Τρεις είναι οι βασικοί λόγοι που οδήγησαν στην εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ ή στις τέτοιες διαστάσεις της, κατά τον Ι. Κ. Πρετεντέρη. Πρώτον, η υπόθεση «Πόρτο Καρράς» και ο χειρισμός της, γιατί νομιμοποίησε τη μομφή της διαφθοράς. Δεύτερον, η διεύρυνση στους Μάνο - Ανδριανόπουλο, γιατί νομιμοποίησε «τη βασική κριτική που δεχόταν από τ' αριστερά του». Τρίτον, επειδή «οργάνωσε και ένα φιλικό ντιμπέιτ μεταξύ όλων, μήπως και οι ψηφοφόροι δεν έχουν πιάσει το υπονοούμενο "ότι όλοι ίδιοι είμαστε"».

Κι αφού σημειώσει όλα τα παραπάνω, κλείνει το σημείωμά του με τα εξής: «Από τη στιγμή που οι εκλογές είναι ένα δίλημμα, τη στιγμή των εκλογών το ΠΑΣΟΚ είχε καταργήσει εμπράκτως όλα τα διλήμματα που παραδοσιακά του επέτρεπαν να κερδίζει τις εκλογές. Ισως είχε χάσει ούτως ή άλλως. Είναι το πιθανότερο ενδεχόμενο. Αλλά το βέβαιο είναι ότι, ακόμη κι έτσι, θα είχε χάσει διαφορετικά».

Κατά τ' άλλα, οι εκλογές είναι η «γιορτή της δημοκρατίας», όπου ο κυρίαρχος λαός εκφράζει ελεύθερα και αβίαστα τη θέλησή του... Στην προεκλογική περίοδο τα κόμματα και, πρωτίστως, η εκάστοτε κυβέρνηση κάνουν τον απολογισμό τους και παρουσιάζουν τις θέσεις και τις προτάσεις τους... Τα έντυπα και ηλεκτρονικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης φροντίζουν για την ουσιαστική και ολόπλευρη ενημέρωση των πολιτών κλπ., κλπ...

Ο Συνασπισμός έδωσε χτες ένα πρώτο δείγμα γραφής του πώς εννοεί την «εποικοδομητική και προγραμματική αντιπολίτευση» που θα ασκήσει. Σε ανακοίνωσή του για το σχηματισμό της νέας κυβέρνησης, επί της ουσίας της έδωσε περίοδο χάριτος, λέγοντας - σαν να μην είναι δεδομένο και στον πλέον αδαή το περιεχόμενο της πολιτικής που θα ασκήσει η ΝΔ - πως «η νέα κυβέρνηση θα κριθεί από το έργο της»! Και αφού μπήκε στον κόπο να εκδώσει ανακοίνωση, σωστό θα ήταν αυτή να εμπεριέχει και μια αντιπολιτευτική νότα. Ετσι, εστίασε στο «πολυπληθές» του κυβερνητικού σχήματος, το οποίο ερμήνευσε ως «μια πρώτη ένδειξη υποχωρητικότητας στις πιέσεις και τις απαιτήσεις των κομματικών στελεχών και διάθεσης διατήρησης ισορροπιών». Ακόμα όμως κι εδώ ο ΣΥΝ μετρίασε την κριτική του συμπληρώνοντας «και τα δύο αυτά στοιχεία, εάν τελικώς επιβεβαιωθούν, δεν είναι θετικά».

Οτι η βλακεία είναι ανίκητη, είναι γνωστό και παλιό. Δεν παύει, ωστόσο, να ενοχλεί η επανάληψη μιας βλακώδους άποψης, όταν μάλιστα αυτοί που την εκφέρουν θέλουν να τους αναγνωριστεί και κάποια στοιχειώδης ευφυία. Κι αν μεν πρόκειται για τύπους σαν τον Χατζησωκράτη του ΣΥΝ, τα πράγματα είναι απλά. Ξέρεις πως όταν χαρακτηρίζει «αυτιστικό» το ΚΚΕ, το κάνει απλά την ώρα που κοιτάζει τον καθρέφτη. Οταν, όμως, τον ίδιο χαρακτηρισμό τον υπογράφει ο Β. Μουλόπουλος του συγκροτήματος Λαμπράκη και αξιώνει να του το αναγνωρίσεις ως εξυπνάδα ενός πρώην μαοϊκού, τότε δεν μπορείς παρά να απαντήσεις «άντε ρε πάγαινε και συ και το ΠΑΣΟΚ σου». Αντε μπράβο. Γιατί, είναι άλλο πράγμα να επιδιώκεις να τσουβαλιάσεις τους πάντες υπό τη σκέπη ενός τέτοιου ή άλλου ΠΑΣΟΚ, θεμιτό, θεμιτότατο στην πολιτική, κι άλλο, άμα δε σου κάθεται η δουλιά, να ξερνάς τον εμετό σου και να αξιώνεις από πάνω να καταπιούν οι αναγνώστες το ξέρασμα. Υπάρχουν μερικά όρια και στον αντικομμουνισμό. Ας το πάρουν χαμπάρι και στο συγκρότημα: Το ΚΚΕ στο τσεπάκι δεν το βάζουν! Οσο για τους χαρακτηρισμούς, τους ανήκουν αυτούσιοι.

Αλλος μαέστρος

άλλη ορχήστρα,

μα μένει ίδια

η παρτιτούρα

κι έτσι κι οι νέοι

οι μουζικάντες

θα παιανίζουν

τράκες και «κούρα»!

***

Αλλοι θα παίζουν

όργανα πλέον, βιόλα,

τρομπόνι μπάσο κιθάρα,

μα ο σκοπός τους

θα 'ναι ολόιδιος

μ' αυτόν που βάραγε

κι η πρώην φάρα!

***

Αλλος μαέστρος,

άλλη ορχήστρα,

μα παραμένουν

οι φάλτσες νότες

πείνα, ακρίβεια

για τους εργάτες

κι απελπισία

για τους αγρότες!