιοργάνωση του 1998 ήταν καρπός ενδελεχούς μελέτης που ξεκίνησε από το 1994. Εκπονήθηκε από τα αρμόδια όργανα με άξονα τον Διευθυντή του Κλάδου Επιχειρήσεων και μετέπειτα Υπαρχηγό του ΓΕΣ, σχεδιάστηκε και κατόπιν συζητήθηκε σ' όλα τα αρμόδια κλιμάκια και παρουσιάστηκε στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία. Ολοκληρώνοντας τις προβλεπόμενες διαδικασίες, ψηφίστηκε από όλα τα συμβούλια και το ΚΥΣΕΑ. Η φιλοσοφία αυτής της αναδιοργάνωσης ήταν, να αποκολλήσει το Στρατό από τη στατικότητα της εδαφικής εξάρτησης, η οποία ήταν απότοκος της Νατοϊκής στρατηγικής και των αποστολών που είχε δώσει η συμμαχία στις Ελληνικές ΕΔ, να δημιουργήσει μια ισχυρή ετοιμοκίνητη δύναμη, ικανή να επέμβει αποτελεσματικά σε οποιοδήποτε σημείο της επικράτειας, χωρίς να έχει δική της ζώνη ευθύνης. Ετσι δημιουργήθηκε το Β΄ Σώμα Στρατού. Υιοθετήθηκε σαν βασικός σχηματισμός μάχης, η μηχανοκίνητη- τεθωρακισμένη Ταξιαρχία, συντάχθηκαν τα δόγματα Εβρου και Νησιών και προχώρησε μεθοδικά όλη η προσπάθεια για την υλοποίηση των σχεδιασθέντων.

Πριν προλάβουν να υλοποιηθούν οι προβλέψεις αυτής της αναδιοργάνωσης ήρθε η αναδιοργάνωση του 2000-2001 η οποία επιβλήθηκε από το ΥΠΕΘΑ και η οποία είχε λάβει την επωνυμία «Αμυντική Στρατηγική Αναθεώρηση». Συντάχθηκαν πολλές μελέτες στο εσωτερικό και το εξωτερικό οι οποίες παρουσιάστηκαν σε μεγάλο συνέδριο στο Καβούρι τον Νοέμβρη του 2000. Καινοτομία αυτής της αναδιοργάνωσης υπήρξε η εισαγωγή της έννοιας των ασύμμετρων απειλών. Εξ αρχής ήταν πασιφανές ότι οι εμπνευστές της, ήταν φορείς σκέψεων και νοοτροπιών του εξωτερικού και κυρίως της Αμερικής. Αποτέλεσμα αυτής της αναδιοργάνωσης ήταν η έκδοση του νόμου 2984 της 31^ης Ιαν. του 2002 που στόχευε στη διόρθωση των σοβαρών κενών και δυσχερειών στη διοίκηση και λήψη αποφάσεων των Ελληνικών ΕΔ του Νόμου 2292/ 1995 « Οργάνωση και λειτουργία Υπουργείου Εθνικής Αμυνας, διοίκηση και έλεγχος των Ενόπλων Δυνάμεων και άλλες διατάξεις». Δυστυχώς ο Νόμος 2984/2002 όχι μόνο δε διόρθωσε τα κακώς κείμενα του Ν. 2295/1995 αλλά και επιδείνωσε την κατάσταση. Αρκεί να σημειωθεί ότι Αρχιστράτηγος των ΕΔ στον καιρό της προπαρασκευής δηλαδή εν ειρήνη είναι ο υπουργός και μόλις εκραγεί πόλεμος αναλαμβάνει ο Α/ΓΕΕΘΑ - Αρχιστράτηγος ο οποίος δεν έχει γνώση των Κλάδων, αλλά ούτε και χρόνο για να ενημερωθεί.